Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια λεξιλογάτα (Η Λεξιλογία έκλεισε τα 10)

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
LEXILOGIA10YEARS-SM.jpg

Οι παλιοί γνωρίζουν ότι δεν ήμουν παρών στην ίδρυση της Λεξιλογίας, την Πρωταπριλιά του 2008. Από τότε, όμως, προσπάθησα σε κάθε γενέθλια επέτειό της να συμμετέχω στις σχετικές γιορτές και πανηγύρεις - συνήθως με κάποιο ειδικό κείμενο.

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια, ότι η πίεση της καθημερινότητας μάς έχει εξουθενώσει και δεν συγκεντρωνόμαστε πια στη Λέξι μας όπως παλιά, ούτε συναντιόμαστε όπως συναντιόμασταν παλιότερα. Ζούμε σε τοξικούς καιρούς, η Λέξι δεν έμεινε άθικτη από τα προβλήματα της εποχής μας.

Όμως η Λεξιλογία δεν σταμάτησε, δεν σταματάει ποτέ. Η διαχρονική προσφορά των πολλών μελών της, των παλιών που παραμένουν και των περαστικών που απλώς κοντοστέκονται για να ρωτήσουν ή να απαντήσουν κάτι συγκεκριμένο, βρίσκεται στο διαδίκτυο για να προσφέρει πάντα ό,τι ξεκίνησε να προσφέρει εξαρχής πριν από δέκα χρόνια:

Ένα ταξίδι στα μαγευτικά νησιά της Σαν Σερίφ. Και της γλώσσας, φυσικά. Της δικής μας και πολλών άλλων. Και της μετάφρασης, θεωρητικά και επαγγελματικά. Και της επιστήμης, της μουσικής, του κινηματογράφου, των αρχαίων μας θησαυρών. Και τόσων άλλων πραγμάτων που βρίσκονται σκορπισμένα, λίγο ανάκατα είναι η αλήθεια, στις ηλεκτρονικές σελίδες της.

Χρόνια πολλά, και χρόνια καλά, λοιπόν, στη Λεξιλογία, τις λεξιλόγισσες και τους λεξιλόγους της. Όλοι εσείς, όλοι εμείς μαζί, έχουμε φτιάξει με τα χρόνια ένα από τα πλουσιότερα σεντούκια γνώσεων στο ελληνικό διαδίκτυο. Ας το συνεχίσουμε, ακόμα καλύτερα, ακόμα πλουσιότερα!
 

nickel

Administrator
Staff member
LEXILOGIA10YEARS.jpg

10 χρόνια Λεξιλογία: σαν ψέμα μού φαίνεται

Είπα να αρχίσω με τον παραπάνω τίτλο — «10 χρόνια Λεξιλογία: σαν ψέμα μού φαίνεται» επειδή είχαμε επιδιώξει το επίσημο ξεκίνημα του ιστότοπου να γίνει πρωταπριλιά, την 1η Απριλίου 2008. Όμως η αλήθεια είναι ότι εγώ τουλάχιστον νιώθω σαν να έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε — τόσο πυκνά μού φάνηκαν στη δική μου τη ζωή, στη ζωή της Λεξιλογίας, στη ζωή της χώρας και του περίγυρου.

Σ’ αυτή τη δεκαετία χάσαμε ανθρώπους αγαπητούς — κάποιοι έφυγαν από τη ζωή, άλλοι, ευτυχώς γι’ αυτούς, μόνο από τη δική μας ζωή. Από τους νεότερους κάποιοι έκαναν οικογένεια, παιδιά — όχι όσοι θα περίμενε κανείς: η κρίση και το επάγγελμα δεν ευνοούν μεγάλα ανοίγματα. Άλλαξαν οι τεχνολογίες — ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις, αναπόφευκτα επηρεάζουν και τους τρόπους που επικοινωνούμε και συναθροιζόμαστε.

Η κούραση φάνηκε κι εδώ: κάποιοι από τους παλιούς που μείναμε και επιμένουμε δεν έχουμε το χρόνο, την μπόρεση ή τις εμπνεύσεις που είχαμε άλλοτε. Ευτυχώς ήρθε καινούργιο αίμα, κι ας μην έχει ακόμα ξεθαρρέψει.

Η Λεξιλογία δεν κατάφερε ή δεν θέλησε να προσαρμοστεί σε νέα μέσα, ταμπλέτες και σμαρτόφωνα και τοίχους του Facebook. Αν κάποτε αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές τους, αυτό δεν θα γίνει σε βάρος της ιδιαίτερης λογικής του φόρουμ όπου γράφεις κάτι που θες να βρίσκεται εκεί για πολύ καιρό.

Το κυριότερο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες πρέπει να δουλεύουμε πολύ περισσότερο σε μια δουλειά που τα τελευταία είκοσι χρόνια περισσότερο είδε να πέφτουν παρά να ανεβαίνουν οι αμοιβές της, χωρίς αφορολόγητο, με συνεχώς μεγαλύτερες επιβαρύνσεις. Πόσοι νέοι μεταφραστές αποφάσισαν να «κάνουν έναρξη» τα τελευταία χρόνια;

Έστω κι έτσι, η Λεξιλογία δεν παύει να φιλοξενεί τεράστιο όγκο ύλης που μπορεί να είναι πολύτιμη για τους νέους μεταφραστές. Αλλά και οι παλιότεροι, όταν κάνουμε βόλτες, ανακαλύπτουμε πράγματα που έχουμε ξεχάσει, κέφια απίστευτα που εύχεσαι να μπορέσεις να ξαναβρείς.

Και δεν αποκλείεται να τα ξαναβρούμε. Νομίζω ότι κάτι ψήνεται. Και δεν είναι μόνο η τσίκνα από το πασχαλινό αρνί της επόμενης Κυριακής. Καλό Πάσχα, και εύχομαι σε όλους η επόμενη δεκαετία να είναι γεμάτη ζωή και ζωντάνια.
 
Όταν είδα τον τίτλο, αναρωτήθηκα τι ράτσα γάτας είναι η λεξιλογάτα. Προφανώς αυτή που συχνάζει στη Λεξιλογία. Χρόνια μας πολλά, γατάκια!
 

Earion

Moderator
Staff member
Τον παλιό καιρό συνεισφέραμε επί τη επετείω το κατιτίς μεταφραστικό μας. Ορίστε το δικό μου για τα δεκάχρονα.

LEXILOGIA10YEARS.jpg

Να αλλάξει το όνομα του Άρκανσω; Ποτέ!

Από τις σαράντα οκτώ πολιτείες που βρίσκονται στο μητροπολιτικό έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής η πολιτεία του Άρκανσω είναι η μόνη για την οποία εγέρθηκε θέμα —και μάλιστα μείζον— για την προφορά και την ορθογραφία του ονόματός της.

Μετά την αγορά της Λουιζιάνας (the Louisiana Purchase) οι Αμερικανοί υιοθέτησαν κατά προσέγγιση τη γαλλική προφορά του ονόματος της περιοχής και το έγραφαν συνήθως κατά το γαλλικό τρόπο. Το 1819 το Κογκρέσο με τη νομοθετική πράξη ίδρυσε επισήμως την Περιοχή (όχι ακόμα πολιτεία) του Άρκανσω (Arkansaw).

Την ίδια χρονιά ένας απλός αλλά δυναμικός Αμερικανός πολίτης αναζητούσε την τύχη του στην απέραντη Δύση, ξεκινώντας από την πατρίδα του το Λονγκ Άιλαντ. Ήταν ο Γουίλλιαμ Γούντραφ (William Woodruff), τυπογράφος το επάγγελμα και εκδότης από ένστικτο. Άνθρωπος με ελάχιστη εκπαίδευση, διαπνεόταν από ακλόνητες απόψεις και στη γλώσσα ήταν καθαρολόγος. Δεν δίστασε μάλιστα να επιτεθεί στον Νώε Γουέμπστερ (Noah Webster), γιατί περιέλαβε στο λεξικό του τη λέξη “lengthy”. «Πού θα καταλήξει αυτό;», ρωτούσε. «Αν επιτραπεί να μείνει αυτή η λέξη, στην επόμενη έκδοση θα επιτραπεί η λέξη strengthy».

Στην πρωτεύουσα της νέας περιοχής ο Γούντραφ έστησε τυπογραφείο και ξεκίνησε να βγάζει εφημερίδα. Στο πρώτο φύλλο της ανατύπωσε τη νομοθετική πράξη σύστασης της περιοχής, η οποία χρησιμοποιούσε οκτώ φορές τον τύπο «Άρκανσω». Αποφασισμένος να μην επηρεαστεί από μια απλή νομοθετική πράξη του Κογκρέσου, ο Γούντραφ άλλαξε την ορθογραφία σε Arkansas [Σημ. ελληνικά θα το αποδίδω: Αρκάνσας].

Ο πληθυσμός της περιοχής ήταν τότε κάπου δέκα χιλιάδες ψυχές και οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν να γράφουν. Αλλά και να ήξεραν, πιθανότατα δεν θα είχαν καμιά προτίμηση υπέρ της μιας ή της άλλης ορθογραφίας. Γι’ αυτό και η επίδραση ενός εφημεριδογράφου με αγύριστο κεφάλι μπορούσε δυνητικά να είναι τεράστια. Απ’ ό,τι φαίνεται, ακόμα και το Κογκρέσο λησμόνησε την αρχική ορθογραφία, και σε επόμενα νομοθετήματα χρησιμοποιούνταν ο τύπος «Αρκάνσας». Μεταγενέστερες ανατυπώσεις της αρχικής πράξης, ακόμη και σε επίσημα έγγραφα, άλλαζαν απλώς την ορθογραφία χωρίς κανένα σχόλιο, σαν να διορθωνόταν κάποιο ασήμαντο αντιγραφικό σφάλμα.

Με τον καιρό αναπτύχθηκε μια περίεργη κατάσταση. Το ποια ακριβώς προφορά προτιμούσε ο Γούντραφ δεν είναι βέβαιο. Καθώς περνούσαν τα χρόνια όμως, οι πολίτες της Πολιτείας γενικά έγραφαν «Αρκάνσας» και πρόφεραν «Άρκανσω». Ωστόσο σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχε η αίσθηση ότι η επίσημη μορφή οποιουδήποτε τοπωνυμίου είναι η έντυπη και σε αυτήν όφειλε να συμμορφωθεί η προφορά. Πολύς κόσμος άρχισε να λέει «Αρκάνσας».

Η νέα τάση δεν άργησε να μολύνει και τους ίδιους τους κατοίκους της πολιτείας. Στη δεκαετία του 1840 οι δύο γερουσιαστές της είχαν εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη επί του θέματος. Ο αντιπρόεδρος Ντάλλας, ως προεδρεύων της Γερουσίας, επέλυσε το πρόβλημα με απαράμιλλη ευγένεια, απευθυνόμενος σταθερά στον ένα ως «γερουσιαστή από το Άρκανσω» και στον άλλο ως «γερουσιαστή από το Αρκάνσας».

Τα γεωγραφικά λεξικά στα μέσα του αιώνα αποτύπωναν την πλήρη σύγχυση. Ένα επέτρεπε και τους δύο τύπους. Ένα άλλο δεχόταν «Περιοχή του Αρκάνσας» αλλά «ποταμός Άρκανσω». Ένα τρίτο σημείωνε: «Αρκάνσας· προηγούμενη προφορά Άρκανσω». Ένα τέταρτο έδινε λακωνικά: «Αρκάνσας». Η αναβάθμιση της διπλανής περιοχής του Κάνσας σε πολιτεία βοήθησε τη νέα προφορά, παρότι η ομοιότητα στα ονόματα είναι τυχαία. Στην ίδια κατεύθυνση ωθούσε και το «εθνικό» Arkansan (Αρκάνσιος), που ήταν σαν να ζητούσε από μόνο του τον τόνο στη δεύτερη συλλαβή. Αλλά οι ντόπιοι, βαθιά ριζωμένοι στους λόφους και στα μπαγιού (bayous) τους, επέμεναν να λένε Άρκανσω.

Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο οι μετανάστες έφεραν μαζί τους τη νέα προφορά, που κατέληξε να γίνει κοινόχρηστος τύπος στο Λιτλ Ροκ. Στα 1880 πλέον και ο τελευταίος άνθρωπος θα υπέθετε ότι ο τύπος Άρκανσω λίγο πολύ έτεινε να σβήσει, και εκτός αυτού πρόδιδε έναν εντελώς χωριάτικο τρόπο ομιλίας.

Αλλά μια τέτοια υπόθεση θα ήταν άστοχη, γιατί δεν έπαιρνε υπόψη της την εξαιρετική δύναμη της τοπικής υπερηφάνειας. Ξαφνικά οι ντόπιοι όρθωσαν το ανάστημά τους: «Τα βιβλία λένε Αρκάνσας —γνωστό αυτό. Αλλά ποιος έφτιαξε τα βιβλία; Οι καταραμένοι οι Γιάνκηδες!». Όπως οι κάτοικοι όλων γενικά των πιο αδύναμων πολιτειών, οι πολίτες του Αρκάνσας κατάφεραν κι εκείνοι να αναπτύξουν την αίσθηση του καταδιωκόμενου από τον ισχυρό γείτονά τους: «Ίσως φταίει και το Μισσούρι μαζί με τους Γιάνκηδες». Ένας Αρκάνσιος έγραψε: «Στο βαθμό που μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο το Μισσούρι, είναι βέβαιο πως μηχανεύτηκε να προσκολλήσει διαπαντός στους πολίτες του Άρκανσω την ορθογραφία Αρκάνσας».

Η νομοθετική εξουσία ανέλαβε τελικά δράση, και στα 1880 διόρισε μια επιτροπή σοφών. Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα περίμενε κανείς βέβαια να υπάρχει ούτε μία ομάδα απροκατάληπτων πολιτών στο Αρκάνσας, και τα ευρήματα της επιτροπής μάλλον ήταν προαποφασισμένα. Πάντως η επιτροπή επιδόθηκε στο έργο της με ενθουσιασμό, και κάλεσε σε βοήθειά της «την ιστορία, την παράδοση και τη φιλοσοφία». Δεν θεώρησε ταπεινό να ζητήσει βοήθεια και παρηγορία ακόμα και από τους Γιάνκηδες. Ζήτησε τη γνώμη του Λονγκφέλλοου, ο οποίος αποφάνθηκε σε επιστολή του: «Οφείλω να ομολογήσω πως προτιμώ τον ήχο “Άρκανσω”. Είναι περισσότερο μουσικός από το “Αρκάνσας”». Στην τελική έκθεση της επιτροπής όλες οι μαρτυρίες τάσσονταν υπέρ της τοπικής προφοράς, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ομοφωνίας που να εγείρεται η υποψία ότι καμιά αντίθετη άποψη δεν θεωρήθηκε άξια να καταγραφεί. Το 1881 το νομοθετικό σώμα προχώρησε σε επίσημη πράξη: με ειδικό ψήφισμα καθιέρωσε την τοπική εκδοχή του ονόματος, και κήρυξε κάθε άλλη μορφή «καινοτομία που πρέπει να αποθαρρύνεται».

Η τοπική κοινωνία είχε εκφραστεί και ολόκληρη η παράδοση της αμερικανικής δημοκρατίας έσπευσε να την υποστηρίξει. Μπορεί να είναι παράλογο, μπορεί να είναι μπελάς για τα παιδιά στο σχολείο, μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά μέσα σε λίγες δεκαετίες όλος ο κόσμος συμφώνησε να γράφει Αρκάνσας και να προφέρει Άρκανσω.

Κι εκεί τελείωσαν όλα; Όχι ακριβώς! Ο ποταμός Αρκάνσας κυλά σε μεγάλο τμήμα της διαδρομής του μέσα από την πολιτεία του Κάνσας. Στις όχθες του στήθηκε μια πόλη της οποίας οι κάτοικοι εξέφρασαν την επιθυμία να ονομαστεί Αρκάνσας Σίτυ. Πολύ σύντομα τα λεξικά άρχισαν να τάσσονται εναντίον τους. Αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς: τις ίδιες παραδόσεις που εξασφάλιζαν στην πολιτεία το δικαίωμα να ορίζει το όνομά της μπορούσε να τις επικαλεστεί για δικό της λογαριασμό και η πόλη. Αν οι πολίτες βάλουν στόχο να αγωνιστούν για μια υπόθεσή τους μέχρι τέλους, γιατί να μην κερδίσουν; Ασφαλώς κάθε κάτοικος της πολιτείας του Άρκανσω θα πρέπει να αναγνωρίσει το δίκαιο του αγώνα τους και να προφέρει ευγενικά «Αρκάνσας Σίτυ».

Όλως περιέργως στα χρόνια της κρίσης του Άρκανσω αναδύθηκε κι άλλη μια παρόμοια αντιπαράθεση για το όνομα άλλης πόλης. Ένας οικισμός που αναπτύχθηκε στους καταρράκτες ενός ποταμού με ινδιάνικο όνομα προφερόταν ανέκαθεν από τους κατοίκους Σποκάν. Ο εκδότης της πρώτης εφημερίδας που τυπώθηκε εκεί πολύ λογικά έγραψε το όνομα όπως ακριβώς ακούγεται (Spokan). Ίσως όμως η τοπική κοινωνία να τον αντιπαθούσε προσωπικά, γιατί η ορθογραφία αυτή ενόχλησε μεγάλη μερίδα των πολιτών, οι οποίοι έστησαν μια δεύτερη εφημερίδα μόνο και μόνο για να επιβάλλουν τη δική τους, παράλογη εντέλει, ορθογραφία με καταληκτικό φωνήεν e. Όπως και με το Άρκανσω, μια εντελώς παράλογη κατάσταση συνδέθηκε με το τοπικιστικό αίσθημα και τον πατριωτισμό. Με θρησκευτική προσήλωση κάθε καλός πολίτης της πόλης γράφει Σποκέιν (Spokane) και το ίδιο προσεκτικά προφέρει Σποκάν.

Από τη νομοθετική δραστηριότητα του 1881 προέκυψε πιθανότατα κι ένας από τους μεγάλους αμερικανικούς θρύλους: η αγόρευση του Κάσσιους Μ. Τζόνσον επί του θέματος της αλλαγής του ονόματος του Άρκανσω. Ο θρύλος λέει πως η αγόρευση έγινε ενώπιον του νομοθετικού σώματος της πολιτείας. Φαίνεται όμως ότι ο εντιμότατος Τζόνσον είναι εντελώς μυθικό πρόσωπο. Πολλά νομοθετικά σώματα στο τέλος των συνόδων τους πραγματοποιούσαν άτυπες απομιμήσεις συνεδριών, στις οποίες οι συμμετέχοντες επιδίδονταν σε εξεζητημένες και θορυβώδεις παρωδίες του εαυτού τους. Κάποια τέτοια σύνοδος στο Λιτλ Ροκ πιθανόν να έδωσε το έναυσμα για να πλαστεί ο θρύλος της αγόρευσης. Εξίσου πιθανό είναι να έγινε πρώτη φορά η ομιλία στην αίθουσα κάποιου μπαρ, αφού άλλωστε τις περισσότερες φορές από τότε και μετά σε τέτοιες αίθουσες ακούγεται.

Το επιχείρημα του Τζόνσον ήταν απλό και σύντομο: «Κύριοι, μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει· αλλά να αλλάξετε το όνομα του Άρκανσω, ποτέ!». Όπως και με άλλους θρύλους, η ακριβής σειρά των λέξεων δεν είναι σταθερή. Μεταξύ μας, αυτό που φαίνεται να αποτυπώνει ο θρύλος είναι ότι κάθε παλιομπιπ μπιπ, που αισθάνεται τον εαυτό του αρκετά μπιπ, μπορεί επάνω στο μεθύσι του ν’ ανέβει σε μια μπιπ-καρέκλα και να αυτοσχεδιάσει μια μπιπ-ομιλία με οποιεσδήποτε μπιπ μπιπ παραλλαγές θέλει! Αλλά μετά, όπως είναι προφανές, κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι η ομιλία του θα δημοσιευθεί μεταφέροντας με επαρκή ακρίβεια τα λεγόμενα...

Από το βιβλίο του George R. Stewart, Names on the land: a historical account of place-naming in the United States (Νέα Υόρκη: Random House, 1945).
 

nickel

Administrator
Staff member
Πανέμορφο — εξαιρετικό ως ενημέρωση και υπέροχο ως μετάφραση.

Ομολογώ ότι με το παρακάτω ξεκαρδίστηκα.

Στη δεκαετία του 1840 οι δύο γερουσιαστές της είχαν εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη επί του θέματος. Ο αντιπρόεδρος Ντάλλας, ως προεδρεύων της Γερουσίας, επέλυσε το πρόβλημα με απαράμιλλη ευγένεια, απευθυνόμενος σταθερά στον ένα ως «γερουσιαστή από το Άρκανσω» και στον άλλο ως «γερουσιαστή από το Αρκάνσας».

Ευτυχώς, δεν έχουμε Ντάλο και Κάνσο...
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
LEXILOGIA10YEARS.jpg

Προσωρινός πίνακας των προηγούμενων γενέθλιων αφιερωμάτων:

ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ! This is the official site of the island state of San Serriffe: 4 years after (Τα τετράχρονα της Λεξιλογίας) -- με σύνδεσμο σε πολλά άρθρα που είχαν ετοιμαστεί από τα μέλη ειδικά για τα γενέθλια, ήταν η μεγαλύτερη και μοναδική ως τώρα ανάλογη προσπάθεια...

(Για τα πέμπτα γενέθλια είχαν επισημανθεί με ειδικό σήμα διάσπαρτα άρθρα)

Πρωταπριλιά του 2014: Η Λεξιλογία έκλεισε τα έξι χρόνια της

Κλείσαμε τα εφτά: Ένα φόρουμ που το λένε Λεξιλογία... και
Κλείσαμε τα εφτά: Ο γενναίος μεταφραστάκος

Το νήμα του οχτώ - για τα όγδοα γενέθλια της Λεξιλογίας

Όταν η Λεξιλογία έκλεισε τα εννέα...
Élise ou la vrai vie (αποσπάσματα) - για τα γενέθλια της Λεξιλογίας
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Συμπληρωματικός πίνακας των προηγούμενων γενέθλιων αφιερωμάτων


Δωράκια για τα τετράχρονα

Θα φιλοξενήσουμε (και εδώ) συνδέσμους προς τα κείμενα που θα καταθέσουν μέλη μας σαν μικρό δώρο σε αυτό που είναι η Λεξιλογία: στα μέλη της και στους αναγνώστες της. Μπορείτε να καταθέσετε τις ευχές σας στο νήμα εδώ. Αν πρόκειται να καταθέσετε και κάποιο δωράκι, ξεκινήστε χωριστό νήμα, να είναι ολόδικό σας. Σας ευχαριστούμε ολόψυχα. Και καλό μήνα.






Για τα πέμπτα γενέθλια είχαν επισημανθεί με ειδικό σήμα διάσπαρτα άρθρα

Anglo-Indica: the rascally lascar

Φάρσα στους Τάιμς

Five: A number by any other name (Το νήμα του πέντε)


Κι ένα από τα έκτα γενέθλια, χωρίς σήμα αλλά με πρόθεση: Μπέτι Ράιαν: Το χρώμα της σιωπής
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Κι επειδή 5 χ 2 = 10, not a surprise but a reprise:

...
Five Years - David Bowie


Pushing thru the market square
Such great people flocking
News had just come over
We had five years lexiloging

I heard telephones, opera house, favourite melodies
and posted mine, too, the jester's
I saw boys, toys, electric irons and T.V.'s
My brain hurt like a warehouse
It had no room to spare
I had to cram so many things
To store everything in there
And all the fat-skinny people, and all the tall-short people
And all the nobody people, and all the somebody people
I never thought I'd need so many people

I think I saw you in an ice-cream parlour
Drinking milkshakes cold and long
Smiling and waving and looking so fine
Don't think you all knew you were in this song

And it was cold and it rained so I felt like an actor
And I thought of Lexi and I wanted to get back there
Your face, your race, the way that you talk
I kiss you, you're beautiful, I want you to walk

We've got five years, stuck on my eyes
We've got five years, what a surprise
We've got five years, our posts hold a lot
We've got five years, and that's not all we got


...

...
Five Years - David Bowie


Pushing thru the market square
Such great people flocking
News had just come over
We had five years lexiloging

I heard telephones, opera house, favourite melodies
and posted mine, too, the jester's
I saw boys, toys, electric irons and T.V.'s
My brain hurt like a warehouse
It had no room to spare
I had to cram so many things
To store everything in there
And all the fat-skinny people, and all the tall-short people
And all the nobody people, and all the somebody people
I never thought I'd need so many people

I think I saw you in an ice-cream parlour
Drinking milkshakes cold and long
Smiling and waving and looking so fine
Don't think you all knew you were in this song

And it was cold and it rained so I felt like an actor
And I thought of Lexi and I wanted to get back there
Your face, your race, the way that you talk
I kiss you, you're beautiful, I want you to walk

We've got five years, stuck on my eyes
We've got five years, what a surprise
We've got five years, our posts hold a lot
We've got five years, and that's not all we got



Με τις υγείες μας! Κι από χρόνου! :up:


Time takes a cigarette, puts it in your mouth
You pull on your finger, then another finger, then your cigarette
The wall-to-wall is calling, it lingers, then you forget
...

You're too old to lose it, too young to choose it
And the clock waits so patiently on your song
You walk past a cafe but you don't eat when you've lived too long
...

Chev brakes are snarling as you stumble across the road
But the day breaks instead so you hurry home
Don't let the sun blast your shadow
Don't let the milk float ride your mind
...

Oh no, love, you're not alone
You're watching yourself but you're too unfair
You got your head all tangled up
But if I could only make you care

Oh no, love, you're not alone
No matter what or who you've been
No matter when or where you've seen
All the knives seem to lacerate your brain
I've had my share, I'll help you with the pain
You're not alone


 
Χρόνια μας πολλά!

Λένε ότι κάθε σκυλίσιος χρόνος ισοδυναμεί με 6-7 ανθρωπινους, αλλά νομίζω ότι τα φορουμίσια χρονια μπορει να είναι ακόμα πιο πυκνά. Ένας δεκάχρονος άνθρωπος είναι ακόμα παιδί, ένα δεκάχρονο φόρουμ πιθανώς να έχει περάσει στην τρίτη ηλικία.

Όμως χωρίς πολλές ρυτίδες, με τη γοητεια των γκρίζων κροτάφων, με περισσότερη πείρα και σοφία.

Να τα εκατοστίσουμε!
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Ευχ για τα συμπληρωματικά, Δαεμάνε. Ήμουν βέβαιος ότι θα τα ευρετηρίαζες καλύτερα από εμένα. :)
 
Πρώτη Απριλίου, ε; Τι περίεργο· είναι ακριβώς η μέρα που ιδρύονται συνήθως οι καινούργιοι δημόσιοι οργανισμοί στη Βρετανία, υποθέτω λόγω της έναρξης του φορολογικού έτους. Πολλοί από αυτούς είναι βραχύβιοι, όμως η Λεξιλογία εξελίσσεται σιγά σιγά σε θεσμό του Διαδικτύου – παλιό και νέο μαζί, κοιτάζοντας σαν τον Ιανό προς την ιστορία της γλώσσας και προς το μέλλον της, και παρακολουθώντας την εξέλιξη του κόσμου μέσα από το αναπόφευκτο φίλτρο της. Χρόνια μας πολλά λοιπόν, και εμπρός για νέες περιπέτειες!
 

Elena

¥
Θερμές ευχές

Πολλές ευχές! Ιδρυτικό μέλος μεν, απούσα επί σειρά ετών δε! Δεν γινόταν αλλιώς, όμως.

Στη σκέψη... με αγάπη πάντα, αλλά και σε νήματα για αναζητήσεις συχνά-πυκνά... οπότε, στέλνω ακόμα περισσότερες ευχές για ανανέωση, κινητικότητα και πληθώρα νέων τρόπων αξιοποίησης τόσης προσπάθειας.

Παρεμπιπτόντως, το σύστημα μου λέει ότι η εγγραφή μου έγινε 25-02-2008. Αλλά μάλλον 'ανοίξαμε τις πόρτες' πιο μετά...

;) :rolleyes: :cheek:


 

nickel

Administrator
Staff member
Παρεμπιπτόντως, το σύστημα μου λέει ότι η εγγραφή μου έγινε 25-02-2008. Αλλά μάλλον 'ανοίξαμε τις πόρτες' πιο μετά...

Γεια σου, Ελένη. Οι παλιοί και οι νέοι Λεξιλόγοι σε ευχαριστούν και σου εύχονται επιτυχίες, υγεία και ευτυχία στην πορεία σου.

Πράγματι, τα ιδρυτικά μέλη στρώναμε χαλιά και ξεσκονίζαμε για ενάμισι μήνα πριν από τα επίσημα θυρανοίξια. :)
 

Elena

¥
Γεια σου, Ελένη. Οι παλιοί και οι νέοι Λεξιλόγοι σε ευχαριστούν και σου εύχονται επιτυχίες, υγεία και ευτυχία στην πορεία σου.

Πράγματι, τα ιδρυτικά μέλη στρώναμε χαλιά και ξεσκονίζαμε για ενάμισι μήνα πριν από τα επίσημα θυρανοίξια. :)

Εγώ ευχαριστώ!
Στην πορεία μου... το γλωσσικό παραμένει μείζον. Παρέα με την επικοινωνία, αλλά κυρίως σε έναν συγκεκριμένο χώρο...
Οπότε επιφυλάσσομαι!

Φιλιά σε παλιούς, ευχές στους νέους! :cool::cheek::):p
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Χρόνια μας πολλά, λοιπόν! Νομίζω ότι ένας στόχος που είχα θέσει σε μια από τις ιδρυτικές μας συναντήσεις, να γίνει η Λεξιλογία ιστότοπος αναφοράς για αυτούς που ασχολούνται, επαγγελματικά ή μη, με τη γλώσσα, έχει επιτευχθεί εν μέρει. Ίσως να μου άρεσε να μπορώ να βάζω κανένα λάικ σε ποστ που μου αρέσουν, όμως! (Ναι, ξέρω ότι γίνεται κι εδώ, αλλά θα το ήθελα το άτιμο το κουμπάκι.)
 
Top