Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016

Χάρηκα πολύ για τη βράβευση του Μπομπ Ντίλαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Παρόλο που η διάκριση ανάμεσα σε ποιητές και τραγουδοποιούς ισχύει μεθοδολογικά, τα όρια ανάμεσα στα είδη (*) μπορούν, σε εξαιρετικές περιστάσεις, να ξεπερνιούνται. Η ίδια η επιτροπή του Νόμπελ τα ξεπέρασε (σε μικρότερο βαθμό, βέβαια) και πέρυσι όταν βράβευσε την Αλεξίεβιτς που τα κείμενά της είναι δημοσιογραφικά, ρεπορτάζ.

(Ο Βασίλης Βασιλικός τώρα δικαιώνεται, αφού στην ποιητική ανθολογία που είχε εκδώσει πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια είχε συμπεριλάβει και τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη).

(*) Ως προς τα όρια ανάμεσα σε ποίηση και τραγούδι, στην αρχαιότητα δεν ίσχυαν: αν δεν κάνω λάθος, οι Ολυμπιόνικοι του Πινδάρου τραγουδιούνταν και γράφονταν για να τραγουδηθούν. Θα πει κανείς ότι δεν είναι ποίηση;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Όπως έμαθα, ο Ντίλαν ήταν στους υποψήφιους από το 2011 και, το 2013, το Atlantic είχε σταθεί αρνητικά στην ενδεχόμενη βράβευσή του με Νόμπελ λογοτεχνίας:

Bob Dylan Shouldn't Win the Nobel Prize for Literature (άρθρο του 2013)
 
Last edited by a moderator:

rogne

¥
Υποθέτω ότι υπάρχει αντιστρόφως κι ένα άγχος των Νόμπελ λογοτεχνίας να φανούν απολύτως relevant, να περικλείσουν και όσους/ες τα ξεπερνούν, λόγω είδους ή επίδρασης, όπως ο Ντίλαν. Για κάτι τέτοιες μορφές, λες άνετα (ακόμα και για το Νόμπελ) "καλό αλλά λίγο".
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Εγώ δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω το βραβείο, θα πω μόνο ότι αυτά τα βραβεία ποτέ δεν προκαλούν ομόφωνες αντιδράσεις όταν δίνονται κι έτσι νομίζω πως και σε αυτήν την περίπτωση η γενικότερη εξωφορουμική συζήτηση είναι αναμενόμενη.

Με κίνδυνο να προκαλέσω εγκεφαλικό στον Εάριο (:twit:) θα πω ότι η μουσική του Ντίλαν δεν μου αρέσει πολύ ή, για να γίνω πιο ακριβής, σε συντριπτικό βαθμό προτιμώ τα τραγούδια του σε μεταγενέστερες εκτελέσεις. Ας κάνω λοιπόν την αρχή εδώ με ένα από τα αγαπημένα μου.

Το τραγούδι λέγεται Forever Young και ο Ντίλαν το έγραψε για έναν από τους γιους του. Παρακάτω, σε εκτέλεση από την Audra Mae από το OST της σειράς Sons of Anarchy.


May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
 

rogne

¥
Οπότε, προτείνω Γούντι Άλεν για το 2017.

Ε, κάπως λιγότερο σημαντικός ο Γούντι (και το σινεμά εντελώς εκτός ορίων λογοτεχνίας, νομίζω, εκτός αν είναι κακό σινεμά)...
 

nickel

Administrator
Staff member
Πήρα αυτό και μου άρεσε. Όχι, όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την απονομή στον Ντίλαν. Άλλωστε, τον έχω «διαβάσει» περισσότερο από τους άλλους νομπελίστες. Περισσότερο κι από τον άλλο Ντίλαν. :-)





ClintonsDylan.jpg
 
Ε, κάπως λιγότερο σημαντικός ο Γούντι (και το σινεμά εντελώς εκτός ορίων λογοτεχνίας, νομίζω, εκτός αν είναι κακό σινεμά)...

Τουναντίον, εγώ θεωρώ ότι το σινεμά είναι απείρως πιο κοντά στην λογοτεχνία από το τραγούδι. Μιλάω για σενάριο, φυσικά. Π.χ. ο Έρνεστ Λίμαν έγραψε αριστουργήματα.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
"It’s a great day for Literature and for Bob when a Master of its original form is celebrated. Before epic tales and poems were ever written down, they migrated on the winds of the human voice and no voice is greater than Dylan’s."

~ Tom Waits & Kathleen Brennan


... Όχι, όχι, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την απονομή στον Ντίλαν. Άλλωστε, τον έχω «διαβάσει» περισσότερο από τους άλλους νομπελίστες. Περισσότερο κι από τον άλλο Ντίλαν. :-)

Hear, hear. And heard and sung him, too.
 
Συγκινητικό αλλά προσωπικά δεν με πείθει και είμαι αντίθετος στην απονομή, διότι άλλο το έπος που έχει γραφτεί συνοδεία λύρας, κάντελε ή ό,τι άλλο θέλετε (πάντως όχι φουλ ενορχήστρωση), άλλο η ποίηση που έχει μελοποιηθεί κι άλλο οι στίχοι που έχουν γραφτεί για να συνοδεύσουν την μουσική κι όχι τ' ανάποδο ή για να παντρευτούν με την μουσική, στην καλύτερη περίπτωση. Αλλά οκέι, είναι η προσωπική μου άποψη.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Σε όλο τον κόσμο, τα πρώτα λογοτεχνικά έργα, τα έργα του λόγου, πρώτα ειπώθηκαν και τραγουδήθηκαν και μετά καταγράφτηκαν. Αλλιώς θα ήταν γραφοτεχνία. :-) Εν αρχή ην ο λόγος, ο προφορικός.


https://www.wikiwand.com/en/Iliad#/The_Iliad_as_oral_tradition
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Στο μεταξύ, ο Μη Χαρούκη Μούτρα Κάμει (κλεμμένο και διασκευασμένο). (Hint)
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Τον οποίο ήδη πολλοί έχουν αρχίσει να αποκαλούν Ντι Κάπριο της λογοτεχνίας :)
 
Μα ναι, αλλά είναι πρωτίστως κείμενο, εξιστόρηση. Η μουσική και το... ας πούμε "τραγούδι" είναι το "συνοδευτικό πιάτο". Περισσότερο απαγγελία με χρώμα θα το έλεγα παρά τραγούδι με την σύγχρονη ένοια.
 

daeman

Administrator
Staff member
...
Πρωτίστως είναι ιδέα που σχηματίζεται στο νου. Από τότε που έχουμε και γραφή, η πρώτη μας κίνηση είναι να τα καταγράψουμε, για να μην τα ξεχάσουμε και για να διευκολυνθούμε στη συνέχεια, στη συμπλήρωση, τη σύνθεση και την ολοκλήρωση, ακόμη περισσότερο τώρα που μπορούμε να τα γράψουμε σε ψηφιακό μέσο που επιτρέπει πιο εύκολα τις αλλαγές. Σκέψου όμως τι γινόταν πριν τη γραφή, σκέψου τι γίνεται ακόμα και τώρα όταν σου έρθει μια ιδέα, μια και ασχολείσαι απ' ό,τι ξέρω, και δεν έχεις τρόπο να την καταγράψεις (σπάνιο μεν, γίνεται δε· ο Αρχιμήδης στο λουτρό, ο Ελληγεννής στο μπάνιο :-)). Δεν την επαναλαμβάνεις νοερά ή φωναχτά για να μην την ξεχάσεις και να την εμπλουτίσεις τη στιγμή που την άρπαξες, ενόσω έχεις όρεξη, επιτόπου; Κι αν δεν έχεις καθόλου την πολυτέλεια της γραφής, της γραπτής αποτύπωσης, δεν θα προσπαθήσεις να την αποτυπώσεις στο μυαλό των άλλων για να μη γίνει έπος πτερόεν; Δεν γίνεται «προφορική παράδοση» ακόμα και τώρα, που κυριαρχεί πια παντού η γραφή;
 
Να προσθέσω επί τη ευκαιρία ότι η απονομή βραβείου για το συνολικό έργο και την επίδραση ενός ατόμου βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με τον σκοπό του βραβείου, που είναι η προώθηση του έργου του ατόμου που βραβεύεται και όχι η ανταμοιβή του, ενώ δεν συνάδει και με την διαθήκη του Νόμπελ, που λέει συγκεκριμένα ότι βραβεύεται το άτομο που -κατά την κρίση του ιδρύματος- συνεισέφερε κατά τον προηγούμενο χρόνο το σημαντικότερο έργο στον τομέα του. Τα Νόμπελ έχουν αρχίσει να αντιγράφουν τα Όσκαρ.
 
Top