annexé après mention

Καλημέρα! Σε συμβολαιογραφική πράξη τροποποίησης καταστατικού εταιρείας του Μονακό, πρωτότυπη γλώσσα τα γαλλικά, και συγκεκριμένα στη φράση:

...dont le procès-verbal demeurera ci-joint et annexé après mention.

Η φράση ουσιαστικά σημαίνει ότι το τάδε έγγραφο (στην περίπτωσή μας το πρακτικό) προσαρτάται στο παρόν αφού έχει αναφερθεί.
Θεωρώ ότι δεν είναι το ίδιο με την προσάρτηση/ενσωμάτωση σε πράξη διά παραπομπής (η οποία αφορά τη συμπερίληψη διατάξεων άλλου εγγράφου με απλή αναφορά χωρίς την υλική προσάρτηση στο έγγραφο). Θεωρώ ότι πράγματι προσαρτάται υλικά στο συμβολαιογραφικό έγγραφο και ότι απλά τονίζεται ότι γίνεται αναφορά στην προσάρτηση. Κάνω λάθος; Και αν ισχύει η σκέψη μου πώς θα το πούμε; "Με ειδική μνεία" ; Τι λέτε;
Ευχαριστώ!

Πρέπει να είναι μία από αυτές τις τυπικές φράσεις σε συμβολαιογραφικές πράξεις. Βλέπω να χρησιμοποιείται η φράση "μνημονεύεται και επισυνάπτεται".

Μέχρι να φανεί ο Ρογήρος, ας πούμε την κοτσάνα μας. Μου φαίνεται ρισκαρισμένη η σκέψη σου, επειδή φαίνεται να παραπέμπει σε "ειδική μνεία" που θα υπάρξει σε άλλο σημείο της κύριας πράξης. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι υπάρχει άλλη μνεία πέρα από την ίδια τη φράση που παρέθεσες. Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν: "... επισυνάπτεται στο παρόν και ρητώς προσαρτάται σε αυτό". Το βλέπω δηλαδή μάλλον σαν μια νομικίστικη φιοριτούρα ότι δεν πρόκειται για απλή επισύναψη αλλά για αναπόσπαστο μέρος της κύριας πράξης.

Edit: Τώρα βλέπω το ποστ της Λίνας, αλλά δεν μου φαίνεται να είναι ίδια περίπτωση. Άλλο η πρόβλεψη μιας διάταξης νόμου κτλ. ότι το Χ μνημονεύεται σε κάθε Ψ, και άλλο η πρόβλεψη του ίδιου του Ψ ότι το Χ μνημονεύεται στο Ψ και προσαρτάται στο Ψ. Αν βέβαια υπάρχει παγιωμένη έκφραση στα ελληνικά, εγώ δεν τη γνωρίζω.

Ευχαριστώ πολύ και τους δύο! Λίνα, ωραίο το μνημονεύεται! :) Τις καλημέρες μου! Έδιτ: Με μπέρδεψες με το έντιτ σου, Θέμη! Νομική φιοριτούρα πιστεύω ότι είναι κι εγώ, και έχεις δίκιο για το "ειδική μνεία", δεν πάει να πει ότι μνημονεύεται αλλού πέρα από τη συγκεκριμένη φράση. Η πρόταση της Λίνας όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι μνημονεύεται ρητώς και προσαρτάται στο παρόν;

Ολ, η σκέψη μου δεν είναι απόρροια νομικοσυμβολαιογραφικής γνώσης αλλά απλής λογικής. Αν σε ένα σημείο η πράξη αναφέρει ότι "το Χ μνημονεύεται και προσαρτάται στο παρόν", αλλά δεν υπάρχει καμία άλλη μνεία του Χ σε όλη την πράξη, το πράγμα μου φαίνεται ξεκρέμαστο. Λογικά θα μπορούσε να σταθεί μόνο αν έλεγε ότι "το Χ μνημονεύεται ως ...." και στη συνέχεια της πράξης υπήρχαν μνείες του Χ υπό την ονομασία που του δόθηκε.

Α, μάλιστα! Ουφ! Οπότε μάλλον το τρώμε. :)

Έχοντας κατά νου τον συμβολαιογράφο που διαβάζει ένα έγγραφο στους παριστάμενους για να το υπογράψουν, νομίζω ότι η φράση σημαίνει ότι πρέπει να γίνει αναφορά στο τάδε έγγραφο (με αυτή την έννοια δηλ. να μνημονευθεί) και να επισυναφθεί. Εικασίες κάνω... Και να το φας βέβαια, δεν αλλάζει κάτι.

Εχμ... πολύ βιαστικά: έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο αυτή η mention να είναι ο εκ μέρους του συμβολαιογράφου χαρακτηρισμός του εγγράφου ως προσαρτήματος της πράξεως (διά της επιθέσεως ειδικής σημειώσεως - πάνω στο ίδιο το έγγραφο).

Ναι, Ρογήρε, το πήρε το μάτι μου, και σκέφτηκα το "προσαρτάται στο παρόν και σημαίνεται αναλόγως" (αν η σήμανση αφορά το προσάρτημα) ή "μνημονεύεται και προσαρτάται στο παρόν" (οπότε θα είχαμε δεύτερη μνεία στην ίδια την κύρια πράξη - κάτι που δεν γνωρίζουμε αν ισχύει). Νομίζω όμως ότι τέτοιου είδους εκφράσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη μετάφραση μόνο αν χρησιμοποιούνται και στα αντίστοιχα ελληνικά έγγραφα, κάτι που αγνοώ. Η ουσία βέβαια είναι η προσάρτηση, η οποία ούτως ή άλλως είναι δεδομένη. Σαν λύση πασπαρτού, θεώρησα ότι το "ρητώς προσαρτάται" καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Πέραν τούτων, ισχύει ό,τι πουν οι νομικοί μας en connaissance de cause.