hellex
New member
Αρκετές μέρες με προβληματίζει, όταν εκφράζουμε αυθόρμητα, στον προφορικό και ιδιαίτερα στο γραπτό λόγο, τα συναισθήματα μας, γιατί δεν χρησιμοποιούμε επιφωνήματα θαυμασμού και ενθουσιασμού από την ελληνική γλώσσα (αρχαία ή σύγχρονη). Ιδιαίτερα σε μεταφράσεις και σε λόγια κείμενα, αναφέρεται συχνότερα η έκφραση "με ένα επιφώνημα θαυμασμού (ενθουσιασμού, έκπληξης)" και όχι το ίδιο το επιφώνημα.
Δεν είναι εύλογο -επειδή ως επιφωνήματα ορίζονται οι άκλιτες λέξεις ή φθόγγοι που είτε παραπέμπουν σε ήχους μιας προγλωσσικής εποχής ή αναπαράγουν κραυγές του φυσικού περιβάλλοντος και εκφράζουν τη συναισθηματική μας κατάσταση- να χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις και φθόγγους για να προσδίδουμε χρώμα και ιδιαιτερότητα στην καθημερινότητά μας;
Υπάρχει ή όχι ομοιότητα ή γλωσσική αλληλουχία των επιφωνημάτων του χθές και του σήμερα;
Και αν στις μέρες μας το λαοφιλέστερο επιφώνημα θαυμασμού και ενθουσιασμού το δανειζόμαστε από την αγγλική γλώσσα ποιό είναι το ανάλογα πιο δημοφιλέστερό μας, στα ελληνικά;
Από το διαδίκτυο σε σχετικό μου εύρημα για τα αρχαία ελληνικά, ειδικότερα για την κατηγορία των επιφωνημάτων θαυμασμού και ενθουσιασμού, διακρίνω το "ιού". το "παπαιάξ" και το "παπαπαί" και το "βομβάξ".
Όμως και στη σύγχρονη γλώσσα το "πώ πώ!" "άτσα", "άλα" και το "γουάου", ίσως σαν πιθανή μετεξέλιξη του ιοΰ και όχι του μεταφρασμένου "wow", όπως θέλω να πιστεύω .
Εσείς ποιό χρησιμοποιείτε;
Δεν είναι εύλογο -επειδή ως επιφωνήματα ορίζονται οι άκλιτες λέξεις ή φθόγγοι που είτε παραπέμπουν σε ήχους μιας προγλωσσικής εποχής ή αναπαράγουν κραυγές του φυσικού περιβάλλοντος και εκφράζουν τη συναισθηματική μας κατάσταση- να χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις και φθόγγους για να προσδίδουμε χρώμα και ιδιαιτερότητα στην καθημερινότητά μας;
Υπάρχει ή όχι ομοιότητα ή γλωσσική αλληλουχία των επιφωνημάτων του χθές και του σήμερα;
Και αν στις μέρες μας το λαοφιλέστερο επιφώνημα θαυμασμού και ενθουσιασμού το δανειζόμαστε από την αγγλική γλώσσα ποιό είναι το ανάλογα πιο δημοφιλέστερό μας, στα ελληνικά;
Από το διαδίκτυο σε σχετικό μου εύρημα για τα αρχαία ελληνικά, ειδικότερα για την κατηγορία των επιφωνημάτων θαυμασμού και ενθουσιασμού, διακρίνω το "ιού". το "παπαιάξ" και το "παπαπαί" και το "βομβάξ".
Όμως και στη σύγχρονη γλώσσα το "πώ πώ!" "άτσα", "άλα" και το "γουάου", ίσως σαν πιθανή μετεξέλιξη του ιοΰ και όχι του μεταφρασμένου "wow", όπως θέλω να πιστεύω .
Εσείς ποιό χρησιμοποιείτε;
