Το νήμα αυτό δεν το είχα δει μέχρι σήμερα που έκανε την προσθήκη του ο Ζαζ. Να πω, όμως, κι εγώ δυο λόγια.
1. Η εδραίωση εμπορικής επωνυμίας είναι για μένα μια χαρά λύση. Η ενίσχυσή της (για το rebranding), το ίδιο. Πολύ καλύτερο από επωνυμοποιήσεις και επανεπωνυμοποιήσεις (ειδικά το δεύτερο είναι αφόρητα σχοινοτενές και, εν πάση περιπτώσει, καταδεικνύει το πώς η αναζήτηση μονολεκτικής απόδοσης οδηγεί ενίοτε σε τραγωδίες).
2. Οι απαντήσεις που δίνει η αρχική παραπομπή της Παλάβρας είναι, δυστυχώς, ανακριβείς. Πρόκειται για μια μπακάλικη διάκριση που δεν στηρίζεται σε τίποτε άλλο πέρα από την υπέρμετρη βεβαιότητα του συντάκτη της.
3. Ας διευκρινίσουμε κάτι, επομένως: εμπορικό σήμα είναι μόνον ότι έχει νομικώς καταχωρισθεί και κατοχυρωθεί ως τέτοιο. Όλα τα άλλα είναι, προς το παρόν, απλώς σημεία χρησιμοποιούμενα για εμπορικούς σκοπούς.
Τα σήματα μπορεί να είναι λεκτικά ή εικονιστικά, ή και μικτά (δηλαδή να συνδυάζουν λεκτικά και εικονιστικά στοιχεία). Το σήμα μπορεί να αφορά οτιδήποτε: μια εταιρία μπορεί να κατοχυρώσει ως εμπορικό σήμα την επωνυμία της (εμπορική ή ακόμη και καταστατική), την ονομασία προϊόντος της, ακόμη κι ένα διαφημιστικό σλόγκαν (π.χ. η Audi και το "Vorsprung durch Technik"), όλα αυτά σε λεκτική μορφή ή μαζί με τα λογότυπά της.
4. Ο γλωσσικός δαρβινισμός και οι θεωρίες περί ανωτερότητας της μίας ή άλλης γλώσσας, δεν νομίζω ότι προσφέρουν κάτι. Η γλώσσα Α μπορεί να διαθέτει μεγαλύτερη πλαστικότητα από τη γλώσσα Β ως προς τον σχηματισμό κάποιων λέξεων, αυτό δεν την καθιστά "ανώτερή" της. Τέσπα, νόμιζα ότι τα είχαμε ξεπεράσει αυτά, αλλά τελικά πάλι πλανήθηκα...
