metafrasi banner

Κατώτατες αποδεκτές αμοιβές μετάφρασης, επιμέλειας, διόρθωσης

SMED

New member
Σκοπός του καθορισμού κατώτατων αποδεκτών αμοιβών από τον ΣΜΕΔ στις σημερινές συνθήκες είναι να δημιουργηθούν, μέσα από το πάγιο (και όχι μόνο σημερινό) καθεστώς επισφάλειας και απορρύθμισης που χαρακτηρίζει τη δουλειά μας, νέοι τρόποι συλλογικής οργάνωσης, διεκδίκησης και περιφρούρησης των συμφερόντων μας.

Οι πιέσεις που δεχόμαστε από την αγορά και το κράτος έχουν οδηγήσει τη δουλειά μας σε οριακά επίπεδα από την άποψη τόσο της αμοιβής μας όσο και των συνεχώς αυξανόμενων πάγιων εξόδων μας. Όπως γνωρίζουμε, παρά το γεγονός ότι η ανάγκη για υπηρεσίες μετάφρασης, επιμέλειας και διόρθωσης έχει αυξηθεί, οι εργοδότες μας, είτε είναι μεταφραστικά γραφεία ή εταιρείες παραγωγής είτε εκδοτικοί οίκοι είτε οποιοσδήποτε ιδιώτης, τείνουν να υποτιμούν όλο και περισσότερο τη δουλειά μας. Ακολουθείται ένας άρρητος κανόνας αύξησης της ζήτησης με συνακόλουθη μείωση της τιμής του «προϊόντος». Βάσει αυτής της λογικής, που αντιμετωπίζει μια ειδικευμένη πνευματική εργασία σαν ένα χαρτόκουτο, για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται πλέον και τα προγράμματα μεταφραστικών μνημών τα οποία αντιμετωπίζουν τη δουλειά μας σαν μηχανική εργασία.

Από την άλλη πλευρά, παρά τις ολοένα φθίνουσες αμοιβές που μπορούμε να διεκδικήσουμε στην αγορά, και οι οποίες έχουν οδηγήσει το εισόδημά μας σε επίπεδα κατώτερα και από τον βασικό μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη, το κράτος συνεχίζει να μας αντιμετωπίζει σαν επιχειρηματίες, επιβάλλοντάς μας υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές και φόρους. Σε αυτό ακριβώς το ασφυκτικό πλαίσιο, ο ΣΜΕΔ δρομολόγησε και προτείνει τη θέσπιση κατώτατων αποδεκτών αμοιβών για την εργασία μας. Με την επίκληση αυτών των αμοιβών αποσκοπούμε να βάλουμε ένα συλλογικό και άμεσο ανάχωμα στη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας, η οποία, με πρόσχημα την κρίση (αλλά και πριν από αυτή), έχει γίνει κοινή πρακτική των εργοδοτών μας (πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να προκηρύσσουν επίσημους ή άτυπους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για να «δώσουν δουλειές» σε συναδέλφους).

Οι κατώτατες αποδεκτές αμοιβές εδράζονται στην αντικειμενική παραδοχή ότι ως μεταφραστές, επιμελητές, διορθωτές, υποτιτλιστές, δεν είμαστε ούτε «συνεργάτες» ούτε «προμηθευτές» των εργοδοτών μας, όπως και οι τελευταίοι δεν είναι παρά μόνο κατ’ όνομα «πελάτες» μας. Με το σκεπτικό του καθορισμού κατώτατων αποδεκτών αμοιβών θέλουμε να αναδείξουμε το γεγονός ότι δεν πουλάμε προϊόντα, «κομμάτια» ή «πακέτα», αλλά επιτελούμε εργασία, η οποία απαιτεί χρόνο και μόχθο, ενώ την αμοιβή μας δεν την ορίζουμε εμείς, ως άλλοι έμποροι ή επιχειρηματίες, αλλά η «ελεύθερη αγορά», δηλαδή οι εργοδότες, ως «τιμή», αφού προϋπολογίσουν τα προσδοκώμενα «κέρδη» τους.

Η μετάφραση, η επιμέλεια, η διόρθωση και ο υποτιτλισμός δεν είναι χόμπι, αλλά ειδικευμένες δουλειές που οι επαγγελματίες του χώρου τις επιτελούν (συχνά υπό ασφυκτικές προθεσμίες, γεγονός που κάνει τις πραγματικές ώρες δουλειάς να ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο 8ωρο) με ευσυνειδησία και έγνοια για την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος. Ως εργαζόμενοι, λοιπόν, θεωρούμε λογικό –όπως είναι ήδη ο κανόνας για συναδέλφους σε πολλά μέρη του κόσμου– να κοστολογούμε τη δουλειά μας βάσει μιας ωριαίας αμοιβής που θα μας επιτρέπει να ζούμε αξιοπρεπώς από την εργασία μας. Η παραδοχή αυτή σημαίνει ότι ο καθορισμός μιας ωριαίας αμοιβής είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να υπολογιστεί από τη δική μας σκοπιά, με γνώμονα δηλαδή τις συλλογικές ανάγκες των εργαζομένων στον κλάδο μας, η αξία της δουλειάς μας.

Το πρώτο βήμα για τον καθορισμό κατώτατων αποδεκτών αμοιβών ήταν η σύνταξη ενός ερωτηματολογίου που δημοσιοποίησε στα τέλη του 2012 ο ΣΜΕΔ. Μετά από πολύμηνη διεξοδική μελέτη των αποτελεσμάτων του αναφορικά με τις πραγματικές και τις επιθυμητές αμοιβές συναδέλφων όλων των ειδικοτήτων (μεταφραστές, υποτιτλιστές, επιμελητές-διορθωτές), καταλήξαμε ότι η ελάχιστη αποδεκτή ωριαία αμοιβή για όλες τις εργασίες των συναδέλφων είναι τα 10 ευρώ. Για τον καθορισμό του ποσού αυτού συνυπολογίσαμε όλες τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς ενός εργαζόμενου που βαφτίζεται «ελεύθερος επαγγελματίας» και, κατά συνέπεια, α) δεν έχει μόνιμη και σταθερή εργασία, β) υποχρεούται να αυτασφαλίζεται κάτω από τους επαχθέστατους και παράλογους ισχύοντες όρους του ΟΑΕΕ, γ) φορολογείται πλέον με 26% από το πρώτο ευρώ του εισοδήματός του, δ) δεν προστατεύεται από κανενός είδους συλλογικές συμβάσεις (δεν έχει δώρα, μη μισθολογικές αποδοχές, 13ο-14ο μισθό, επιδόματα άδειας-ανεργίας, κ.ο.κ.), ενώ ε) ακόμα και όταν θεωρείται «πνευματικός δημιουργός» (όπως συμβαίνει με τους μεταφραστές βιβλίων) ουσιαστικά δεν εισπράττει ποτέ «πνευματικά δικαιώματα» για τη δουλειά του. Βάσει αυτής της ελάχιστης ωριαίας αμοιβής, αν δουλεύαμε 40 ώρες την εβδομάδα, σε ένα υποθετικό καθεστώς μόνιμης και σταθερής εργασίας, θα είχαμε ένα μικτό μηνιαίο εισόδημα 2.000 ευρώ. Αν από αυτό αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, ύψους 245-605 ευρώ μηνιαίως, και ο φόρος εισοδήματος, ύψους 520 ευρώ, μας μένει ένα εισόδημα 875-1.235 ευρώ (1.055 ευρώ κατά μέσο όρο). Σημειωτέον ότι υπάρχουν συνήθως και πρόσθετες εισφορές, όπως το τέλος επιτηδεύματος (ύψους 650 ευρώ, ή περίπου 54 ευρώ μηνιαίως) που περιορίζουν ακόμα περισσότερο το παραπάνω καθαρό εισόδημα, το οποίο, τονίζουμε, ισχύει μόνο στο υποθετικό καθεστώς μιας μόνιμης και σταθερής εργασίας, και όχι βέβαια στις πραγματικές συνθήκες επισφάλειας στις οποίες εργαζόμαστε.

Το επόμενο στάδιο επεξεργασίας των αποτελεσμάτων του ερωτηματολογίου αφορούσε το παραγόμενο έργο ανά ώρα εργασίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου, μία ώρα δουλειάς αντιστοιχεί, εντελώς προσεγγιστικά, σε μία σελίδα μετάφρασης, σε δύο σελίδες επιμέλειας, σε τέσσερις σελίδες διόρθωσης (250 λέξεων) και σε 5 λεπτά υποτιτλισμού. Προφανώς ο υπολογισμός αυτός έγινε κατά μέσο όρο και πάντα με την επιφύλαξη ότι κάποια εργασία μπορεί να είναι πολύ πιο απαιτητική. Η βασική συμβολή αυτού του υπολογισμού είναι ότι μας παρέχει μια αντιστοιχία μεταξύ αμοιβής και χρόνου εργασίας. Έτσι φαίνεται επίσης πόσο χαμηλές είναι αμοιβές που θεωρούνται τρέχουσες στην αγορά, π.χ. 5 ευρώ ανά σελίδα μετάφρασης.

Αναγνωρίζοντας, ωστόσο, την πραγματικότητα της αγοράς στον κλάδο μας, θεωρήσαμε ότι είναι αναγκαίο όλο το προηγούμενο σκεπτικό και οι σχετικοί υπολογισμοί να εκφραστούν με τον καθορισμό κατ’ αποκοπή αμοιβών, ανάλογα με τη μονάδα μέτρησης που είθισται να ισχύει στις ποικίλες ειδικότητες του κλάδου μας. Η εν λόγω μετατροπή και οι κατώτατες αμοιβές που συνάγονται από αυτή έχουν δύο επιπλέον περιορισμούς: α) δεν αφορούν συναδέλφους, που δουλεύουν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, ωράριο και καθορισμένο τόπο εργασίας· β) δεν αφορούν περιπτώσεις δημόσιων διαγωνισμών και αναθέσεων με αποδέκτες «ελεύθερους επαγγελματίες» (εταιρείες ή φυσικά πρόσωπα), όπου οι αμοιβές ορίζονται ανεξάρτητα (χωρίς δηλαδή προηγούμενη διαπραγμάτευση μεταξύ συναδέλφου και εργοδότη) από κρατικούς φορείς.

Αυτό που ονομάζουμε «πραγματικότητα της αγοράς στον κλάδο μας» ισοδυναμεί με το σύνολο των σχέσεων (ανισότητας) ανάμεσα σε μεμονωμένους συναδέλφους και εταιρείες ή ιδιώτες που συμβάλλονται μαζί τους υπό εργοδοτική ιδιότητα. Στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας, δική μας βασική μέριμνα υπήρξε, όχι οτιδήποτε ισχύει ως «κανονικό», «δίκαιο» ή «ρεαλιστικό» στην αγορά, αλλά η συλλογική μας αξιοπρέπεια ως εργαζομένων και η πρόταξη των βιοτικών αναγκών μας.

Διευκρινίζουμε, τέλος, ότι «κατώτατες αποδεκτές αμοιβές» δεν θα πει σε καμία περίπτωση «συνιστώμενες» ή «επιθυμητές αμοιβές». Τα ποσά που ακολουθούν αποτελούν ένα κατώφλι ασφαλείας ώστε οι εργαζόμενοι του κλάδου μας να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια από τη δουλειά τους. Ο ΣΜΕΔ δεν θα ανεχτεί καμία επίκληση των ποσών αυτών για τη δόλια περαιτέρω μείωση της αμοιβής κανενός συναδέλφου στον οποίο η πείρα, οι ειδικές γνώσεις του ή όποιοι άλλοι παράγοντες έχουν επιτρέψει να αμείβεται καλύτερα για τη δουλειά του.

Παίρνοντας ως μέσο όρο του χρόνου εργασίας ενός μεταφραστή, επιμελητή, διορθωτή ή υποτιτλιστή το ημερήσιο 8ωρο σε πενθήμερη βάση, οι κατώτατες αποδεκτές αμοιβές του ΣΜΕΔ (συμπεριλαμβανομένου του παρακρατούμενου φόρου 20%, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ 23%) διαμορφώνονται ως εξής:

Κατώτατες Αποδεκτές Αμοιβές

Μετάφραση ανά 16σέλιδο πρωτοτύπου (προς τη μητρική γλώσσα του μεταφραστή, για βιβλία 20X15 εκ.): 160 €
Μετάφραση ανά λέξη πρωτοτύπου (προς τη μητρική γλώσσα του μεταφραστή): 0,045 €
Υποτιτλισμός (με χρονισμό) ανά λεπτό βίντεο (προς τη μητρική γλώσσα του υποτιτλιστή): 2 €
Επιμέλεια/διόρθωση* ανά τελικό τυπογραφικό 16σέλιδο (για βιβλία 20Χ15 εκ., στη μητρική γλώσσα του επιμελητή/διορθωτή): 80 €
Επιμέλεια ανά λέξη πρωτοτύπου (για κείμενα στη μητρική γλώσσα του επιμελητή, πλην βιβλίων) ή μεταφράσματος (για κείμενα στη μητρική γλώσσα του επιμελητή, πλην βιβλίων): 0,02 €
Διόρθωση ανά τελικό τυπογραφικό 16σέλιδο (για βιβλία 20Χ15 εκ., στη μητρική γλώσσα του διορθωτή): 40 €

* ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Αποσαφήνιση ή αναδιοργάνωση του κειμένου ως προς το περιεχόμενο και τη διάρθρωσή του. Έλεγχος πραγματολογικών στοιχείων. Αποσαφήνιση νοήματος, βελτίωση γλώσσας και άλλες μη τεχνικές επεμβάσεις επιμέλειας, που θα εφαρμοστούν σε όλο το κείμενο. Έλεγχος και διόρθωση υφολογικών επιπέδων. Ομαλοποίηση μετρικού συστήματος. Έλεγχος και επιμέλεια αναγραφής κεφαλίδων, ευρετηρίων, παραπομπών και παραθεμάτων. Έλεγχος των στοιχείων στην ταυτότητα του βιβλίου [όταν πρόκειται για βιβλίο]. Αντιπαραβολή με το πρωτότυπο [όταν πρόκειται για μετάφραση].

ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Αφορά τη γραμματική, τη χρήση, την ορθογραφία, τη στίξη και άλλα τεχνικά γλωσσικά ζητήματα. Έλεγχος της συνοχής των γλωσσικών στοιχείων του κειμένου και της συνέπειας των δεδομένων. Εισαγωγή τίτλων και πλαγιότιτλων και αντίστοιχη τοποθέτηση γραφικών στοιχείων. Επιμέλεια πινάκων, διαγραμμάτων και καταλόγων. Ενημέρωση του ατελιέ για τυχόν ιδιαιτερότητες της παραγωγής. Έλεγχος των δοκιμίων του επιμελημένου και σελιδοποιημένου κειμένου όσον αφορά τη συνέπεια ως προς το στήσιμο, καθώς και δευτερεύοντα τεχνικά λάθη (π.χ. ανορθογραφίες ή μικρές παρεκκλίσεις από το στήσιμο). Σωστή τοποθέτηση του κειμένου στη σελίδα, έλεγχος κεφαλίδων και σελιδαρίθμων, έλεγχος κουτσών, ορφανών κ.ά. αράδων, έλεγχος σελιδαρίθμων όπου αναφέρονται (π.χ. περιεχόμενα). Έλεγχος ηλιοτυπιών ή άλλου τύπου δοκιμίων ή φιλμ.
 

SBE

¥
Περί κατώτατων τιμών

Πώς θα εξασφαλίσει στην πράξη ο σύλλογος ότι δεν θα γίνουν οι προτεινόμενες κατώτατες αμοιβές οι μόνες αμοιβές; Δεν αρκεί απλά να το λες.
Επίσης, διευκρινίζεται ότι οι αμοιβές αυτές είναι για κείμενα γενικού περιεχομένου κι όχι για πιο απαιτητικά κείμενα, όπως π.χ. εξειδικευμένα επιστημονικά;
 
Last edited by a moderator:
Θα δώσω κάποιες απαντήσεις, ως μέλος της ομάδας του ΣΜΕΔ που ασχολήθηκε με τη διαμόρφωση των κατώτατων αμοιβών, με την επιφύλαξη να απαντήσει επίσημα κάποιος πλέον αρμόδιος από το ΣΜΕΔ.

Οι αμοιβές αυτές ονομάστηκαν κατώτατες ακριβώς με το σκεπτικό ότι αφορούν την απλούστερη δυνατή μορφή κειμένου, χωρίς εξειδίκευση επιστημονική ή άλλης μορφής δυσκολία.
Λόγω της δυσκολίας που ενέχει ο προσδιορισμός κατώτατων αμοιβών για κάθε μορφή κειμένου, προτιμήσαμε να βάλουμε απλώς ένα κατώτατο πλαφόν, πέρα από το οποίο δεν θα πρέπει να πέφτει η αμοιβή όσο απλό και αν είναι το κείμενο.

Οι αμοιβές αυτή τη στιγμή στην πράξη, όπως καλά ξέρουμε, είναι δυστυχώς πολύ χαμηλότερες από αυτές στις οποίες καταλήξαμε ως κατώτατες. Πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτό θα συμβάλουμε στην αναχαίτιση της κατρακύλας, δίνοντας τουλάχιστον ένα μπούσουλα σε κάθε νέο συνάδελφο που αναρωτιέται πόσα να ζητήσει ή πόσα να δεχτεί.

Δεν νομίζω ότι είναι τόσο πιθανό να χρησιμεύουν τα νούμερα αυτά στους εργοδότες/πελάτες/συνεργάτες ως άλλοθι για να μην δώσουν περισσότερα. Νομίζω ότι πρωτίστως θα χρησιμεύσουν στον εργαζόμενο ως επιχείρημα για να μην του δώσουν λιγότερα, κάτι που δυστυχώς αυτή τη στιγμή συμβαίνει, και κάτι που είναι επείγον να αντιμετωπιστεί. Η κατώτατη αμοιβή διασφαλίζει το δικαίωμα του εργαζόμενου με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο κατώτατος μισθός: δεν συνεπάγεται ότι όλοι οι μισθοί θα πέσουν σε αυτό το ποσό, αλλά επιχειρεί να διασφαλίσει ότι δεν θα πέσουν χαμηλότερα από αυτό.
 
Μπράβο πάντως, όσο συμβολική κι αν είναι η κίνηση δίνει πράγματι μια βοήθεια, έναν μπούσουλα που λες, ιδίως στους νεότερους.
 

rogne

¥
Αν και δεν είμαι πιο αρμόδιος από τη Μελάνη (αμφιβάλλω κιόλας αν υπάρχουν τέτοιοι, ιδίως σε τέτοια θέματα), να συμπληρώσω δυο λόγια στα πολύ σωστά που έγραψε, δίνοντας ένα παράδειγμα.

Έστω (σπάνιος) συνάδελφος που έχει καταφέρει να αμείβεται για τη δουλειά του καλύτερα από τα παραπάνω ποσά, έχοντας πετύχει να αναγνωρίζεται η πείρα του, οι ειδικές γνώσεις του κλπ., όπως το θέτει και το κείμενο. Αν, βλέποντας αυτές τις κατώτατες αμοιβές, ο εργοδότης του προσπαθούσε ξαφνικά να του ρίξει την αμοιβή, τι θα σήμαινε αυτό; Προφανώς ότι από την πλευρά του αίρει την αναγνώριση στην πείρα, στις ειδικές γνώσεις κλπ. του συναδέλφου και ότι αποφασίζει να τον πληρώνει "με τον κατώτατο", για να το πούμε έτσι. Αμέσως-αμέσως, ο εργοδότης κινδυνεύει α) να αναγκαστεί να επικαλεστεί επιχειρήματα του τύπου "υπάρχουν κι άλλοι που θα μου έκαναν την ίδια δουλειά φτηνότερα" (απάντηση: "α, ναι; και πού είναι αυτοί τόσο καιρό; χάρη μου κάνεις εμένα, αντί να πας να κάνεις τη δουλειά σου φτηνότερα;"), ου μην και να επιχειρήσει όντως να δώσει αλλού τη δουλειά "για φτηνότερα", με εντελώς αμφίβολα ποιοτικά αποτελέσματα, β) να "του βγει το όνομα" ότι ρίχνει με το έτσι θέλω την αμοιβή ενός καταξιωμένου συναδέλφου, επικαλούμενος "τον κατώτατο", γ) τα παραπάνω να τον κάνουν να χάσει από συνεργάτη και τον εν λόγω συνάδελφο και ίσως όποιους άλλους ανάλογων προσόντων ("να τον αποφεύγετε αυτόν, μας έχει για τον κατώτατο"). Δεν ξέρω τι είδους εργοδότης (και δη πρώην καλοπληρωτής) θα έμπαινε σε όλη αυτή τη διαδικασία μόνο και μόνο επειδή είδε κάποιες κατώτατες αμοιβές για τις οποίες η εμπειρία τού λέει ξεκάθαρα ότι είναι ήδη υψηλές για κατώτατες (τις οποίες όμως ούτως ή άλλως δεν επιδίωκε ποτέ). Κι αν εμφανιζόταν όμως (πράγμα που το θεωρώ κι εγώ εξαιρετικά απίθανο), υπάρχουν πάντα οι συλλογικοί τρόποι διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης: πιο άνετα λέει και κάνει ένας αίφνης παραλογιζόμενος εργοδότης διάφορα (συμπεριλαμβανομένων όσων μπορεί ίσως να βρει να πει και να κάνει με αφορμή αυτές τις κατώτατες αμοιβές) σε έναν μεμονωμένο συνάδελφο παρά σε ένα σωματείο.

Ένα σχόλιο ακόμα: εξειδικευμένο κείμενο δεν σημαίνει δυσκολότερο κείμενο (και αντίστροφα: "γενικό" κείμενο δεν σημαίνει ευκολότερο). Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που ειδικεύονται στη μετάφραση "δύσκολων" τεχνικών κειμένων, αλλά αποφεύγουν συστηματικά τα "εύκολα" γενικά κείμενα, γιατί κρίνουν π.χ. ότι δεν έχουν εμπειρία (ή, ξέρω 'γω, "φιλολογική επάρκεια") στη μετάφραση της καθομιλουμένης, άρα χρειάζονται δυσανάλογα περισσότερο χρόνο σε σχέση με την αμοιβή κλπ. Όταν μιλάμε, βέβαια, για δυσκολία και ευκολία, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, οπότε ας το αφήσω εδώ.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Το πρόβλημα είναι οι καινούριοι πελάτες, ιδίως όταν αυτοί είναι φυσικά πρόσωπα. Είναι πολύ καλή η πρωτοβουλία, η προσωπική μου άποψη ωστόσο είναι ότι θα έπρεπε να διατίθεται ενημέρωση απευθείας στους συναδέλφους, όχι ελεύθερα σε όλους.

Για το βαθμό δυσκολίας, πιστεύω ότι τα τεχνικά κείμενα, ιδίως αυτά που η μετάφρασή τους ενδέχεται να έχει επιπτώσεις στη ζωή κάποιου άλλου (ιατρικά, νομικά, οδηγίες χρήσης βαριών μηχανημάτων κλπ) είναι πιο δύσκολα από οποιοδήποτε «γενικό» κείμενο, ακόμα κι αν αυτό είναι ένα δύσκολο δοκίμιο, ένα κλασικό μυθιστόρημα ή μια φιλοσοφική διατριβή. Χρειάζεται εξειδίκευση που την αποκτάς κυρίως με την εμπειρία, και την κρατάς με πολλή δουλειά.

Είναι αλήθεια ότι κάποια είδη μετάφρασης είναι κακοπληρωμένα, γιατί ο χρόνος που χρειάζεται να γίνουν δεν ανταποκρίνεται στα λεφτά που παίρνει ο μεταφραστής (η λογοτεχνία ας πούμε), αλλά δεν είναι πιο απαιτητικά ούτε πιο δύσκολα από τη μετάφραση, ας πούμε, κλινικών δοκιμών για φάρμακα για την αντιμετώπιση του AIDS.

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι δεν μεταφράζονται κείμενα μόνο από τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά και τα γερμανικά. Υπάρχουν και γλώσσες που είναι πιο δύσκολες στη μετάφραση, διότι οι διαθέσιμες πηγές είναι ελάχιστες, και συχνά ανύπαρκτες στο συνδυασμό με τα ελληνικά.

Μην ανησυχείτε για το αν ξεφύγει η συζήτηση, μπορούμε να τη μεταφέρουμε.
 
Last edited:
Το πρόβλημα είναι οι καινούριοι πελάτες, ιδίως όταν αυτοί είναι φυσικά πρόσωπα. Είναι πολύ καλή η πρωτοβουλία, η προσωπική μου άποψη ωστόσο είναι ότι θα έπρεπε να διατίθεται ενημέρωση απευθείας στους συναδέλφους, όχι ελεύθερα σε όλους.

Άλλο βάρος έχει ο πίνακας ως επίσημο κείμενο του οικείου σωματείου, του ΣΜΕΔ εν προκειμένω, κι άλλο ως «ρώτησα και μου 'πανε να μην κατέβω κάτω από τα χ ευρώ τη σελίδα», όχι; Αν δεν κάνω λάθος, κάπου εκεί οδηγεί το «όχι ελεύθερα σε όλους».
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Α, τώρα κατάλαβα τη λογική. Σωστά τα λες. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες επίσημες ενώσεις μεταφραστών, θέλω να πω ο ΣΜΕΔ δεν αποτελεί ομπρέλα για όλους τους επαγγελματίες του χώρου, οπότε ακόμα και αυτή η «βούλα» δεν είναι επίσημη. Τέλος πάντων, θα δείξει.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Η ιδέα ενός πίνακα κατώτερων ανεκτών αμοιβών για την απλούστερη δυνατή μορφή κειμένου, σύμφωνα και με το σκεπτικό που περιέγραψε η Μελάνη, δεν μπορεί να είναι λάθος. Ο πίνακας θα έπρεπε όμως, κτγμ, να περιλαμβάνει ορισμένα επιπλέον κρίσιμα στοιχεία, που θα μπορούσαν να προστεθούν σε μια μελλοντική αναβάθμιση:

(α) Τη γλώσσα πηγής. Το σκεπτικό «Εσύ ξέρεις φινλανδικά από τη μάνα σου, γιατί ζητάς παραπάνω» δεν μπορεί να μένει αναπάντητο.

(β) Τον ακόμη σαφέστερο προσδιορισμό της μονάδας μέτρησης «16σέλιδο». Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές: δεν αρκεί, ιδίως σε ειδικά (τεχνικά) βιβλία. Η Μελάνη αναφέρεται κάπου σε διόρθωση σελίδας 250 λέξεων --αν είναι τέτοιο το 16σελιδο, τότε η τιμή των 4,5 λεπτών ανά λέξη οδηγεί σε 180 €/16σέλιδο.

(γ) Και το κτγμ πιο σημαντικό από όλα. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν δείγματα αυτού του απλούστερου κειμένου, όπως το περιγράφει η Μελάνη. Πέρα από τα προφανή, αυτό είναι απαραίτητο καθώς οι προδιαγραφές του καταλόγου για επιμέλεια και τυπογραφική διόρθωση περιγράφουν ένα πολύ πιο σύνθετο κείμενο (με διαγράμματα, υποσημειώσεις, βιβλιογραφία κλπ) και φαίνεται να οδηγούν τον κατάλογο σε μια εσωτερική ασυνέπεια.
 
Άλλο βάρος έχει ο πίνακας ως επίσημο κείμενο του οικείου σωματείου, του ΣΜΕΔ εν προκειμένω,
Αυτό ακριβώς ήταν το σκεπτικό: να μπορείς να πεις στον εργοδότη "ο σύλλογός μου λέει να μην πάρω κάτω από τόσα", ή όταν σε ρωτάνε "πόσα θες;" να λες "τόσα" (όπου τόσα = ένα ποσό όχι μικρότερο από την κατώτατη συνιστώμενη αμοιβή).

Τώρα είδα τις ερωτήσεις του δόκτορα. Όλα αυτά συζητήθηκαν, να δω αν θα μπορέσω σιγά-σιγά να τα απαντήσω.
 
Λοιπόν, το θέμα της γλώσσας αποφασίσαμε να μην το αγγίξουμε, με το ίδιο σκεπτικό που δεν αγγίξαμε το θέμα της δυσκολίας: θα έπρεπε να ασχοληθούμε με πολλές γλώσσες (πόσες; ποιες; ποιο το όριο; ποιο το κριτήριο; ) και να αξιολογήσουμε την καθεμιά, δημιουργώντας ξεχωριστά πλαφόν - πράγμα που ούτε τα αποτελέσματα από το ερωτηματολόγιο του ΣΜΕΔ ούτε η εμπειρία μας μάς επέτρεπε να κάνουμε. Προτιμήσαμε λοιπόν να σταθούμε στο "ένα κατώτατο για όλα" - αν κάποιος δουλεύει μια "σπάνια" ή "δύσκολη" ή για κάποιο άλλο λόγο περιζήτητη στην ελληνική αγορά γλώσσα, θα έχει απλώς ένα παραπάνω διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για να ζητήσει στον πελάτη περισσότερα χρήματα.

Το 16σέλιδο το διατηρήσαμε ως μονάδα (προσδιορίσαμε το σχήμα 20X15 εκ. - όχι, δεν το συνδέσαμε με τη σελίδα των 250 λέξεων) διότι αυτό χρησιμποιείται από τους περισσότερους εκδότες (ακόμη κι από όσους το ορίζουν με βάσει χτύπους) και προτιμήσαμε να μην μπούμε σε παρεμβάσεις του τρόπου υπολογισμού των αμοιβών αλλά να εστιάσουμε μόνο στο θέμα του "κατώτατου" - τουλάχιστον προς το παρόν. Διαφορετικά, και στους υπότιτλους είναι παράλογο να μετριέται με το χρόνο η αμοιβή, από τη στιγμή που μπορούν μια χαρά να μετρηθούν οι λέξεις.

Έγινε πολλή κουβέντα για το θέμα αυτό, μάλιστα σκεφτήκαμε να προτείνουμε την αμοιβή βάσει χρόνου, αλλά προτιμήσαμε τελικά να αποφύγουμε τις καινοτομίες σε αυτόν τον τομέα - ξαναλέω, προς το παρόν.

Δείγματα κειμένου πώς θα μπορούσαν να υπάρξουν; Από πού θα τα παίρναμε; Έχεις κάποια πρόταση ή ιδέα; Αξίζει να το συζητήσουμε.
Για την επιμέλεια, οι επιμελητές που συμμετείχαν στην ομάδα συμφώνησαν κατόπιν μεγάλης συζήτησης ότι και εδώ μιλάμε για περιπτώσεις κειμένου που ανταποκρίνεται στο "μέσο όρο", χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις σε βιβλιογραφία κλπ. Καταλαβαίνω ότι και αυτό ακούγεται ασαφές, αλλά από τη συζήτηση προέκυψε ότι είναι προτιμότερο να μιλήσουμε και πάλι με όρους του "κατώτατου" για το "ευκολότερο δυνατό" παρά να επιχειρήσουμε να περιγράψουμε τον τύπο κειμένου που αφορά αυτό - γιατί τότε πάντα κάποιος θα βρεθεί να πει ότι το τάδε ή δείνα κείμενο είναι απλούστερο, για τον άλφα ή βήτα λόγο.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Γι' αυτό το τελευταίο υπάρχει σχετική κατηγοριοποίηση στο τιμολόγιο που βρίσκεται στον ιστότοπο της μεταφραστικής υπηρεσίας του ΥπΕξ, πάντως.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Δείγματα κειμένου πώς θα μπορούσαν να υπάρξουν; Από πού θα τα παίρναμε; Έχεις κάποια πρόταση ή ιδέα; Αξίζει να το συζητήσουμε.
Υποθέτω με τρόπο ανάλογο με την επιλογή κειμένων π.χ. για εξετάσεις ξένων γλωσσών επιπέδου C1. Από οπουδήποτε. Από το νέτι. Από γκουγκλοβιβλία. Αναλαμβάνει κάθε μέλος της ομάδας εργασίας να φέρει π.χ. 3-4 κείμενα (μικρά δείγματα, 500 λέξεις) που θεωρεί κατά τη γνώμη του ότι εμπίπτουν στον ορισμό του «απλού κειμένου» και τα αξιολογούν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Δεν είναι ανάγκη να πρόκειται για κείμενα που έχουν μεταφραστεί. Αν η αξιολόγηση δείξει μεγάλες διαφορές, η ομάδα ψάχνει το γιατί και ξανακάνει το πείραμα, με άλλα κείμενα. Αν υπάρχει σχετικά μεγάλη συναίνεση, τα κείμενα έχουν βρεθεί.
 

rogne

¥
Γι' αυτό το τελευταίο υπάρχει σχετική κατηγοριοποίηση στο τιμολόγιο που βρίσκεται στον ιστότοπο της μεταφραστικής υπηρεσίας του ΥπΕξ, πάντως.

Πάντως μόνο τις δύο τελευταίες κατηγορίες του τιμολογίου να πιάσουμε, τα πιάσαμε τα λεφτά μας: "Έγγραφα πολιτικής σημασίας"; "Έγγραφα με οικονομικούς/τεχνικούς/επιστημονικούς όρους";... Και γιατί τα δεύτερα είναι ακριβότερα από τα πρώτα (όπως και από τις "Ιατρικές διαγνωστικές εκθέσεις" και τις "Δικαστικές αποφάσεις");... Μύλος.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Κτγμ δεν είναι μύλος, αλλά αρκετά καλός μπούσουλας. Εξάλλου, προσδιορίζει τι εννοεί σε κάθε κατηγορία - όσοι έχουν δουλέψει, π.χ., ιατρικό κείμενο καταλαβαίνουν ότι το «χειρόγραφο» της κατηγορίας Δ είναι δυσκολότερο να μεταφραστεί. Υποθέτω γι' αυτό είναι τα δεύτερα ακριβότερα από τα πρώτα, όπως και θα έπρεπε.
 

rogne

¥
Είμαι σίγουρος ότι το τιμολόγιο της Μεταφραστικής Υπηρεσίας (βάζω κι ένα λινκ για να υπάρχει) είναι έως και εξαιρετικός μπούσουλας για τα δεδομένα της (τα οποία η ίδια ξέρει καλύτερα άλλωστε), προφανώς όμως δεν μπορεί να γενικευτεί στον κλάδο σαν περιγραφή των βασικών όρων δουλειάς και των αντίστοιχων αμοιβών: χρέωση ανά σελίδα (γενικά και αόριστα), έμφαση στο "χειρόγραφο" (λογικό, μιας και το κοινό που απευθύνεται στην Υπηρεσία είναι βασικά πολίτες, όχι εταιρείες), καμία διάκριση μεταξύ εργασιών (αναμενόμενο κι αυτό, για τον ίδιο λόγο), αυστηρή διάκριση των προθεσμιών παράδοσης (μόνο από δημόσια υπηρεσία μπορεί να μπει αυστηρά τέτοιο κριτήριο), και πάει λέγοντας. Οι τελικές αμοιβές μοιάζουν μέσες-άκρες παρεμφερείς με αυτές του ΣΜΕΔ, αλλά το σκεπτικό πίσω από αυτές είναι πολύ διαφορετικό στις δύο περιπτώσεις, αφορά ουσιαστικά άλλο πράγμα (και, στην πραγματικότητα, αυτό έχει αντίκρισμα και στις τελικές αμοιβές, αν κοιτάξει κανείς προσεκτικότερα). Από την άλλη, η κοστολόγηση κατά περίπτωση είναι, από ένα σημείο και μετά (μετά τα basics δηλαδή), καθοριστική για τους όρους της δουλειάς και τις αμοιβές σε όλο τον κλάδο. Σε αυτή, το τιμολόγιο της Μεταφραστικής Υπηρεσίας σαφώς βοηθάει.
 
Η ιδέα ενός πίνακα συνιστώμενων κατώτατων χρεώσεων είναι σωστή. Παρόμοιο πίνακα είχε καταρτίσει και η ΠΕΜ πριν από χρόνια. Δεν γνωρίζω αν η ΠΕΕΜΠΙΠ έχει κάτι ανάλογο - αν έχει, είναι καλό για τα μέλη της.

Αλλά για σκεφτείτε, είναι όντως καλό να κυκλοφορούν στην αγορά 2-3 διαφορετικοί πίνακες συνιστώμενων χρεώσεων; Μήπως θα έπρεπε οι τρεις σύλλογοι να συζητήσουν και να καταλήξουν σε έναν κοινό πίνακα, για το καλό όλων των μεταφραστών;
 
Η χαζή ερώτηση της ημέρας: Αν εγώ κληθώ από κάποιον οίκο να συζητήσουμε για ένα λογοτεχνικό βιβλίο και μου πουν ότι δίνουν 140 ευρώ αντί για 160 το 16σελιδο που είναι η κατώτατη αμοιβή, τι μπορώ να κάνω; Να επικαλεστώ τον πίνακα του πρώτου ποστ; Δεν θα λάβω την απάντηση "και τι με νοιάζει εμένα τι λέει ο ΣΜΕΔ; Εγώ δεν τον αναγνωρίζω και δίνω τόσα και αν σου γουστάρει...";

Αναρωτιέμαι...
 
Έστω (σπάνιος) συνάδελφος που έχει καταφέρει να αμείβεται για τη δουλειά του καλύτερα από τα παραπάνω ποσά, έχοντας πετύχει να αναγνωρίζεται η πείρα του, οι ειδικές γνώσεις του κλπ., όπως το θέτει και το κείμενο. Αν, βλέποντας αυτές τις κατώτατες αμοιβές, ο εργοδότης του προσπαθούσε ξαφνικά να του ρίξει την αμοιβή, τι θα σήμαινε αυτό; Προφανώς ότι από την πλευρά του αίρει την αναγνώριση στην πείρα, στις ειδικές γνώσεις κλπ. του συναδέλφου και ότι αποφασίζει να τον πληρώνει "με τον κατώτατο", για να το πούμε έτσι. Αμέσως-αμέσως, ο εργοδότης κινδυνεύει α) να αναγκαστεί να επικαλεστεί επιχειρήματα του τύπου "υπάρχουν κι άλλοι που θα μου έκαναν την ίδια δουλειά φτηνότερα" (απάντηση: "α, ναι; και πού είναι αυτοί τόσο καιρό; χάρη μου κάνεις εμένα, αντί να πας να κάνεις τη δουλειά σου φτηνότερα;"), ου μην και να επιχειρήσει όντως να δώσει αλλού τη δουλειά "για φτηνότερα", με εντελώς αμφίβολα ποιοτικά αποτελέσματα, β) να "του βγει το όνομα" ότι ρίχνει με το έτσι θέλω την αμοιβή ενός καταξιωμένου συναδέλφου, επικαλούμενος "τον κατώτατο", γ) τα παραπάνω να τον κάνουν να χάσει από συνεργάτη και τον εν λόγω συνάδελφο και ίσως όποιους άλλους ανάλογων προσόντων ("να τον αποφεύγετε αυτόν, μας έχει για τον κατώτατο"). Δεν ξέρω τι είδους εργοδότης (και δη πρώην καλοπληρωτής) θα έμπαινε σε όλη αυτή τη διαδικασία μόνο και μόνο επειδή είδε κάποιες κατώτατες αμοιβές για τις οποίες η εμπειρία τού λέει ξεκάθαρα ότι είναι ήδη υψηλές για κατώτατες (τις οποίες όμως ούτως ή άλλως δεν επιδίωκε ποτέ). Κι αν εμφανιζόταν όμως (πράγμα που το θεωρώ κι εγώ εξαιρετικά απίθανο), υπάρχουν πάντα οι συλλογικοί τρόποι διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης: πιο άνετα λέει και κάνει ένας αίφνης παραλογιζόμενος εργοδότης διάφορα (συμπεριλαμβανομένων όσων μπορεί ίσως να βρει να πει και να κάνει με αφορμή αυτές τις κατώτατες αμοιβές) σε έναν μεμονωμένο συνάδελφο παρά σε ένα σωματείο.

Τα στάδια που περιγράφεις είναι τις περισσότερες φορές σιωπηρά, δηλ. στις περιπτώσεις που ο εργοδότης θέλει να ρίξει την τιμή (δηλαδή πάντα -όχι γιατί θα δει τον πίνακα του ΣΜΕΔ: η συμπίεση του εργατικού κόστους είναι επιδίωξη των εργοδοτών ούτως ή άλλως, δεν παραλογίζονται, είναι απλά εργοδότες :)) δεν πρόκειται να μιλήσει προσωπικά με σένα. Θα βρει τον συνάδελφο με τη χαμηλότερη τιμή και απλά δεν θα σου ξαναδώσει δουλειά. Καμία ευκαιρία δεν θα έχεις, όχι για συλλογική, ούτε για ατομική διαπραγμάτευση. Αντικατοπτρίζεται πολύ καλά αυτή η διαδικασία στα μαζικά μέιλ που στέλνουν πια πολλά γραφεία: επί τόπου ρίξιμο τιμών ανά πρότζεκτ, γρήγορες διαδικασίες. Επίσης, από την προσωπική μου εμπειρία, ένα μεγάλο μέρος των εργοδοτών δεν ενδιαφέρεται για την ποιότητα -αν ενδιαφερόταν δε θα βλέπαμε αυτά που βλέπουμε στις μνήμες που μας στέλνουν. Ούτε η φήμη τους νομίζω τους ενδιαφέρει ως προς το επίπεδο των αμοιβών: ξέρουν ότι πάντα θα βρίσκονται στην αγορά μεταφραστές που θα κάνουν τη δουλειά για ελάχιστη αμοιβή. Με την ανεργία που υπάρχει τώρα, θα βρίσκονται πολλοί περισσότεροι. Αυτό που ίσως λειτουργεί κάπως είναι το ξεμπρόστιασμά τους όταν δεν πληρώνουν.

Η χαζή ερώτηση της ημέρας: Αν εγώ κληθώ από κάποιον οίκο να συζητήσουμε για ένα λογοτεχνικό βιβλίο και μου πουν ότι δίνουν 140 ευρώ αντί για 160 το 16σελιδο που είναι η κατώτατη αμοιβή, τι μπορώ να κάνω; Να επικαλεστώ τον πίνακα του πρώτου ποστ; Δεν θα λάβω την απάντηση "και τι με νοιάζει εμένα τι λέει ο ΣΜΕΔ; Εγώ δεν τον αναγνωρίζω και δίνω τόσα και αν σου γουστάρει...";

Για μένα αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης και καθόλου η χαζή ερώτηση της ημέρας -μακάρι να ήταν. Ο πίνακας κατώτερων αμοιβών είναι καλός σαν μπούσουλας και αποτελεί στήριγμα -ιδίως για νέους συναδέλφους- αλλά από μόνος του δύσκολα θα μπορέσει να παίξει καθοριστικό ρόλο στο επίπεδο των τιμών. Ποια ήταν η επίδραση του πίνακα τιμών της ΠΕΜ; Οι τιμές κατρακύλησαν και κατρακυλάνε regardless. Εφόσον ο τρόπος διαπραγμάτευσης των τιμών είναι ατομικός και όχι συλλογικός, υπερισχύει και θα υπερισχύει η δύναμη των εργοδοτών. Πώς μπορεί η διαπραγμάτευση να γίνει συλλογική με όσο το δυνατόν πιο δεσμευτικό τρόπο, ώστε να αρχίσει να βαραίνει και η δύναμη της άλλης πλευράς;
 

rogne

¥
@ anef: "Παραλογιζόμενο" χαρακτήρισα τον εργοδότη που θα επικαλούταν συγκεκριμένα τον πίνακα του ΣΜΕΔ για να ρίξει την αμοιβή ενός συναδέλφου (χωρίς δηλαδή να έχει περάσει μέχρι τότε από όλα τα "σιωπηρά στάδια" της διαδικασίας). Κατά τ' άλλα, συμφωνώ ότι η γενική πολιτική συμπίεσης των αμοιβών από τις εταιρείες δεν έχει τίποτα το παράλογο (για τις εταιρείες).

Επειδή αναφέρθηκε ήδη δύο φορές ένας πίνακας τιμών/αμοιβών της ΠΕΜ, θα μπορούσε κάποιος/α να δώσει ένα σχετικό λινκ;
 
Top