Πέρα από τα -αναμενόμενα- χάλια με το εξάμηνο, εγώ έχω σκαλώσει και με άλλα. Φρουρά στην Πρυτανεία;;;!!! Έκοψαν τη στέγαση;;;!!!
Πώς μπήκαν μέσα; Τι έκαναν όταν μπήκαν; Ποια η συμπεριφορά τους; Τι είχε προηγηθεί; Τι ακριβώς συνέβη;
Τι έγινε τώρα δεν ξέρω. Αλλά επειδή είχα βρεθεί σε διαμαρτυρία στην Πρυτανεία
για το ίδιο ακριβώς θέμα* το 2005, δηλαδή λίγο πριν φύγω για το δικό μου εξάμηνο, σας βεβαιώνω ότι είχαμε πάει γύρω στα 30 άτομα μαζί με καθηγητές μας, περιμέναμε υπομονετικά να μας δεχτεί ο Αντιπρύτανης, μπήκαμε μέσα περίπου οι μισοί, κάναμε μια συζήτηση και σηκωθήκαμε και φύγαμε. Ούτε φωνές, ούτε φασαρίες. Καθόλου ένταση.
Αλλά βέβαια, όταν έχεις παρκάρει φρουρό στην είσοδο και κλούβα απέξω, θαρρείς και φοβάσαι ότι οι φοιτητές θα εισβάλουν στο γραφείο σου και θα σε πλακώσουν, όταν δηλαδή τους αντιμετωπίζεις by default σαν εγκληματίες, ακόμα κι αν υπάρξει ένταση, ας μην αναρωτιόμαστε μετά το γιατί.
Έχω αηδιάσει απίστευτα, κι όχι τόσο για τα ΜΑΤ (ξαναλέω: αναμενόμενο). Έχω αηδιάσει γιατί μου φαίνεται αδιανόητο να κλείνεις την πρόσβαση στην Πρυτανεία, που είναι το πιο όμορφο κτήριο του Πανεπιστημίου, λες κι είναι το προσωπικό σου απόρθητο φρούριο. Απ' αυτό και μόνο φαίνεται η αντίληψη που έχει κανείς για το "δικό μας" και το "δικό μου" στο ίδρυμα που έχει κληθεί να διαχειριστεί. Από 'κει και πέρα, τα ΜΑΤ και τα κονδύλια στα νεκροταφεία είναι τα εύλογα αποτελέσματα.
*Η ιστορία με το εξάμηνο κρατάει χρόνια. Σας κόβουμε λεφτά, δεν σας κόβουμε λεφτά. Σας κόβουμε το εξάμηνο, άντε να σας το χαρίσουμε και φέτος. Κι αυτό που με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο τα χρόνια που ήμουν φοιτήτρια, ήταν η στάση των άλλων τμημάτων. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές το θεωρούσαν μια περιττή πολυτέλεια που έπρεπε να κοπεί. Όχι με τη λογική "λεφτά δεν έχουμε κι εσείς θέλετε Ευρώπες", όχι. Με τη λογική "ή όλοι ή κανείς". Κι αντί να παλέψουμε για να πάμε όλοι, θα παλέψουμε για να μην πάει κανείς.
