Τζίμμυ Κορίνης: Από τη Μάσκα ως την Τρίτη ψήφο

Δεν θυμάμαι αν ήταν στην τελευταία τάξη του δημοτικού ή στην πρώτη του γυμνασίου που άρχισα να διαβάζω τις πρώτες μου Μάσκες. Ήταν μια αποκάλυψη: από τη μια οι αστυνομικές ιστορίες δεν είχαν καμιά σχέση με τις παιδικές περιπέτειες, τον Βερν, τη Διάπλαση των Παίδων και τα όμοια. Από την άλλη, και εκεί ίσως ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη, η γλώσσα ήταν χαλαρή, απελευθερωμένη, συχνά μόρτικη, οπωσδήποτε διαφορετική από τα «εγκεκριμένα», αποστειρωμένα κείμενα που διάβαζα ως τότε. Να επισημάνω ότι εκείνο τον καιρό τα παιδιά δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον «διαφορετικό» κόσμο από τη διαρκή παρουσία του στο σπίτι μέσα σε μια μικρή οθόνη. Όσοι μεγάλωσαν χωρίς μικρή οθόνη στο σπίτι θα πρέπει να έζησαν κάποια στιγμή που άνοιξαν το πορτάκι και πέρασαν από τον κόσμο του παιδιού στον κόσμο των μεγάλων.

Δεν θυμάμαι πια εκείνη τη γλώσσα, μόνο την εντύπωση που μου έκανε. Δεν μπορώ καν να ισχυριστώ ότι βοήθησε, καθοριστικά και τελεσίδικα, να γράφω πιο απλά, χωρίς περικοκλάδες, γιατί λίγο αργότερα πέρασα μία τουλάχιστον περίοδο αφύσικου γραπτού λόγου, τότε που με επηρέασε η γλώσσα του Καζαντζάκη. Είχα όμως την καλή τύχη, αρκετά χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο, να γνωρίσω από κοντά και να δουλέψω για τέσσερα χρόνια δίπλα ακριβώς στον άνθρωπο που άφησε αποτύπωμα διαρκείας στη Μάσκα, το Μυστήριο και άλλα περιοδικά εκείνου του καιρού: τον Τζίμμυ Κορίνη.

Καταφέραμε να ξανασυναντηθούμε πριν από μερικές εβδομάδες, στην παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του, που έχει τίτλο Η τρίτη ψήφος. Ήθελα να γράψω δυο λόγια γι’ αυτό, αλλά ο τρόπος που διαβάζω τα βιβλία (πολλά μαζί, σε ανταγωνισμό με τις εφημερίδες και τα ιστολόγια) δεν με έχει αφήσει να ξεπεράσω τη σελίδα 160. Ωστόσο, δεν παίρνει αναβολή. Αυτή τη Δευτέρα γίνεται σύναξη στο συμπαθητικό στέκι του εκδότη του βιβλίου, του Σάμη Γαβριηλίδη, κοντά στο Μοναστηράκι. Αρπάζω λοιπόν την ευκαιρία και βάζω τώρα εδώ:

• την ανακοίνωση για τη σύναξη
• το κείμενο που διάβασε ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας κατά την παρουσίαση της Τρίτης ψήφου. Έβαλα τα μεγάλα μέσα, τη γνωριμία μου με τον Γιώργο όταν εκείνος ήταν νέος και εγώ νεότερος (από σήμερα), για να το δημοσιεύσω και εδώ.
• ένα τμήμα από τη συνέντευξη που πήρε από τον Τζίμμυ Κορίνη ο Άρης Μαλανδράκης και δημοσίευσε στο protagon.gr.

Επίσης:
Βικιπαίδεια
maska.gr

Τζίμμυ Κορίνης: o άνθρωπος πίσω από τη Μάσκα
Του Άρη Μαλανδράκη​

Ενώ πράκτορες της Γερμανίας και των ΗΠΑ συναγωνίζονται στα παρασκήνια του Υπουργείου Άμυνας προκειμένου να εξασφαλίσουν το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που επιβάλλει το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και μια ομάδα «ανταρτών» απειλεί να ρίξει την ελληνική κυβέρνηση που κρέμεται από μια ψήφο, ένας φέρελπις νέος βουλευτής αυτοκτονεί χωρίς φανερό λόγο, ένας μαχητικός δημοσιογράφος μπαίνει στο στόχαστρο πληρωμένων δολοφόνων κι ένας έντιμος αστυνομικός αναλαμβάνει μια έρευνα που θα τον περάσει μέσα από ένα λαβύρινθο απόλυτης διαφθοράς και θα τον φέρει αντιμέτωπο πρώτα με τον θάνατο και μετά με τον σατανικό εγκέφαλο που κινεί τα νήματα…

Θα μπορούσε να αποτελεί απόσπασμα ενός αποκαλυπτικού ρεπορτάζ από τα σκοτεινά παρασκήνια της σύγχρονης πολιτικής σκηνής. Είναι, αντίθετα, η σύνοψη ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος με τίτλο «Η Τρίτη Ψήφος», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το υπογράφει ο Τζίμμυ Κορίνης, που υπήρξε ο τελευταίος διευθυντής της (μακροβιότατης) «Μάσκας». Ενός θρυλικού περιοδικού που ξεκίνησε το μακρινό 1935 με πρώτο διευθυντή τον Απόστολο Μαγγανάρη, για να ολοκληρώσει τον κύκλο του το 1974 με διευθυντή σύνταξης (από το 1963) τον Τζίμμυ Κορίνη. Για την στενή σχέση του με την «Μάσκα», καθώς και για τις υπόλοιπες φάσεις της γόνιμης καριέρας του μίλησε εκ βαθέων στο protagon, δίνοντας το στίγμα του στις απαντήσεις που ακολουθούν:

[…]

Πότε ξεκίνησε η μακρόχρονη σχέση σας με τη «Μάσκα» και ποια στάδια ακολούθησε;
Τη γνώρισα στα εννιά μου, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός μου έφερε στο σπίτι έναν τόμο δέκα τευχών και μου κούνησε το δάχτυλο απαγορευτικά – δεν έπρεπε να διαβάσω «Μάσκα», ήμουν πολύ μικρός ακόμα. Ατίθασος από τα γεννοφάσκια μου, όχι μόνο διάβασα και τα δέκα τεύχη εκείνου του τόμου, αλλά διάβασα και τον δεύτερο και τον τρίτο τόμο που έφερε, ανύποπτος ότι είχα παρακούσει την απαγόρευση ή ότι αυτό το διάβασμα είχε ξυπνήσει μέσα μου την σπίθα του συγγραφέα που, αργότερα, θα επιβαλλόταν σε κάθε άλλη μου ικανότητα. Ερωτευμένος πια μαζί της, ονειρευόμουν ότι κάποτε θα σμίγαμε, κάνοντας μάλιστα την γραπτή δημόσια πρόβλεψη ότι μια μέρα θα γινόμουν διευθυντής της. Και στα 17 κατάφερα να βρεθώ κοντά της, όταν ο Απόστολος Μαγγανάρης, παρασυρμένος από την δική μου ορμή για το αστυνομικό μυθιστόρημα, αποφάσισε να εκδώσει ξανά το περιοδικό, παρά το γεγονός ότι το είχε κλείσει με ζημιά. Το πλησίασμα δεν κράτησε πολύ γιατί η δική μου ορμή δεν ταίριαζε με την νηφαλιότητα του Μαγγανάρη και γίναμε αυτό που λένε «από δυο χωριά». Αποτέλεσμα, εγώ πέρασα στο αντίπαλο στρατόπεδο, το «Μυστήριο», και χρειάστηκε να περάσουν 8 χρόνια για να ξαναβρεθούμε μαζί – τούτη τη φορά εγώ διευθυντής κι εκείνη αποκλειστική ερωμένη μου.

[…]

Το τελευταίο σας βιβλίο μεταφέρει τις συνταγές της hard-boiled περιπέτειας σε ένα σύγχρονο και απολύτως επίκαιρο περιβάλλον. Βρίσκετε πως αυτή η εποχή των δύσοσμων σκανδάλων και της γενικότερης χρεοκοπίας, προσφέρονται για τέτοιου είδους (γοητευτικές, κατά τα άλλα) μυθοπλασίες;
Το είδος του «σκληροτράχηλου» γραψίματος που υιοθέτησα και που διδάχτηκα από τις μεγάλες πένες (Ντάσιελ Χάμετ, Τζόναθαν Λάτιμερ, Ερλ Στάνλεϊ Γκάρντνερ, Ρέιμοντ Τσάντλερ, Ράουλ Γουίτφιλντ κ.ά.) είναι το πιο κατάλληλο για οποιοδήποτε περιβάλλον γιατί είναι λιτό, χωρίς φιοριτούρες, ακριβές, έντονο και παραστατικό ώστε να δημιουργεί συγκίνηση και οπωσδήποτε ρεαλιστικό όπως απαιτεί η ωμή πραγματικότητα που γεμίζει κάθε μέρα τις σελίδες των εφημερίδων ή τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Αρκεί να διαβάσει κανένας το θρυλικό μυθιστόρημα The Glass Key του Ντάσιελ Χάμετ, που γράφτηκε πριν από 80 σχεδόν χρόνια, για να διαπιστώσει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε – σκάνδαλα αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο, τεράστια εγκλήματα συγκαλύπτονται με ένα απλό νεύμα κάποιου ισχυρού και εκατοντάδες υποθέσεις όπου εμπλέκονται διάφοροι μεγαλοσχήμονες και που πρέπει να έχουν σαν αποτέλεσμα γερές καταδίκες, καταλήγουν στα αρχεία επειδή άλλαξαν χέρια μεγάλα χρηματικά ποσά. Το μόνο που έλειπε ήταν τα συμβόλαια θανάτου, άλλοτε αποκλειστικότητα του αμερικάνικου υπόκοσμου που ήταν το background των αναγνωσμάτων που δημοσίευε η «Μάσκα», αλλά τώρα μπήκαν και αυτά στο παιχνίδι.

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=17047

Εσείς έχετε ή είχατε σχέση με την αστυνομική λογοτεχνία ή παραλογοτεχνία; Παρακολουθείτε νεότερα ρεύματα ή σταματάτε αυστηρά στο Όνομα του ρόδου; Έχετε διακρίνει κάποιον ειδικό χειρισμό της γλώσσας συγκεκριμένων συγγραφέων από συγκεκριμένους μεταφραστές; Αν πηγαίνατε σήμερα στη σύναξη, θα θέλατε να ρωτήσετε κάτι τον Τζίμμυ Κορίνη;

Θέλοντας να τιμήσει τα 25 χρόνια επιτυχημένης και δημιουργικής παρουσίας του Τζίμμυ Κορίνη στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά και να θυμίσει ποιος κρυβόταν πίσω από τη θρυλική Μάσκα, η Ενωση Σεναριογράφων Ελλάδος οργανώνει την Τετάρτη 9 Απριλίου μια εκδήλωση στον Ιανό.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.symvainei&id=33068

Τζίμμυ Κορίνης: Ο άνθρωπος πίσω από τη Μάσκα

ΠΟΥ: Βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, τηλ. 210-3217917)

ΠΟΤΕ: Τετάρτη 9 Απριλίου 2014, στις 18:00

Σήμερα, με καθυστέρηση, έμαθα ότι ο Γιώργος Μπλάνας μάς αποχαιρέτισε, κι ας ήταν μόνο 65 ετών.