Πού, Ζαζ; Μέσα στο ποστ; Και στο Μακ δεν νομίζω να έχω τέτοιους φίλους...![]()
Πού, Ζαζ; Μέσα στο ποστ; Και στο Μακ δεν νομίζω να έχω τέτοιους φίλους...![]()
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον / όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις --Κ. Καβάφης--
Whereof one cannot speak, thereof one must be silent. --Ludwig Wittgenstein, Tractatus Logico-Philosophicus--
Δεν γίνεται αλφαβητικά, γιατί κι εμείς δεν θα μπορούμε να παρακολουθήσουμε ποια έχουμε βάλει και ποια όχι. Έτσι είναι ευκολότερο, γιατί τα βάζουμε με αύξοντα αριθμό.
The strain of anti-intellectualism has been a constant thread winding its way through our political and cultural life, nurtured by the false notion that democracy means that "my ignorance is just as good as your knowledge".
-Isaak Asimov
Τα έχουν πει ο sarant και ο Δαιμάνος, αλλά να προσθέσω και τον ίδιο τον τίτλο του ποιήματος, Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον/Απολείπειν ο Θεός [Χ]
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
The God Forsaketh Anthony, λέει σε μία από τις μεταφράσεις του ποιήματος προς τα αγγλικά (εδώ).
The strain of anti-intellectualism has been a constant thread winding its way through our political and cultural life, nurtured by the false notion that democracy means that "my ignorance is just as good as your knowledge".
-Isaak Asimov
...
Ποτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
[...]
Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904
Θεωρητικά, θεωρία και πράξη είναι το ίδιο πράγμα. Στην πράξη, όμως, διαφέρουν.
When this you see, remember me and bear me in your mind, let all the world say what they may, speak of me as you find.
...
Ἦτον νύχτα, εἰς τὴν στέγη ἐβογγοῦσε
Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.
Τί μεγάλο κακὸ νὰ ἐμηνοῦσε
Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει;
[...]
Γεωργίου Χ. Ζαλοκώστα, Τα άπαντα. Έκδοσις δευτέρα υπό Ευγενίου Γ. Ζαλοκώστα, εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου των αδελφών Περρή, σσ. 288-290
Τὸ μικρόν τοῦτο καλλιτέχνημα, τὸ πλῆρες ἀφελείας καὶ πάθους, ἐγράφη κατά τὸ 1848 εἰς τὸν θάνατον τοῦ τετάρτου υἱοῦ του Χρήστου, συνωνύμου τοῦ πατρός αὐτοῦ. Γ. Π.
Θεωρητικά, θεωρία και πράξη είναι το ίδιο πράγμα. Στην πράξη, όμως, διαφέρουν.
When this you see, remember me and bear me in your mind, let all the world say what they may, speak of me as you find.
Νίκος Καρβούνης
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Άγραφα, σείεται η στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα,
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
Ξαναζωντάνεψε τ' αρματωλίκι,
τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι οι λύκοι
στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.
Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό,
μιας ανάστασης νέας χτυπά καμπάνα,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα
που μας εβάραινε θανατερά,
θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη τη λευτεριά.
Wer die Wahrheit nicht weiß, der ist bloß ein Dummkopf. Aber wer sie weiß, und sie eine Lüge nennt, der ist ein Verbrecher!
We base decisions on facts, not superstition, not what our ideology tells us but rather what we can observe
δεῖ δὲ χρημάτων, καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν ἔστι γενέσθαι τῶν δεόντων
Η Ελλάδα είναι Ευρώπη, η Ευρώπη είναι Ελλάδα!
...
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μια ζηλεμένη κόρη
και την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί
δέκα χρονών αγόρι
[...]
Γεώργιος Ζαλοκώστας, Το φίλημα
Ηλίας Λογοθέτης
Ιιιι... έχ'ς ξιφύγ'!![]()
Θεωρητικά, θεωρία και πράξη είναι το ίδιο πράγμα. Στην πράξη, όμως, διαφέρουν.
When this you see, remember me and bear me in your mind, let all the world say what they may, speak of me as you find.
Οι στίχοι είπαμε ότι πιάνουν για ποίηση, ε;
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τρένο
Από δύο ωραίους μάγκες, που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια...
Πωλείται όπως είναι, επιπλωμένο...
σαν βγω/βγει/βγούμε απ' αυτή τη φυλακή
Δημοσθένους λέξις
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Κατά σύμπτωση παρατηρώ ότι έτσι τιτλοφορείται το σημερινό άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη (Τα Νέα online)
Bookmarks