default = αταξία;

Καλησπέρα κι από μένα,

έχω το default σε νομικό κείμενο (σύμβαση). Σημαίνει αθέτηση συμβατικής υποχρέωσης, παράλειψη εκπλήρωσης υποχρέωσης. Κάπως έτσι περιφραστικά το απέδιδα ως σήμερα.

Συναντώ τώρα το "be in default", το οποίο το βρίσκω στο Χρυσοβιτσιώτη ως "αθετώ, βρίσκομαι σε αταξία, λόγω μη εκπλήρωσης συμβατικής υποχρέωσης". Ομολογώ ότι αυτό το αταξία θα μου έλυνε τα χέρια σε εκφράσεις όπως "for any reason other than the default of the other Party", γιατί δεν θα αναγκάζομαι κάθε φορά να εξηγώ για ποια αθέτηση (οποιασδήποτε συμβατικής υποχρέωσης) ή για ποια παράλειψη (εκπλήρωσης συμβατικής υποχρέωσης) πρόκειται. Είναι όμως δόκιμο; Τι λέει η εμπειρία σας από τέτοιου είδους κείμενα; Πάντως, ο Μπαμπινιώτης δεν δίνει κάποιο σχετικό ορισμό για το "αταξία".

Ευχαριστώ!

Ελένη

Για το σκέτο "default" προτείνω την υπαιτιότητα. Π.χ. "Σε περίπτωση καταγγελίας της Σύμβασης από τον Συνδρομητή χωρίς υπαιτιότητα της Εταιρείας ή από την Εταιρεία λόγω υπαιτιότητας του Συνδρομητή".

Για το "be in default", μάλλον το "αθετώ/παραβαίνω τους όρους της σύμβασης / τις συμβατικές μου υποχρεώσεις".

Το «αταξία» δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ για το «default» και θα σου συνιστούσα να το αποφύγεις. Εξαρτάται και από το υπόλοιπο κείμενο, αλλά ουσιαστικά έχεις
αθέτηση (ή ακόμα και αδυναμία εκπλήρωσης) των συμβ. υποχρεώσεων.


Το «υπαιτιότητα» είναι ενδιαφέρουσα πρόταση, αλλά, υπάρχει και αθέτηση χωρίς ουσιαστική υπαιτιότητα, νομίζω -αν και μοιάζει με ανακολουθία...

Π.χ. Dworkin's analysis fails to provide a reason why a "no liability" default is to be constitutionally preferred to a "potential liability" default (Ayres, 1997).


http://islandia.law.yale.edu/ayers/Palgrave.htm



(Περισσότερα από άλλους, φαντάζομαι.)

Η παλιά έκφραση «ευρίσκεται εν αταξία» δεν σημαίνει ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το «αταξία» μόνο του, σε άλλη διατύπωση, με την ίδια σημασία, δηλ. της μη τήρησης των υποχρεώσεών σου, που μπορεί να είναι συμβατικές ή κοινωνικές κ.ά. Λέγαμε και «ευρίσκεται εν αταξία έναντι των προϊσταμένων του», αλλά καλύτερα είναι να αποφεύγεται η διατύπωση στη δημοτική. Το default σε άλλες χρήσεις είναι απλώς η μη τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων, ή όπως αλλιώς το έθεσαν οι συνάδελφοι.

Πιστεύω ότι ο Χρυσοβιτσιώτης χρησιμοποιεί την έκφραση "βρίσκεται σε αταξία" ή "εν αταξία", όπως θα λέγαμε παλιότερα, απλώς σαν αντίθετο της λέξης "εντάξει".
Χρησιμοποιείται το "εντάξει" με την έννοια της εκπλήρωσης των συμβατικών υποχρεώσεων; Αν χρησιμοποιείται το "εντάξει", μήπως ένα βήμα πιο πέρα βρίσκεται το "εν αταξία";

Χαίρομαι πολύ που το συζητάμε. Μου έκανε και μένα εντύπωση η έκφραση αυτή στο Χρυσοβιτσιώτη, γι' αυτό και αποφάσισα να το θέσω στην παρέα.


Tamquam scopulum, sic fugias verbum insolens atque inauditum.
Ή κάπως έτσι. Από τα Λατινικά του λυκείου... τα λίγα που ακόμα μένουνε...

Το «εν τάξει» (από το οποίο το κολλημένο πια εντάξει) είναι από τα χρόνια του Πλάτωνα και υπάρχει βεβαίως και με την ειδικότερη νεότερη σημασία της τήρησης των κανόνων (παράδειγμα στον Δημητράκο: δεν είναι ποτέ εν τάξει απέναντι των κοινωνικών του υποχρεώσεων, στα δικά μου τα χρόνια λέγαμε έναντι). Αλλά ενώ το εν αταξία είναι λίγο αστείο πια όταν γίνεται σε αταξία, το εν τάξει μάς τελείωσε, το εντάξει είναι σχεδόν λαϊκό και το σε τάξη ακούγεται το ίδιο περίεργο με το σε αταξία. Δεν εννοώ άλλες συνηθισμένες χρήσεις (βάζω τις υποθέσεις μου σε τάξη, ανακαλώ κάποιον στην τάξη κ.λπ.). Εννοώ ότι δεν θα έλεγα «είναι σε τάξη απέναντι στους δανειστές του».