Ο διευθύνων σύμβουλος της Τουρκ Χαβά Γιολαρί Αχμέτ Γκιολάν

(Φανταστικό το όνομα).

Εννοώ, τι κάνετε όταν έχετε αλλεπάλληλα κύρια ονόματα, χώρα (ή εταιρεία ή φορέα) και ονοματεπώνυμο. Εγώ βρίσκω αντιαισθητική την παράταξη, άσε που μπορεί να μπερδέψει και τον αναγνώστη, αν είναι άγνωστα τα κύρια ονόματα, και να μην ξέρει πού τελειώνει το όνομα της χώρας (φορέα, εταιρείας) και πού αρχίζει το κύριο όνομα.

Οπότε προτιμάω να στρίβω παρενθετικά: Ο Αχμέτ Γκιολάν, διευθύνων σύμβουλος της Τουρκ Χαβά Γιολαρί.
 
Last edited by a moderator:

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Συμφωνώ με την αλλαγή της σύνταξης, αλλά και στην πρώτη σύνταξη θα έχωνα ένα κόμμα μετά το Γιολαρί.
 
Κάνω ακριβώς το ίδιο με τον Sarant. Νομίζω ότι τα κόμματα, χωρίς αλλαγή της σύνταξης και με διατήρηση της παράταξης, δεν σώζουν πάντα την κατάσταση.
Μπορούμε, δηλαδή, να πούμε:
Ο συγγραφέας του βιβλίου Τουρκ Χαβά Γιολαρί, Αχμέτ Γκιολάν, χχχ...
αλλά προσωπικά δεν το κάνω, για τους εξής λόγους:
- έτσι απέχει αρκετά το υποκείμενο από το κατηγορούμενο (κυρίως αυτό με ενοχλεί)
- τα αλλεπάλληλα ονόματα, ακόμη και όταν διαχωρίζονται σωστά μεταξύ τους με κόμμα, μπορεί να προκαλέσουν στιγμιαία διακοπή της ανάγνωσης (για να σιγουρευτεί ο αναγνώστης ότι κατάλαβε καλά).

Οπότε λέω (και έχω το κεφάλι μου ήσυχο): Ο Αχμέτ Γκιολάν, συγγραφέας του βιβλίου Τουρκ Χαβά Γιολαρί, χχχ...

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα όταν παρεμβάλλονται κι άλλες άσχετες λέξεις (όχι ονόματα), κυρίως προσδιορισμοί.
Π.χ.
Ο συγγραφέας του βιβλίου που είχε μεγάλη απήχηση στην εποχή του, Τουρκ Χαβά Γιολαρί, Αχμέτ Γκιολάν, χχχ...

Ειδικά σε άγνωστα ονόματα, άντε να βρεις ποιος είναι ο συγγραφέας και ποιος ο τίτλος του βιβλίου!
Μια λύση θα ήταν η εξής:
Ο συγγραφέας του βιβλίου Τουρκ Χαβά Γιολαρί που είχε μεγάλη απήχηση στην εποχή του, Αχμέτ Γκιολάν, χχχ...
Έτσι, όμως, το υποκείμενο απομακρύνεται πολύ από το υποκείμενο.

Οπότε θα έλεγα: Ο Αχμέτ Γκιολάν, συγγραφέας του βιβλίου Τουρκ Χαβά Γιολαρί που είχε μεγάλη απήχηση στην εποχή του, χχχ...


Συγγνώμη που τον έκανα συγγραφέα, αντί για διευθυντή, αλλά ξεκίνησα με άλλο παράδειγμα και το άλλαξα στην πορεία. :)
 
Σημερινό παράδειγμα από εξώφυλλο αθλητικής εφημερίδας, το οποίο μού έδωσε τροφή για σκέψη:
Ο βραζιλιάνος παιχταράς της Λίβερπουλ, Λέιβα, αμυντικό χαφ με οργανωτικές δυνατότητες, είναι....

Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι ο πρώτος προσδιορισμός (βραζιλιάνος παιχταράς της Λίβερπουλ) έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τον δεύτερο (αμυντικό χαφ με οργανωτικές δυνατότητες). Επιπλέον, οι δύο προσδιορισμοί είναι σχετικοί μεταξύ τους, καθώς ο πρώτος αποτελεί αξιολογική κρίση για τον δεύτερο (δηλαδή δεν λέει: ο Λέιβα, παίχτης της Λίβερπουλ και φοιτητής Ιατρικής -εντελώς διαφορετικές ιδιότητες). Εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν θέση στη σύνταξη, αφού επιπλέον η λέξη "παιχταράς" πρέπει να χρησιμοποιηθεί στην αρχή της πρότασης, για να μη χαθεί η δυναμική της. Αν, πάλι, δεν υπήρχε κόμμα μετά τη λέξη "Λίβερπουλ", ακόμη θα ψαχνόμασταν για το όνομα του παίχτη. Αυτά τα λίγα και σκόρπια από κάποιον που μόλις ξύπνησε και προσπαθεί να καθυστερήσει τη δουλειά... :D
 
Top