Περί εκπαίδευσης και δημιουργικότητας

nickel

Administrator
Staff member
Σ' ευχαριστούμε. Είναι συγκινητικό το πόσο καλός είναι.
 
Πράγματι καταπληκτικός.

Τους υπότιτλους δεν τους κοίταζα πολύ, αλλά έστω κι έτσι πρόσεξα στο 14:40 όταν ο Ρόμπινσον λέει "that old chestnut" η μετάφραση γράφει "γέρικη καστανιά". :(
 
Εντυπωσιακό και συγκινητικό. Με έπιασε μια πικρία και μελαγχολία, ρε μαμώτο!

Ευχαριστούμε, Έλσα!
 

SBE

¥
Τώρα θα σας χαλάσω τη συγκίνηση και δε μου αρέσει αυτό, αλλά...
Εμένα γιατί μου φάνηκε δηλαδή πολυλογάς;

Σοβαρά πάντως, αν βγάλουμε τη φλυαρία από την ομιλία, τι μένει; Ότι μας λέει να ενθαρρύνουμε τα ταλέντα των παιδιών μας. Συμφωνώ και επαυξάνω, αλλά πώς μπορεί να εξαργυρωθεί το ταλέντο του να θυμάσαι όλα τα ασήμαντα που διαβάζεις, με αποτέλεσμα να μην χάνεις ποτέ σε trivial pursuit και παρεμφερείς διαγωνισμούς; Θα πας μια φορά σε ένα τηλεπαιχνίδι, θα πας δύο, θα πας δέκα. Δεν θα πηγαίνεις κάθε βδομάδα. Κι άμα δε σου αρέσει η δημοσιότητα δεν πηγαίνεις καμία φορά. Επίσης, αν κάποιος έχει ταλέντο στην παραχάραξη ή στην κομπίνα;

Επίσης η επίθεση στους πανεπιστημιακούς δε μου άρεσε καθόλου, ο τύπος είναι self-hating academic. Προσωπικά, από την ημέρα που μπήκα πανεπιστήμιο ανακάλυψα έναν πολύ καλύτερο κόσμο- μ' άρεσε τόσο πολύ που δε λέω να ξεκολλήσω. Η εικόνα που περιγράφει είναι το εντελώς λανθασμένο στερεότυπο αυτών που όσα δε φτάνουν τα κάνουν κρεμαστάρια κι ίσως αυτών τα αυτιά προσπαθεί αν χαϊδέψει.
Στο ΗΒ υπάρχει μια καχυποψία προς τους πανεπιστημιακούς και αυτά που λέει απλά χαϊδεύουν τα αυτιά του καχύποπτου κοινού (κι ας μην είναι αγγλικό κοινό). Η ομιλία σε αυτό το σημείο είναι τυπική της προέλευσης του ομιλητή, κι όχι ομιλία αποστασιοποιημένου ερευνητή- όπως θα έπρεπε να είναι. Συνεχίζοντας για την προέλευση του ομιλητή, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι αυτά που λέει θα μπορούσε να τα απορρίψει κανείς λέγοντας ότι είναι middle class angst for middle class people. Προβλήματα των βολεμένων.

Γιατί τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κάποιο ισχυρό ταλέντο αλλά πολλά μικρά που δε δημιουργούν ένα σύνολο; Τι γίνεται όταν υπάρχει ταλέντο αλλά δεν υπάρχουν ευκαιρίες; Και τι γίνεται με την ανισότητα των ευκαιριών; Τι προτείνει για όλα αυτά τα παιδάκια των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων που ονειρεύονται να γίνουν σταρ της ποπ και δεν ανοίγουν κανένα βιβλίο (βιβλίο ζωγραφικής, μουσικής, όχι ντε και καλά μαθηματικών) μπας και ξεστραβωθούνε και κάνουν κάτι καλύτερο από το να γεμίζουν ράφια στο σουπερμάρκετ και να ασχολούνται με τα καλλιτεχνικά κουτσομπολιά; Γιατί κακά τα ψέμματα, εκεί καταλήγει το 99,9% αυτών.

Επιπλέον, θα συμφωνήσω μαζί του ότι δεν προετοιμαζόμαστε ή τουλάχιστον δεν μας προετοίμαζαν μέχρι πριν μερικά χρόνια για τις δουλειές που κάνουμε σήμερα. Που σπουδάζει κανείς hedge fund management; Πως θα βρω θέση ασκούμενου δικηγόρου; (βλ. ΥΓ) Γιατί δε μου είπε κανένας ότι το λιβανίζειν τον προϊστάμενό σου είναι το βασικό ταλέντο στις δουλειές γραφείου- αναπληρώνει την έλλειψη γνώσεων, την τσαπατσουλιά κλπ; Και πως γίνεται να καλλιεργήσω αυτό το ταλέντο, αν υποθέσουμε ότι το έχω;

Σας φλόμωσα με τα παραδείγματα από εδώ, αλλά εδώ ζω, αυτά έχω πρόχειρα. :eek:

ΥΓ.: τις προάλλες πέτυχα στην τηλεόραση ένα ριάλιτι όπου μια οικογένεια με λεφτά αναλαμβάνει να βοηθήσει μια οικογένεια που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Η οικογένεια που ανάλαβαν ήταν μια γυναίκα που είχε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα στη νομική και δεν μπορούσε να βρει θέση ασκούμενης και να ξεφύγει από τη φτώχεια. Ο λεφτάς έκανε μερικά τηλεφωνήματα για να της κανονίσει καμιά συνέντευξη και δεν κατάφερε τίποτα και είχε ενοχληθεί. Και σχολίαζε ότι άμα είχε μπαμπά δικαστή η κοπέλα θα ήταν πολύ απλή υπόθεση.
 
Last edited by a moderator:

Alexandra

Super Moderator
Staff member
ΥΓ.: τις προάλλες πέτυχα στην τηλεόραση ένα ριάλιτι όπου μια οικογένεια με λεφτά αναλαμβάνει να βοηθήσει μαι οικογένεια που δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Η οικογένεια που ανάλαβαν ήταν μια γυναίκα που είχε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα στη νομική και δεν μπορούσε να βρει θέση ασκούμενης και να ξεφύγει από τη φτώχεια. Ο λεφτάς έκανε μερικά τηλεφωνήματα για να της κανονίσει καμιά συνέντευξη και δεν κατάφερε τίποτα και είχε ενοχληθεί. Και σχολίαζε ότι άμα είχε μπαμπά δικαστή η κοπέλα θα ήταν πολύ απλή υπόθεση.
Διάβασα γι' αυτό το ριάλιτι στην Daily Mail. Τελικά ο λεφτάς, αφού απογοητεύτηκε που δεν της έβρισκε δουλειά, την προσέλαβε ο ίδιος.
 

nickel

Administrator
Staff member
@SBE: Θα σου εξηγήσω αύριο που θα έχω λίγο χρόνο τους λόγους για τους οποίους άρεσε σε μένα (και δεν σημαίνει ότι πρέπει να αρέσει και στους άλλους). Όχι για να «δικαιολογηθώ» ή να «εξηγηθώ», αλλά γιατί μου θύμισε κάποια πράγματα που αξίζει να συζητήσει κανείς. Αλλά επειδή θα θέλω να φλυαρήσω, ελπίζω να μπορέσω να το κάνω αύριο, πιο χαλαρά.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Εκτός από τη «γέρικη καστανιά», υπάρχει στους υπότιτλους και μια «επένδυση από βελανιδιά». Είμαι βέβαιος ότι πολύς κόσμος δεν ξέρει πια ότι τη βελανιδιά οι παππούδες μας τη λέγανε δρυ --και την επένδυση από το ξύλο της, δρύινη.
 
Κι εγώ μαζί με τον Νίκελ, όποτε βρω χρόνο και χαλαρώσω θα εξηγήσω γιατί μου άρεσε, SBE. Όχι γιατί κρίνω ότι πρέπει να δικαιολογηθώ επειδή μου άρεσε ένα βίντεο, αλλά γιατί κάποια πράγματα μπορούν να λέγονται και να συζητιούνται.
 

SBE

¥
Μα κι εγώ βλέπω ότι θα είναι χρονοβόρα η συζήτηση και πριν στείλω το μήνυμα το σκεφτόμουνα γιατί δεν έχω χρόνο για πολλά-πολλά αυτές τις μέρες. Αλλά αναρωτιέμαι τι δεν κατάλαβα, οπότε το έστειλα και θα δούμε.

Διάβασα γι' αυτό το ριάλιτι στην Daily Mail. Τελικά ο λεφτάς, αφού απογοητεύτηκε που δεν της έβρισκε δουλειά, την προσέλαβε ο ίδιος.

Προσωρινά, μέχρι να καταφέρει να της βρει θέση για άσκηση. Το συγκεκριμένο ριάλιτι δεν το είχα ξαναδεί ποτέ μου και κανονικά αλλάζω κανάλι, αλλά μου έκανε εντύπωση το πρόβλημα της γυναίκας αυτής. Έλεγε ότι είχε κάνει περίπου 200 αιτήσεις. ΟΚ, στο πρόγραμμα οι πλούσιοι της είπαν ότι το βιογραφικό της ήταν στεγνό, αλλά τι στο καλό, από τις 200 εταιρίες που έκανε αίτηση, όλες είχαν λάβει πιασάρικα βιογραφικά; Και το άριστα δεν αρκούσε να τραβήξει την προσοχή; Εντωμεταξύ η γυναίκα δεν ήταν κανένα τέρας ατημέλητο και σιχαμερό που δεν θα ήθελε να το έχει κανείς στο γραφείο του, ούτε καμία βλαχάρα χειρότερη από το μέσο όρο - οι λεφτάδες έδειχναν πιο βλάχοι. Έδειχνε σχετικά καλλιεργημένη και το παιδάκι της έμοιαζε να έχει τρόπους.

Βεβαίως τις προάλλες συζήταγα σχετικά με κάτι φίλους γονείς οι οποίοι μου έλεγαν σε τι ακραίες καταστάσεις φτάνουν οι γονείς στο σχολείο τους για το μέλλον των παιδιών τους. Κι αν το δούμε λογικά, ποιόν θα πάρει για άσκηση αύριο ένας μεγαλοδικηγόρος; Την κοπέλα του ριάλιτι ή το γιό αυτών που τον έχουν τραπεζώσει δεκαπεντε φορές;
Ομοίως είχα ξαφνιαστεί όταν είχα ακούσει από έναν γνωστό γνωστών που ήθελε να κάνει καριέρα στην όπερα και συμμετείχε σε έναν διεθνή διαγωνισμό ότι η επιλογή δε γινόταν με ακροάσεις αλλά με βάση το βιογραφικό σου. Έτσι την πρώτη φορά δεν κατάφερε τίποτα, τη δεύτερη οι γονείς του ξετσεπώθηκαν και τον έστειλαν να κάνει μαθήματα με κάποια φίρμα και έφτασε μέχρι τον τελικό.
 
Συνεχίζοντας για την προέλευση του ομιλητή, δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι αυτά που λέει θα μπορούσε να τα απορρίψει κανείς λέγοντας ότι είναι middle class angst for middle class people. Προβλήματα των βολεμένων.

Πρόβλημα των βολεμένων είναι και η ποίηση. Το προλεταριάτο δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με αυτές τις βλακείες των βολεμένων.
 

SBE

¥
Η ποίηση είναι λαϊκή τέχνη και για πολλούς δεν είναι χρονοβόρα υπόθεση, Έχεις ακούσει ποτέ ΡΙΚ ραδιόφωνο, π.χ.; Ο κάθε παπούς κι η κάθε γιαγιά παίρνει τηλέφωνο να διαβάσει το ποίημά του, επιπέδου πίσω μεριάς σελίδας ημερολογίου τοίχου.
 
Ναι, βέβαια, είμαι σίγουρος ότι κάθε γιαγιά θεωρεί π.χ. τον Πάουλ Τσέλαν λαϊκό καλλιτέχνη...

Από τη μία στο πανεπιστήμιο βρήκες "έναν πολύ καλύτερο κόσμο" (ένας θεός ξέρει για ποια πανεπιστήμια μιλάμε και για ποιες θέσεις), κι από την άλλη όταν δεν σου αρέσει ένας ομιλητής (πρώην πανεπιστημιακός) είναι επειδή ασχολείται με προβλήματα των βολεμένων. Και το ίδιο το πανεπιστήμιο (όπως και η ποίηση, και η μοντέρνα τέχνη ...) πρόβλημα των βολεμένων είναι. Στη φάμπρικα δεν έχουν χρόνο για γράμματα.

Λάθος έκανα που απάντησα σε ανωνυμογράφο, οπότε σταματώ. Όταν γράψεις τις εμπειρίες σου επώνυμα (όπως έκανε κι ο Ρόμπινσον) τότε βλέπουμε.
 

nickel

Administrator
Staff member
Το φόρουμ σέβεται την ανωνυμία και, προσωπικά, την προτιμώ, σαν εργαλείο, για να μαθαίνουμε όλοι να κρίνουμε την άποψη και όχι να χρησιμοποιείται το όνομα σαν κάδρο, σαν περιτύλιγμα στην άποψη. Με την ελπίδα, πάντα, ότι ο ανωνυμογράφος δεν χρησιμοποιεί την ανωνυμία για να φέρεται ή να γράφει διαφορετικά από αυτό που θα έκανε επώνυμα. Έτσι κι αλλιώς, ελάχιστοι είναι οι γνήσια άγνωστοι και ανώνυμοι εδώ μέσα.

Και μετά από αυτή τη γρήγορη κατάθεση προσωπικής άποψης, ανωνυμοεπώνυμα ή επωνυμοανώνυμα,
να πω και γιατί μου άρεσε ο Κ.Ρ. Που δεν πρέπει να είναι εντελώς προσωπικό —όχι δηλαδή επειδή είχα μόλις φάει πολλή σοκολάτα ή επειδή τα μαλλιά του μού θύμιζαν κάποια παλιά γκόμενα— αφού και σε άλλους άρεσε, αλλά στη λεπτομέρεια είναι πολύ πιθανό να διαφέρουμε.

Ένας λόγος ήταν που μου αρέσει αυτό το είδος δημόσιου ομιλητή, που βρίσκεις κυρίως στους Αγγλοσάξονες. Το κύριο μέρος της ομιλίας του αποτελούνταν από χαλαρά και χαλαρωτικά αστεία. Δεν έκανε μάθημα, δεν έκανε ανάλυση (άλλωστε για κλείσιμο του συνεδρίου ανέβηκε περισσότερο), ήθελε να περάσει ένα απλό μήνυμα. Και ξέρουμε ότι, επειδή αυτή είναι η δουλειά του, μπορεί να κάνει και ανάλυση σε βάθος. Άρα κάποιο απλό συγκεκριμένο σκοπό είχε με τη συγκεκριμένη ομιλία τη συγκεκριμένη στιγμή, και νομίζω ότι τον πέτυχε. Το πλεονέκτημα με αυτούς τους ομιλητές είναι ότι, ακόμα και αν διαφωνείς με αυτά που λένε ή δεν τα καταλαβαίνεις ή δεν σε ενδιαφέρουν, τουλάχιστον διασκεδάζεις και δεν λες ότι πήγε χαμένη η ώρα σου. Είχα πριν από καμιά δεκαετία παρακολουθήσει μια ομιλία του αγαπημένου μου από τα βιβλία του David Crystal. Τον αγάπησα και για τον τρόπο που μας μίλησε. Δεν θυμάμαι πολλά από αυτά που είπε, ίσως να μη μου είπε και τίποτα καινούργιο. Μόνο τη θετική αίσθηση έχω κρατήσει. Και αν είχε περιοριστεί σε ένα κεντρικό μήνυμα, ακόμα κι αν δεν το θυμάμαι τώρα, αυτό το κεντρικό μήνυμα είναι βέβαιο ότι θα είχε αφήσει μέσα μου το θετικό αποτύπωμά του. Οι περισσότεροι έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που θα μπορέσουν με τρόπο θετικό και μεταδοτικό να μας περάσουν απλά μηνύματα, πάνω στα οποία μπορούμε ο καθένας στον ιδιωτικό του χρόνο να χτίσει κατά την μπόρεση και τα ενδιαφέροντά του. Όταν παρακολουθείς πολλούς ομιλητές στην Ελλάδα και ελάχιστους με τη χαρισματική προσέγγιση του Κ.Ρ., σου λείπει το στιλ του.

Περιέργως, κάτι άλλο μού έκανε κλικ ακόμα περισσότερο. Από τα πρώτα σημεία που επισήμανε ο Κ.Ρ. είναι πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα στην παιδεία και τον επαγγελματικό χώρο σήμερα ή θα είναι σε 30-40 χρόνια, σε σχέση με τις βεβαιότητες που είχαμε στο παρελθόν μας. Ένα πράγμα που μου είχε κάνει εντύπωση στα χρόνια που ήμουν κάτοικος Αγγλίας (1976-80) ήταν το πόσες συζητήσεις είχαν γίνει, στις ειδήσεις, σε τοκ σόου κ.λπ., για την επανάσταση της πληροφορικής και πόσο προετοίμαζαν και ενημέρωναν τον κόσμο για τις αλλαγές που τους περίμεναν. Κάνω αμέσως τη σύγκριση με το πόσο και πώς συζητείται σήμερα στην Ελλάδα η συνεχής / δια βίου εκπαίδευση ή το ακόμα πιο εξειδικευμένο ζήτημα της ανάπτυξης του ταλέντου στο σχολείο, πώς είναι διαρθρωμένα τα δελτία ειδήσεων ή τα τοκ σόου, ποιοι είναι οι καλεσμένοι τους, πόσο λίγο μελετάνε οι παρουσιαστές ώστε να μπορούν να καλέσουν και να συζητήσουν με κάποιον ειδικό με επικοινωνιακό ταλέντο τα τρία πράγματα που θα πρέπει να λέγονται και να ξαναλέγονται με τον σωστό τρόπο για να ανοίξουν τα ρημάδια τα κλειστά μυαλά.

Πριν φτάσουμε λοιπόν στα όσα είπε ο Κ.Ρ. για την ανάγκη να φυσήξει ένας διαφορετικός αέρας στα σχολειά μας, εγώ σκεφτόμουν περισσότερο για τον αέρα που πρέπει να φυσήξει στα ΜΜΕ, στο δημόσιο λόγο μας, στα μυαλά μας.
 

SBE

¥
Λάθος έκανα που απάντησα σε ανωνυμογράφο, οπότε σταματώ. Όταν γράψεις τις εμπειρίες σου επώνυμα (όπως έκανε κι ο Ρόμπινσον) τότε βλέπουμε.

Ούτε εγώ ξέρω ποιός είσαι εσύ, και θεωρώ πολύ φτηνιάρικο κόλπο το να με κατηγορείς για την ανωνυμία μου ενώ εσύ ο ίδιος είσαι ανώνυμος :confused:
Αν ενδιαφέρεσαι να κάνεις συζήτηση, πολύ ευχαρίστως, αρκεί να μείνουμε στα της συζήτησης και αρκεί να θεωρείς δεδομένο ότι οι συνομιλητές σου είναι σοβαροί, όπως θεωρώ εγώ ότι είσαι σοβαρός.
Σχόλια του τύπου "ένας θεός ξέρει για ποια πανεπιστήμια μιλάμε και για ποιες θέσεις" δε νομίζω ότι βοηθάνε στη συζήτηση, και σίγουρα δεν πρόκειται να με κάνεις να αναφερθώ στο βιογραφικό μου, δεν ψάχνω για επιβεβαίωση ούτε περιμένω να εγκρίνει κανείς αν μπορώ να λέω τη γνώμη μου. :)
 
Τους υπότιτλους δεν τους κοίταζα πολύ, αλλά έστω κι έτσι πρόσεξα στο 14:40 όταν ο Ρόμπινσον λέει "that old chestnut" η μετάφραση γράφει "γέρικη καστανιά". :(

Εκτός από τη «γέρικη καστανιά», υπάρχει στους υπότιτλους και μια «επένδυση από βελανιδιά». Είμαι βέβαιος ότι πολύς κόσμος δεν ξέρει πια ότι τη βελανιδιά οι παππούδες μας τη λέγανε δρυ --και την επένδυση από το ξύλο της, δρύινη.
Αγαπητοί φίλοι, μια που έκανα την ανασκόπηση της συγκεκριμένης ομιλίας, οφείλω να απολογηθώ και να σας ζητήσω συγγνώμη για την ανεπάρκειά μας. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι μεταφράσεις στο TED γίνονται εθελοντικά και υπάρχουν πραγματάκια που μας διαφεύγουν.

Θα εισηγηθώ να διορθωθούν τα λάθη που εντοπίσατε, θα ήθελα όμως να σας παρακαλέσω, όταν εντοπίζετε λάθη στις μεταφράσεις μας, να μας ειδοποιείτε.
Οι μεταφραστές κάθε ομιλίας, αναγράφονται στις πληροφορίες της και μέσα από τα προφίλ μας, είναι απλό να επικοινωνήσετε μαζί μας με email.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Καλώς όρισες Ιsiliel! :)

Υπόσχομαι ότι αν μου ξανατύχει, θα αξιοποιήσω την πρόσκλησή σου να επικοινωνήσω απευθείας με τον μεταφραστή.

Όμως η αναφορά κάποιων συνηθισμένων λαθών εδώ έχει διπλή στόχευση: Αφενός, είναι χρήσιμα για όλους (που δεν θα είχαν αυτό το μικρό όφελος αν περιοριζόμασταν στην απευθείας επικοινωνία) και αφετέρου μαγνητίζουν κι άλλους μεταφραστές στην παρέα μας, ώστε να μπορούμε να μάθουμε κι εμείς οι υπόλοιποι από αυτούς...:)
 
Αφενός, είναι χρήσιμα για όλους (που δεν θα είχαν αυτό το μικρό όφελος αν περιοριζόμασταν στην απευθείας επικοινωνία) και αφετέρου μαγνητίζουν κι άλλους μεταφραστές στην παρέα μας, ώστε να μπορούμε να μάθουμε κι εμείς οι υπόλοιποι από αυτούς...:)
Ασφαλώς και έχουμε όφελος όλοι από αυτή τη συζήτηση! Χωρίς αυτήν δεν θα είχα την ευκαιρία να ψάξω τι σημαίνει αυτό το "old chestnut" (Αν δεν με γέλασε ο γούγλης σημαίνει "αυτό το αστείο/ανέκδοτο") και να το μάθω κι εγώ.
Χαίρομαι πολύ που μου δώσατε αυτή την ευκαιρία!
"Από τα λάθη μας μαθαίνουμε", λέει άλλωστε και ο Robinson στην ομιλία του κι εμείς θέλουμε πραγματικά να μάθουμε από τα λάθη μας. ;)
 
Ούτε εγώ ξέρω ποιός είσαι εσύ, και θεωρώ πολύ φτηνιάρικο κόλπο το να με κατηγορείς για την ανωνυμία μου ενώ εσύ ο ίδιος είσαι ανώνυμος :confused:
Αν ενδιαφέρεσαι να κάνεις συζήτηση, πολύ ευχαρίστως, αρκεί να μείνουμε στα της συζήτησης και αρκεί να θεωρείς δεδομένο ότι οι συνομιλητές σου είναι σοβαροί, όπως θεωρώ εγώ ότι είσαι σοβαρός.
Σχόλια του τύπου "ένας θεός ξέρει για ποια πανεπιστήμια μιλάμε και για ποιες θέσεις" δε νομίζω ότι βοηθάνε στη συζήτηση, και σίγουρα δεν πρόκειται να με κάνεις να αναφερθώ στο βιογραφικό μου, δεν ψάχνω για επιβεβαίωση ούτε περιμένω να εγκρίνει κανείς αν μπορώ να λέω τη γνώμη μου. :)

Απαντώ τώρα, που ελπίζω να έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα, επειδή πρόσφατα διάβασα σχετικά ποστ σε ιστολόγιο (βλ. παρακάτω).

Πρώτα απ' όλα, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: εγώ δεν είμαι ανώνυμος. Το username μου είναι agezerlis, και αν κάνεις κλικ σ' αυτό έχεις την επιλογή "Visit agezerlis's homepage!". Αυτά περί "φτηνιάρικου κόλπου".

Καταλαβαίνω ότι η στάση της λεξιλογίας είναι καταρχήν διαφορετική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να με βρίσκει σύμφωνο. Για παράδειγμα, τα ποστ των nickel, Alexandra, Zazula, Costas, arberlis, sarant και πολλών άλλων τα παίρνω πολύ πιο σοβαρά από το τυχαίο σχόλιο κάθε περαστικού -- είτε συμφωνώ μαζί τους είτε όχι.

Τώρα στο ζουμί. Το σχόλιο μου "ένας θεός ξέρει για ποια πανεπιστήμια μιλάμε και για ποιες θέσεις" πήγαζε από πολύ συγκεκριμένους λόγους. Διαφορετικά αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο κάποιος του οποίου το πεδίο συνεπάγεται θέση καθηγητή μετά το διδακτορικό, διαφορετικά κάποιος που πρέπει υποχρεωτικά να κάνει 5-6 χρόνια ως μεταδιδακτορικός συνεργάτης. Διαφορετικά κάποιος που κάνει έρευνα και διδασκαλία, διαφορετικά κάποιος που κάνει μόνο διδασκαλία. Διαφορετικά κάποιος που είναι σε μικρό πανεπιστήμιο, διαφορετικά κάποιος που είναι σε μεγάλο πανεπιστήμιο. Και ούτω καθεξής.

Τα ποστ που με έκαναν να τα θυμηθώ όλα αυτά ξανά είναι του Matt Welsh, καθηγητή επιστήμης υπολογιστών στο Χάρβαρντ ο οποίος πρόσφατα μονιμοποιήθηκε και ακόμα πιο πρόσφατα αποφάσισε να φύγει απ' την ακαδημία για να πάει να δουλέψει στη γκουγκλ:

The Secret Lives of Professors

Why I'm leaving Harvard

Βέβαια, κάποιος που διδάσκει π.χ. ιστορία του μεσαίωνα πιο δύσκολα θα έφευγε από το Χάρβαρντ για να πάει στον ιδιωτικό τομέα. Άλλος ένας λόγος που η παρατήρησή μου "ένας θεός ξέρει για ποια πανεπιστήμια μιλάμε και για ποιες θέσεις" είχε λόγο ύπαρξης.
 

nickel

Administrator
Staff member
Σήμερα είχα με την κόρη μου την κουβέντα ενός άλλου βίντεο τού Κεν Ρόμπινσον, από ομιλία του στο RSA. Είναι εντυπωσιακή η βραχεία (11λεπτη) εκδοχή με το RSA Animation, που έβαλα εδώ. Αλλά άκουσα και ολόκληρη την ομιλία, στο RSA (υπάρχει και στο YouTube). Διαρκεί 55 λεπτά, αλλά τα αξίζει.


 
Top