Χαμός στο... ίσωμα

nickel

Administrator
Staff member
Διάβαζα ένα προσεγμένο κείμενο σε μια εφημερίδα με καλούς διορθωτές και αυτό το άτιμο το μάτι μου έπεσε πάνω σ' ένα «εγκληματίσει» (ναι, ο καλός, άντε καλούλης, διορθωτής της αλεπούς το υπογραμμίζει).
Το ρήμα είναι εγκληματώ, άρα εγκληματήσει, και άλλο είναι το εγκλιματίζω, εγκλιματίσει.
Όλα αυτά τα «Αν είν' η αγάπη έγκλημα έχω *εγκληματίσει» δεν αναφέρονται στην αγάπη, αλλά στο ορθογραφικό έγκλημα.

Όταν κάνουμε το «ίσωμα», αυτούς τους μέλλοντες και τους αορίστους σε [íso] και σε [ısa], πρέπει να φέρνουμε στο μυαλό μας αν έχουμε ρήμα σε —ίζω ή όχι. Αγανάκτησα (αλλά αγανακτισμένος), αναφώνησε αλλά ξεφώνισε, χώρισε αλλά αποχώρησε, εισχώρησε και προσχώρησε, θα τον ηρεμήσω και όχι (δυστυχώς) *ηρεμίσω, ισοβάθμησαν και όχι *ισοβάθμισαν, υπολόγισα αλλά ομολόγησα, ψήφισαν αλλά μειοψήφησαν, συνωμότησε (αυτό το χώνω εδώ κυρίως για τα [o], αλλά δώστε ένα διπλό βραβείο στον κύριο που έχει γράψει «το σύμπαν *συνομώτισε»), δώρισαν αλλά φιλοδώρησαν κ.ο.κ.

Έχουμε και τα διπλά, όπως το εξασθενίζω/εξασθένισε και εξασθενώ/εξασθένησε ή το ψηλαφώ/ψηλαφίζω κ.ά. Για το καταχωρώ, τα 'χουμε πει. Και επειδή είμαστε σοβαρό φόρουμ, δεν θα αναφέρω το μεταβατικό ρήμα που ΔΕΝ πρέπει να τελειώνει σε ~μίσω.
 
Top