Doc Hollywood, ή η κατά Χόλιγουντ ιατρική

SBE

¥
Μια που με προ(σ)κάλεσε ο Ελληγενής, τι έμαθα για τα ιατρικά ζητήματα από την τηλεόραση και το σινεμά (και παρεμπιπτόντως αυτή τη στιγμή έχει μια ταινία στην τηλεόραση όπου ο ήρωας σκοτώνει ένα λόχο οπλισμένους νιντζοειδείς δολοφόνους εντελώς άοπλος) :

Οι ζώνες ασφαλείας και οι αερόσακοι είναι άχρηστοι, τα δε παρμπρίζ διακοσμητικά, καθώς με κάθε σύγκρουση ο οδηγός ή οι επιβάτες πετάγονται έξω από το ΙΧ, κι άμα δε πεθάνουν επί τόπου, έρχεται το ασθενοφόρο (ιατρικό δράμα είπαμε, όχι road movie), όπου...

α. σχεδόν πάντα θα βάλουν τον τραυματία στο ασθενοφόρο και θα αρχίσουν να τρέχουν. Κι όταν θα φτάσουν στο νοσοκομείο θα συνεχίσουν την τρεχάλα, μόνο που μαζί τους θα τρέχουν κι όλοι οι γιατροί, γιατί προφανώς δεν έχουν άλλους ασθενείς να φροντίσουν, και θα φωνάζουν όλοι μαζί κάνοντας το γύρο του νοσοκομείου, γιατί ο αρχιτέκτονας έβαλε τα επείγοντα όσο πιο μακριά γίνεται από την είσοδο.
Η πραγματικότητα: πολύ σπάνια χρειάζεται να τρέχουν. Μάλιστα σε πολλά είδη τραυματισμών, η τρεχάλα αντενδείκνυται για ιατρικούς λόγους (επιδεινώνεται η κατάσταση του ασθενή).

β. Γύρω από τον ασθενή μαζεύονται όλοι οι γιατροί κι όλες οι νοσοκόμες και όλοι μαζί προσπαθούν να σε κάνουν καλά.

γ. Όσοι είναι αναίσθητοι χρειάζονται απινίδωση (αυτό είναι που φωνάζει κάποιος πέρα και σας έφαγα και απομακρύνονται όλοι κι ακουμπάει τις δυο πλάκες στο στήθος του ασθενή κι αυτός τινάζεται στον αέρα και μετά ανοίγει τα μάτια του, μιλάει, είναι καλά κλπ κλπ).
Στην πραγματικότητα: αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο συχνή, ο ασθενής δεν τινάζεται ούτε φυσικά γίνεται καλά αμέσως.

Άλλες πρώτες βοήθειες:
Όταν σώζουμε κολυμβητή που πνίγεται και είναι αναίσθητος, η διαδικασία είναι:
α. τεχνητή αναπνοή
β. τον γυρνάμε στο πλάι και του χτυπάμε την πλάτη να βγάλει το νερό
Με αυτή τη σειρά. Πρώτα αέρας, να πάει το νερό πιο μέσα, μετά βγάζουμε το νερό.
Εννοείται ότι ο ασθενής με το που θα τον γυρίσεις θα βήξει απαλά (ποτέ μα ποτέ δεν κάνει κακόηχους θορύβους) και αμέσως θα ανοίξει τα μάτια του και θα περπατήσει.
Όταν κρίνουμε ότι ο τραυματίας χρειάζεται μαλάξεις- και κακά τα ψέμματα, εννιά στις δέκα χολιγουντιανές φορές, δεν χρειάζεται καν έλεγχος, αρκεί να είναι λιπόθυμος ο ασθενής- οι μαλάξεις δεν έχουν καμία επίπτωση στον ασθενή, πέρα από το ότι ύστερα από κάνα δίλεπτο γίνεται περδίκι, σηκώνεται και περπατάει.
Στην πραγματικότητα: είχα ρωτήσει κάποτε μια δασκάλα πρώτων βοηθειών πότε χρειάστηκε να τα κάνει όλα αυτά σε κάποιον και για πόση ώρα και είπε στα 20+ χρόνια στο επάγγελμα, τρεις- τέσσερις φορές και τη μία έκαναν μαλάξεις επί 45 λεπτά στον ασθενή, γιατί κάτι είχε συμβεί και αργούσε το ασθενοφόρο- όχι, δεν ήξερε αν ο ασθενής έζησε.
Α, ναι, και στο Χόλιγουντ δεν έχουν ανακαλυφτεί ακόμα οι νάρθηκες για τα σπασμένα χέρια- πόδια, όλοι κυκλοφορούν με παλιομοδίτικο γύψο.

Πίσω στο νοσοκομείο τώρα όπου ο ασθενής έχει εισαχθεί και χρειάζεται εγχείρηση.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης ο γιατρός κάνει τις πιο λεπτεπίλεπτες επεμβάσεις με φοβερή άνεση, το πολύ στο κρίσιμο σημείο να μη μιλάει κανένας και να του σκουπίζει το μέτωπο η νοσοκόμα, αλλά πέρα από το κρίσιμο σημείο, όχι μόνο δε βάζουν γλώσσα μέσα τους όλοι αλλά λύνουν κι όλα τα γκομενικά- οικογενειακά- επαγγελματικά τους.
Συχνά στις εγχειρήσεις βοηθάει ο ίδιος ο διευθυντής του νοσοκομείου- ο οποίος δίνει κι ένα χεράκι στα επείγοντα. Γιατί δεν έχει άλλη δουλειά.
Οι πλαστικές εγχειρήσεις από την άλλη, ακόμα κι οι πολύπλοκες, γίνονται από ομάδα ενός γιατρού με μια νοσοκόμα (άντε το πολύ δυο οι γιατροί), στο ιδιωτικό ιατρείο του γιατρού.
Και φυσικά όλες οι εγχειρήσεις τελειώνουν στο τσάκα τσάκα.

Στο θάλαμο τώρα...
Οι ασθενείς συνέρχονται από νάρκωση σαν να ξυπνάνε το πρωί, με καλή διάθεση, ορεξάτοι και πρόθυμοι να κάνουν όλων των ειδών τις κουβέντες.
Οι νοσοκόμες είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς, κυρίως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά και κάθε μελλοθάνατος, είναι το άκρον άωτον της σοφίας
Οι ασθενείς σπάνια είναι ηλικιωμένοι και σπάνια πάσχουν από κοινές αρρώστιες.
Όλο το ιατρικό προσωπικό έχει χρόνο να πιάνει βαθυστόχαστες κουβέντες με τους ασθενείς.
Οι ασθενείς είναι πάντα περιποιημένοι, καλοχτενισμένοι και φρέσκοι- φρέσκοι.
Οι ασθενείς που βρίσκονται σε κώμα συνέρχονται με τη μία, δηλαδή ανακτούν τις αισθήσεις τους όλες μαζί και συμπεριφέρονται σαν τους ασθενείς σε νάρκωση που αναφέρω πιο πάνω.
Σε κάθε ιατρική ομάδα υπάρχει ένας γιατρός κούκλος. Συνήθως είναι πολύ νέος για το βαθμό του και την ειδικότητά του και την φοβερή πείρα που υποτίθεται ότι έχει.
Σχεδόν καμία μακρυμάλλα (και μακρυμάλλης) νοσοκόμα ή γιατρός δεν έχει τα μαλλιά μαζεμένα. Και συνήθως βλέπουμε και ντεκολτέ, ακάλυπτο για να πιτσιλίζεται από τα αίματα.
Εννοείται ότι όταν σχολάνε όλοι οι γιατροί πάνε να τα πιούνε παρέα. Και σε όλα τα διαλείμματα είναι συνέχεια μαζί. Κι όλο το 24ωρο.
Οι γιατροί κάνουν τα πάντα, οι νοσοκόμες παρακολουθούν. Αν υπάρχουν νοσοκόμες (έχει δει κανείς νοσοκόμες στην ομάδα του Χάουζ; )

Για τον Χάουζ και τις διαγνώσεις μετά διαρρήξεως τα είπα κι αλλού. Τα αδύνατα: όλη η ομάδα ασχολείται μέρες με έναν ασθενή μόνο. Και κάνουν μόνοι τους τις εξετάσεις αίματος κλπ. Ο μεγαλογιατρός είναι αγενής προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ποτέ δεν υπάρχουν επιπτώσεις.

Α, ναι, ξέχασα τους τοκετούς. Οι οποίοι είναι σχεδόν πάντα θρίλερ. Η αναισθησία δεν έχει ανακαλυφθεί. Οι ετοιμόγεννες ουρλιάζουν, οι μαίες ουρλιάζουν, οι νοσοκόμες ουρλιάζουν, γενικό πανδαιμόνιο και το μωρό γεννιέται φρεσκοπλυμένο και καλοθρεμμένο και μοιάζει τουλάχιστον τριών μηνών. Εννοείται ότι κλαίει πριν ακόμα κόψουν τον ομφάλιο λώρο.
 
Αχαχαχα! Απόλαυση. Αυτό με την απινίδωση-πως-τη-λένε, είναι κορυφαίο, γιατί το κάνουν πάντα λάθος. Πάντα το κάνουν όταν η καρδιά σταματήσει, που στην πραγματικότητα είναι άχρηστο, απ' όσο ξέρω, γιατί η χρήση του είναι κάτι σαν το restart του υπολογιστή. Αν ο υπολογιστής έχει κλείσει τελείως, το restart δεν κάνει τίποτα. Έχω διαβάσει ότι αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά σπάνια και μπορεί κάλλιστα να σκοτώσει τον ασθενή, γι' αυτό γίνεται μόνο αν ο ασθενής πάει να τα κακαρώσει έτσι κι αλλιώς.

Κάπου είχα διαβάσει ότι όταν δείχνουν νεογέννητα είναι πάντα αρκετών εβδομάδων, κυρίως εξαιτίας των ισχυρών προβολέων των στούντιο.
 
Μιλ μερσί, SBE. Για κάποιον σαν εμένα, που έχει δει ελάχιστη τηλεόραση στη ζωή του και την έχει κόψει ριζικά εδώ και κοντά 20 χρόνια, οι περιγραφές αυτές είναι σκέτη απόλαυση και δικαιώνουν την επιλογή του: γιατί να χάσω ζιλιονμύριες ώρες χαζοκουτιάζοντας αντί να διαθέσω δέκα λεπτά για να διαβάσω ζουμερές περιγραφές και να μην είμαι εντελώς οφσάιντ κοινωνικμάν παρλάν; :up:

Υ.Γ. Αν έβαζες και το κόμμα πριν από το διαζευκτικό ή...
 

cougr

¥
[...] Πάντα το κάνουν όταν η καρδιά σταματήσει [...]

Αυτό πώς το διαπιστώνεις;

[...] Έχω διαβάσει ότι αυτή η διαδικασία είναι εξαιρετικά σπάνια και μπορεί κάλλιστα να σκοτώσει τον ασθενή, [...]

Και τα δύο είναι μύθοι.
 

cougr

¥
Ναι, όμως η απουσία των αισθήσεων και του παλμού δεν υποδεικνύουν πάντα την πλήρη απουσία του καρδιακού ρυθμού (δλδ. της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς).
 
Ναι, αλλά όταν το κάνουν στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο, πάντα αυτό εννοούν (ουκ ολίγες φορές το λένε, κιόλας, μην και δεν το καταλάβαμε).
 

SBE

¥
Παρεμπιπτόντως, σε περίπτωση που αναρωτηθεί κανείς, έχω κάνει και ναυαγοσωστικά και μαθήματα πρώτων βοήθειών για ενήλικες και παιδιά στη στεριά, αλλά πριν πολλά χρόνια. Το βασικό στα μαθήματα ήταν η κατάρριψη των τηλεοπτικών μύθων μην κάνουμε καμιά χαζομάρα που την έχουμε δει στην τηλεόραση.

Το κλιπάκι από το Μπειγουότς έχει κάμποσα:
α. καμία προσπάθεια να της βγάλουν το νερό, που σε πνιγμένο αναίσθητο είναι δεδομένο ότι θα έχει καταπιεί
β. καλά δε σχολιάζω τα ηλεκτροσόκ, αλλά ρε παιδιά, βλέπουμε να πηγαίνει να της δώσει το φιλί της ζωής και αντιλαμβάνεται σφυγμό. Ελπίζω όχι από τα χείλη!

Μου λένε σε κάποιο επεισόδιο του ER κάνουν μαλάξεις σε ασθενή που έχει τις αισθήσεις του (!!!)

Άλλο που κάνουν συνέχεια είναι που βλέπουν τον τραυματία τέζα σε έρημο δωμάτιο και τρέχουν να του κάνουν τεχνητή αναπνοή κλπ χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν πρώτα. Ιδανικό σενάριο δηλαδή για να μην έρθει ποτέ βοήθεια.
Στην πραγματικότητα: Πρώτα καλούμε βοήθεια ή δίνουμε οδηγίες σε κάποιον να καλέσει βοήθεια και να έρθει να μας πει ότι την κάλεσε, μετά ξεκινάμε τις πρώτες βοήθειες.

Παρεμπιπτόντως, ένα πρόσφατο διαφημιστικό εν Αγγλία εξηγούσε ότι οι νεότερες οδηγίες σε περίπτωση που κάποιος είναι αναίσθητος και έχει αρχίσει να μελανιάζει είναι όχι τεχνητές αναπνοές, μόνο μαλάξεις και για να θυμόμαστε με τι ρυθμό πρέπει να γίνονται, να σκεφτόμαστε το άσμα Staying Alive, δηλαδή πιο γρήγορα από το κλιπάκι πιο πάνω. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σπάσουν κάποια πλευρά. Κι όπως μας έλεγαν στις πρώτες βοήθειες, δεν σταματάμε μέχρι να έρθει βοήθεια, γιατί δεν είμαστε γιατροί, δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ότι ο ασθενής πέθανε (εκτός αν το κεφάλι του έχει ξεκολλήσει από το σώμα του, οπότε μάλλον μπορούμε). Υπάρχει εκπομπή στο γιουτουμπ που αναφέρει περίπτωση ηλικιωμένου που επέζησε μετά από δυόμισι ώρες τεχνητής αναπνοής
 

SBE

¥
Kαι βέβαια τα περισσότερα λάθη είναι μικροπράγματα που δεν θα άλλαζαν τη ροή του σεναρίου αν διορθώνονταν.

Στο γαλλικό σήριαλ Engrenages που το έχω αναφέρει και παλιότερα, ο αστυνομικός χαροπαλεύει στο νοσοκομείο με σφαίρα στο κεφάλι. Και ύστερα από λίγο συνέρχεται, τον επισκέπτονται οι συνάδερφοί του και στο επόμενο επεισόδιο επιστρέφει στη δουλειά κι έχει απλώς μια γρατσουνιά στο μέτωπο. Αλλά αυτό ανήκει στην κατηγορία "στην τηλεόραση και στο σινεμά καταργούνται οι νόμοι της φύσης".

Στο Million Dollar Baby βλέπουμε την ηρωίδα να μιλάει κανονικά μετά την τραχειοτομή, ενώ έχει το σωλήνα στο λαιμό. Προφανώς στην περίπτωσή της η φωνή παράγεται με διαμόρφωση του κενού.

Το άλλο που βλέπω επίσης συχνά είναι που παλεύουν π.χ δύο κακοί και ο ένας μαχαιρώνει τον άλλον κι ο μαχαιρωμένος ή κάποιος φίλος του ή ακόμα κι οι πρώτες βοήθειες το πρώτο που κάνουν είναι να τραβήξουν το μαχαίρι (ή το γυαλί ή το στυλό ή ό,τι άλλο). Εδώ ισχύει το don't try this at home.
Στην πραγματικότητα: η πληγή είναι κλειστή, άμα βγάλεις το μαχαίρι η αιμορραγία που θα ακολουθήσει θα είναι μεγαλύτερη

Ένας μαζοχιστής γιατρός έχει φτιάξει ολόκληρο μπλογκ με τα λάθη μίας μόνο ιατρικής σειράς.
 
Όλα αυτά και άλλα πολλά περιέχει και το Lost. Ειδικότερα γιατί ο πρωταγωνιστής είναι γιατρός. Φυσικά είναι μεγαλοχειρούργος, μικρότερος από 40 και, όπως μάς τα έλεγε η σειρά, ειδικευμένος σε καμμιά 40 τομείς χειρουργικής (απο σπονδυλική στήλη μέχρι ρουθούνια).
 

SBE

¥
Στο Λοστ είχαμε και το θαύμα ότι μήνες μετά το ατύχημα και μακριά από ξυραφάκια, χαλάουες κλπ ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες είχαν αναπτύξει ιδιαίτερη τριχοφυΐα και κυκλοφορούσαν φρεσκοξυρισμένοι και φρεσκοαποτριχωμένοι και με περιποιημένα νύχια. Και κανενός δεν χάλασε το βαμμένο μαλλί. Ούτε κανένας είχε καμιά χρόνια ανάγκη για φάρμακα (π.χ. θυρεοειδή), ώστε να υποφέρει με το που του τελειώσανε.
Για να μην πω για άλλα πρακτικά ζητήματα που ίσως δεν θεωρούνται ιδιαίτερα καλόγουστα για την τηλεόραση, άλλωστε δεν βλέπαμε τους Ελβετούς Ροβινσώνες ή κανένα προσκοπικό εγχειρίδιο με πρακτικές συμβουλές.
 

Earion

Moderator
Staff member
Στο Λοστ είχαμε το ακόμα μεγαλύτερο θαύμα, ο χειρουργός που λέμε να κάνει στον εαυτό του τομή χωρίς αναισθητικό, με τη βοήθεια μόνο ενός καθρέφτη, για να βγάλει τη σκωληκοειδή του.

 

cougr

¥
Εαρίωνα, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου αυτό έχει συμβεί.:eek:
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Evan O'Neill Kane (April 6, 1861 – April 1, 1932)[2] was a surgeon working in Pennsylvania, United States in the late 19th and early 20th centuries, and a member of a notable Pennsylvanian family. Several other members of his family were also surgeons or physicians and their family home, Anoatok, is now a listed building.
He is most well known for the remarkable feat of removing his own appendix under local anaesthetic in 1921 at the age of 60. He operated on himself again at the age of 70 to repair a hernia. In many ways Kane was idiosyncratic in his practices, which included the tattooing of his patients. Kane was again in the public eye when he gave evidence at the sensational trial of his son for murder. [...]
(wikipedia)
 
Εαρίωνα, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις όπου αυτό έχει συμβεί.:eek:

Ναι, όμως αυτές οι περιπτώσεις δεν ήταν χειρούργοι στα 35 τους και ταυτόχρονα μπρατσαράδες, πρωταθλητές στο κολύμβι και στην σκοποβολή. Ήταν απλά εξαιρετικοί χειρούργοι σε αντίξοες συνθήκες.
 
Ε, εντάξει, όχι χειρούργοι, παθολόγοι. Κι όταν λέμε "εξερευνητές" δεν ακούγεται τόσο εξτρήμ όσο "πρωταθλητές στο κολύμπι και στην σκοποβολή", με μύες που χρειάζονται 4 ώρες γυμναστήριο την μέρα.
 

pontios

Well-known member
Για την ακρίβεια, ήταν χειρουργός.

Η πλάστιγγα ξαφνικά έγειρε προς την πλευρά του cougr. :)
Η αλήθεια είναι όντως πιο παράξενη κι απ' την χολιγουντιανή φαντασία!
 
Top