Από την Τυποεκδοτική στον Δαρβίνο μέσω Στάλιν και Β. Κορέας

Zazula

Administrator
Staff member
Την Παρασκευή έπεσα πάνω στην εκπομπή της Λιάνας Κανέλλη στον Real FM. Της στέλνει λοιπόν κάποιος ένα μήνυμα ότι δεν λέει κουβέντα για τους απολυμένους του 902 και της Τυποεκδοτικής (των επιχειρήσεων, δηλαδή, του ΚΚΕ). Η απάντησή της, μεγαλειώδης: «Εμείς φυσικά και δεν αποσιωπούμε τίποτε. Οι άνθρωποι αυτοί είναι, κι αυτοί, θύματα του καπιταλισμού — που φταίει για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία.»

Πολύ ισότιμη αντιμετώπιση και διόλου υποκριτική! Αν ένας οποιοσδήποτε άλλος εργοδότης απολύσει κόσμο ή μειώσει αποδοχές, τότε είναι απόλυτα καταδικαστέος. Αν όμως ο εργοδότης αυτός τυγχάνει να είναι το ΚΚΕ, τότε δεν πηγαίνει το ΠΑΜΕ να διαμαρτυρηθεί έξω απ' την επιχείρηση — κι ο εν λόγω εργοδότης (δηλ. το ΚΚΕ) είναι άμοιρος ευθυνών (αφού πρόκειται απλώς για σκοτεινό έργο του καπιταλισμού και μόνο).

http://typografeio.blogspot.com/2010/10/blog-post_05.html
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/09/blog-post_7732.html
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Πολύ ισότιμη αντιμετώπιση και διόλου υποκριτική! Αν ένας οποιοσδήποτε άλλος εργοδότης απολύσει κόσμο ή μειώσει αποδοχές, τότε είναι απόλυτα καταδικαστέος. Αν όμως ο εργοδότης αυτός τυγχάνει να είναι το ΚΚΕ, τότε δεν πηγαίνει το ΠΑΜΕ να διαμαρτυρηθεί έξω απ' την επιχείρηση — κι ο εν λόγω εργοδότης (δηλ. το ΚΚΕ) είναι άμοιρος ευθυνών (αφού πρόκειται απλώς για σκοτεινό έργο του καπιταλισμού και μόνο).

http://typografeio.blogspot.com/2010/10/blog-post_05.html
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/09/blog-post_7732.html
Σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Μπαλού, του ΠΑΜΕ, φταίνε οι εκμεταλλευτικοί νόμοι που υπάρχουν (ασχέτως αν τους εκμεταλλεύεται και το ΚΚΕ), α, ναι, και το ΚΚΕ δεν μείωσε μισθούς, και δεν θα πάρετε απάντηση, κυρία Μπακογιάννη, που ρωτάτε τι έγινε με τις απολύσεις στην Τυποεκδοτική, γιατί ταυτίζετε τα κόμματα με τις επιχειρήσεις.

http://www.parapolitiki.com/2012/01/blog-post_8782.html
 
Το ΚΚΕ επέλεξε να ιδρύσει την Τυποεκδοτική, μια επιχείρηση που λειτουργεί στα πλαίσια της αγοράς, για να κάνει το δικό του κουμάντο και να μην εξαρτάται η έκδοση της εφημερίδας του από άλλους (όπως ξέρετε τα μεγάλα κόμματα έχουν και τις μιζούλες τους για να πορεύονται - και φυσικά δεν έχουν ανάγκη από δικιά τους εφημερίδα, όλες δικές τους είναι, «ανεξάρτητες» όλες). Μπορεί κανείς να εντοπίσει και ομοιότητες και διαφορές από μια κλασική καπιταλιστική επιχείρηση.

Για να μη βρεθεί σ' αυτή τη θέση το ΚΚΕ, να πρέπει να απολογείται στην υπερασπίστρια των εργατών κα. Μπακογιάννη ή σε άλλους που καίγονται για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, θα έπρεπε ή να μην ιδρύσει καθόλου επιχείρηση (γιατί φυσικά δεν είναι μόνο η απόλυση, είναι και η εκμετάλλευση του εργαζόμενου) ή να βασίζεται η εργασία μόνο σε εθελοντική βάση (εκεί θα έπρεπε να έχει εθελοντές σε όλες τις ειδικότητες, κάτι δύσκολο). Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου με τις απολύσεις αυτές δεν βρίσκεται στο ότι έγιναν (εφόσον υπήρξε κάθετη πτώση της δουλειάς) ούτε στο ότι το ΠΑΜΕ δεν ήταν απ' έξω να διαμαρτύρεται (ούτε και πάει έξω από κάθε μαγαζί που απολύει να διαμαρτυρηθεί), αλλά στο ότι δεν απάντησε ικανοποιητικά στις καταγγελίες κάποιων απολυμένων σχετικά με τη συμπεριφορά της εργοδοσίας απέναντί τους. Τα άλλα είναι για να'χει κάτι να λέει η Μπακογιάννη.

Χωρίς επίσης να θέλω συνολικά να υπερασπιστώ το ΠΑΜΕ (ως προς την τακτική του στο πλαίσιο του συνδικαλιστικού κινήματος, κυρίως -χωρίς όμως να ξέρω και πάρα πολλά για το ζήτημα), αυτή τη στιγμή στηρίζει μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που θυμάμαι εγώ ποτέ στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, την απεργία της Χαλυβουργικής, σε έναν αγώνα που δίνουν εργάτες με μεγάλο κόστος για τους ίδιους και τις οικογένειές τους και που είναι πολύ σημαντικός για τους εργαζόμενους συνολικά. Αν, δηλαδή, δεν θέλουμε να φτάσουν οι μισθοί στα όρια της Κίνας ή να μας κάνουν οι εργοδότες και οι αγορές ό,τι θέλουν. Αν μας έχει μείνει λίγη αξιοπρέπεια.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Το ΚΚΕ επέλεξε να ιδρύσει την Τυποεκδοτική, μια επιχείρηση που λειτουργεί στα πλαίσια της αγοράς, για να κάνει το δικό του κουμάντο και να μην εξαρτάται η έκδοση της εφημερίδας του από άλλους (όπως ξέρετε τα μεγάλα κόμματα έχουν και τις μιζούλες τους για να πορεύονται - και φυσικά δεν έχουν ανάγκη από δικιά τους εφημερίδα, όλες δικές τους είναι, «ανεξάρτητες» όλες).
Ανεξαρτήτως της ιδεολογικής τοποθέτησης της εκάστοτε εφημερίδας, δεν ενδιαφέρει τους απολυμένους της Τυποεκδοτικής ο λόγος για τον οποίο ιδρύθηκε η εταιρεία - τι διαφορά έχει γι' αυτούς αν βγάζει περιοδικά λαϊφστάιλ ή το Ριζοσπάστη; Τους ενδιαφέρει γιατί τους απέλυσαν, όπως επίσης για ποιο λόγο μειώνονται οι μισθοί τους.

Για να μη βρεθεί σ' αυτή τη θέση το ΚΚΕ, να πρέπει να απολογείται στην υπερασπίστρια των εργατών κα. Μπακογιάννη ή σε άλλους που καίγονται για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, θα έπρεπε ή να μην ιδρύσει καθόλου επιχείρηση (γιατί φυσικά δεν είναι μόνο η απόλυση, είναι και η εκμετάλλευση του εργαζόμενου) ή να βασίζεται η εργασία μόνο σε εθελοντική βάση (εκεί θα έπρεπε να έχει εθελοντές σε όλες τις ειδικότητες, κάτι δύσκολο).
Δηλαδή, το ΚΚΕ αναγκάζεται να κάνει απολύσεις επειδή έχει μείωση εσόδων. Δεκτόν - παραδεχόμαστε όμως έτσι πως, αν και κομμουνιστικό κόμμα που αναγνωρίζει και υπερασπίζεται πρωτίστως το δικαίωμα στην εργασία, ενεργεί με καπιταλιστικά κριτήρια. Γιατί όμως δεν αναγνωρίζει το ελαφρυντικό της μείωσης της κερδοφορίας όταν κάνουν απολύσεις άλλες εταιρείες;
Συν τοις άλλοις, νομίζω ότι δεν έχει καμία σημασία που τις ερωτήσεις τις έκανε η Ντόρα, και δεν τις έκανε, ξερωγώ, ο Λαφαζάνης. Εκτός κι αν αλλάζει η απάντηση, δηλαδή η πραγματικότητα, ανάλογα με το ποιος ρωτάει.

Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου με τις απολύσεις αυτές δεν βρίσκεται στο ότι έγιναν (εφόσον υπήρξε κάθετη πτώση της δουλειάς) ούτε στο ότι το ΠΑΜΕ δεν ήταν απ' έξω να διαμαρτύρεται (ούτε και πάει έξω από κάθε μαγαζί που απολύει να διαμαρτυρηθεί), αλλά στο ότι δεν απάντησε ικανοποιητικά στις καταγγελίες κάποιων απολυμένων σχετικά με τη συμπεριφορά της εργοδοσίας απέναντί τους.
Δηλαδή το πρόβλημα του θιγόμενου εργαζόμενου της Τυποεκδοτικής δεν είναι ότι ένα από τα μεγαλύτερα συνδικαλιστικά κινήματα της Ελλάδας δεν καταδέχεται καν να τον βοηθήσει ενόψει της μείωσης του μισθού του ή της απώλειας της εργασίας του, και ότι αντίθετα εκπρόσωπος του εν λόγω συνδικαλιστικού κινήματος αρνείται απερίφραστα ότι έγιναν μειώσεις μισθών, αλλά ότι δεν του έχουν απαντήσει στις καταγγελίες του.

Χωρίς επίσης να θέλω συνολικά να υπερασπιστώ το ΠΑΜΕ (ως προς την τακτική του στο πλαίσιο του συνδικαλιστικού κινήματος, κυρίως -χωρίς όμως να ξέρω και πάρα πολλά για το ζήτημα), αυτή τη στιγμή στηρίζει μια από τις μεγαλύτερες απεργίες που θυμάμαι εγώ ποτέ στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, την απεργία της Χαλυβουργικής, σε έναν αγώνα που δίνουν εργάτες με μεγάλο κόστος για τους ίδιους και τις οικογένειές τους και που είναι πολύ σημαντικός για τους εργαζόμενους συνολικά. Αν, δηλαδή, δεν θέλουμε να φτάσουν οι μισθοί στα όρια της Κίνας ή να μας κάνουν οι εργοδότες και οι αγορές ό,τι θέλουν. Αν μας έχει μείνει λίγη αξιοπρέπεια.
Δηλαδή το ΠΑΜΕ έχει κάποια κριτήρια που εφαρμόζει ανάλογα με την εκάστοτε απεργία ή κατάληψη, τα οποία δεν εντοπίζονται στο ότι γίνονται απολύσεις, ή δυσβάσταχτες μειώσεις μισθών. Αυτό κατάλαβα κι εγώ με την είδηση. Δεν προφταίνει, αφού ασχολείται με την απεργία στη Χαλυβουργική. Είναι όμως ουσιώδες το ότι τα κριτήριά του, όλως περιέργως, αφήνουν έξω την υπεράσπιση των εργαζομένων της Τυποεκδοτικής, έστω και με μια υποτυπώδη ανακοίνωση, αλλά παράλληλα εφαρμόστηκαν κατά τη στήριξη της απεργίας των εργαζομένων στα Νότος, την ένδειξη αλληλεγγύης προς το λαό της Νιγηρίας, και στη διαμαρτυρία στην πρεσβεία του Καζακστάν, και μάλιστα όλα αυτά τον τελευταίο ένα μήνα, παράλληλα δηλαδή με την απεργία στη Χαλυβουργική.

Εγώ βλέπω δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και υποψιάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη.
 

SBE

¥
Άνεφ, θα περίμενα αυτή η επιχείρηση να είναι υπόδειγμα διοίκησης και πρότυπο λειτουργίας με βάση τις αρχές του ΚΚΕ, μάθημα προς τους άλλους επιχειρηματίες για το πώς μπορεί να λειτουργήσει μια επιχείρηση αποτελεσματικά με σοσιαλιστικές αρχές μέσα στην καπιταλιστική αγορά (και υπάρχουν τέτοιες επιχειρήσεις ακόμα και στις ΗΠΑ και είναι κερδοφόρες).
Τι προτείνουν συνήθως τα συνδικάτα όταν σε μια επιχείρηση υπάρχει κάθετη πτώση της δουλειάς και έχει αποφασιστεί ότι η πιο λογική λύση είναι η μείωση προσωπικού; Μείωση μισθών χωρίς απολύσεις; Να χρησιμοποιηθεί το κεφάλαιο της εταιρείας για τη μισθοδοσία; Να μετεκπαιδευτούν με έξοδα της επιχείρησης οι απολυμένοι; Προσπάθησε η Τυποεκδοτική να εφαρμόσει κάποια από αυτά; Ή απλώς επικαλείται τη νομοθεσία για ό,τι κάνει (τη νομοθεσία που καταδικάζει το ΚΚΕ);
 
@Palavra:
(Μιλάω πάντα με δεδομένα κάποιων μηνών πριν, δεν έχω ξαναενημερωθεί για την υπόθεση) Απ' όσο ξέρω οι εργαζόμενοι δεν διαμαρτυρήθηκαν για τις ίδιες τις απολύσεις (για μειώσεις δεν ξέρω κάτι) αλλά για το γεγονός ότι δεν τηρήθηκαν, όπως υποστήριξαν, κάποια κριτήρια (π.χ. οικογενειακή κατάσταση), γιατί δεν υπήρξε διάλογος με τους εργαζόμενους (οι της Τυποεκδοτικής το αρνήθηκαν) και για τη συμπεριφορά απέναντί τους (όπου νομίζω δεν υπήρξαν επαρκείς απαντήσεις).

Για την ουσία: το ζήτημα για μένα είναι ακριβώς σε ποιο βαθμό κάποια συλλογικότητα ή κόμμα θα πρέπει να παίζει με όρους του συστήματος όταν υποτίθεται πως είναι κατά αυτού του συστήματος. Όπως καταλαβαίνεις η ισορροπία εδώ είναι πάρα πολύ δύσκολη. Για παράδειγμα, για να μη βρεθεί το ΚΚΕ κάποια στιγμή σε θέση να απολύσει θα έπρεπε ίσως να μην έχει δική του εφημερίδα ή κανάλι, άρα να μην έχει τρόπο να προβάλλει τις θέσεις του (τα «ανεξάρτητα» μέσα όπως ξέρεις δεν ξεσκίζονται για το ποιο θα τις προβάλει πρώτο). Τους εργαζόμενους, όπως πολύ σωστά λες, αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό ακριβώς το ΚΚΕ θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί πολύ νωρίτερα, τι θα έκανε σε περίπτωση που δεν θα είχε να πληρώσει τους εργαζόμενους. Από τη στιγμή που έκανε την επιλογή να λειτουργήσει με όρους επιχείρησης αναπόφευκτα τώρα εκτίθεται. Στην πράξη όμως, άπαξ και έκανε αυτή την επιλογή, αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο.

Για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Απ' όσο ξέρω το ΚΚΕ, αλλά και πολλοί άλλοι αριστεροί, δεν τα βάζουν με τον καπιταλιστή ως πρόσωπο, με τον «κακό» καπιταλιστή (όπως π.χ. κάνει πολλές φορές η ακροδεξιά), αλλά με τον καπιταλισμό ως σύστημα. Η πάλη κατά αυτού του συστήματος, όταν μιλάμε για την εργασία, κατευθύνεται συνήθως ενάντια σε μεγάλους εργοδότες, όχι γιατί αυτοί είναι κακοί άνθρωποι, αλλά γιατί η εκμετάλλευση των εργαζόμενων στις επιχειρήσεις τους μπορεί να συνοψίσει καλύτερα τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος συνολικά (όπως π.χ. συμβαίνει με τον Μάνεση της Χαλυβουργικής): δεν έχω δει ποτέ διαμαρτυρίες του ΠΑΜΕ (ή αριστερών κομμάτων) κατά μικρών εργοδοτών που αναγκάζονται να απολύσουν προσωπικό γιατί δεν επιβιώνουν (Οι μεγάλες εταιρίες, όπως ξέρεις, όταν δεν επιβιώνουν οι ίδιες είναι μόνο γιατί τα κέρδη τους έχουν μετατραπεί σε καταθέσεις στην Ελβετία ή σε κότερα και βίλες των αφεντικών τους: έχουν ήδη εκμεταλλευτεί για χρόνια τους εργαζόμενους χωρίς να μοιράζονται τα κέρδη μαζί τους). Επομένως, σαφώς και όλοι διαλέγουν το πού θα διαμαρτυρηθούν. Ωστόσο, ακριβώς επειδή εδώ πρόκειται για το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ όντως θα έπρεπε νομίζω να παρέμβει με κάποιον τρόπο, έστω και για ηθική συμπαράσταση, αν δεν υπήρχε τρόπος για υλική (Πάντως, είχα διαβάσει ότι κάποιοι από τους μισθούς των εργαζομένων είχαν βγει από κουπόνια φίλων του ΚΚΕ άρα κάποιες προσπάθειες πρέπει να έγιναν).

Ως προς το «ποιος μιλάει», ναι έχει σημασία. Στο κάτω-κάτω, τι ακριβώς κάνετε εσείς στα παραπάνω ποστ; Λέτε ότι το ΚΚΕ δεν δικαιούται να μιλάει για απολύσεις των εργαζόμενων αλλού, επειδή το ίδιο έχει απολύσει εργαζόμενούς του. Ε, επειδή η Μπακογιάννη δεν έχει υπερασπιστεί ποτέ κανέναν εργαζόμενο παρά μόνο αυτούς της Τυποεκδοτικής, υποθέτω ότι έχει κάποιον άλλο στόχο. Είναι όπως όταν μιλάνε για διάλογο αυτοί που κρατάνε το πιστόλι, ένα πράμα. Ή όταν ο Καρατζαφύρερ μιλάει για δημοκρατία. (Και μια και ανέφερες τον Λαφαζάνη: δεν τον έχω ακούσει ποτέ να μιλάει για την Τυποεκδοτική. Προφανώς, σε αντίθεση με την Μπακογιάννη, δεν πιστεύει πως βασικός του αντίπαλος αυτή τη στιγμή είναι το ΚΚΕ)

@SBE: Δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση μπορεί να λειτουργήσει ποτέ ως «πρότυπο» με σοσιαλιστικά κριτήρια, μέσα σε περιβάλλον καπιταλισμού: από τη φύση της, θα πρέπει να εκμεταλλεύεται την εργασία των εργαζόμενών της -αλλιώς δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Στόχος των επιχειρήσεων είναι να ωφεληθούν τα αφεντικά τους, όχι το κοινωνικό σύνολο. Η ιδιαιτερότητα της Τυποεκδοτικής, ή οποιασδήποτε άλλης παρόμοιας επιχείρησης, είναι ότι δεν ωφελούνται συγκεκριμένα άτομα, αλλά εξυπηρετούνται οι στόχοι μιας συλλογικότητας (που ενδεχομένως αλλιώς δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν).
 
Το ΠΑΜΕ θα καταφέρει να κλείσει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου και τελικά θα παρασύρει και του Βόλου. Μπορώ να σου πω ότι πριν αρχίσει η απεργία, η παραγωγή τους ήταν ήδη "νεκρή". Μειωμένη ήταν και είναι η παραγωγή του γείτονά τους στον Ασπρόπυργο ο οποίος πριν από 2 χρόνια έκλεισε και το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης. Βέβαια τα υψηλά έξοδα του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού τα κάλυψαν για ένα χρόνο ακόμη.

Στην Χαλυβουργική, ίσως θα έπρεπε να έχουν κάνει κάτι οι συνδικαλιστές μερικούς μήνες πριν όταν είχε σκοτωθεί άνθρωπος. Τότε το θέμα διευθετήθηκε με 24ωρη αν θυμάμαι καλά. Τώρα ζητούν μέχρι και κρατικοποίηση.
 

nickel

Administrator
Staff member
Μια δική μου γενικότερη απορία, γιατί στοιχεία δεν έχω για αυτά που μιλάτε.

Όταν μια κομουνιστική κοινωνία που είναι αναγκασμένη να δράσει σε συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού διαπιστώνει μείωση των εσόδων της λόγω μείωσης της παραγωγής και των εξαγωγών της ή των τιμών των εξαγώγιμων προϊόντων της, ποια λύση να επιλέξει:

(α) Να απολύσει κάποιους;
(β) Να μειώσει (με κάποια κλιμακωτή αναλογικότητα) τις αμοιβές όλων;
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
@Palavra:
(Μιλάω πάντα με δεδομένα κάποιων μηνών πριν, δεν έχω ξαναενημερωθεί για την υπόθεση) Απ' όσο ξέρω οι εργαζόμενοι δεν διαμαρτυρήθηκαν για τις ίδιες τις απολύσεις (για μειώσεις δεν ξέρω κάτι) αλλά για το γεγονός ότι δεν τηρήθηκαν, όπως υποστήριξαν, κάποια κριτήρια (π.χ. οικογενειακή κατάσταση), γιατί δεν υπήρξε διάλογος με τους εργαζόμενους (οι της Τυποεκδοτικής το αρνήθηκαν) και για τη συμπεριφορά απέναντί τους (όπου νομίζω δεν υπήρξαν επαρκείς απαντήσεις).
Το ερώτημα που τίθεται σε έναν από τους συνδέσμους του Ζάζουλα είναι «Μπορούν τα κόμματα να ανταγωνίζονται τους ιδιώτες στο επιχειρείν;;;;»
Για την ουσία: το ζήτημα για μένα είναι ακριβώς σε ποιο βαθμό κάποια συλλογικότητα ή κόμμα θα πρέπει να παίζει με όρους του συστήματος όταν υποτίθεται πως είναι κατά αυτού του συστήματος. Όπως καταλαβαίνεις η ισορροπία εδώ είναι πάρα πολύ δύσκολη. Για παράδειγμα, για να μη βρεθεί το ΚΚΕ κάποια στιγμή σε θέση να απολύσει θα έπρεπε ίσως να μην έχει δική του εφημερίδα ή κανάλι, άρα να μην έχει τρόπο να προβάλλει τις θέσεις του (τα «ανεξάρτητα» μέσα όπως ξέρεις δεν ξεσκίζονται για το ποιο θα τις προβάλει πρώτο).
Δεν ξέρω τι κάνουν τα μέσα (την Παπαρήγα τη βλέπω συχνά στην τηλεόραση, όμως), αλλά με την παραπάνω διατύπωσή σου, εφημερίδες όπως, π.χ., η Αυγή είναι «ανεξάρτητες» και όχι ανεξάρτητες. Έτσι θα 'ναι δηλαδή και το Ποντίκι, έτσι ήταν και η Ελευθεροτυπία, όλοι υπηρετούν το σύστημα, είναι «ανεξάρτητοι», γιαλαντζί δηλαδή, διαστρεβλώνουν, λένε ψέματα, αποκρύπτουν κτλ. Στο σημείο αυτό, και επειδή δεν ξέρω: δημοσιεύτηκαν στο Ριζοσπάστη οι απολύσεις και οι μειώσεις στην Τυποεκδοτική;
Τους εργαζόμενους, όπως πολύ σωστά λες, αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό ακριβώς το ΚΚΕ θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί πολύ νωρίτερα, τι θα έκανε σε περίπτωση που δεν θα είχε να πληρώσει τους εργαζόμενους. Από τη στιγμή που έκανε την επιλογή να λειτουργήσει με όρους επιχείρησης αναπόφευκτα τώρα εκτίθεται. Στην πράξη όμως, άπαξ και έκανε αυτή την επιλογή, αυτή τη στιγμή δεν θα μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο.
Είναι τουλάχιστον αντιφατικό ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ να μαίνεται για το δικαίωμα στην εργασία, να εξανίσταται κατά του συστήματος, αλλά να δίνει παράλληλα τη δικαιολογία ότι κάνει ό,τι κάνει γιατί είναι μέσα στο σύστημα και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Ως προς το «ποιος μιλάει», ναι έχει σημασία. Στο κάτω-κάτω, τι ακριβώς κάνετε εσείς στα παραπάνω ποστ; Λέτε ότι το ΚΚΕ δεν δικαιούται να μιλάει για απολύσεις των εργαζόμενων αλλού, επειδή το ίδιο έχει απολύσει εργαζόμενούς του. Ε, επειδή η Μπακογιάννη δεν έχει υπερασπιστεί ποτέ κανέναν εργαζόμενο παρά μόνο αυτούς της Τυποεκδοτικής, υποθέτω ότι έχει κάποιον άλλο στόχο. Είναι όπως όταν μιλάνε για διάλογο αυτοί που κρατάνε το πιστόλι, ένα πράμα. Ή όταν ο Καρατζαφύρερ μιλάει για δημοκρατία.
Για να διευκρινίσω, εγώ δεν είπα ότι το ΚΚΕ δεν δικαιούται να μιλάει. Ίσα ίσα: αναρωτιέμαι γιατί μιλάει για τους άλλους, αλλά όχι για τον εαυτό του. Και ακόμα παραπέρα: αναρωτιέμαι γιατί παίρνει αντιλαϊκά και αντιεργατικά μέτρα, απολύοντας και κάνοντας μειώσεις, και γιατί η εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στην εκπομπή του Πρετεντέρη αρνήθηκε ότι έχουν γίνει μειώσεις.

Και όχι, δεν έχει σημασία ποιος κάνει την ερώτηση. Γιατί με την ίδια λογική, όπως ο «Καρατζαφύρερ μιλάει για δημοκρατία», έτσι και το ΚΚΕ μιλάει για δικαιώματα των εργαζομένων.
 
Το ΠΑΜΕ θα καταφέρει να κλείσει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου και τελικά θα παρασύρει και του Βόλου. Μπορώ να σου πω ότι πριν αρχίσει η απεργία, η παραγωγή τους ήταν ήδη "νεκρή".Μειωμένη ήταν και είναι η παραγωγή του γείτονα τους στον Ασπρόπυργο ο οποίος πριν από 2 χρόνια έκλεισε και το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης. Βέβαια τα υψηλά έξοδα του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού τα κάλυψαν για ένα χρόνο ακόμη.

Στην Χαλυβουργική, ίσως θα έπρεπε να έχουν κάνει κάτι οι συνδικαλιστές μερικούς μήνες πριν όταν είχε σκοτωθεί άνθρωπος. Τότε το θέμα διευθετήθηκε με 24ωρη αν θυμάμαι καλά. Τώρα ζητούν μέχρι και κρατικοποίηση.

Για τις δουλειές πάντως, άλλα λένε οι εργαζόμενοι. Λένε πως από την πολλή δουλειά δεν τους έδιναν άδειες.
Δες εδώ το βιντεάκι (ή αυτό το άρθρο του Π. Λινάρδου-Ρυλμόν).

Τις εταιρίες που κλείνουν γιατί δεν έχουν δουλειά και όλως περιέργως μετά ανοίγουν με άλλο όνομα ή σε άλλη χώρα, τις έχουμε δει πολλές φορές. Είναι τρελό να λέμε ότι οι επιχειρήσεις κλείνουν από τις απεργίες. Στο κάτω-κάτω κάπως πρέπει να εξηγήσουμε και το γεγονός ότι επιχειρήσεις κλείνουν ή απολύουν και σε χώρες που οι απεργίες δεν πολυσυνηθίζονται. Ή μήπως πρόκειται για άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα;
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Στο κάτω-κάτω κάπως πρέπει να εξηγήσουμε και το γεγονός ότι επιχειρήσεις κλείνουν ή απολύουν και σε χώρες που οι απεργίες δεν πολυσυνηθίζονται. Ή μήπως πρόκειται για άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα;
Η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ότι με τις απεργίες καταφέρνουν να κλείσουν επιχειρήσεις που μπορούσαν να μην έχουν κλείσει.
 

SBE

¥
@SBE: Δεν νομίζω ότι οποιαδήποτε καπιταλιστική επιχείρηση μπορεί να λειτουργήσει ποτέ ως «πρότυπο» με σοσιαλιστικά κριτήρια, μέσα σε περιβάλλον καπιταλισμού: από τη φύση της, θα πρέπει να εκμεταλλεύεται την εργασία των εργαζόμενών της -αλλιώς δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Στόχος των επιχειρήσεων είναι να ωφεληθούν τα αφεντικά τους, όχι το κοινωνικό σύνολο.

Κι όμως, υπάρχουν συνεταιριστικές επιχειρήσεις σε πολλές χώρες, οι οποίες λειτουργούν κανονικά και έχουν κέρδη. Να μία που είμαι πελάτισσά τους τακτικότατη:
John Lewis Partnership: The company is owned by a trust on behalf of all its employees — known as partners - who have a say in the running of the business and receive a share of annual profits, which is usually a significant addition to their salary. The group is the third largest UK private company in the Sunday Times Top Track 100 for 2010.


Τώρα, με τη Χαλυβουργική δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά δεν πρόκειται να ανταγωνιστούμε τους Κινέζους γιατί δεν είμαστε Κίνα. Αν η επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη θα κλείσει, όσες απεργίες και να γίνουν κατά του κλεισίματος ή των απολύσεων. Και τη δεκαετία του '70- '80 έκλεισαν πολλές επιχειρήσεις που στηρίζονταν στα φτηνά εργατικά χέρια, καθώς δεν υπήρχαν πλέον φτηνά εργατικά χέρια. Σίγουρα για κάποιες από αυτές, όχι για όλες, θα υπήρχαν κι άλλες λύσεις, αλλά δεν ξέρω αν υπήρχαν κίνητρα ή βοήθεια για να εφαρμοστούν. Η εύκολη λύση της κρατικοποίησης δεν ήταν λύση, πάντως.
 

SBE

¥
Η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ότι με τις απεργίες καταφέρνουν να κλείσουν επιχειρήσεις που μπορούσαν να μην έχουν κλείσει.

Παρεμπιπτόντως, διαφωνώ με αυτό, κι αν το παράδειγμα είναι η Πιρέλι, διαφωνώ δις. Η Πιρέλι, η Πειραϊκή Πατραϊκή κλπ ήταν απλώς θύματα της ανόδου του βιοτικού επιπέδου και συνεπώς της αύξησης των μισθών. Για την Πιρέλι δεν υπήρχε άλλη λύση από τη μεταφορά, για την ΠΠ ίσως υπήρχε: με τη μετατροπή της σε εταιρεία ειδών πολυτελείας, με τη σχεδίαση, το μάρκετινγκ κλπ στην Ελλάδα αλλά με παραγωγή σε τριτοκοσμικές χώρες και με μια μικρή μονάδα παραγωγής μόνο και μόνο για να μπορεί να μπαίνει η ετικέτα Ελληνικό Προϊόν (όπως κάνουν οι Ιταλοί δηλαδή). Αλλά μια τέτοια εταιρεία είναι πολύ μικρότερη σε μέγεθος από την ΠΠ της εποχής εκείνης, και χρειάζεται μεγαλύτερη τεχνογνωσία και διαφορετικό τραπεζικό σύστημα από αυτό που μπορούσε να προσφέρει η Ελλάδα τότε.
 
Η παραγωγή και κατανάλωση χάλυβα και παραπροϊόντων της διαδικασίας εξαρτάται από την οικοδομική δραστηριότητα και έργα υποδομής. Δεν τα βλέπω κάπου όλα αυτά.
 
Μπορεί να το κάνει όπως το έκανε ο Ιωσήφ και αργότερα ο Μάο. Αφήνει εκατομμύρια να πεθάνουν από λιμό. Και η Β. Κορέα αυτό κάνει.
 
Η παραγωγή και κατανάλωση χάλυβα και παραπροϊόντων της διαδικασίας εξαρτάται από την οικοδομική δραστηριότητα και έργα υποδομής. Δεν τα βλέπω κάπου όλα αυτά.

Οπότε δεν βασίζεις τον ισχυρισμό σου σε κάποια πληροφορία ή σε στοιχεία αλλά στο τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να ισχύει.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Νομίζω πάντως πως είναι ευρύτερα γνωστό ότι οι οικοδομές στην Ελλάδα έχουν σταματήσει, ότι εκατοντάδες (να μην πω χιλιάδες) διαμερίσματα και σπίτια παραμένουν απούλητα (γι' αυτό και δεν χτίζονται καινούρια), ότι άνθρωποι από άλλες χώρες που απασχολούνταν στον κλάδο της οικοδομής έχουν αρχίσει να επαναπατρίζονται γιατί εδώ δεν βρίσκουν δουλειά, ότι η ανεργία μαστίζει οικοδόμους και λοιπούς τεχνίτες στις μέρες μας, και επίσης ότι δεν γίνεται και κανένα σπουδαίο έργο τα τελευταία χρόνια - μετά τους ολυμπιακούς, εννοώ.
 
Μπορεί να το κάνει όπως το έκανε ο Ιωσήφ και αργότερα ο Μάο. Αφήνει εκατομμύρια να πεθάνουν από λιμό. Και η Β. Κορέα αυτό κάνει.

Ξεχάσατε αναφορά στον Πολ Ποτ, αγαπητέ.
 
Οπότε δεν βασίζεις τον ισχυρισμό σου σε κάποια πληροφορία ή σε στοιχεία αλλά στο τι πιστεύεις ότι θα έπρεπε να ισχύει.
Έχω στοιχεία και ειδικά για την συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά δεν είναι ανάγκη να πω και ποιoς είμαι.
 
Top