Να μεταναστεύσουμε; Και πού να πάμε;

Καλημέρα παιδιά. Τι κάνετε; Πως περνάτε; :)
Άνοιξα το συγκεκριμένο νήμα γιατί θα ήθελα να μάθω με βάση τις εμπειρίες σας, τις γνώσεις και τα συναισθήματά σας πως βλέπετε το φλέγον ,πλέον, ζήτημα της μετανάστευσης.
Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην Ελλάδα όλο και περισσότεροι παίρνουν την δύσκολη απόφαση της μετανάστευσης. Το αν κάνουμε καλά ή όχι είναι ένα θέμα που δεν θα ήθελα να θιχτεί γιατί δυστυχώς πονάει...Λέω "κάνουμε" γιατί είμαι ένας από αυτούς που πήρα αυτή την απόφαση ,θέλοντας και μη, εξαιτίας πολλών παραγόντων και προσωπικών προβλημάτων με προορισμό την Γερμανία. Και ενώ ετοιμάζομαι γι'αυτό, κάθε μέρα ακούω και από μία περίπτωση οικείων ανθρώπων που σκέφτονται σοβαρά να μεταναστεύσουν ζητώντας συμβουλές και απόψεις για το που είναι καλύτερα γι'αυτούς...Το θέαμα είναι λυπηρό καθώς δεν παρατηρώ μονάχα νέους, αντιθέτως πρόκειται για οικογενειάρχες ηλικίας 40+ ετών με παιδιά άλλοτε στην εφηβεία και άλλοτε ενήλικα οι οποίοι όντας σχεδόν απελπισμένοι στοχεύουν προς Καναδά και Αυστρία. Είναι συντριπτική η πλειοψηφία για αυτά τα μέρη. Προσωπικά είμαι αρκετά νέο άτομο σε ηλικία για να μπορώ να πω με σιγουριά προς τα που να στραφούν

Βασιζόμενοι λοιπόν σε αυτά θα ήθελα αν έχετε διάθεση βέβαια να κάνουμε μια φιλική και χαλαρή συζήτηση μοιράζοντας ο καθένας τις δικές του απόψεις και εμπειρίες με τα pros & cons της μετανάστευσης στις συγκεκριμένες χώρες.

Φιλικά,
ΝOmad

Καλημέρα,

Εννοείς μετανάστευση στην Αυστρία ή στην Αυστραλία; Επειδή, ως γνωστόν:

χαχαχα για κάποιον λόγο το ήξερα ότι θα παραξενεύσει αλλά εννοώ Αυστρία :) όσο για τα καγκουρό όντως δεν υπάρχουν στην Αυστρία, τουλάχιστον μέχρι τώρα...

Ε, τότε, ειδικά για την Αυστρία, θα σε απογοητεύσω. Παρά την επιφανειακή της σταθερότητα και τα τρία άλφα της, είναι από τις επόμενες χώρες στη σειρά κατάρρευσης (η μια από τις μεγάλες τράπεζές της είναι έτσι κι αλλιώς ιταλική, όλες μαζί είναι εκτεθειμένες σε φούσκες στην Ανατολική Ευρώπη, ο πληθυσμός γερνάει ραγδαία και η κοινωνία συντηρητικοποιείται και γίνεται ξενοφοβική ακόμη πιο γρήγορα, ενώ η ανεργία φτάνει το 7,5% --μεγάλο νούμερο για τη χώρα). Φυσικά, όπως σε όλη την προηγμένη Ευρώπη, υπάρχουν θέσεις για καταρτισμένα άτομα, πολύγλωσσα κλπ κλπ. Δεν είναι όμως παιχνιδάκι...

Με ενδιαφέρει πολύ η συζήτηση για αυτό το θέμα, αν και δεν έχω μπει ακόμα στον πειρασμό για μετανάστευση και ελπίζω να μην έρθουμε στο σημείο να μπω κι εγώ. Αλλά ας μην το προσωπικοποιήσουμε πολύ. Προς το παρόν, άλλαξα τον τίτλο.

Χμμμ... drsiebenmal ομολογώ πως ναί με απογοήτευσες κάπως αν και δεν αφορά άμεσα εμένα το θέμα αυτό! Απογοητεύτηκα κυρίως γιατί είχα άλλη εντύπωση για την Αυστρία. Παραθέτεις όμως με στατιστικό στοιχείο την ανεργία στην χώρα κάτι το οποίο τεκμηριώνει το ίδιο το γεγονός και το οποίο το βρίσκω και εγώ αρκετά δυσάρεστο. Τελικά ίσως είμαι και εγώ θύμα αυτής της επιφανειακής της σταθερότητας. Όσο για το ότι υπάρχουν θέσεις για καταρτισμένα και εξειδικευμένα άτομα, είναι κάτι που λέω και εγώ στα άτομα που θέλουν να μεταναστεύσουν εκεί χωρίς κάποιο "χαρτί" στο χέρι ( βλ. πτυχίο, δίπλωμα κτλ). Κατά την γνώμη σου λοιπόν τα εργατικά χέρια στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα στην Αυστρία δεν έχουν μέλλον έτσι ; Δεν αναφέρεις τίποτα για τον Καναδά και συνεπώς συμπεραίνω πως προφανώς δεν έχεις συγκεκριμένη άποψη περί αυτής της εναλλακτικής ή κάνω λάθος;

Για την Αυστρία ξέρω από πρώτο (συγγενικό) χέρι. Για τον Καναδά, τίποτα. Ειδικά για την Αυστρία, ας αναφέρω π.χ. ότι για μια θέση πωλητή σε σούπερ μάρκετ, πρέπει να έχεις κάνει 2-3 χρόνια μαθήματα σε ειδική σχολή (τύπου ΙΕΚ, ας πούμε) και να έχεις και κάποια πείρα. Για θέσεις εργοδηγών, τεχνικών, τεχνιτών κλπ, τα αντίστοιχα. Θέλω να πω, χωρίς κατάρτιση και πείρα και γλώσσες, δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Το σύστημα είναι ιδιαίτερα δομημένο και θέσεις για φτηνά ανειδίκευτα εργατικά χέρια ίσως υπάρχουν, αλλά τότε γιατί να φύγει κανείς από την Ελλάδα; Για να ανταγωνιστεί στο εξωτερικό σαν οιονεί οικονομικός πρόσφυγας τους εργάτες από τον τρίτο κόσμο; Δεν είμαστε στα 60s να ζητάνε ανθρακωρύχους και εργάτες στις γραμμές παραγωγής...

Α, και να μη νομίζουμε ότι οι αμοιβές είναι φοβερές. Τα σταζ είναι, όπως κι εδώ, στα 400+ ευρώ, οι πωλητές στα 700-900 κλπ.

Αγαπητέ nickel, δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ :) να έρθεις ή όχι στο σημείο να μπείς σε ένα τέτοιο δίλημμα :/ γιατί πίστεψέ με αν και είμαι 18 χρονών θεωρώ πως η μετανάστευση ακόμη και για τους νέους είναι τεράστιο δίλημμα. Είναι μια πραγματική φθορά που σε διχάζει. Τουλάχιστον, έτσι συμβαίνει στους περισσότερους και έτσι συνέβη και σε εμένα. Από την άλλη, αν φτάσει κανείς στο σημείο να μη μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα ( αγγλιστί : to make ends meet ) για να ζήσει σαν άνθρωπος στην χώρα που γεννήθηκε ή που μεγάλωσε ,γιατί βλέπω και μετανάστες στην Ελλάδα που θέλουν να μεταναστεύσουν ξανά ή να γυρίσουν πίσω κάτι που είναι εξίσου δύσκολο ίσως και δυσκολότερο μερικές φορές, αναγκάζεσαι όχι μόνο να μπείς στο δίλημμα αλλά να βγείς από αυτό παίρνοντας αποφάσεις άμεσα οι οποίες αφορούν την ζωή σου και την ζωή όσων εξαρτώνται από εσένα χωρίς να είσαι σίγουρος για το ποιές θα είναι οι συνέπειες των δικών σου αποφάσεων. Ο τίτλος σου είναι πιο γενικός και δεν με ενοχλεί καθόλου η αλλαγή του. Εγώ όπως ανέφερα εμμέσως στην αρχή του νήματος, ήθελα να ανοίξω αυτή τη συζήτηση για να έχω μια πιο σφαιρική άποψη για αυτά τα δύο κράτη βασιζόμενη σε ανθρώπινες εμπειρίες και γνώσεις για να τα μεταφέρω με την σειρά μου προσπαθώντας να βοηθήσω τα άτομα του περιβάλλοντός μου να έχουν και αυτοί ένα πιο ευρύ φάσμα απόψεων και εμπειριών.
Φιλικά,

Κατάλαβα, νομίζω πως με κάλυψες με όσα λες. Σε ευχαριστώ πολύ!

Για τον Καναδά μπορώ να σου πω εγώ κάποια πράγματα:
Ο Καναδάς δεν έχει οικονομική κρίση και την τελευταία δεκαετία γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Αυτό οφείλεται στο ότι έιχαν τη διορατικότητα να αποσυνδεθούν από την αμερικανική οικονομία, αλλά φυσικά κανένας δεν είναι άτρωτος και τα τελευταία τρία- τέσσερα χρόνια η χώρα ακολουθεί πολιτική αρκετά επιφυλακτική σε θέματα υποδοχής νεων κατοίκων, γιατί υπάρχει παντα ο κίνδυνος μεταστροφής της οικονομίας.

Ο Καναδάς έχει το πλεονέκτημα ότι είναι χώρα φιλόξενη προς το μετανάστη, έχει δομές πιο κοντά στις ευρωπαϊκές (π.χ. συστημα πρόνοιας ευρωπαικού τυπου, αν και διαφέρει από επαρχία σε επαρχία), ένα απο τα καλύτερα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα, χαμηλή εγκληματικότητα κλπ κλπ. Στο παρελθόν η μεγάλη μετανάστευση ήταν κυρίως απο την Βρετανία και την ανατολική Ευρώπη. Πιο προσφατα απο το Χονγκ Κονγκ και την Ινδία. Υπάρχουν ελληνικές κοινότητες σε όλες τις μεγάλες πόλεις αλλά οι Έλληνες δεν ήταν ποτέ πολλοί.

Τα τελευτάια χρονια η κλιματική άλλαγή έκανε προσβάσιμα μερικά σημεία της χώρας κοντά στον βόρειο πόλο, και έχει ήδη αρχίσει η φαγωμάρα με ΗΠΑ και Ρωσία για την εκμετάλλευση της περιοχής, που μπορέι να οδηγήσει και σε μεγάλη αντιπαράθεση κάποια στιγμή. Ταυτόχρονα, η χώρα είναι πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο (σημαντικότατη πηγή ευημερίας απο παλιά) και υπαρχει μεγάλη ανάπτυξη σε αυτή την κατέυθυνση και ανάλογη ζήτηση προσωπικού.

Μέχρι το 2008 ο Καναδάς οργάνωνε πολλές εκδηλώσεις προώθησης της μετανάστευσης προς εκεί και υπαρχουν σχετικές πληροφορίες στις ιστοσελίδες των πρεσβειών των χωρών που στοχεύει η προσέλκυση εργατών. Όπως είναι αναμενόμενο, ψάχνουν κυρίως κόσμο από συγκεκριμένες χώρες, αγγλόφωνες, γαλλόφωνες και μέλη της κοινοπολιτείας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν δέχονται αιτήσεις μετανάστευσης από άλλες χώρες.

Οι θέσεις για τις οποίες ζητάνε προσωπικό είναι: πυροσβέστες, οδηγοί επαγγελματικών οχημάτων, μεταλλουργοί (στα ορυχεία), τεχνικοί εξόρυξης πετρελαίου/ υγραερίου (όχι μηχανικοί), δασοκόμοι, φυσιοθεραπευτές, νοσοκόμοι, άλλα παραϊατρικά επαγγέλματα (χρειάζεται για όλα αναγνώριση του πτυχίου, που μπορεί να παρει καιρό και να απαιτεί εξετάσεις), υδραυλικοί, οδοντίατροι κλπ. Η πλήρης λίστα υπαρχει στο ιντερνέτ, αλλά σε γενικές γραμμές θα δεις ότι ζητάνε κυρίως βοηθητικό προσωπικό και εργατικά χέρια για πρακτικές δουλειές. Για επαγγέλματα με πτυχίο υπαρχει διαδικασία αναγνώρισης του πτυχίου, δεν είναι αυτόματη όπως εντός ΕΕ.

Παρόλο που έιναι αχανής χώρα, κατοικίσημο είναι ένα μικρό μόνο τμήμα της και είναι μικρή χώρα με μικρή βιομηχανία/ οικονομία, που δεν πρόκειται ξαφνικά να δεχτεί εκατομμύρια μετανάστες. Επιπλεόν, χάρη στο άριστο εκπαιδευτικό συστημα και την νοοτροπία της διαρκούς ανόδου, οι ανάγκες της χώρας σε πτυχιούχους καλύπτονται χωρίς μεγάλες εισαγωγές. Η μετανάστευση όπως είπα είναι αυστηρά ελεγχόμενη και γίνεται κατόπιν αιτήσεως. Η διαδικασία μπορεί να παρει μέχρι δύο χρόνια καθώς ο αιτούμενος και η οικογένειά του εξετάζονται εξονυχιστικά. Η μετανάστευση στον γαλλόφωνο Καναδά είναι ακόμα πιο αυστηρά ελεγχόμενη για να μην αλλοιωθεί ο πολιτιστικός χαρακτήρας της περιοχής (γλώσσα, θρησκεία κλπ). Η χώρα είναι επισήμως δίγλωσση και όλοι οι νεότεροι μιλάνε εξίσου και τις δύο γλωσσες, οπότε γνω΄ση και των δύο γλωσσών είναι πλεονέκτημα,

Σε γενικές γραμμές και χωρίς να εκφράζω καμια επίσημη άποψη, ο ιδανικός μετανάστης φαίνεται να είναι οικογένεια με μικρά παιδιά, που μιλάει αγγλικά και γαλλικά, είναι ο ένας τεχνικός πετρελαίου κι ο άλλος νοσοκόμος και προέρχονται από χώρα της κοινοπολιτείας. Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Όπως βλέπω λεέι ότι χρειάζεται να υποβάλλεις τα αποτελέσματα εξετάσεων στη γλώσσα, να έχεις προϋπηρεσία τουλάχιστον ένα έτος στην ειδικότητά σου και να αποδείξεις ότι έχεις αρκετά χρήματα για να ζήσεις για μερικούς μήνες. Και βλέπω ότι υπαρχει όριο 500 άδειες ανα κατηγορία επαγγελματικής ειδικότητας.

Το βασικό μειονέκτημα είναι βεβαίως ότι δεν έιναι χώρα της ΕΕ και δεν έχει ο Έλληνας αυτόματο δικαίωμα εγκατάστασης, αναγνώριση πτυχίων κλπ. Επιπλεον λόγω της διαδικασίας, του κόστους κλπ η μετανάστευση στον Καναδά δεν είναι απόφαση της στιγμής, ούτε θα μπορείς να πεταχτέις στην Ελλάδα γιατί ακόμα κι αν έχεις να πληρώσεις το εισητήριο, πιθανόν να μην έχεις πάνω απο δυο- τρεις βδομάδες άδεια.

Εναλλακτικά, για όσους θελουν να δοκιμάσουν πριν αποφασίσουν, υπάρχουν υποτροφίες κλπ για όσους θέλουν να κάνουν κάποιες σπουδές ή έρευνα στον Καναδά, πληροφορίες υπάρχουν στις σελίδες της πρεσβείας.

Για την Αγγλία θα πω πιο κάτω.

Ας ρίξουμε και τους σχετικούς λίνκους:

• Citizenship and Immigration Canada
• Immigration & Citizenship Australia
• Immigration New Zealand
• US Citizenship and Immigration Services

Και να θυμίσουμε βεβαίως γιατί συχνά ξεχνάμε ότι η ελευθερία της εγκατάστασης, η εργασία χωρίς περιορισμούς και η αναγνώριση των πτυχίων είναι αγαθά της ΕΕ. Στις χώρες εκτός ΕΕ ισχύουν οι στάνταρ διαδικασίες. Και δυστυχώς για όσους σκέφτονται τη μετανάστευση, προτιμούνται επαγγέλματα που αν ανήκεις σε αυτά τότε ίσως να μην σε ενδιαφέρει η μετανάστευση από την Ελλάδα. Όπως γινόταν παντα δηλαδή.

Τώρα για το ΗΒ που το υποσχέθηκα πιο πριν.
Λοιπόν, τα θετικά:

• Οι Άγγλοι δε σκάνε ιδιαίτερα αν τα αγγλικά σου είναι μέτρια, βεβαίως πάντα εξαρτάται από τη θέση.
• Στο χώρο της ναυτιλίας το ελληνικό ονοματεπώνυμο είναι προσόν, ακόμα και για θέσεις χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις. Εντούτοις, μην ξεχνάμε ότι ο χώρος της ναυτιλίας είναι σχετικά μικρός και γεωγραφικά περιορισμένος.
• Στα παραδοσιακά βιομηχανικά κέντρα υπάρχουν ελληνόφωνες κοινότητες Κύπριων μεταναστών και αντίστοιχη κοινοτική οργάνωση (εκκλησίες, σχολεία, πολιτιστικές εκδηλώσεις κλπ), ενώ η μεγάλη εισροή Ελλήνων φοιτητών τέλη δεκαετίας του '90 είχε σαν αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκεις Έλληνες εργαζόμενους σχεδόν παντού.
• Το σύστημα πρόνοιας είναι ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους τους νόμιμους μετανάστες.

Τα αρνητικά:
Η κοινωνία δεν είναι ιδιαίτερα φιλική προς τους ξένους. Οι Ευρωπαίοι δεν αποτελούν εξαίρεση.
Το κόστος ζωής είναι ιδιαίτερα υψηλό, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, και σε στοιχειώδη όπως στέγαση και συγκοινωνία. Υπάρχουν επίσης πολλοί έμμεσοι φόροι, οπότε μισθοί που ακούγονται αρχικά γενναιόδωροι, δεν είναι.

Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική ύφεση. Υπάρχει μεγάλη άνοδος της ανεργίας και μείωση της οικονομικής δραστηριότητας. Κλάδοι που στην αρχή της κρίσης τα πήγαιναν καλά και είχαν επωφεληθεί τώρα λόγω παρατεταμένης κρίσης έχουν αρχίσει να έχουν προβλήματα. Οι μετανάστες από ΕΕ έχουν αρχίσει να φεύγουν καθώς οι δουλειές λιγοστεύουν, απ' ό,τι ακούω. Φυσικά οι προσλήψεις συνεχίζονται για όσους έχουν προσόντα που δεν επηρεάζονται από την κρίση, αλλά έχει ανέβει ο αριθμός των υποψηφίων και ο ανταγωνισμός.

Κλάδοι με ζήτηση; Λένε ότι υπάρχει έλλειψη εργατικών χεριών στο χώρο της εστίασης, κυρίως γιατί οι μισθοί είναι πολύ χαμηλοί (κι οι περισσότεροι δουλεύουν στη μαύρη). Υπάρχουν επίσης ελλείψεις δασκάλων, προσωπικού της υγείας (νοσοκόμες, φυσιοθεραπευτές κλπ) και οικογενειακών γιατρών, αλλά αυτά τα επαγγέλματα δεν είναι εντελώς ανοιχτά και ανεξέλεγκτα, χρειάζονται συγκεκριμένα προσόντα και σε μερικές περιπτώσεις μετεκπαίδευση και εξετάσεις. Για κάποια από αυτά τα επαγγέλματα υπάρχουν πρακτορεία στην Ελλάδα.

Υπάρχει τελευταία μια τάση επιστροφής Ελλήνων που είχαν πάει Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αυτοί όμως ξέρουν πολύ καλά την αγορά και έχουν προϋπηρεσία εδώ, οπότε είναι πιο εύκολα γι'αυτούς. Δυο- τρεις γνωστοί μου που το έκαναν αυτό βρήκαν σχετικά γρήγορα δουλειά σε αυτό που είχαν προϋπηρεσία, αλλά σε κατώτερες θέσεις, με προσωρινά συμβόλαια (6-12 μήνες, μη ανανεώσιμα).

SBE πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου τόσο για τον Καναδά όσο και για το ΗΒ. Όσο για την Αγγλία το ακριβό κόστος ζωής το συνειδητοποίησε και ένας γνωστός μου πρόσφατα που επισκέφτηκε το Λονδίνο και ο οποίος έμεινε άφωνος τόσο με τα αξιοθέατα και την όλη κατάσταση εκεί όσο και με το πόσο βαθιά στην τσέπη του έπρεπε να βάλει το χέρι του για να ανταπεξέλθει οικονομικά το 4ήμερο που έμεινε εκεί...

Τελικά αυτό που συνειδητοποιώ και εγώ πλέον, είναι ότι τα ΜΜΕ δεν οργιάζουν άδικα αυτή τη φορά, η Ευρώπη περνάει πολύ δύσκολα και το γεγονός αυτό μάλλον θα οδηγήσει τους υποψήφιους μετανάστες στην αναζήτηση ευκαιριών σε άλλη Ήπειρο..

Το Λονδίνο δεν έχει γίνει ακόμα Σουηδία στην ακρίβεια, πάντως, απλά δεν ζεις άνετα παρά μόνο αν είσαι υψηλόμισθος. Κατά προτίμηση υψηλόμισθος που κληρονόμησε και κανένα σπίτι πατρικό και κάθε τρεις και λίγο πεθαίνει κι από μια θεία του και του αφήνει κι από κάτι.

Όσο για την άλλη ήπειρο, αυτή μάλλον είναι η Ασία. Μου λένε ότι ένας μηχανικός π.χ. βρίσκει εύκολα καλή δουλειά στην Ινδία. Φυσικά ο μισθός θα είναι καλός για τα Ινδικά δεδομένα, όχι για τα ελληνικά.

Πάντως άμα θες συμβουλή για τα επαγγελματικά, να σου πω τι έχει δουλέψει με όλους όσους ξέρω:

Αν είσαι Χ και δεν βρίσκεις δουλειά σαν Χ, μη χάνεις το χρόνο σου με περισσότερες σπουδές και περισσότερη εξειδίκευση στο Χ. Υπάρχει λόγος που δε βρίσκεις δουλειά σαν Χ- δεν υπάρχουν δουλειές. Βρες κάτι άλλο.
Δεν παντρεύτηκες το πρώτο πτυχίο σου. Αν θες παράδειγμα, δες τον πρωθυπουργό μας που ξεκίνησε μηχανικός.
Βρες δυο-τρεις δουλειές που σου φαίνονται ενδιαφέρουσες και ψάξε να βρεις τι προσόντα χρειάζονται, πώς συνδυάζονται με αυτά που έχεις και πώς μπορείς να τα συμπληρώσεις. Η φιλοδοξία κάνει καλό σε αυτή την περίπτωση, μπορείς να στοχεύσεις όσο ψηλά τραβάει η όρεξή σου.
Δεν χρειάζεσαι μέσο, χρειάζεσαι κόσμο που θα σε σκεφτεί και θα σε ενημερώσει άμα ακούσει για καμιά δουλειά που θα σου ταίριαζε. Κι αυτές οι σχέσεις χτίζονται με ειλικρίνεια, ευγένεια και ανταποδοτικότητα.

Α, και κάτι που μου είπε υπάλληλος του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη: αν θέλεις δουλειά στον ΟΗΕ χωρίς τη διαδικασία της αίτησης κλπ πήγαινε εκεί που υπάρχει ανάγκη και πρόσφερε τις υπηρεσίες σου. Αυτός που μου το είπε έτυχε να βρίσκεται στη Λιβερία όταν ξέσπασε ο εμφύλιος και πήγε στον ΟΗΕ για προστασία και όπως ήταν αναμενόμενο ζήταγαν χέρια. Συμπέρασμα: κάθε τι που σου συμβαίνει είναι ευκαιρία για δουλειά.

Αυτά και την επόμενη θα χρεώσω.

Δυστυχώς, Άλεξ, το απόσταγμα σοφίας οφειλεται στο ότι έχω κάνει όλα τα επαγγελματικά λάθη που αναφέρω μέχρι να αποφασίσω τι θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω- σε δέκα- είκοσι χρόνια δηλαδή ;)

SBE said:

Δυστυχώς, Άλεξ, το απόσταγμα σοφίας οφειλεται στο ότι έχω κάνει όλα τα επαγγελματικά λάθη που αναφέρω μέχρι να αποφασίσω τι θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω- σε δέκα- είκοσι χρόνια δηλαδή ;)

Click to expand...

Κι εγώ σε αντίστοιχο πολύλημμα βρίσκομαι, SBE :), χρόνια τώρα, αλλά όποτε πάω να το σκεφτώ σοβαρά, το δαιμόνιο μού αντιτάσσει λόγια κάποιου άλλου κάποιας άλλης:
...

Επειδή μιλάμε για συμβουλές προς ναυτιλλομένους (σχεδόν κυριολεκτικά σ' αυτή την περίπτωση, δυστυχώς) και - εκτός απ' όλα τ' άλλα - είμαι και vidaeman, ορίστε και το βιντεάκι:

Everybody's Free (To Wear Sunscreen) - Baz Luhrmann (narrated by Lee Perry, chorus by Quindon Tarver)



Για μη ακουστικούς τύπους, ορίστε και το άρθρο της Mary Schmich (σιγά μην το μεταγράψω αυθαίρετα και σιγά μην κάτσω να το ψάξω τώρα) από το οποίο δανείστηκε τα λόγια ο Μπαζ Λούρμαν:

Advice, like youth, probably just wasted on the young

Inside every adult lurks a graduation speaker dying to get out, some world-weary pundit eager to pontificate on life to young people who'd rather be Rollerblading. Most of us, alas, will never be invited to sow our words of wisdom among an audience of caps and gowns, but there's no reason we can't entertain ourselves by composing a Guide to Life for Graduates. I encourage anyone over 26 to try this and thank you for indulging my attempt.

Ladies and gentlemen of the class of '97:

If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it. The long-term benefits of sunscreen have been proved by scientists, whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience. I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You are not as fat as you imagine.

Don't worry about the future. Or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind, the kind that blindside you at 4 p.m. on some idle Tuesday.

Do one thing every day that scares you.

Sing.

Don't be reckless with other people's hearts. Don't put up with people who are reckless with yours.

Floss.

Don't waste your time on jealousy. Sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long and, in the end, it's only with yourself.

Remember compliments you receive. Forget the insults. If you succeed in doing this, tell me how.

Keep your old love letters. Throw away your old bank statements.

Stretch.

Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives. Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't.

Get plenty of calcium. Be kind to your knees. You'll miss them when they're gone.

Maybe you'll marry, maybe you won't. Maybe you'll have children, maybe you won't. Maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much, or berate yourself either. Your choices are half chance. So are everybody else's.

Enjoy your body. Use it every way you can. Don't be afraid of it or of what other people think of it. It's the greatest instrument you'll ever own.

Dance, even if you have nowhere to do it but your living room.

Read the directions, even if you don't follow them.

Do not read beauty magazines. They will only make you feel ugly.

Get to know your parents. You never know when they'll be gone for good. Be nice to your siblings. They're your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.

Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young.

Live in New York City once, but leave before it makes you hard. Live in Northern California once, but leave before it makes you soft. Travel.

Accept certain inalienable truths: Prices will rise. Politicians will philander. You, too, will get old. And when you do, you'll fantasize that when you were young, prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders.

Respect your elders.

Don't expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund. Maybe you'll have a wealthy spouse. But you never know when either one might run out.

Don't mess too much with your hair or by the time you're 40 it will look 85.

Be careful whose advice you buy, but be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia. Dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it's worth.

But trust me on the sunscreen.



Τις συμβουλές του Μπάροουζ προς τους νέους, που συμπτωματικά έβλεπα και άκουγα σήμερα το χάραμα (τον Μπάροουζ, όχι τις συμβουλές· νέος δεν είμαι πια) τις αφήνω για άλλο νήμα.

daeman said:

Κι εγώ σε αντίστοιχο πολύλημμα βρίσκομαι, SBE :), χρόνια τώρα, αλλά όποτε πάω να το σκεφτώ σοβαρά, το δαιμόνιο μού αντιτάσσει λόγια κάποιου άλλου κάποιας άλλης:

Click to expand...

Ωραία, να φτιάξουμε σύλλογο αναποφάσιστων

Πολύ χαίρομαι πάντως τους ανθρώπους που έχουν κάποια ολοφάνερη κλίση που τους κατευθύνει ή έχουν από νωρίς αποφασίσει τι θέλουν και το καταφέρνουν. Κι αν σου πάνε δεξιά τα πρώτα βήματα μπαίνεις στο λούκι χωρίς να προλάβεις να το φιλοσοφήσεις το πράμα. ΟΚ, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξυπνήσεις μια ωραία πρωία και να πεις this is not my beautiful house, αλλά αυτό συμμαζεύεται.

Inside every adult lurks a graduation speaker dying to get out, some world-weary pundit eager to pontificate on life to young people who'd rather be Rollerblading.

Click to expand...

Πέστο ψέμματα! Πέρσι επιχείρησα να δώσω μερικές συμβουλές σε κάτι εικοσάχρονους φοιτητές. Με γράψανε κανονικά. Τα πιο πολλά πιτσιρίκια ήταν ανταγωνιστικά σε σημείο που ήθελες να τα δείρεις. Ορισμένα είχαν καβαλήσει καλάμι ότι τα ξέρουν όλα και δεν άκουγαν κανέναν. Είχαν την τάση να χωρίζονται σε κλίκες και ομάδες και να κάνει π.χ. πάρτυ η μία ομάδα και να μην καλεί την άλλη κλπ και ήταν ολοφάνερο ότι τα γαλλάκια π.χ. κάνανε παρέα μόνο με ευρωπαίους και αποφεύγανε τους ασιάτες και τους λατινοαμερικάνους (που ήταν όλοι μια χαρά παιδιά, παρεμπιπτόντως), και τους φαινόταν περίεργο που οι μεγαλύτεροι ήμασταν πρόθυμοι να κάνουμε παρέα με όλους. Νομίζω ότι εμένα θα με πέρναγαν για εκκεντρική (ή απλώς για δέσιμο) γιατί ήμουνα του ειρήνη υμίν και το είχα ρίξει στο προς τι το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός. Κατάλαβα τελικά ότι ορισμένα πράγματα θα πρέπει να τα ζήσεις για να τα μάθεις, δεν αρκεί να σου πει κάποιος τι θα συμβεί.

Ένα πράγμα που είχαν όμως τα μικρά ήταν το πόσο πιο προετοιμασμένα ήταν για το χώρο της δουλειάς. Εγώ στην ηλικία τους δεν ήξερα τίποτα απ'αυτά.

Μήνυμα στον τηλεφωνητή: Χαλό, μάι νέιμ ιζ Ελένη εντ άι εμ κόλινγκ φρομ δε σίνεμα αμπάουτ γιορ τίκετς κλπκλπ
Η Ελένη που δυσκολευόταν με τα αγγλικά και που αν δεν ήμασταν Έλληνες ίσως δεν καταλαβαίναμε τι μας λέει για τα εισιτήρια ίσως είναι ένα ακόμα από τα παιδιά που είπαν θα πάω στην Αγγλία να βρω δουλειά. Και βρήκε δουλειά, ταμίας σε συνοικιακό σινεμά, που ίσως πληρώνει κάπως καλύτερα από τις αλυσίδες- ίσως την απασχολούν πιο πολλές ώρες. Με το βασικό μισθό, βεβαίως, που δεν σου επιτρέπει να κάνεις πιο πολλά απ' όσα θα έκανες με το βασικό μισθό στην Ελλάδα και με μείον το πιάτο φαΐ και το κρεββάτι που σε περιμένει στο σπίτι των γονιών σου. Βεβαίως άμα βελτιώσει τα αγγλικά της σε λίγους μήνες κι άμα μάθει την αγορά ίσως βρει καμιά δουλειά με κανονικό ωράριο σε γραφείο (ο μισθός παραμένει ο βασικός αλλά με 40ωρο καλύτερα).
Αυτά για να ξέρουμε για τι δουλειές μιλάμε. Φυσικά υπάρχουν και τα σουπερμάρκετ που πάντα ζητάνε κόσμο να γεμίζει τα ράφια τη νύχτα (κανένας δεν κάθεται πολύ σ'αυτές τις δουλειές) και το Μακντόναλντς. Αλλά εκεί προτιμούνται οι κάτω των 21, για τους οποίους ο βασικός μισθός είναι χαμηλότερος.

Mια είδηση που με έκανε να σκεφτώ αυτό εδώ το νήμα:
Eurozone unemployment hits new record
23 εκατομμύρια οι άνεργοι της ΕΕ, οι πιο πολλοί από τις χώρες με τα πιο πολλά προβλήματα, αλλά δεν πάνε πίσω κι οι άλλοι.