λιμοδοξία = craving for fame

[nickel]

Αν διαβάσατε το χτεσινό άρθρο του Παντελή Μπουκάλα, είναι πιθανό να αναρωτηθήκατε για τη λιμοδοξία, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που τη χρησιμοποιεί. Αν δεν κάνω λάθος, μια φορά τη χρησιμοποίησαν τη λέξη οι αρχαίοι και δυο-τρεις συντάκτες της Καθημερινής στις μέρες μας. Πρόκειται για την υπερβολική επιθυμία για δόξα. Μπορούμε να τη βάλουμε να κάνει παρέα στη μωροφιλοδοξία και τη ματαιοδοξία.

Αλλά και νέοι σχηματισμοί εμφανίζονται, στα ακροδεξιά, στο Κέντρο, ελαφρώς αριστερότερα, ακόμα πιο αριστερά. Πολλοί οι γενεσιουργοί λόγοι, καλύπτουν όλη την γκάμα από την αφέλεια έως την ιδιοτέλεια· από την αγαθή προαίρεση έως τον στυγνό υπολογισμό και την εγωλατρική λιμοδοξία.
http://www.kathimerini.gr/794343/opinion/epikairothta/politikh/akrode3ia-rizitida

 

[drsiebenmal]

Και πώς ετυμολογείται αυτή η λέξη;

 

[nickel]

Ο λιμός δείχνει την πείνα και τη μανία για δόξα.

 

[Themis†]

Σαν να λέγαμε *λιγουρόδοξος αντί για *δοξολιγούρης.

 

[cougr]

Also: hunger/starvation/voracity/ravenousness for glory (or fame).

 

[drsiebenmal]

Σκόπιμα ρώτησα για την ετυμολογία επειδή η αίσθησή μου είναι ότι η λέξη είναι κακοκατασκευασμένη (όπως έδειξε έμμεσα ο Θέμης) ή απλώς άκυρη ή, το πολύ πολύ, άλλη μια λέξη για φιγούρα και για τρικλοποδιές. Όπως την ερμηνεύει ο Νίκελ στο #3 είναι κάτι σαν υπερθετικός βαθμός της φιλοδοξίας· η γλώσσα έχει όμως δημιουργήσει ήδη την υπερφιλοδοξία, που μου φτάνει και μου περισσεύει, ευχαριστώ πολύ.

 

[nickel]

Κακοφτιαγμένη δεν είναι, όταν έχεις τη φιλοδοξία και τη ματαιοδοξία. Απλώς περιέχει τον αδιαφανή λιμό. Στις σπάνιες λέξεις, συνώνυμη και πιο διάφανη και διαχρονικά πιο χρήσιμη: η δοξομανία.

 

[SBE]

Αν το άκουγα χωρίς να το δω γραμμένο θα σκεφτόμουν ότι πρόκειται για κανένα νέο λοιμώδες νόσημα.

 

[daeman]

... Αν δεν κάνω λάθος, μια φορά τη χρησιμοποίησαν τη λέξη οι αρχαίοι και δυο-τρεις συντάκτες της Καθημερινής στις μέρες μας. Πρόκειται για την υπερβολική επιθυμία για δόξα. Μπορούμε να τη βάλουμε να κάνει παρέα στη μωροφιλοδοξία και τη ματαιοδοξία.
...

Ένα σχόλιο με πολλαπλή στόχευση. «Δοξάστε με!»

Ο γιόκας μου ρωτάει συνεχώς
«Μπαμπάκα μου, τι πά' να πει "φτωχός";
Τι πά' να πει "κονόμα", τι θα πει "λιμοδοξία";»
Παιδί είναι και ρωτάει μ' αγωνία
Του φτιάχνω χαρακτήρα, του μιλάω σοβαρά
και πάντα του απαντάω καθαρά
«Λιμοδοξία είναι να δοξάζεις τα λιμά
να στήνεις αποκόμματα τρελά
να δοξαστείς κι εσύ και να φας καλά
από τον κρατικό μας κορβανά».

Spoiler

Να γράφεις τα αρχαία, τ' ακαταλαβίστικα
με το στανιό οι αναγνώστες ν' ανοίγουν λεξικά
Ουγκαγκαμπούμ μπουμ γι
ουγκαγκαμπούμ μπιρλί γκαγκά
Αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκα-λάγκα ου γκαγκά

 

[drsiebenmal]

Αν δεν κάνω λάθος, μια φορά τη χρησιμοποίησαν τη λέξη οι αρχαίοι...

Τρεις φορές, τις δύο σε ρήμα. Και τις τρεις, ο Φίλων ο Ιουδαίος που μάλλον δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα native speaker. Επανέρχομαι λοιπόν στην αρχική μου άποψη: ότι πρόκειται για μάλλον άστοχη αρχαία λεξιπλασία και ότι εξίσου άστοχη είναι η «αναβίωσή» της που δεν προσφέρει κάτι σημαντικό και μπορεί να προκαλέσει σύγχυση.

--«Λοιμοδοξία»; Έχει σχέση με αρρώστιες και θανατικά;
-- Όχι· «λιμοδοξία», πείνα για δόξα, από τον λιμό με ιώτα. Σκέψου τη «λιμοκτονία», τον θάνατο από πείνα.
-- Α, νάτο το θανατικό.
-- Όχι. Πώς λέμε τα «λιμά» της τράπουλας;
-- Α, κατάλαβα. Όπως λέμε «λιμοκοντόρος»;
-- Ναι γεια σου.

Με άλλα λόγια, εννοώ ότι έχει την αξία μιας σύγχρονης λεξιπλασίας -- και ως τέτοια, δεν μου φαίνεται πολύ πετυχημένη.

 

[Earion]

Σωστή η ένσταση του Δόκτορα. Αν αισιοδοξία σημαίνει ότι φρονώ, ενστερνίζομαι (δοκεί μοι) τα αίσια, και φιλοδοξία ότι η κρίση μου (δόξα) είναι γεμάτη από φιλαυτία, και ματαιοδοξία ότι φρονώ τα μάταια του κόσμου τούτου (τη λέξη δεν την βρίσκω στο LSJ, μήπως δεν είναι αρχαία και είναι μεσαιωνική; ), τότε λιμοδοξία σημαίνει ότι η κρίση μου, η γνώμη μου (η δόξα) στρέφεται προς ... τι, ποιον; Το λιμό ή τη λίμα;