Στο σημερινό άρθρο του στο protagon [Ζεις μετά τον θάνατο;], ο Κώστας Γιαννακίδης αναφέρεται στη φιλοσοφία-κοσμοθεωρία που ονομάζεται possibilianism και τον νευρολόγο Ίγκλμαν [David Eagleman], που την διατύπωσε.
Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο της γουίκη:
Ο Γιαννακίδης προβληματίζεται με την απόδοση του όρου και των οπαδών της φιλοσοφίας στα ελληνικά και γράφει:
Από τη μεριά μου, το πρώτο που σκέφτηκα βέβαια είναι ο πιθανοτισμός, ο πιθανοτιστής κλπ. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να έχει χρησιμοποιηθεί (και να έχει ξεχαστεί) αυτή η απόδοση για τους possibilists και το possibilism, μια τάση του γαλλικού σοσιαλισμού στα τέλη του 19ου αιώνα (όχι πάντως τόσο ισχυρή ώστε να κρατάει το ορολογικό κοπιράιτ...). Από τη γουίκη, πάλι:
Εσείς τι λέτε; Για το γλωσσικό και για την ουσία;
[Παρεμπ: Στην τελευταία πιο πάνω πρόταση, τι πιστεύετε ότι ταιριάζει καλύτερα: ερωτηματικό ή τελεία;]
Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο της γουίκη:
Possibilianism is a philosophy which rejects both the diverse claims of traditional theism and the positions of certainty in strong atheism in favor of a middle, exploratory ground.
Ο Γιαννακίδης προβληματίζεται με την απόδοση του όρου και των οπαδών της φιλοσοφίας στα ελληνικά και γράφει:
[...] possibilianism-να το πω «ποσιμπιλιανισμός» ή θα ακουστεί γελοίο; Έχουμε κάτι πιο δόκιμο που να περιέχει την έννοια των πιθανοτήτων; Διότι εκεί βρίσκεται η ουσία: στις πιθανότητες. Ο Eagleman λέει ότι οι γνώσεις μας για τον κόσμο δεν μας επιτρέπουν να απορρίψουμε την ύπαρξη του θείου, αλλά ταυτόχρονα μας δίνουν το δικαίωμα να απορρίψουμε το περιεχόμενο των θρησκειών. Ο possibilian άνθρωπος, λοιπόν, είναι ανοιχτός σε κάθε ενδεχόμενο, ακόμα και στο πιο ακραίο, ειδικά σε εκείνο που δύσκολα θα διερευνηθεί. Επίσης οι υπαρξιακές του ανησυχίες μπορούν να συνδυάζονται από διαφορετικές προσεγγίσεις που συνυπάρχουν. [...]
Από τη μεριά μου, το πρώτο που σκέφτηκα βέβαια είναι ο πιθανοτισμός, ο πιθανοτιστής κλπ. Υπάρχει όμως το ενδεχόμενο να έχει χρησιμοποιηθεί (και να έχει ξεχαστεί) αυτή η απόδοση για τους possibilists και το possibilism, μια τάση του γαλλικού σοσιαλισμού στα τέλη του 19ου αιώνα (όχι πάντως τόσο ισχυρή ώστε να κρατάει το ορολογικό κοπιράιτ...). Από τη γουίκη, πάλι:
The Possibilists was a trend in the French socialist movement led by Paul Brousse, Benoît Malon and others who brought about a split in the French Workers' Party in 1882. Its leaders proclaimed what was essentially a reformist principle of achieving only what is 'possible', which they claimed was not the workers revolution.
Εσείς τι λέτε; Για το γλωσσικό και για την ουσία;
[Παρεμπ: Στην τελευταία πιο πάνω πρόταση, τι πιστεύετε ότι ταιριάζει καλύτερα: ερωτηματικό ή τελεία;]
