nation-building vs state-building

Έχουμε τη διαφορά και με ποιες αποδόσεις τη διασφαλίζουμε;

Νομίζω ότι μέχρι στιγμής επικρατούν οι περιφραστικές αποδόσεις. Συγκρότηση έθνους/ κράτους. Όχι βέβαια ότι θα με εξέπληττε αν έβλεπα και "οικοδόμηση".

Βρήκα εθνοδόμηση, με λίγα ευρήματα. Όχι, πάντως, ακόμα το μονολεκτικό ταίρι του.

Επιβεβαιώνω το "εθνοδόμηση", θεωρείται αρκετά δόκιμο πλέον. Το πρόβλημα είναι ότι δεν κάνει ζευγαράκι με το άλλο, το οποίο νομίζω ότι το βρίσκουμε συνήθως ως "κρατική συγκρότηση". Για λόγους συμμετρίας, "παίζει" και το "εθνική συγκρότηση" ως εναλλακτικό του "εθνοδόμηση". Ομολογουμένως, οι δύο αυτές "συγκροτήσεις" είναι πιο διφορούμενες από τα "συγκρότηση έθνους/συγκρότηση κράτους" του Θέμη -- αλλά η ορολογία των κοινωνικών επιστημών δεν είναι δα και το βασίλειο της σαφήνειας...

Εθνογένεση είναι εξίσου δόκιμη και εξίσου (αν όχι περισσότερο) συχνή απόδοση του nation building. Ο ελληνικός όρος μάλιστα χρησιμοποιείται κανονικά και στα αγγλικά. Υποθέτω πως η εθνοδόμηση διατηρεί τη χρησιμότητά της όταν θέλει να δώσει κανείς έμφαση στο εμπρόθετο της διαδικασίας (στην ενεργητική εθνογένεση, θα έλεγαν άλλοι).

Για τη δόμηση κράτους δεν ξέρω μονολεκτικό όρο. Η κρατικοποίηση καπαρώθηκε από άλλους. :)

Σας ευχαριστώ όλους, πολύ, για τις χρήσιμες πληροφορίες σας. Με κάνουν να σκέφτομαι ότι:

• μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε με σιγουριά τους όρους εθνική συγκρότηση και κρατική συγκρότηση ή τους συγκρότηση έθνους και συγκρότηση κράτους (η σύνταξη μπορεί τη μια φορά να μας κάνει να προτιμάμε το επίθετο και την άλλη τη γενική αντικειμενική).
• θα προτιμούσα η εθνογένεση να μείνει ταίρι τού ethnogenesis και να μην περιγράφει αυτά που αναφέρει ο ορισμός του nation-building.
• αν μας αρέσουν τα μονολεκτικά, δίπλα στην εθνοδόμηση θα πρέπει να φτιάξουμε την κρατοδόμηση, και ας αφήσουμε τις ντροπές.

nickel said:

Θα προτιμούσα η εθνογένεση να μείνει ταίρι τού ethnogenesis και να μην περιγράφει αυτά που αναφέρει ο ορισμός του nation-building.

Click to expand...

Απαραίτητο αυτό, Νίκελ, καθότι η εθνογένεση διόλου δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κράτους, ίσως μάλιστα να μην οδηγεί καν σε συγκρότηση κράτους (αλλά φερειπείν σε δυναστεία, σε φυλετική ομοσπονδία και ό,τι άλλο).

Αν μας αρέσουν τα μονολεκτικά, δίπλα στην εθνοδόμηση θα πρέπει να φτιάξουμε την κρατοδόμηση, και ας αφήσουμε τις ντροπές.

Click to expand...

Νόμιμο.

Ωστόσο, ξεκινώντας από την αφορμή των ημερών (τους Ευρωπαίους τεχνικούς συμβούλους κλπ) και μπαίνοντας σε πιο λεπτές διακρίσεις, γιατί θα πρέπει να δεχτούμε ότι η συγκρότηση κράτους ή η κρατοδόμηση συνεπάγεται και επαρκή δημόσια διοίκηση; Θέλω να πω, κράτος έχουμε. Τρεις εξουσίες, στρατό, διεθνή προσωπικότητα και όλα τα σημεία και τέρατα φαινόμενα. Δεν έχουμε αποδοτικούς κρατικούς μηχανισμούς. Γι' αυτό, εδώ χρειάζεται άλλος όρος, διαφορετικός.

Να συμφωνήσω κι εγώ ότι πρέπει να διατηρηθεί όσο γίνεται πιο αυστηρά η διάκριση "εθνογένεσης"/"εθνοδόμησης". Ο τελευταίος όρος, άλλωστε, είναι στα αγγλικά πολύ πιο πρόσφατος, όπως εξηγεί και το βικι-λήμμα: αναφέρεται σε σύγχρονα έθνη-κράτη, ιδίως (αλλά όχι μόνο) αφρικανικά, όπου η συγκρότηση έθνους υπάγεται άμεσα και σκόπιμα στη συγκρότηση κράτους. Η "εθνογένεση", αντίθετα, είναι απείρως πιο πολύπλοκο και παλιότερο φαινόμενο, πράγμα που έχει υπόψη της η πολιτική θεωρία, γι' αυτό και τη "-γένεση" την κάνει, σε σύγχρονα συμφραζόμενα, σκέτο "building".

Earion said:

Απαραίτητο αυτό, Νίκελ, καθότι η εθνογένεση διόλου δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κράτους, ίσως μάλιστα να μην οδηγεί καν σε συγκρότηση κράτους (αλλά φερειπείν σε δυναστεία, σε φυλετική ομοσπονδία και ό,τι άλλο).

Click to expand...

rogne said:

Να συμφωνήσω κι εγώ ότι πρέπει να διατηρηθεί όσο γίνεται πιο αυστηρά η διάκριση "εθνογένεσης"/"εθνοδόμησης". Ο τελευταίος όρος, άλλωστε, είναι στα αγγλικά πολύ πιο πρόσφατος, όπως εξηγεί και το βικι-λήμμα: αναφέρεται σε σύγχρονα έθνη-κράτη, ιδίως (αλλά όχι μόνο) αφρικανικά, όπου η συγκρότηση έθνους υπάγεται άμεσα και σκόπιμα στη συγκρότηση κράτους. Η "εθνογένεση", αντίθετα, είναι απείρως πιο πολύπλοκο και παλιότερο φαινόμενο, πράγμα που έχει υπόψη της η πολιτική θεωρία, γι' αυτό και τη "-γένεση" την κάνει, σε σύγχρονα συμφραζόμενα, σκέτο "building".

Click to expand...

Μπαίνουμε σε μη λεξιλογικά χωράφια τώρα, αλλά θα αντέτεινα ότι η εθνογένεση σχετίζεται σχεδόν πάντοτε με την κρατική εξουσία, ακόμη και σε προνεωτερικά κράτη: η αυτοσυνείδηση μιας κοινότητας ως κοινότητας (για να μείνω σε έναν μίνιμαλ ορισμό του έθνους / της εθνοτικής ομάδας) μπορεί να δομείται από το κράτος, να έχει ορίζοντα φιλοδοξίας το κράτος, να προκύπτει από την επιθυμία απόσχισης από ένα κράτος, να αποτελεί αντιστάθμισμα της απώλειας μιας κρατικής υπόστασης, κ.ο.κ. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι άσχετη με την κρατική δομή και την πολιτική γενικότερα η εθνογένεση.

Βεβαίως η εθνογένεση είναι πολιτική διαδικασία. Αλλά μπορεί να μην καταλήγει (ή να μην έχει ίσαμε τώρα καταλήξει) στη συγκρότηση κράτους. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, αμφιβολία ότι όντως υπάρχει έθνος Ουκρανών ή Βάσκων, ίσως μάλιστα και Παλαιστινίων. Όμως μέχρι το 1991 δεν είχε υπάρξει κράτος ουκρανικό, και στην περίπτωση των άλλων δύο αργεί ακόμη. Αν ο ορισμός απαιτεί λογικά πρώτα την ύπαρξη κράτους και έπειτα τη συγκρότηση έθνους (Nation-building refers to the process of constructing or structuring a national identity using the power of the state), η εθνογένεση δεν είναι ομώνυμο. Εθνογένεση πέρασαν πολλοί λαοί της ευρασιατικής στέπας. Μερικοί από αυτούς έφτιαξαν κράτος νωρίτερα (Ούγγροι), άλλοι αργότερα (Ουζμπέκοι). Άλλοι έφτιαξαν κράτος δυναστικό (Τζενγκισίδες, Τιμουρίδες) χωρίς να φτιάξουν έθνος.