the Bodleian Library = η Μποντλιανή Βιβλιοθήκη

Μια και αξίζει το δικό της νήμα η Βιβλιοθήκη:

Zazula said:

Από τη Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια:
[...] Απόκειται σήμερον εις την Βοδλεϊανήν Βιβλιοθήκην. [...]

Click to expand...

nickel said:

Με τη Βοδλεϊανή θυμήθηκα πάλι τους Μπόλντουιν που κάποτε ήταν Βαλδουίνοι. Διότι, φυσικά, ο Bodley είναι πλέον Μπόντλεϊ και, να τα μας, στους Κώδικες η βιβλιοθήκη είναι Μποντλεϊανή.

Click to expand...

Earion said:

Βιάστηκε! Έχει πρώτα να προσπεράσει το σκόπελο του Βοδληιανή. Διόλου λίγα τα διαδικτυακά ευρήματα.

Έτσι και στη ΜΕΕ. Όπου όμως ο ιδρυτής της μεταγράφεται ως Θωμάς Μπόντλεϋ.

Αποσπώ από το λήμμα δύο εκπληκτικά ευρήματα:

Το κύρος της βιβλιοθήκης ταύτης ήτο τόσον, ώστε ο βιβλιοθηκάριος Rous ηρνήθη να δανείση βιβλία εις τον βασιλέα Κάρολον Α΄και εις τον Κρόμβελ.​

και

Ο πρώτος διορισθείς υπό του Μπόντλεϋ βιβλιοθηκάριος Θωμάς Τζέιμς εζήτησε διά μιας αιτήσεώς του την άδειαν να νυμφευθή, διότι κατά τα κρατούντα τότε έθιμα οι βιβλιοθηκάριοι υπεχρεούντο εις αγαμίαν. Μόλις τω 1850 κατηργήθη διά νόμου η υποχρέωσις αύτη.​

Click to expand...

Τη Βοδληιανή την είχα ανακαλύψει (σαν μεταγραφή) πρόσφατα, πριν από δυο-τρία χρόνια, και την είχα ξεχάσει εντελώς. Πρέπει να την είχα ανακαλύψει στον Πάπυρο, που έχει σήμερα λήμμα «Μποντλέιαν Λάιμπρερυ», που ξεκινά: «(Bodleian Library· ο όρος αποδόθηκε παλαιότερα στην Ελληνική ως Βοδληιανή Βιβλιοθήκη)».

Ας κομίσω, λοιπόν, τα παρακάτω στη συζήτηση:
Στα αγγλικά προφέρεται Μπόντλιαν. Λιγότερο συνηθισμένη είναι σήμερα η προφορά Μποντλίαν, που αναφέρει δεύτερη η Wikipedia. Άλλωστε και ο (επαν)ιδρυτής της προφέρεται Μπόντλι.

Μου αρέσει ο εξελληνισμός σε Βοδλεϊανή (ενώ το Βοδληιανή μού πληγώνει και τα μάτια και τ' αφτιά). Η μεταγραφή του Πάπυρου είναι απαράδεκτη και ευτυχώς δεν έχει πέραση. Ούτε όμως το Μποντλεϊανή. Για να δούμε τι λένε οι γκουγκλιές:

Βοδληιανή 94 γκουγκλιές
Βοδλεϊανή 12
Μποντλεϊανή 6
Μποντλιανή 604
Μποντλίαν 51
Μπόντλιαν 7
Μποντλέιαν 3

Νομίζω ότι το Μποντλιανή κερδίζει επάξια τη θέση στον τίτλο.

Βοδληιανή ή Βοδλεϊανή τη λέγανε παλιά (το δεύτερο κυρίως στα χρόνια μου, ίσως γιατί το πρώτο φαίνεται κι ακούγεται όντως άθλιο). Όταν λέω παλιά εννοώ όταν χωρούσε σε μια τσέπη.