Ρήματα που (δεν) συντάσσονται με "να" (;)

Δόκτορες, μάστορες και λοιποί γνώστες,

βγάζω σπυριά κάθε φορά που ακούω διάφορα ρήματα να συντάσσονται με +να. Δηλαδή,

ξεκινάω να κάνω αυτό (αντί για "αρχίζω να κάνω αυτό") ενώ "ξεκινάω για Αθήνα" ή "ξεκινάω στις εννιά".
αγαπώ να πηγαίνω στον κινηματογράφω (αντί "μου αρέσει πολύ/τρελαίνομαι να πηγαίνω στον κινηματογράφω) ενώ "αγαπώ την Πιπίτσα/τη μαμά μου".

και πάει λέγοντας.

Καλώς βγάζω σπυριά ή να πάψω να βγάζω;
 

nickel

Administrator
Staff member
Εγώ δηλαδή που απολαμβάνω να βγάζεις σπυριά, βρήκα τώρα τρόπο να σε τσιγκλάω;
 
Εγώ δηλαδή που απολαμβάνω να βγάζεις σπυριά, βρήκα τώρα τρόπο να σε τσιγκλάω;

Μωρ' τσίγκλα με αν θες, αλλά το ζητούμενο είναι: να παίρνω κεφάλια όταν κάνω επιμέλειες ή απλώς να σπυριάζω και να βράζω στο ζουμί μου;
 

nickel

Administrator
Staff member
Το «ξεκινάω να» δεν είναι λάθος, αλλά δεν είναι λόγιο.
Το «αγαπάω να» είναι αγγλισμός.
 
Μια παρατήρηση: Επειδή ως ρήμα το ξεκινάω εμπεριέχει το στοιχείο της κίνησης, προσωπικά διατηρώ το "να" μόνο όταν η πρόταση αφορά (μετα)κίνηση. Π.χ. ξεκινάω να πάω στην Αθήνα. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, χρησιμοποιώ το ρήμα αρχίζω.
 
Top