υιοθεσία -> υοθεσία

Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι: πώς μου ήρθε στο μυαλό η γκρίνια γύρω από το οχληρό δίψηφο φωνήεν -υι-, που εμφανίζεται σε τόσο λίγες περιπτώσεις και όμως το κουβαλάμε στη ράχη μας, και τέτοια. Έχει συζητηθεί και στο φόρουμ μας κάπου. Λοιπόν, ήθελα να πω το εξής (και συγνώμη αν το έχει ξαναπροτείνει κάποιος): αφού μαρτυρείται στα αρχαία συχνά-πυκνά η γραφή ὑός (όχι ως γενική του γουρουνιού "ὗς-ὑός" αλλά αντί για το υἱός), δε θα 'ταν καλή ιδέα να γίνει η υπέρβαση και να αντικατασταθεί το δίψηφο αυτό φωνήεν, που, αν δεν κάνω λάθος, στη νέα ελληνική εμφανίζεται μόνο σε λέξεις που έχουν να κάνουν με το "υιός", μ' ένα σκέτο ύψιλον, και να γίνει έτσι "υοθεσία", οπότε μετά τα υπόλοιπα θα είναι υική αγάπη, ευφυία, μυικός κλπ., χωρίς διαλυτικά; Και μάλιστα αφού το πρώτο βήμα έχει γίνει προ πολλού με τη μύγα, που έχασε το -υι- της;

Η μύια έχασε το υι αλλά έγινε υγ. Πιο λογική θα ήταν η γιοθεσία παρά η υοθεσία.

Η SBE έχει δίκιο για τη μύγα. Κι επειδή η γιοθεσία (1) είναι νόθη σύνθεση που δεν κάνει για τη λόγια χρήση για την οποία προορίζεται και (2) δεν είναι πολιτικώς ορθή λόγω του γιου, θα μπορούσε να γίνει τεκνοθεσία και να τελειώνουμε. :)

Η μετάβαση από την ορθογραφική μηχανική στη γλωσσική μηχανική είναι ένα τεράστιο βήμα που δεν προτίθεμαι να κάνω στην προκειμένη περίπτωση. :)