like

Ποια ελληνική λέξη θα λέγατε ότι χρησιμοποιούν οι Έλληνες έφηβοι με την ίδια συχνότητα που εμφανίζεται το "like" σε κάθε πρόταση των Αμερικανών; Να μην είναι βωμολοχία, απλώς εκνευριστικά επαλαμβανόμενη. Παλιότερα ήταν το "να πούμε". Υπάρχει τώρα κάποια άλλη;

Like can also be used in much the same way as "um..." as a discourse particle. It has become a trend among North American teenagers to use the word like in this way.(see Valspeak, discourse marker, and speech disfluency):

• I, like, don't know what to do.

It is also becoming more often used (Northern England and Hiberno-English in particular) at the end of a sentence, as an alternative to you know. Note that this construction implies a desire to remain calm and defuse tension:

• I didn't say anything, like.
• Just be cool, like.

Use of "like" as a filler is a fairly old practice in Welsh English. In Scotland, it was used at least as early as 19th century, e.g. in R L Stevenson's 1886 novel Kidnapped:
What'll like be your business, mannie? (p 7)'What's like wrong with him?' said she at last. (p 193)

ι)ας πούμε ιι)ξέρω 'γω; ιιι)ρε παιδί μου ιv)΄ντάξει

μου κάνει/του κάνω κτλ: Μου κάνει: «έλα, ρε!», του κάνω: «ναι σου λέω» κ.ο.κ. Edit: το ξαναδιάβασα με προσοχή, αυτό που προτείνω κάνει μόνο για το he's like "blabla", and I'm like "blabla".

Και το "ξέρεις" λένε συχνά.
Άλλά δεν είμαι σίγουρη αν το λένε οι σημερινοί έφηβοι ή αν το λέγανε οι έφηβοι της γενιάς μου...

Σε εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού ένας νεαρός τηλεφώνησε για να σχολιάσει κάτι, και σε τρεις προτάσεις πρέπει να είπε το "έτσι" τουλάχιστον 8 φορές. Έχω ακούσει και γυμνασιόπαιδα να το χρησιμοποιούν πολύ.

"Δεν υπάρχει" - το ακούω συνέχεια απ' τα παιδιά μου και τους φίλους τους. Παίζει επίσης πολύ η λέξη "άκυρο", με θετική έννοια για αυτό στο οποίο αναφέρεται.

Η περίοδος με το «έλεος» πέρασε ή καλά κρατεί ακόμα;

...κι αυτό το λένε αλλά νομίζω πως όχι τόσο όσο παλιότερα.

Εγώ πάντως προτείνω τα "μιλάμε" και "καλά":
Είναι μιλάμε και πολύ τύπισσα, αλλά μιλάμε εγώ της το παίζω κάπως κι εκείνη μιλάμε μου την πέφτει και τότε μιλάμε τα είδα όλα κωλυόμενα.
Τώρα καλά ρε παιδιά τι και καλά να σας πω, καλά μιλάμε έχω φύγει τελείως, καλά έκανα μιλάμε δυο μέρες να συνέλθω.

Δες αν σου κάνει κάτι από αυτά. Εκτός από το "έτσι" που μπαίνει σχεδόν παντού (όχι όμως και σαν το "like") που προαναφέρθηκε δεν έχω παρατηρήσει κάποιο άλλο που να είναι τόσο πασπαρτού από τότε που μου έσπαγε τα νεύρα το ας/να πούμε. Δεν είμαι Ελλάδα όμως οπότε μπορεί να έχω χάσει κάτι.

Edit: Σωστά! Το "μιλάμε" είναι διαχρονικό!

"και καλά!"

Κόρη Θέμη εδώ.
Λοιπόν, το like χρησιμοποιείται σε εντελώς διαφορετικές περιστάσεις. Εκδοχές όπως το "του/της κάνω" ή "να πούμε" είναι λίγο πιό ειδικές, και όχι τόσο συχνά επαναλαμβανόμενες. Επίσης, ως εφηβάκι, πιστοποιώ πως το "να πούμε", το "μιλάμε" και μερικά άλλα που αναφέρθηκαν έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό το εύρος τους, και τείνουν να ισχύουν μόνο στους 25+.
Αντιθέτως, σε πλήρη άνθιση βρίσκεται το "ρε παιδί μου", το οποίο συχνά παρεμβάλλεται με κάπως διστακτική, χαμηλή φωνή απλώς για να δείξει μια δυσκολία στο να εκφραστεί κάποιος με ακρίβεια. Έχει εξαπλωθεί τόσο που συναντάται και σε πολύ σοβαρές συζητήσεις. Πρόσφατα άκουσα π.χ.
"Το άσυλο είναι, ρε παιδί μου, κάτι παραπάνω από ένα κοινωνικό έθιμο. Δεν είναι, ρε παιδί μου, μόνο το longus usus που το έχει καθιερώσει πια ως κοινωνικό κεκτημένο. Είναι και, πώς να το πω ρε παιδί μου, μια ολόκληρη φιλελεύθερη ιδεολογία που εκφράζεται μέσω των θεσμών αυτών. Είναι, ρε παιδί μου, ένα δείγμα πολιτισμού και δημοκρατίας."
Τάδε έφη μεταπτυχιακός νομικής.
Παρατηρεί λοιπόν κανείς ότι αυτή η έκφραση, όπως και το like, έχει ξεφύγει από τα στενά όρια της νεολαιίστικης αργκό και της οικειότητας, και για το ολοένα διευρυνόμενο εύρος της αυτό την θεωρώ το καλύτερο αντίστοιχο.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Ζαζ.

Palavra said:

Μπα, μπορεί να της πέφτουμε μεγάλοι

Click to expand...

Μεγάλοι;! Ακόμη και σεις, που αρχίσατε το κολύμπι από τα δύο σας;

Themis said:

Κόρη Θέμη εδώ.
...πιστοποιώ πως το "να πούμε", το "μιλάμε" και μερικά άλλα που αναφέρθηκαν έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό το εύρος τους, και τείνουν να ισχύουν μόνο στους 25+.
Αντιθέτως, σε πλήρη άνθιση βρίσκεται το "ρε παιδί μου"...
Πρόσφατα άκουσα π.χ. [...] Τάδε έφη μεταπτυχιακός νομικής.

Click to expand...

Δεν είναι λίγο αντιφατικό αυτό που λες; Από τη μία λές το το "να πούμε" και το "μιλάμε" ισχύουν μόνο στους 25plus ενώ το "ρε παιδί μου" ισχύουν στους εφήβους, κι από την άλλη φέρνεις παράδειγμα χρήσης του "ρε παιδί μου από μεταπτυχιακό νομικής που σίγουρα έχει πατήσει τα 24 και μπορεί να είναι και παραπάνω. Μήπως κάτι δεν κατάλαβα;

Σαφώς το "να πούμε" είναι παρωχημένο, κανείς δεν το λέει πια, όσο plus και να είναι. Για το "μιλάμε" και το "καλά" μπορώ να πω ότι χρησιμοποιούνται και τείνω να συμφωνήσω με το Ζάζουλα, αλλά δεν ξέρω πώς κατανέμεται η χρήση του στον πληθυσμό. Σίγουρα ένας έφηβος ξέρει καλύτερα από μένα τι λένε οι έφηβοι.