wall-tunnellers = τοιχωρύχοι, διαρρήκτες και ριφιφήδες
- Thread starter shiba
- Start date
Ο διαρρήκτης είναι πολύ μεταγενέστερη λέξη. Οι αρχαίοι είχαν τον τοιχωρύχο.
Προσθέτω από ΠαπΛεξ:
τοιχωρύχος
ο, ΝΑ· 1. αυτός που εισέρχεται παράνομα σε ένα κτήριο διατρυπώντας τους τοίχους· 2. (συνεκδ.) διαρρήκτης, λωποδύτης· || (αρχ.) (ως επίθ.) (για πράγμ.) άθλιος, ελεεινός («τοιχωρύχον λαγύνιον», Δίφιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τοῖχος + -ωρύχος (< ὀρύσσω «σκάβω»), πρβλ. μεταλλ-ωρύχος. Το -ω- τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].
Προσθέτω από ΠαπΛεξ:
τοιχωρύχος
ο, ΝΑ· 1. αυτός που εισέρχεται παράνομα σε ένα κτήριο διατρυπώντας τους τοίχους· 2. (συνεκδ.) διαρρήκτης, λωποδύτης· || (αρχ.) (ως επίθ.) (για πράγμ.) άθλιος, ελεεινός («τοιχωρύχον λαγύνιον», Δίφιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τοῖχος + -ωρύχος (< ὀρύσσω «σκάβω»), πρβλ. μεταλλ-ωρύχος. Το -ω- τού τ. οφείλεται σε έκταση λόγω συνθέσεως].
Σχετικό, της πιάτσας:
ριφιφής (239 αρχικά, αλλά 18 γκουγκλιές, τελικά)
ριφιφήδες (956 αρχικά, αλλά 66 γκουγκλιές, τελικά)
ριφιφίδες* (491 αρχικά, αλλά 64 γκουγκλιές, τελικά)
*μόνο σε μένα χτυπάει άσχημα; Μου θυμίζει τις τριφίδες.
Για την προέλευση της λέξης, βρήκα αυτό εδώ:
The very word "rififi," probably coined by Breton in the 1940s, is Paris underworld slang for a free-for-all, or open hostility among individual hoods or rival gangs.
Ισχύει ή μπα;
Και βέβαια:
Και μια σχετική ιστορία:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=13098&subid=2&tag=8947&pubid=922455
ΤΟ ΡΙΦΙΦΙ ΤΟΥ 1910
Οι πρώτοι «μετροπόντικες»
Πολλές δεκαετίες πριν ο αξέχαστος Ζυλ Ντασσέν γυρίσει την περίφημη ταινία «Ριφιφί» (1955), η μικρή τότε Ελλάδα, με τα σύνορά της να φθάνουν μέχρι τη Θεσσαλία, είχε αφήσει άφωνο τον κόσμο με το «ελληνικό κατόρθωμα».
Με σχέδιο-πρόδρομο αυτού που συνέβη τα Χριστούγεννα του 1992 με το ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας, στην Καλλιρρόης, ομάδα Ελλήνων, συνεπικουρούμενοι από Γάλλο μηχανικό, έσκαψαν για μερόνυχτα τούνελ, που ξεκινούσε από την οδό 3ης Σεπτεμβρίου στην Ομόνοια και κατέληγε στην οδό Γεωργίου Σταύρου!
Η Ελλάδα περπατούσε τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, όταν οι ριφιφήδες συνέλαβαν και εκτέλεσαν το σχέδιο της εκπόρθησης υπογείως του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που βρισκόταν επί της οδού Γ. Σταύρου, εκεί που σήμερα υψώνεται η Εθνική Τράπεζα.
Ενα πρωινό του 1910, οι πρώτοι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι που πήγαιναν για μεροκάματο έβλεπαν μέσα στο μισοσκόταδο να βγαίνουν από το τούνελ... σκιές. Ενημέρωσαν τη Χωροφυλακή και οι τότε φρουροί του νόμου μόνο συγκοπή δεν έπαθαν όταν κατέβηκαν στο υπόγειο και είδαν τα κατορθώματα των διαρρηκτών.
Δεν γνώριζαν το σημείο
Οπως έδειξε τότε η... προανάκριση, οι «μετροπόντικες» μπήκαν από την οδό 3ης Σεπτεμβρίου και καθώς υπήρχε για αρκετά μέτρα φυσικό τούνελ, προχώρησαν με κατεύθυνση το Λογιστήριο. Από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να σκάβουν αθέατοι, ώσπου έφθασαν κάτω από το κτίριο του Λογιστηρίου.
Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν γνώριζαν σε ποιο σημείο ακριβώς βρισκόταν το γραφείο με το χρηματοκιβώτιο του κράτους, αφού σκάβοντας υπογείως τούς ήταν αδύνατο να υπολογίσουν. Αλλά και γι αυτό, το ελληνικό... δαιμόνιο βρήκε λύση.
Ενας από τους ριφιφήδες πλησίασε έμπορο από τον Πειραιά, ο οποίος ήταν στα όρια της παραφροσύνης επειδή το Δημόσιο δεν του πλήρωνε μία συναλλαγματική. Προφέρθηκε να του καλύψει ο ίδιος την αξία, αρκεί να άλλαζαν... ρόλους.
Ο έμπορος δέχθηκε αμέσως και έτσι, ως απαιτητής πλέον του ποσού, ο διαρρήκτης μπήκε στο γραφείο του ταμία, κρατώντας στα χέρια ένα μπαστούνι. Οταν έλαβε την αναμενόμενη αρνητική απάντηση, ο ριφιφής άρχισε να χτυπάει δήθεν οργισμένος το μπαστούνι στο πάτωμα, κραυγάζοντας μια φράση που είναι διαχρονική «Δεν είναι κράτος αυτό!».
Οι υπόλοιποι συνεργοί σημείωσαν κάτω από το Λογιστήριο το σημείο απ' όπου ακούγονταν οι... μπαστουνιές. Την ίδια νύχτα έσκαψαν εκεί και βγήκαν στο γραφείο με το χρηματοκιβώτιο.
Οι χωροφύλακες βρήκαν κοντά στην 3ης Σεπτεμβρίου εργατικές φόρμες, επιγονατίδες και άλλα σύνεργα που εγκατέλειπαν οι ριφιφήδες, ενώ ουδέποτε ανακοινώθηκε το ποσό που αφαιρέθηκε.
Η έρευνα που ακολούθησε έδειξε ότι συμμετείχαν πέντε Ελληνες χωρίς «φάκελο» έως τότε και ένας Γάλλος μηχανικός εκ Παρισίων, ο οποίος είχε τοποθετήσει τα υποστυλώματα για να μην καταρρεύσει η... Ομόνοια!
ριφιφής (239 αρχικά, αλλά 18 γκουγκλιές, τελικά)
ριφιφήδες (956 αρχικά, αλλά 66 γκουγκλιές, τελικά)
ριφιφίδες* (491 αρχικά, αλλά 64 γκουγκλιές, τελικά)
*μόνο σε μένα χτυπάει άσχημα; Μου θυμίζει τις τριφίδες.
Για την προέλευση της λέξης, βρήκα αυτό εδώ:
The very word "rififi," probably coined by Breton in the 1940s, is Paris underworld slang for a free-for-all, or open hostility among individual hoods or rival gangs.
Ισχύει ή μπα;
Και βέβαια:
Και μια σχετική ιστορία:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=13098&subid=2&tag=8947&pubid=922455
ΤΟ ΡΙΦΙΦΙ ΤΟΥ 1910
Οι πρώτοι «μετροπόντικες»
Πολλές δεκαετίες πριν ο αξέχαστος Ζυλ Ντασσέν γυρίσει την περίφημη ταινία «Ριφιφί» (1955), η μικρή τότε Ελλάδα, με τα σύνορά της να φθάνουν μέχρι τη Θεσσαλία, είχε αφήσει άφωνο τον κόσμο με το «ελληνικό κατόρθωμα».
Με σχέδιο-πρόδρομο αυτού που συνέβη τα Χριστούγεννα του 1992 με το ριφιφί της Τράπεζας Εργασίας, στην Καλλιρρόης, ομάδα Ελλήνων, συνεπικουρούμενοι από Γάλλο μηχανικό, έσκαψαν για μερόνυχτα τούνελ, που ξεκινούσε από την οδό 3ης Σεπτεμβρίου στην Ομόνοια και κατέληγε στην οδό Γεωργίου Σταύρου!
Η Ελλάδα περπατούσε τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, όταν οι ριφιφήδες συνέλαβαν και εκτέλεσαν το σχέδιο της εκπόρθησης υπογείως του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που βρισκόταν επί της οδού Γ. Σταύρου, εκεί που σήμερα υψώνεται η Εθνική Τράπεζα.
Ενα πρωινό του 1910, οι πρώτοι αγουροξυπνημένοι Αθηναίοι που πήγαιναν για μεροκάματο έβλεπαν μέσα στο μισοσκόταδο να βγαίνουν από το τούνελ... σκιές. Ενημέρωσαν τη Χωροφυλακή και οι τότε φρουροί του νόμου μόνο συγκοπή δεν έπαθαν όταν κατέβηκαν στο υπόγειο και είδαν τα κατορθώματα των διαρρηκτών.
Δεν γνώριζαν το σημείο
Οπως έδειξε τότε η... προανάκριση, οι «μετροπόντικες» μπήκαν από την οδό 3ης Σεπτεμβρίου και καθώς υπήρχε για αρκετά μέτρα φυσικό τούνελ, προχώρησαν με κατεύθυνση το Λογιστήριο. Από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να σκάβουν αθέατοι, ώσπου έφθασαν κάτω από το κτίριο του Λογιστηρίου.
Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν γνώριζαν σε ποιο σημείο ακριβώς βρισκόταν το γραφείο με το χρηματοκιβώτιο του κράτους, αφού σκάβοντας υπογείως τούς ήταν αδύνατο να υπολογίσουν. Αλλά και γι αυτό, το ελληνικό... δαιμόνιο βρήκε λύση.
Ενας από τους ριφιφήδες πλησίασε έμπορο από τον Πειραιά, ο οποίος ήταν στα όρια της παραφροσύνης επειδή το Δημόσιο δεν του πλήρωνε μία συναλλαγματική. Προφέρθηκε να του καλύψει ο ίδιος την αξία, αρκεί να άλλαζαν... ρόλους.
Ο έμπορος δέχθηκε αμέσως και έτσι, ως απαιτητής πλέον του ποσού, ο διαρρήκτης μπήκε στο γραφείο του ταμία, κρατώντας στα χέρια ένα μπαστούνι. Οταν έλαβε την αναμενόμενη αρνητική απάντηση, ο ριφιφής άρχισε να χτυπάει δήθεν οργισμένος το μπαστούνι στο πάτωμα, κραυγάζοντας μια φράση που είναι διαχρονική «Δεν είναι κράτος αυτό!».
Οι υπόλοιποι συνεργοί σημείωσαν κάτω από το Λογιστήριο το σημείο απ' όπου ακούγονταν οι... μπαστουνιές. Την ίδια νύχτα έσκαψαν εκεί και βγήκαν στο γραφείο με το χρηματοκιβώτιο.
Οι χωροφύλακες βρήκαν κοντά στην 3ης Σεπτεμβρίου εργατικές φόρμες, επιγονατίδες και άλλα σύνεργα που εγκατέλειπαν οι ριφιφήδες, ενώ ουδέποτε ανακοινώθηκε το ποσό που αφαιρέθηκε.
Η έρευνα που ακολούθησε έδειξε ότι συμμετείχαν πέντε Ελληνες χωρίς «φάκελο» έως τότε και ένας Γάλλος μηχανικός εκ Παρισίων, ο οποίος είχε τοποθετήσει τα υποστυλώματα για να μην καταρρεύσει η... Ομόνοια!
Ο πληθυντικός *ριφιφίδες είναι ορθογραφικό λάθος.
Από ένα βιβλίο:
Από ένα βιβλίο:
Στο Ριφιφί (1954) τού Ζιλ Ντασέν, ταινία-σταθμό στην ιστορία του φιλμ νουάρ, οι διαρρήκτες ανοίγουν τρύπα στο πάτωμα ενός διαμερίσματος για να διεισδύσουν στο κοσμηματοπωλείο του ισογείου. Αυτή είναι η μέθοδος που βαφτίστηκε ριφιφί (αν και στη γαλλική αργκό, «ριφιφί» είναι ο άγριος τσακωμός). Ο γαλλικός τίτλος τής ταινίας, που βασίστηκε σε μυθιστόρημα τού Auguste le Breton, είναι Du rififi chez les hommes (Τσακωμοί μεταξύ ανδρών). Η ταινία περιέχει μια μοναδική στον κινηματογράφο σεκάνς 28 λεπτών, κατά την οποία παρακολουθούμε τους διαρρήκτες να ολοκληρώνουν τη ληστεία χωρίς να ανταλλάσσουν κουβέντα και χωρίς καμιά μουσική υπόκρουση. Η σεκάνς είναι μια τόσο λεπτομερής περιγραφή τής όλης επιχείρησης που, όταν πρωτοκυκλοφόρησε η ταινία, σε μερικές χώρες απαγορεύτηκε η προβολή της.