Corinthian leather & Corinthian spirit

Ο συνδυασμός αμάθειας και μαρκετινίστικης εφευρετικότητας; Θεωρείται η Κόρινθος κάτι τόσο εξωτικό και παντελώς άγνωστο; Εν πάση περιπτώσει, εμείς θα μεταφράσουμε "κορινθιακό δέρμα" για να κάνουμε τον Έλληνα θεατή να ξύνει το κεφάλι του με απορία; Έστω και βάζοντας το "κορινθιακό" μέσα σε εισαγωγικά;

Corinthian leather was a phrase invented for marketing use to describe the leather used in certain Chrysler luxury cars in the 1970s. In this case, "Corinthian" does not actually indicate any relationship with Corinth, nor any specific type of leather and was added simply as a linguistic cachet.

The first use of this term was to describe the leather in the 1974 Chrysler Imperial, but the best known use of this term is from the advertising campaign for the 1976 Chrysler Cordoba, featuring celebrity spokesman Ricardo Montalbán.

Although many misquote Montalbán as saying "rich Corinthian leather" or "fine Corinthian leather" in the commercial, he actually says that "soft Corinthian leather" is an available upholstery option for the car.

To fully understand the context in which the phrase emerged, it may be helpful to note that two other contemporary advertising campaigns also achieved similar widespread cultural impact:
* the Time-Life "Wild West" book series was bound in an embossed paper that had "the look and feel of hand-tooled saddle leather."
* the English Leather brand of men's cologne employed a female model who enthused, "All my men wear English Leather... or they wear nothing at all."

Corinthian leather is a marketing term that does not actually indicate any particular type of leather. Montalbán confirmed this during an interview with David Letterman, admitting that Corinthian leather means "nothing." According to one reference, Chrysler's "Corinthian" leather was mass produced in a plant in Newark, New Jersey.

Να το πούμε σταφιδιασμένο, να μάθουν να ρωτάνε πρώτα όπως με το όνομα των μοντέλων των αυτοκινήτων...

Από νεκρολογία του Μονταλμπάν:

But many of us who were around in the mid-’70s associate him with a certain phrase: “soft Corinthian leather.”

He said this in an ad for the Chrysler Cordoba, one of those ’70s boat cars that tried to seduce you with luxury. And Montalban, with his soft Castillian accent, was the ultimate seducer, purring about the Cordoba’s interior in such a way that you couldn’t decide whether you wanted to sleep on it or eat it.

Never mind that Corinthian leather turned out to be a marketer’s invented phrase for a product made in New Jersey. Montalban made us believe in that fantasy, too.

Δημιούργησε ολόκληρο «μύθο» αυτό το μαλακό «κορινθιακό» δέρμα. Ναι, έτσι, μέσα σε εισαγωγικά να το βάλεις.

This outstanding fruit proudly bears the ancient name of that town, Vostizza, where it is exclusively produced.
Πλάκα δεν έχει, που το Αίγιο έγινε το modern name και η Βοστίτσα το ancient name ;

Ίσως εννοούν ancien= τέως (κατά τα Γαλλικά)
(καλά ντε, μια υπόθεση έκανα).
Πάντως το σκεύασμα είναι γευστικό και προφανώς αυτό οφείλεται στις Ελληνικές σταφίδες του.
To Greek connection δε σταματάει εκεί όμως, λέει το σάιτ:
The word “Eccles” means ‘church’ and is a derivative of the Greek ‘Ecclesia’, which means an assembly.

Κολοκύθιαν δέρμα

Alexandra said:

....Θεωρείται η Κόρινθος κάτι τόσο εξωτικό και παντελώς άγνωστο;...

Click to expand...

Καλημέρα
Εδώ που τα λέμε όμως, ποιοι πρωτοείπαν το «Ου παντός πλειν ες Κόρινθον» επειδή η πόλη ήταν τόσο πλούσια και δυνατή και φημισμένη κλπ κλπ; Και δεν σηματοδοτούσε το «κορινθιακό» κάτι το ποιοτικά εξαιρετικό, από τα κιονόκρανα μέχρι τις εταίρες;

Πολύ εύστοχη παρατήρηση, δόκτωρ. Αυτό λες να είχαν στο μυαλό τους οι Αμερικανοί διαφημιστές όταν επινόησαν αυτή την έκφραση; Τότε, τους αδίκησα, δεν είναι αμάθεια, αλλά ευρυμάθεια μαζί με ευρηματικότητα.

Μα μην ξεχνάς όλες τις greek communities με τα ρωμαϊκά πάρτι στα κολέγια. Όλο και κάποιος κάπου κάτι ουσιαστικό θα είχε ακούσει... :)

Ούτως ή άλλως είναι καταγεγραμμένη η σημασία corinthian = luxurious or licentious. Επίσης, corinthian = ornate. Βέβαια η σημασία "licentious" (που τη δίνει τρέχουσα το RHWUD) είναι, σύμφωνα με το Oxford, αρχαΐζουσα (αλλά πάντως όχι νεκρή): Profligate, licentious; given to luxurious dissipation. arch. M17. Επίσης σε χρήση κατά το OTD: After the elegant style of the art of Corinth; too brilliant. M19.

Zazula said:

Ούτως ή άλλως είναι καταγεγραμμένη η σημασία corinthian = luxurious or licentious. Επίσης, corinthian = ornate. Βέβαια η σημασία "licentious" (που τη δίνει τρέχουσα το RHWUD) είναι, σύμφωνα με το Oxford, αρχαΐζουσα (αλλά πάντως όχι νεκρή): Profligate, licentious; given to luxurious dissipation. arch. M17. Επίσης σε χρήση κατά το OTD: After the elegant style of the art of Corinth; too brilliant. M19.

Click to expand...

Α, γεια σου!
Κι εγώ αυτή την εντύπωση είχα, όπως τα λέει ο Δρ7χ παραπάνω, χωρίς την τεκμηρίωση που προσφέρει ο Ζαζ, όμως. Και αν προσέξουμε τα πάμπολλα άσχετα με ιστορικό, γεωγραφικό, αρχιτεκτονικό/καλλιτεχνικό ή φιλολογικό περιεχόμενο ευρήματα του Γκούγκλη για το corinthian, όποτε θέλουν να δείξουν ότι το μαγαζάκι τους (ξενοδοχείο ή ό,τι άλλο) είναι κάτι σαν ναός περίτεχνης χλιδής και πολυτέλειας, το ονομάζουν έτσι, ιδίως οι Αμερικανοί.
Επίσης εδώ: playboy, man-about-town, Corinthian (a man devoted to the pursuit of pleasure)
Για δες διαχρονική επιρροή η Λαΐδα! Από τη Βίκι:
The city was renowned for the temple prostitutes of Aphrodite, the goddess of love, who served the wealthy merchants and the powerful officials living in or traveling in and out of the city. The most famous of them, Lais, was said to have extraordinary abilities and charged tremendous fees for her favours.

Δεν κατέγραψα τις σημασίες και για το ουσιαστικό στο προηγούμενο μήνυμά μου, αλλά μια και το ανέφερες:
1 A native or inhabitant of Corinth, a city of ancient and modern Greece. In pl. (treated as sing.), either of St Paul's two Epistles to the Corinthians, books of the New Testament. E16.
†2 A wealthy man; a profligate idler; a licentious man; a brazen-faced man. L16-L19.
3 A man about town, esp. one who lives luxuriously or, sometimes, dissolutely. E19.
4 A wealthy amateur of sport | An amateur yachtsman. L19.

Γεια χαρά.
Συγχαρητήρια για το κέφι σας τον κόπο σας και την προσφορά σας στο κομιούνιτι.

Ήμουν έτοιμος να ρωτήσω για το Corinthian struggle στην παρακάτω φράση.
Beach volleyball: an Olympic event whose Corinthian struggle to be taken seriously is occasionally undermined even by its stars (από εδώ ) ώσπου βρήκα αυτό το παλιό νήμα που είναι αρκετά διαφωτιστικό και με οδήγησε και σε μια άλλη σημασία του Corinthian που γενικεύει την τελευταία σημασία που αναφέρει ο Ζάζουλας παραπάνω.
- involving or displaying the highest standards of sportsmanship: a club embodying the Corinthian spirit. (από εδώ)
Δεν είμαι σίγουρος όμως ότι καταλαβαίνω καλά σε τι αναφέρονται τα high standards: Στα ιδεώδη του ολυμπισμού (οπότε θα λέγαμε Corinthian spirit = ολυμπιακό πνεύμα) ή είναι κάτι πιο ελιτίστικο που έχει να κάνει περισσότερο με τους wealthy amateurs.

(Υ.Γ.: Δεν είμαι του σιναφιού, απλώς θέλησα να κάνω μια ερώτηση.)

Καλημέρα και καλωσήρθες. Πολύ εύστοχο το ερώτημά σου και θα επιχειρήσω να το απαντήσω με μερικές παραγράφους από την Daily Telegraph (Sportsmanship: good losers make the game worth the candle, by Max Davidson):

Sportsmanship as an ideal is as old as sport itself and can be traced back to Ancient Greece. But it is also a very British notion. Everyone knows that football, cricket, golf and tennis – indeed most of the major sports – had their origins in these islands. It is often forgotten that we also bequeathed the world something else: a belief in fair competition and playing the game in the right spirit.

The expression ''fair play’’ has no equivalent in languages such as French and German. Other countries have had to borrow the phrase from us. But in those two words, first yoked together by Shakespeare, an entire belief system can be glimpsed.

Nobody articulated those beliefs more fervently than the famous Corinthian Football Club, founded in 1882. It comprised people who nowadays would probably be regarded as upper-class twits: rugged, uncomplicated Old Etonians who enjoyed hoofing a ball about a muddy field. But the Corinthians were more than just talented amateurs: they were sporting missionaries with a moral agenda.

When penalty kicks were introduced in 1891, the Corinthians took strong exception. A penalty presupposed an act of deliberate foul play which, to the Corinthian way of thinking, was simply not possible. Was football not a game played by gentlemen? And what gentleman would perpetrate an act of foul play? They objected so much to the new rule that, if awarded a penalty, they would deliberately kick it wide.

“If everyone agrees to cheat, cheating becomes fair,” grumbled CB Fry, one of the most famous of all Corinthians, better known as a cricketer. His words seem eerily prophetic today.

Αυτό είναι το «ευ αγωνίζεσθαι». Το δέχεται ο άνθρωπος ότι ξεκίνησε από εμάς («Sportsmanship as an ideal is as old as sport itself and can be traced back to Ancient Greece»), αλλά ήμουν έτοιμος για τα παράπονα — ήδη από το λόγο του Ρογκ...

Ευχαριστώ nickel. Άρα μιλάμε για ιδανικά!
Το Corinthian spirit όμως προϋπήρχε του Corinthian FC;

Ξέχασα να πω ότι αναζητούσα το λόγο που η μάλλον αρνητική σημασία του Corinthian σε σχέση με τους δανδήδες και, ειδικότερα στο χώρο του αθλητισμού, για να περιγράψει ερασιτέχνες αρκετά πλούσιους ώστε να έχουν τα δικά τους άλογα και σκάφη, έχει φτάσει να περιγράφει τη θετική σημασία που αποτυπώνει το ODE («involving or displaying the highest standards of sportsmanship»). Προς το παρόν, τείνω να αποδώσω αυτή τη στροφή στη συσχέτιση του «ευ αγωνίζεσθαι» με τους πλούσιους που έχουν την άνεση να είναι και good losers (όπως στον τίτλο του άρθρου). Στο κάτω κάτω, δεν κάνουν αθλητισμό για το μεροκάματο.