Charity begins at home

Ορισμός και παραδείγματα εδώ. Ξέρετε στα ελληνικά κάποια αντίστοιχη παροιμία/έκφραση;

Έχω ακούσει πολλές φορές το «όταν διψάει η αυλή μου [γιατί να ποτίζω αλλού]», «εδώ διψάει η αυλή μας [αλλού θα ποτίζουμε];» κτλ.

Μάλλον είναι απαραίτητα και τα συμφραζόμενα: λέει το κείμενό μου ότι αυτή η ρήση, ότι δηλ. η φιλανθρωπία/αλληλεγγύηση/φροντίδα για τους άλλους (πρέπει να) αρχίζει από το σπίτι μας, εφαρμόζεται τελικά μόνο από τις γυναίκες και μόνο στο σπίτι (υποχρέωση των γυναικών να φροντίζουν τα μέλη της οικογένειάς τους). Θα μπορούσα να το πω και κάπως έτσι, απλά αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει στα ελληνικά κάποια παρόμοια έκφραση που δεν ξέρω.

Διψάει η αυλή μας για νερό κι εμείς το δίνουμε στο γείτονα. Ή, όταν διψάει η αυλή σου για νερό, κτλ.

Ωπ, τώρα είδα ότι έχουν μπει τα προηγούμενα...

Μπορείς να μας δώσεις την πρότασή σου αυτούσια μήπως μας κατέβει καμιά ιδέα; Αν γίνεται, φυσικά.

Εδώ εμένα δεν θα με χάλαγε και μια κυριολεκτική μετάφραση.

Το γενικότερο νόημα που γράφω παραπάνω βγαίνει από όλη την παράγραφο που μιλάει για τη γυναίκα στη δημόσια/ιδιωτική σφαίρα. Και καταλήγει με μια πρόταση που λέει ότι: [δεν είναι τυχαίο που μια έκδοση του τάδε λεξικού] defines 'charity begins at home' as 'generally used as an excuse for not letting it get abroad'!
Ενώ δηλ. η έκφραση έπρεπε να σημαίνει πως η αλληλεγγύη πρέπει να αρχίζει από το σπίτι αλλά να επεκτείνεται στη δημόσια σφαίρα (να μην είμαστε δηλ. υποκριτές και νοιαζόμαστε τάχα για τους ξένους αλλά δεν φροντίζουμε τους δικούς μας), φτάσαμε να τη χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία για να μην νοιαζόμαστε για τους άλλους εκτός σπιτιού.

Το πιο απλό μάλλον είναι να κάνω μια ενίσχυση και να μιλήσω για 'αγγλική παροιμία/έκφραση που λέει ότι οι αγαθοεργίες ξεκινούν από το σπίτι μας...' ή κάτι τέτοιο.

@ Ambrose: κι εμένα καθόλου δεν με χαλάει, απλώς σε τέτοιες περιπτώσεις έχω πάντα το φόβο μήπως υπάρχει κάτι πολύ ωραίο στα ελληνικά και το αγνοώ (δεν είμαι καλή στις παροιμιακές εκφράσεις:))

Δεν ξέρω πόσο θα βοήθαγε και μια αναδιατύπωση μιας άλλης παροιμίας, να πούμε δηλαδή «Και ο παπάς πρώτα τα γένια του βλογάει». Ωστόσο, θα συμφωνήσω με τις απόψεις που λένε να διατηρήσουμε το αγγλικό, «η φιλανθρωπία ξεκινά από το σπίτι μας». Θα βοηθήσει πολύ την όλη μεταφραστική διαδικασία, αλλά εξοικειώνει τον αναγνώστη και με την ξένη κουλτούρα — δεν κάνει κακό.

Σας ευχαριστώ όλες και όλους. Έμαθα και μια παροιμία που δεν ήξερα!

Αφού απαντήθηκε το θέμα, μπορώ να το ρίξω λίγο έξω; :)
Εμένα η παροιμία μου θύμισε την φράση (που άλλοι αποδίδουν στον Αρκά, αλλά εγώ νομίζω οτι πρωτοείπε η Σουζανίτα στην Μαφάλντα):
Καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας!

Elsa said:

Καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας!

Click to expand...

Που μου δίνει αφορμή να θέσω στην κρίση σας έναν κανόνα που έχω θεσπίσει στη δική μου οδηγία προς μεταφραστές και επιμελητές:
Προσοχή σε αυτά που κατά τεκμήριο έχουμε όλοι από ένα, όπως π.χ. ο εαυτός μας, το μυαλό μας (!), κλπ. Γράφουμε: «Τα βάζανε όλοι με τον εαυτό τους», όχι *με τους εαυτούς τους.
Συμφωνείτε ή όχι;

Ναι. [Αμάν με τους δέκα χαρακτήρες!]

Τι, δεν το 'χουμε ξανασυζητήσει αυτό; Πώς το πάθαμε;

Όπως και να το πεις, πρόβλημα είναι.
Αν πεις "They raised their heads", θα αναρωτηθείς «Πόσα κεφάλια είχε ο καθένας;».
Αν πεις «Σήκωσαν το κεφάλι τους», ευλόγως θα ρωτήσεις «Μα ένα κεφάλι είχαν όλοι;».

Οπότε, σαν το ανέκδοτο που είχα πει, με δικά μου λόγια, στο τ.: Έβγαινε η κόρη του γέρου και ήθελε να της δώσει μια παραγγελιά. Δεν θυμόταν όμως τον πληθυντικό του κάκτου. Της λέει λοιπόν: 'Would you bring me a cactus from the florist's on your way back? And while you're at it, why don't you bring me two?'

Αντιστοίχως: Τα 'βαζε με τον εαυτό του και το ίδιο έκαναν και οι άλλοι. (Βεβαίως, εδώ το πρόβλημα είναι: με τον δικό τους εαυτό τα έβαζαν ή με του πρώτου; )
;)

Μπορείς να πεις «σήκωσαν ο καθένας το κεφάλι του», όχι; :)

Ζάζουλα, ναι και όχι. Κάποιοι, όπως ο Χάρης ή ο Αντρέας Παππάς είναι φανατικοί μονιστές. Έτσι ήμουν κι εγώ, μέχρι που άρχισα να βλέπω και την άλτερα παρς. Το "προσέχετε τους εαυτούς σας" εξακολουθεί να μενοχλεί, αλλά μενοχλεί λόγω σύνταξης, ανεξαρτήτως αριθμού. Και 'πρόσεχε τον εαυτό σου' να ήταν, εξίσου αηδιαστικό θα τόβρισκα. Κάποιες φράσεις είναι ενοχλητικές στον πληθυντικό, άλλες καθιερωμένες. Πώς αλλιώς θα πεις το "κορίτσια στα κρεβάτια σας";

nickel said:

«Κορίτσια στο κρεβάτι μου!»
είναι η φράση που προτιμούσα όταν δεν ήμουν μονιστής.

Click to expand...

Επειδή όλο και κάποιος θα βρεθεί να διαλύσει τον κώνωπα, να επισημάνω ότι το «Κορίτσια στο κρεβάτι μου!» θα το έλεγε μάλλον κάποιος μισογύνης ή ετεροφοβικός, με μία έκφραση αηδίας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του (κάτι σαν «Κατσαρίδες στο κρεβάτι μου!»), ενώ το σωστό παράγγελμα του μονομάχου-μονοπαγιδευτή είναι «Κορίτσια, στο κρεβάτι μου!» (που δίνει και την απαιτούμενη λογοπαικτική αμφισημία στο συμπληρωματικό παράγγελμα «on the double!»).

Έπεσε θύμα της σπουδής μου και της... αστικτικής πίεσης. Το όνειδος και η οδύνη μου δεν περιγράφονται. Πώς θα ξαναμιλήσω σε άνθρωπο για το κόμμα στις κλητικές προσφωνήσεις, ε;