Διερωτώμαι γιατί υπάρχει αυτή η τάση -- μανία θα έλεγα -- στο να χρησιμοποιεί κανείς, σε βαθμό κατάχρησης, την έκφραση "στη συνέχεια" αντί της απλής λέξης "μετά" (ακόμη και "κατόπιν, ύστερα,...) Σε όλες τις δυτικές γλώσσες χρησιμοποιούνται μικρές λέξεις: after, apres, dopo, nach (ακόμη και στα Γερμανικά που "φημίζονται" για τις μακριές λέξεις). Και αναφέρομαι στη χρήση αυτής της έκφρασης όχι στην λογοτεχνία ή σε επίσημα κείμενα, αλλά σε απλά κείμενα όπως απλές οδηγίες χρήσης, εγχειρίδια, ...
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που "οργιάζει" η χρήση του "στη συνέχεια" ή πρόκειται για μεταδοτική ασθένεια που ξεκίνησε από κάποια πολύπλοκα μυαλά;
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που "οργιάζει" η χρήση του "στη συνέχεια" ή πρόκειται για μεταδοτική ασθένεια που ξεκίνησε από κάποια πολύπλοκα μυαλά;