Κανόνες γραφής και πληκτρολόγιο

Σε μια συζήτηση κάποιος, επικρίνοντας μια ανάρτηση, ανάρτησε το πιο κάτω:
Πέρα από το αν είναι δικαιολογημένη η κριτική με αυτά σαν βάση, αναρωτιέμαι κατά πόσο αποτελούν κανόνες γραφής.
Έτσι είναι προφανές ότι στα κείμενα που γράφουμε στον υπολογιστή θα πρέπει να βάλουμε το κενό μετά από το σημείο στίξης, αλλά υπάρχει κάποιος τέτοιος κανόνας στην ελληνική γραφή;

Δεν ξέρω πως ονομάζονται αυτές οι πρακτικές, αλλά αναρωτιέμαι με την ευκαιρία της κριτικής που ανέφερα, αν κάποιοι «κανόνες» που χρησιμοποιούμε στον γραπτό λόγο με τους υπολογιστές αποτελούν κανόνες ελληνικής γραφής ή απλά επιλογές που βολεύουν και δίνουν ένα ευπαρουσίαστο κείμενο.

Σωστά τα λέει ο αναρτήσας. Οι κανόνες αυτοί δεν είναι ακριβώς «κανόνες της ελληνικής γραφής», είναι συμβάσεις της ελληνικής τυπογραφίας. Συμβάσεις παμπάλαιες και καθαγιασμένες από το χρόνο. Δεν είναι κανόνες με την έννοια ότι η παράβασή τους τιμωρείται (επί ποινή ακατανοησίας), είναι «επιλογές που βολεύουν και δίνουν ένα ευπαρουσίαστο κείμενο». Κάτι ξέρανε οι παλαιοί.

Υ.Γ. Να σκέφτεσαι ότι άλλοι λαοί με άλλες παραδόσεις έχουν τις δικές τους συμβάσεις. Οι Γάλλοι, για παράδειγμα, βάζουν κενό πριν το θαυμαστικό ή το ερωτηματικό (παλαιότερα, τον 19ο αιώνα, και πριν από το κόμμα ή το ημίκωλον). Οι Γερμανοί έχουν τα δικά τους «παλαβά» εισαγωγικά. Πολλοί, όταν τυπώνουν ποίηση, ξεκινούν τον κάθε στίχο με κεφαλαίο, άλλοι (ανάμεσά τους κι εμείς) όχι.