Theseus
¥
Another song from the Χάινηδες that Neikos suggested that I have a go at translating but generally I have found it pretty easy --unlike Ήτανε χινόπωρο π' αντάμωσα.
Here, for reference, are the verses with requests from me for elucidation:-
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά [= raki]
βαρμένα [tidied away] μέσα στην καρδιά
με τ’ όνειρό μου.
Και κάθε μέρα από βραδύς [here must mean 'in the evening']
ντουγιουντισμένος [rapt in thought] ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά [on the stage, his official room]
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό [takes to the floor]
το χώμα μόνο έχει οχτρό [only the ground has an enemy?!]
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυο του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού `λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ [slow is my step & heavy]
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει `πομείνει.
I think the rest is straightforward & most of my translations are ok, but there are one or two points to explain or correct.
It is an amazing song of nostalgia, that puts into the shade some of Hank Williams' nostalgic folk songs.
Here, for reference, are the verses with requests from me for elucidation:-
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά [= raki]
βαρμένα [tidied away] μέσα στην καρδιά
με τ’ όνειρό μου.
Και κάθε μέρα από βραδύς [here must mean 'in the evening']
ντουγιουντισμένος [rapt in thought] ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά [on the stage, his official room]
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.
Κι ο Μύρος πιάνει το χορό [takes to the floor]
το χώμα μόνο έχει οχτρό [only the ground has an enemy?!]
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυο του μάτια.
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού `λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.
Αργό το ζάλο μου, βαρύ [slow is my step & heavy]
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.
Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει `πομείνει.
I think the rest is straightforward & most of my translations are ok, but there are one or two points to explain or correct.
It is an amazing song of nostalgia, that puts into the shade some of Hank Williams' nostalgic folk songs.
