double-knit pants

Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς ήταν αυτά τα πράγματα (προσθέτω μια εικόνα που ίσως βοηθήσει), υποθέτω τα χαζά αμερικάνικα παντελόνια με καρό και σχεδιάκια κλπ που θυμίζουν τραπεζομάντιλα. Υπάρχει, άραγε, κάποια καλύτερα ονομασία; Μήπως τα λέγαμε απλώς «χίπικα»;

Double-knit είναι ένας τρόπος ραψίματος με δύο κλωστές και δεν είμαι καθόλου αρμόδιος να απαντήσω για την ελληνική ονομασία. Πήγα όμως να γράψω ότι τα "χίπικα" (που μου φαίνεται μια χαρά απόδοση για το παντελόνι της εικόνας) είναι μάλλον μετάφραση του fancies. Ωστόσο, ο γούγλης δεν με βοήθησε.

Ντόκτορ, τα συγκεκριμένα παντελόνια νομίζω πως έγιναν μόδα στα σέβεντις, την περίοδο της ντίσκο. Χρειαζόσουν και αφάνα, πατούμενο με δωδεκάποντο τακούνι (δες πάνω δεξιά στη φωτό) και πουκάμισο αλά Φλωρινιώτης για να τα υποστηρίξεις. Οπότε χίπικα δεν νομίζω να τα λέγαμε. Douple knit pants δεν λένε μόνο όσα έχουν αυτό το σχέδιο, κυκλοφορούν και σήμερα σε πολλά σχέδια. Είναι τεχνική ραψίματος όπως είπε κι ο Μαρίνος. Θα πάρω και καμιά γυναικεία γνώμη κι αν έχω κάτι νέο θα επανέλθω.

Double knit είναι τεχνοτροπία πλεκτού υφάσματος (και το έχω δει συχνά σε πολλά πατρόν κλπ σαν σύσταση για το τι ύφασμα να χρησιμοποιήσεις). Suitable for double knits κλπ. Το ύφασμα έχει δύο διαφορετικές όψεις, δηλαδή πλέκονται ταυτόχρονα δύο υφάσματα και ενώνονται κατά την πλέξη ώστε το αποτέλεσμα να είναι ένα. Το πλεονέκτημά του είναι, εκτός από το βάρος, το ότι είναι λιγότερο ελαστικά από τα κανονικά πλεκτά και καταλληλότερα για κάποιες χρήσεις όπως π.χ. παντελόνια. Μπορεί επίσης να έχει άλλο χρώμα και σχέδιο η μία όψη από την άλλη που σημαίνει ότι αν η μία πλευρά έχει ένα σωρό σχέδια και χρώματα, η άλλη πλευρά μπορεί να είναι λεία και όχι ένα ανακάτεμα από κλωστές που τσιμπάνε και τραβάνε (τις κρύβει το λείο ύφασμα). Επομένως, με αφορμή τις φωτογραφίες, θα έλεγα ότι το διπλό πλέξιμο εδώ σημαίνει απλά το φαντεζί ελαστικό ύφασμα που βλέπουμε (μπλιαχ), γνωστό και ως διπλό ζακάρ.

Όσο για τα παντελόνια της φωτογραφίας, λέει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για παντελόνι (slacks) απο διπλό ζακάρ με φαντεζί σχέδια.
Αυτά τα παντελόνια δεν θα έλεγα ότι ήταν της εποχής του Πυρετού το Σαββατόβραδο, γιατί ο Τραβόλτας εκεί φοράει άσπρο σακάκι από κανονικό ύφασμα. Ίσως να είχαν κυκλοφορήσει κανα δυο χρόνια νωρίτερα, αρχές δεκαετίας '70. Δεν θυμάμαι κανέναν να τα φοράει, ούτε καν ο πατέρας μου που από τις φωτογραφίες του βλέπω ήταν τυπικός δανδής της εποχής, με πουκάμισο εμπριμέ ανοιχτό, παντελόνι τρία νούμερα μικρότερο, μακρύ μαλλί και φαβορίτες κλπ.

SBE said:

Αυτά τα παντελόνια δεν θα έλεγα ότι ήταν της εποχής του Πυρετού το Σαββατόβραδο, γιατί ο Τραβόλτας εκεί φοράει άσπρο σακάκι από κανονικό ύφασμα. Ίσως να είχαν κυκλοφορήσει κανα δυο χρόνια νωρίτερα, αρχές δεκαετίας '70. Δεν θυμάμαι κανέναν να τα φοράει, ούτε καν ο πατέρας μου που από τις φωτογραφίες του βλέπω ήταν τυπικός δανδής της εποχής, με πουκάμισο εμπριμέ ανοιχτό, παντελόνι τρία νούμερα μικρότερο, μακρύ μαλλί και φαβορίτες κλπ.

Click to expand...

Πώς φαίνονται οι χρυσοχέρες :)

Η ταινία με τον Τραβόλτα βγήκε το '77 που ήταν και η τελευταία χρονιά κυριαρχίας της ντίσκο, μετά άρχισε η παρακμή. Τα συγκεκριμένα παντελόνια τα βρίσκω σε αμερικάνικους καταλόγους μόδας του ’74. Φαντάζομαι ότι δεν θα είχε ξεκινήσει το ντισκοκίνημα στην Ελλάδα από το '74, οπότε μπορεί να γλυτώσαμε και τα παντελόνια-τραπεζομάντηλα. Αν και πολύ θα γούσταρα να παρτάρω με τέτοιο παντελονάκι και εφαρμοστό ασορτί πουκάμισο. Τέλος πάντων, δεν έχω ιδέα πώς κι αν λέγονται στα ελληνικά, πάντως δεν είναι χίπικα. Η ντίσκο είχε πολλές επιρροές από τους χίπιδες στο ντύσιμο, όπως και στη μουσική, αλλά οι διαφορές είναι αισθητές.

Εννοώ πως οι διάφορες είναι αισθητές ακόμα και σε ρούχα σαν το παραπάνω, παρά τη μεγάλη ομοιότητα, γιατί προφανώς μετά οι διαφορές δεν ήταν απλώς αισθητές, αλλά έβγαζαν μάτι.

Neikos said:

... Η ταινία με τον Τραβόλτα βγήκε το '77 που ήταν και η τελευταία χρονιά κυριαρχίας της ντίσκο, μετά άρχισε η παρακμή. Τα συγκεκριμένα παντελόνια τα βρίσκω σε αμερικάνικους καταλόγους μόδας του ’74.

Click to expand...

"Leisure Suit" Tony went to the fair
He was the sharpest dresser there
On to the disco, on the dance floor
But Saturday night became such a bore

daeman said:

...
Να τος, να τος!

Click to expand...

Neikos said:

... πάντως δεν είναι χίπικα. ...

Click to expand...

Σίγουρα. Γενικά οι εγχώριοι χίπηδες και σκληροπυρηνικοί ροκάδες έλεγαν «καρεκλάδες» και «φλώρους» (και κυριλέδες, γκυρίζια κ.ά. κοσμητικά) τους ντισκόβιους (που απαντούσαν με αντίστοιχα... επαινετικά), τους θεωρούσαν μιάσματα (τα αισθήματα ήταν αμοιβαία) και συχνά έπεφτε και ξύλο (κι ακόμη χειρότερα) ανάμεσα σε παρέες δι' ασήμαντον αφορμήν (οι αιτίες απαιτούν κοινωνικοπολιτική ανάλυση, τα φαινόμενα συνεχίζονται και σήμερα, μεταλλαγμένα σε φατριομαχίες με άλλα ονόματα). Mods vs. rockers, με καθυστέρηση δεκαετίας και βάλε.

Για το θέμα που συζητάμε δεν έχω ιδέα, αλλά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο ένα πραγματολογικό θέμα που ανέκυψε, γιατί χτυπάει κατευθείαν στη μακροπρόθεσμη μνήμη. Μιλώ για τη ντίσκο.

Δεν θα έλεγα ότι η τελευταία χρονιά κυριαρχίας της ντίσκο ήταν το 1977. Ίσα ίσα, τότε άρχισε να γίνεται γνωστή η ντίσκο, με το Saturday Night Fever των Bee Gees, και κορυφώθηκε με το δικό τους Tragedy του 1979. Αν χρονολογούμε τις αρχές της στο Love to Love You Baby (του 1975) και στο I Feel Love (του 1977) της Donna Summer, εγώ θα έλεγα ότι στην τετραετία ’77-’80 είχαμε την πλήρη ακμή. Από τότε χρονολογούνται οι μεγάλοι πρωταγωνιστές και οι μεγάλες επιτυχίες: Ring My Bell (Anita Ward, 1979), I Will Survive (Gloria Gaynor, 1978), οι Village People (YMCA, 1979), οι Boney M. (Rivers of Babylon, 1978) και οι βασίλισσες της ντίσκο (Chaka Khan, Grace Jones, Gloria Estefan, οι Sister Sledge, οι Chic, ... και ένα σωρό άλλοι, μερικοί απ’ τους οποίους το έκαναν απλώς «για να πειραματιστούν», διάβαζε «είδαν χρήμα και όρμηξαν», π.χ. Roll..., άντε ας μην πω ονόματα).
Εγώ θα τοποθετούσα την παρακμή της ντίσκο οπωσδήποτε μετά το ’80.

Έχεις δίκιο Earion, ήμουν υπερβολικός.
Η αλήθεια είναι ότι είχα στο νου μου και τη δημιουργική παρακμή, αλλά όσον αφορά τη δημοφιλία μέχρι το '80 τουλάχιστον, η ντίσκο ήταν στα φόρτε της εμπορικά. Από το '77 κ μετά πάντως ένα σωρό καλλιτέχνες άρχισαν να βγάζουν ντίσκο κομμάτια μόνο για το μεροκάματο όπως είπες κι εσύ, τα οποία στην ουσία ήταν ροκ ή ποπ και τα μπόλιαζαν με κάποια στοιχεία ντίσκο, όπως οι Blondie, Cher, Barry Manilow, Bowie, Rod Stewart, μέχρι και οι Kiss. Επίσης, το '79 νομίζω, είχαν ήδη αρχίσει τα χάπενινγκ που σπάγανε, καίγανε, ακόμα και ανατίναζαν δίσκους ντίσκο και προς το τέλος της χρονιάς δεν υπήρχαν καν ντίσκο κομμάτια στο τοπ 10. Θέλω να πω, είχε ήδη μπει σε τροχιά παρακμής πριν το '80. Βέβαια, αναφέρομαι κυρίως στην Αμερική, όσον αφορά τον υπόλοιπο κόσμο έχεις απόλυτο δίκιο.
Θα διαφωνήσω πάντως ότι η αρχή της ντίσκο έγινε με το "Love to Love You Baby (του 1975) και στο I Feel Love (του 1977) της Donna Summer" όπως λες. Ήδη από το '73 το Love Train των O' Jays ήταν πρώτο στο Billboard ως ντίσκο κομμάτι, το '74 ο Μπάρι Γουάιτ με το Love's theme και οι MFSB με το Sound of Philadelphia έφτασαν επίσης στο Νο 1 και πολλά άλλα κομμάτια που τα χαρακτήριζαν ντίσκο ήταν στην πρώτη δεκάδα των τσαρτς, π.χ. Kung Fu fighting, Rock you baby κλπ. Ακόμα και ντίσκο ραδιοφωνικές εκπομπές υπήρχαν πριν κυκλοφορήσουν αυτά τα κομμάτια. Κ αν θέλουμε να το δούμε καθαρά μουσικά πρέπει να πάμε ακόμα πιο πίσω, στα τέλη των σίξτις. Αν εννοείς ότι με αυτά τα κομμάτια άρχισε να γίνεται μέινστριμ διεθνώς η ντίσκο, μάλλον έχεις δίκιο.

Θυμάται κανείς πότε άρχισαν να γίνονται τα πρώτα βήματα στην Ελλάδα;


Ας ακούσουμε κι ένα νοσταλγικό κομμάτι για την εποχή.

Είπα δεν θα πω ονόματα, τα είπες εσύ και θα κολαστούμε κι οι δύο ...

Ουάου (που θάλεγε μια ψυχή). Τόση πληθώρα πληροφοριών (και αναμνήσεων -- κάποιοι τα ζήσαμε αυτά τα χρόνια :) ), αλλά ακόμα δεν ξέρω πώς να τα πω τα παντελόνια. «Πολύχρωμα» -- που παραπέμπουν και σε ελληνικές ταινίες των 70ς αλά «Διακοπές στον Πόρο» (που λέει ο λόγος) - και άρα στα «χίπικα» --Εξαρχάκος, Τζεβελέκος κλπ ; «Φαντεζί» -- για να δουλεύει και η φαντασία του αναγνώστη; Η μοναδική πρόσθετη πληροφορία στο κείμενο είναι ότι η λεγάμενη σούταρε τον λεγάμενο, ίσως (σκέφτεται αναδρομικά σήμερα αυτός) και επειδή δεν ήξερε να ντυθεί και φόραγε ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΩΝ 80ς τέτοια κουρτινοπετσετοπαντέλονα...

Σε αυτό δεν μπορώ να βοηθήσω, αλλά επειδή στα μέσα των 80ς είχε αλλάξει τελείως το στυλ και φοράγανε όλοι παντελόνια με πιέτες και ίσια, αν πεις ότι φόραγε ακόμα παντελόνι καμπάνα εμπριμέ θα αηδιάσει αρκετά ο αναγνώστης από τον αναχρονισμό και θα καταλάβει.

Όσο για τη ντίσκο, εμένα οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από την εποχή του ντόρου για τον Πυρετό, που ήρθε μετά καπάκι και το Γκρηζ και εγινε ο Τραβόλτα σουπερστάρ. Θυμάμαι ότι τη χρονιά που έγινε σουξέ ο Πυρετός το χρώμα της μόδας ήταν το κίτρινο και όλες οι γυναίκες φοράγανε κίτρινο. Κι εγώ είχα μια κίτρινη φούστα με κίτρινο μακώ που το έδενα κόμπο στο πλάι (άλλη μόδα). Δε νομίζω ότι έχω φωτογραφία (ευτυχώς).
Θυμάμαι τους γονείς όλων να χορεύουν ντίσκο. Όχι μόνο οι δικοί μου γονείς, οι πάντες, τριαντάρηδες και σαραντάρηδες της εποχής. Αυτό από μόνο του έκανε τους ροκάδες πιο συμπαθείς. Αν δεν κάνω λάθος είχαν βγει και στα ελληνικά τραγούδια που σατίριζαν τη ντισκομανία, μόνο που δεν μπορώ να τα βρω (ένα του Βοσκόπουλου μου βγάζει το γιουτούμπι, αλλά θυμάμαι άλλο).

Κηλαηδόνης, Στο ρυθμό της Disco (1979)
http://youtu.be/bIJjLyDaIbo
Ντίσκο!
Όπου και να πας θ' ακούσεις ντίσκο,
είναι ο ρυθμός της εποχής.
Ντίσκο στην Αλάσκα και στο Βλαδιβοστόκ,
ντίσκο και στα κράτη-μέλη της ΕΟΚ.
Ντίσκο στην Ελλάδα απ'άκρη σ'άκρη,
Ρούμελη, Καρδίτσα και νησιά.
Ντίσκο κάθε βράδυ μες στις ντισκοτέκ,
ντίσκο και στις χώρες του ΟΠΕΚ.

Τι ρυθμός, τι ρυθμός, τι περίφημος ρυθμός
Τι ρυθμός, τι ρυθμός, τι μυστήριος ρυθμός
Αν τυχόν δεν ξέρεις τι είναι η ντίσκο,
είναι ο παλμός της εποχής.
Είν' αυτό το ντούπου-ντούπου που'χουν οι Bee Gees
στο Saturday Night Fever και στο Please Grease.

Είναι ο ρυθμός που ξετρελαίνει
νέους, γέρους, χήρες και παιδιά·
δημόσιους υπάλληλους και ιδιωτικούς
και τρέλανε και τους τραπεζικούς.
Τι ρυθμός, τι ρυθμός, τι περίφημος ρυθμός
Τι ρυθμός, τι ρυθμός, τι μυστήριος ρυθμός
Ντίσκο!

Στο Grease, βέβαια, όχι στο Please. Αμάν αυτό το κόπι-πέιστ.

SBE, εννοείς αυτό (προσοχή, κάνετε κλικ με δικό σας κίνδυνο).

Δεν είχε κι ένα χιουμοριστικό του Ανδρεάδη; Με ρεφραίν Ντισκοοοοοοοοοοοοοοοοοοο να ακούγεται από το υπερπέραν; Ή τα έχω κάνει όλα σαλάτα;

...
Τηλέφωνο (1985) - Φατμέ


Στις μπουάτ με πιάνει νύστα
στις ντίσκο πανικός
στα σκυλάδικα αρρωσταίνω
κλειστοφοβία
παντού η ίδια ιστορία
ο ίδιος πειρασμός

Κουμπωμένος και φουριόζος
ο κόσμος ψάχνει μες στο φως
μια ζαλάδα ν' αγοράσει
να τον σώσει
απ' τη δικιά του να γλιτώσει
χορεύω μοναχός

...
Ντισκοτσιφτετέλι (1985) - Μουσικές Ταξιαρχίες


Δε θέλω τη συμπόνια κανενός... Χαρήκατε, δεν το παίζουμε.

Βάλε τηγάνισε τους κουραμπιέδες
εμείς γουστάρουμε τους αμανέδες
Σ' ό,τι μας λένε θα λέμε όχι
μια ζωή ξίδι και ξιφολόγχη

Τα τσιφτετέλια τους κατεψυγμένα
για τις τουρίστριες, όχι για μένα
Τα ρεζιλίκια τους ήρθαν μου τα 'παν
και τσολιαδάκια μέιντ ιν Τζάπαν

Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα...


Όχι άλλο Νταλάρα (Δέκα χιλιάδες Watt) 1985 - Τζίμης Πανούσης


Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο κι Αλεξίου
Ρίτσο σε νταμάρια, κουλτούρα καφενείου
ντισκοτσιφτετέλια γι' αμερικανάκια
νεοέλληνες χορεύουνε στα τέσσερα με κουδουνάκια

...
Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών (1986) - Λουκιανός Κηλαηδόνης


Στην τρέλα, ναι, στα πάρτι, ναι!
Στη δράση, ναι, στη βράση, ναι!
Στη σάμπα, ναι, στο τζάμπα, ναι!
Στη ρέγγε, ναι, στη ντίσκο, νόου!
Στους μαύρους, ναι, στους γαύρους, ναι!
Στους αναλφάβητους, ναι

...
Αλλάξανε τα γούστα σου (Μπριγιόλ) 1986 - Σάκης Μπουλάς + Γιάννης Γιοκαρίνης


Χορεύεις ντίσκο και σου πάνε τα σατέν
Για την καράφλα σου υπάρχει το Φολτέν
Το περιθώριο θέλει ζόρι και κουπί
Και δεν μπορείς πάντα να κάνεις το παπί

Αλλάξανε τα γούστα σου
και μπέρδεψες τα μπούτια σου
Και φέρεσαι αλλόκοτα
και παρατάς τον Κόκοτα


Ζιγκολίνα (1990) - Γιάννης Γιοκαρίνης


Στη ντίσκο είναι πρώτη μες στην πίστα
τους γκόμενους τους έχει κάνει λίστα
τηλέφωνο μόνο σε παντρεμένους
και προτιμάει κυρίους ματσωμένους