Οι αστοιχείωτοι και η στοιχείωση

Η γνώμη μου είναι ότι ο Τ. (ή κάποιος που του γράφει κείμενα), πήγε να κάνει λογοπαίγνιο.

Αλλά έχω την περιέργεια αν η λέξη είναι αποδεκτή στην νέα Ελληνική.

Ένα σχετικό άρθρο έχει η καθημερινή.
http://www.kathimerini.gr/916396/ar...h-le3h-stoixeiwsh-poy-xrhsimopoihse-o-tsipras

Κατά τη γνώμη μου, η λέξη δεν υπάρχει στα νέα ελληνικά. Το λογοπαίγνιο όμως μου φαίνεται απολύτως αποδεκτό, αφού είναι εύκολα κατανοητό από τους πάντες. Εκείνο που δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα είναι ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρθηκε σε γραπτό λόγο αυτό το τμήμα της ομιλίας: κόμματα όπου να 'ναι και τραγική έλλειψη τελείας μετά τη "στοιχείωση".

Η λέξη αναφέρεται στο Δημητράκο και στο λεξικό του Πάπυρου (στοιχείωσις από το στοιχειώ) και ορίζεται, ανάμεσα στα άλλα, ως η στοιχειώδης διδασκαλία ή πραγματεία. Πάντως εδώ μάλλον ως λογοπαίγνιο χρησιμοποιήθηκε.

Κι εγώ για λογοπαίγνιο το κατάλαβα.
Πάντως τη στοιχείωση την έχει και το λεξικό Μπαμπινιώτη, όχι όμως ως λήμμα αλλά στο πλαίσιο με τα παράγωγα του στοίχου.
Από την άλλη, ο συντάκτης της Καθημερινής, ενώ ανέτρεξε σε σώματα κειμένων δεν φαίνεται να κατάλαβε τη σημασία της λέξης.

Αν γίνεται αντιπολιτευτική προσπάθεια (ιδίως στα ΜΚΔ) να... στοιχειοθετηθεί κάποιο γλωσσικό ατόπημα του πρωθυπουργού, είναι μάλλον άστοχη σ' αυτή την περίπτωση. Εγώ θα έλεγα ότι θα πρέπει να ενταχθεί στις απόπειρες για σαχλό χιούμορ (στο οποίο οι τελευταίες φουρνιές των πολιτικών μας έχουν καλύτερες επιδόσεις).

Εγώ θα καταθέσω την ακόλουθη χρήση της στοίχειωσης:

η συνήθεια της «στοιχειώσεως», της θυσίας δηλαδή ενός ανθρώπου στα θεμέλια ενός σημαντικού κτίσματος, είναι ένα μοτίβο που διακρίνει και χαρακτηρίζει τα δημοτικά τραγούδια των λαών της Βαλκανικής. Η συνήθεια αυτής της θυσίας, που απηχεί την αντίληψη ότι, για να στερεωθεί ένα κτίσμα, απαιτείται ανθρωποθυσία, φαίνεται πολύ καλά στο δημοτικό μας τραγούδι «Του γεφυριού της Άρτας»: Α δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει.

Πόσες ανθρωποθυσίες θα χρειαστούν για να στεριώσει γκουχ γκουχ... :scared: