Αν και το συζητήσαμε λίγο στο νήμα με τα λάθη, ας το αυτονομήσουμε προτού δούμε περισσότερους... *γκρεκοπίθηκους.
Ο Graecopithecus freybergi, αν θελήσουμε να γράψουμε στα ελληνικά το γένος αυτό της οικογένειας των ανθρωπιδών, θα πρέπει να γίνει γραικοπίθηκος, και το είδος να γίνει γραικοπίθηκος του Φράιμπεργκ (από τον Γερμανό γεωλόγο Bruno von Freyberg, στον οποίο έφτασε η γνάθος που βρέθηκε το 1944 και ο οποίος θεώρησε ότι πρόκειται για είδος πιθήκου).
Μπορεί κάποιοι να χρησιμοποιούν για το γένος το παρατσούκλι «Ελ Γκρέκο», αλλά η σοβαρή μεταγραφή θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι ο Γραικός ήταν ελληνική λέξη που πήραν οι Ρωμαίοι και την έκαναν Græcus.
Σε μελέτη του 2015 για την παλαιοντολογία των σπονδυλωτών διαβάζουμε:
Γραικοπίθηκο βρίσκουμε και στη βικιπαίδεια. Ευτυχώς. Δεν θέλουμε να επαναληφθεί το φαινόμενο με το orthopaedics, που με καθυστέρηση 100 ετών παρατηρήσαμε το ae της ξένης λέξης και σκεφτήκαμε ότι είναι ντροπή να διατηρούν οι ξένοι το -αι- και εμείς να το ξεχνάμε.
Ο Graecopithecus freybergi, αν θελήσουμε να γράψουμε στα ελληνικά το γένος αυτό της οικογένειας των ανθρωπιδών, θα πρέπει να γίνει γραικοπίθηκος, και το είδος να γίνει γραικοπίθηκος του Φράιμπεργκ (από τον Γερμανό γεωλόγο Bruno von Freyberg, στον οποίο έφτασε η γνάθος που βρέθηκε το 1944 και ο οποίος θεώρησε ότι πρόκειται για είδος πιθήκου).
Μπορεί κάποιοι να χρησιμοποιούν για το γένος το παρατσούκλι «Ελ Γκρέκο», αλλά η σοβαρή μεταγραφή θα πρέπει να λάβει υπόψη ότι ο Γραικός ήταν ελληνική λέξη που πήραν οι Ρωμαίοι και την έκαναν Græcus.
Σε μελέτη του 2015 για την παλαιοντολογία των σπονδυλωτών διαβάζουμε:
Μια κάτω γνάθος πρωτεύοντος, από τη θέση Πύργος Βασιλίσσης κοντά στην Αθήνα, που αναφέρεται ως Graecopithecus freybergi (γραικοπίθηκος του Φράιμπεργκ), δεν είναι καλά διατηρημένη και στερείται δοντιών, πλην του πολύ τριμμένου δεξιού m2, γεγονός που δεν επιτρέπει ακριβείς συγκρίσεις και παρατηρήσεις με τα άλλα γνωστά ανθρωποειδή.
Γραικοπίθηκο βρίσκουμε και στη βικιπαίδεια. Ευτυχώς. Δεν θέλουμε να επαναληφθεί το φαινόμενο με το orthopaedics, που με καθυστέρηση 100 ετών παρατηρήσαμε το ae της ξένης λέξης και σκεφτήκαμε ότι είναι ντροπή να διατηρούν οι ξένοι το -αι- και εμείς να το ξεχνάμε.