Ολυμπιάδα 2016 - στο Ρίο της Βραζιλίας και όχι του Αντίρριου

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώνες στη Βραζιλία αρχίζουν επίσημα από αύριο (άτυπα άρχισαν από προχτές, αλλιώς δεν χωράει το ποδοσφαιρικό τουρνουά), και ο γκούγκλης μας χαρίζει μια εικόνα του πίνακα των μεταλλίων που δεν θα ξαναδούμε μέχρι την επόμενη παραμονή Ολυμπιάδας (αν και εφόσον):

Rio.JPG

Στο μεταξύ, και οι τρεις είναι δρομαίες (και δημιουργούν ένα πρωτοφανές ρεκόρ):

The Trio [goes] to Rio (οι τρίδυμες Εσθονές μαραθωνοδρόμοι).
 

SBE

¥
Θα περίμενα να λέει ο τίτλος στο Ρίο της Βραζιλίας και όχι της Αχαΐας, που κάνει και ρίμα. :laugh:

ΥΓ παρεμπιπτόντως, η αγγλική Βίκη στο λήμμα Ρίο Αχαΐας είναι σκέτη παραπληροφόρηση. Τί sandy beaches υπόσχεται στους παραθεριστές (ενώ ο λόγος που πάμε εμείς για μπάνιο στο χωριό είναι γιατί ακριβώς δεν έχει άμμο), μπερδεύει το σταθμό του τρένου με άλλη περιοχή κλπ κλπ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Στο μεταξύ, και οι τρεις είναι δρομαίες (και δημιουργούν ένα πρωτοφανές ρεκόρ):

The Trio [goes] to Rio (οι τρίδυμες Εσθονές μαραθωνοδρόμοι).

Απόλαυση:

As Lea Luik waited in a Soviet-era taxi, her husband, Henno, carried their newborns from the nursery. One, then two, then three.
In retellings, the punch line is always the taxi driver’s reaction: “Are you going to empty the whole hospital?”​

Ελπίζω, αν λάβουμε υπόψη μας και το πανάρχαιο νόημα των Ολυμπιακών, όλοι οι κουζουλοί αυτού του κόσμου να κάτσουν στ' αβγά τους αυτές τις μέρες και να μας αφήσουν να παρακολουθήσουμε ήσυχοι ό,τι είναι να δούμε. Θα έχουν όλο τον καιρό μετά να ανατιχτούνε ή να μας κάνουν να θέλουμε να ανατιναχτούμε εμείς.
 

SBE

¥
Λόγω της διαφοράς ώρας δε με βλέπω να πολυβλέπω Ολυμπιακούς φέτος. Τα βραδινά θα συμβαίνουν τα ξημερώματα.
 

nickel

Administrator
Staff member
Μόνο διαφορά ώρας; Εδώ έχουμε διαφορά εποχής.
 

SBE

¥
Σκέψεις για την τελετή έναρξης: είχε μερικά καλά στοιχεία, αλλά προσπάθησαν τόσο πολύ να αποφύγουν τα κλισέ που μας φλόμωσαν στα νεότερα κλισέ της μουσικής που ακούς σε ταινίες που εξελίσσονται στις φαβέλες στη σκηνή που ο κακός (συνήθως μαύρος με τατουάζ, χρυσό δόντι και καπέλο φορεμένο ανάποδα) πλακώνει στο ξύλο τους καλούς (συνήθως μαύρους χωρίς τατουάζ και με αμάνικη φανέλα και αυτοί φωνάζουν Ζουαου, πουρ φαβουορ), πριν τους δολοφονήσει ενώ η οθόνη θολώνει σιγά σιγά από τα αίματα. Και τελικά δεν το αποφύγανε το κλισέ, αφού στο τέλος μας βάλανε και καρναβάλι.
Μου φάνηκε πολύ φτωχική τελετή κι αυτό το λέω γνωρίζοντας ότι είχαν λίγα λεφτά για τελετές. Αλλά έχουμε δει κι άλλες οικονομικές τελετές και ήταν πολύ πιο εντυπωσιακές (π.χ. στο Βανκούβερ, που ήταν όλη η τελετή CGI). Εδώ έδινε ώρες ώρες την εντύπωση ότι κάποιοι τραγουδιστές κλείστηκαν για να εμφανιστούν σε τιμή ευκαιρίας και νόμιζαν ότι βρίσκονται ακόμα στην πίστα του σκυλάδικου που εμφανίζονται (ή τέλος πάντως, το βραζιλιάνικο αντίστοιχο των σκυλάδικων). Και ενδυματολογικά και με όλη την εμφάνισή τους.
Το κομμάτι με τους ιθαγενείς και τα λάστιχα υπερβολικά μεγάλο και είχα αρχίσει να βαριέμαι σε κάποιο σημείο, ευτυχώς τελείωσε. Πολύ καλή ιδέα αυτό με τους σπόρους που φύτευαν οι αθλητές, το γύρω γύρω της ολυμπιακής φλόγας και η επιλογή του αθλητή που άναψε τη φλόγα. Όσο για το κορίτσι από την Ιπανέμα, έχουν αλλάξει οι καιροί και δεν περπατάει πιά στην πλάζ με τα μπανιερά του (μαγιπω, φορεματάκι, τσάντα θαλάσσης, ξαπλώστρα) αλλά με βραδυνή τουαλέτα από αλουμινόχαρτο.
Τα πυροτεχνήματα έκαναν ώρες ώρες να μοιάζει σα να είχε πέσει πυρηνική βόμβα στο Μαρακανά (μου άρεσαν, αλλά γενικά μου αρέσουν τα πυροτεχνήματα). Το μαραφέτι με τη φλόγα από την άλλη έμοιαζε σαν κερί με σιτρονέλα, όντως, όπως η γελοιογραφία του Νιουγιόρκερ. Και οι χρωματικές εναλλαγές έκανα σε μια στιγμή το άγαλμα του Χριστού να μοιάζει έτοιμο να πέσει.
Παρεμπιπτόντως, οι Βραζιλιάνοι όταν χαίρονται φωνάζουν ου; Ρωτάω γιατί όλες οι επευφημίες ξεκινούσαν μ'ενα ουουουουουουυ που μετά γινόταν γενικό χειροκρότημα και δεν ξέρω αν τελικά οι θεατές ήταν δυσαρεστημένοι ή ευχαριστημένοι (το ου ακούγεται και στην είσοδο της ομάδας της Βραζιλίας).
 

nickel

Administrator
Staff member
Ένας θεός ξέρει πώς άντεξα μέχρι τις 6:30 Ελλάδος (αν και κάποτε αυτά τα ξενύχτια ήταν ψωμοτύρι). Ευτυχώς το βαρετό κομμάτι της παρέλασης ήταν αρκούντως πολύχρωμο και η δουλειά που έκανα στη διπλανή οθόνη δεν προσφερόταν για χασμουρητά. Οι Έλληνες αφηγητές είχαν πολλά προβλήματα. Τη μεταφορά της σημαίας, που συχνά γίνεται με πολύ υποβλητικό τρόπο, τη δολοφόνησαν στεγνά. Η επανάληψη είναι στις 21:30 απόψε. Να έχουν άραγε επιμεληθεί τα τραγικά σημεία; Κατά τ’ άλλα, με μάγεψε ο βωμός και ενδιαφέρον είχε η απονομή του νέου βραβείου της ΔΟΕ στον Κιπ Κέινο, ιδιαίτερα η πινελιά με το κοριτσάκι με το περιστέρι που έχει ξεμείνει και τρέχει να τους προλάβει. Το όλο θέαμα χρειαζόταν περισσότερες τέτοιες πινελιές, που δεν έχουν κόστος αλλά απαιτούν έμπνευση.
 
Last edited by a moderator:

SBE

¥
Συμφωνώ με τις πινελιές που δεν έχουν κόστος. Νομίζω ότι η χτεσινή τελετή δεν είχε αρκετές και το αποτέλεσμα ήταν ότι φαινόταν η έλλειψη κόστους (που δεν είναι κακό, αρκεί το αποτέλεσμα να είναι καλό, π.χ. παλιότερα που δεν είχαμε δυνατότητες για εφφέ κλπ όλα γίνονταν με πολύ χαμηλότερο κόστος και δεν είχαμε παράπονο οι θεατές).
Κοιτάζοντας πεταχτά την παρέλαση παρατηρησα όντως πάρα πολύ χρώμα με μεγάλη δόση φολκλόρ, αν κα η είσοδος της ελληνικής ομάδας στην αρχη με προετοίμασε ψυχολογικά για ουδέτερες στολές και οι Γερμανοί με προβλημάτισαν- πήγαν για φολκλόρ των Άλπεων με μεταμοντερνο.

Ας μείνουμε επομένως στο Καμερούν που τα έδωσε όλα απο άποψη σχεδίου και χρώματος
 

nickel

Administrator
Staff member
Με το καλό. Η Άννα Κορακάκη πήρε το χάλκινο στα 10 μέτρα σκοποβολή με αεροβόλο πιστόλι. Και εις ανώτερα.

 

nickel

Administrator
Staff member
Πρέπει να ήμουν από τους πρώτους που ανέβασαν την είδηση για τις δύο νίκες της Κορακάκη και οι φωτογραφίες στήθηκαν ερασιτεχνικά από τη μετάδοση της ΕΡΤ. Καθώς ανέβαζα τις ειδήσεις, σκεφτόμουν για πολλοστή φορά ότι με κάτι τέτοια βγαίνει στην επιφάνεια η εθνική περηφάνια που νομίζαμε (μερικοί μερικοί) ότι τόσο επιμελώς κρύβαμε. Κάπως διαφορετικά, ελπίζω, στην περίπτωσή μου από τον τρόπο που το νιώθουν άλλοι. Πρώτα απ’ όλα, η ταύτιση με την προσωπική αγωνία του αθλητή με τον οποίο τυχαίνει ή διαλέγεις να ταυτιστείς — και συχνά διαλέγεις τον πιο κοντινό σου, τον γείτονά σου, τον συμπατριώτη σου. Εδώ οπωσδήποτε η χαρά για μια χαριτωμένη και μικρή στην ηλικία κοπελιά. Οπωσδήποτε, στην περίπτωσή μου, η χαρά να βλέπεις τον πατέρα να καμαρώνει για το παιδί του. Την έβλεπα την αγωνία του και τη μοιραζόμουν, στα 25 μέτρα, όταν μπήκαν στον 6ο γύρο και έγινε θρίλερ ο αγώνας για το χρυσό. Αυτά. Ίσως ακόμη γιατί σκέφτηκα ότι θα χάρηκαν και πολλοί πικραμένοι συμπατριώτες μας. Αλλά μέχρι εκεί.

Καμιά σκέψη ότι είμαστε περιούσιος λαός, ότι μας χρωστάνε τα μετάλλια, ότι λίγο να προσπαθήσουμε και θα ξαναγίνουμε οι πρώτοι και καλύτεροι, ότι τρέχει στις φλέβες μας το αίμα αρχαίων Ολυμπιονικών, και άλλες τέτοιες σκέψεις, καραμέλες του κάθε κομπλεξικού κοκορόμυαλου. Καμία σχέση με αναρτήσεις σαν την παρακάτω. Δεν είναι αθλητισμός αυτό — αθλιότητα είναι.




hariklin.jpg
 

SBE

¥
Νίκελ, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αισθάνεσαι την ανάγκη να ζητήσεις προκαταβολικά συγγνώμη μη σε περάσουμε για εθνικιστή που πανηγύρισες.
Από την άλλη, το μόνο που μπορώ να πω για αυτό που επισυνάπτεις είναι ότι χρειάζεται να αρχίσει το ΕΣΥ συστηματικό έλεγχο για Αλτσχάιμερ, γιατί η επιθετικότητα είναι ένα από τα πρώιμα συμπτώματα, πριν ακόμα εμφανιστεί η άνοια.
Δηλαδή αν στη δεύτερη θέση είχαμε Νέα Ζηλανδία και στην Τρίτη νησιά Μάρσαλ τί ακριβώς θα σχολιάζαμε;
(διάλεξα δύο τυχαίες χώρες που δεν τις συζητάμε ποτέ στην Ελλάδα).

ΥΓ Πάντως κάτι πρέπει να γίνεται τελευταία στην Ελλάδα, γιατί με αφορμή την Κορακάκη έχω διαβάσει ΤΙΣ βλακείες, π.χ. κάποιος έλεγε ότι τα όπλα δεν είναι για τα κορίτσια- ξεχνώντας την Κασούμη, που μας είχε εκπροσωπήσει σε κάμποσες ολυμπιάδες στη σκοποβολή, άλλος έλεγε ότι τα αεροβόλα και η σκοποβολή δεν είναι σοβαρό άθλημα (ενώ π.χ. η σκοποβολή με κινούμενο στόχο την κατσίκα του γείτονα ή και τον ίδιο το γείτονα, είναι).
 

SBE

¥
Χτες είχε γίνει θέμα στις ειδήσεις το ότι η μανούλα ενός από την ομάδα της συγχρονικής κατάδυσης (άνδρες, 10μ) του ΗΒ, που πήρε χάλκινο, τα έβαλε με τις εφημερίδες, που έδειξαν μόνο τον άλλο αθλητή κι όχι και το γιό της που ήταν το 50% της ομάδας. Και μάλιστα όχι μόνο τον φάγανε στις φωτογραφίες αλλά δεν έβαλαν ούτε το όνομά του αλλά έγραψαν "Ο Τομ Ντέιλι κι ο παρτενέρ του".

Άκουγα λοιπόν στο ραδιόφωνο που έλεγαν ότι ο ανώνυμος παρτενέρ μαζί με τον δίδυμο αδερφό του ξεκίνησαν προπόνηση σε ηλικία έξι ετών στο κολυμβητικό κέντρο του Κάιμπριτζ (υποθέτω τόπος καταγωγής τους), έδειξαν νωρίς το ταλέντο τους και μέχρι τα 17 προπονούνταν καθημερινά, εφτά μέρες την εβδομάδα, από ένα τρίωρο. Μετά πριν δυο χρόνια μετακόμισαν στο Πλύμουθ που υπάρχει ειδικό κέντρο προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς. Και ο ένας από τους δίδυμους έγινε ομάδα με τον Ντέιλι, που ήταν το αστέρι του 2012 για το ΗΒ.
Και σκεφτόμουνα πώς να μην γίνει θηρίο η μανούλα του άλλου (που λέγεται Νταν Γκουντφέλοου) ; Η γυναίκα πέρασε 11 χρόνια της ζωής της στις πισίνες να πηγαινοφέρνει τα παιδιά στην προπόνηση, από τα έξι μέχρι τα δεκαεφτά. Κάθε μέρα. Βρέξει χιονίσει, γιορτές- αργίες κλπ. Όλη η ζωή της οικογένειας περιστρεφόταν γύρω από αυτό. Χώρια τις αγωνίες σε τραυματισμούς κλπ (ποτέ κανείς δε μιλάει για τους τραυματισμούς). Χώρια τα έξοδα για συμπληρωματικά μαθήματα- υποθέτω στην περίπτωσή τους μπαλέτο ή γυμναστική. Κι όλα αυτά από την τσέπη τους για πολλά χρόνια, μέχρι να ανακαλύψει το κράτος το ταλέντο και να το αναλάβει. Και φυσικά χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα κερδίσει μετάλλιο ή ότι θα καταφέρει να βιοποριστεί από τις επιτυχίες του.

Επομένως Νίκελ, που λες για τον πατέρα της μικρής στη σκοποβολή, το ίδιο είναι: ο άνθρωπος όχι μόνο έχει αγωνία σαν φίλαθλος, αλλά εκείνη την ώρα σκέφτεται και τα 15 χρόνια που προηγήθηκαν.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Ακριβώς. Κι εγώ χάρηκα πολύ με τη νίκη της Κορακάκη, όμως με την τύπου Κλιν εθνικιστική υπερηφάνια του καναπέ για την επιτυχία ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην προπόνηση παθαίνω αναγούλα. Πρώτον διότι οι αθλητές στην Ελλάδα προπονούνται συνήθως σε άθλιες εγκαταστάσεις, συνήθως με ελάχιστη (αν όχι καθόλου) στήριξη από το κράτος, αλλά την εθνική υπερηφάνια την νιώθουμε με το μετάλλιο και όχι πριν, και δεύτερον, τράβα ρε φίλε να δεις το συνολικό αριθμό μεταλλίων που θα πάρει η κάθε χώρα και μετά χοροπήδα που «νίκησες τη Ζίμενς» (λες και είναι όλοι οι Γερμανοί/Ελβετοί/Γάλλοι κτλ το ίδιο. Πόση αναγούλα).
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Δύο μετάλλια στην ίδια Ολυμπιάδα η Άννα Κορακάκη. Ένα μεγάλο μπράβο της. Ολόδικό της. Και των δικών της. Και όσων την στήριξαν και θα την στηρίζουν και αύριο. Και μεθαύριο.

Ένα μετάλλιο στην Ολυμπιάδα, ένα βραβείο σε φεστιβάλ, ένα μπεστ σέλερ, ένας πίνακας πανάκριβος -- όλα αυτά δείχνουν ότι κάνεις πολύ καλά τη δουλειά σου. Είσαι ξεχωριστός στη χώρα σου και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δουλεύεις, προπονείσαι, δοκιμάζεσαι καθημερινά αντί να χαβαλεδιάζεις. Έχεις αποτυχίες πριν έρθουν οι επιτυχίες. Και τότε νιώθεις καλά με τον εαυτό σου γιατί βλέπεις ότι η προσπάθειά σου έπιασε τόπο.

Το ίδιο γίνεται σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής όπου κάποιος θέλει να ξεχωρίσει. Μπορεί να χρειάζεται λιγότερο ή περισσότερο ταλέντο -- μα όποιον βρει το ταλεντόμετρο, τον περιμένει ένα Νόμπελ Φυσικής. Μπορεί να χρειάστηκες λιγότερη ή περισσότερη τύχη ή ευνοϊκές συμπτώσεις -- από το πού γεννήθηκες και πού μεγάλωσες, από τους γονείς που σε στήριξαν ως τον δάσκαλο που σε κατεύθυνε, μέχρι τη βοήθεια που είχες ή δεν είχες από τους γύρω σου.

Στις τέχνες, στις επιστήμες, στην επαγγελματική ζωή, στην καθημερινότητα της οικογένειας. Τίποτα ξεχωριστό, που να αξίζει, δεν είναι χαρισμένο. Όλα κατακτιούνται με δουλειά, με ιδρώτα, με νίκες και με ήττες.
 

nickel

Administrator
Staff member
Και το πιο διάσημο ζευγάρι στήνει το σύντομο μήνυμά του για τους Ολυμπιακούς. Περιζήτητοι θα γίνουν μόλις λήξει το τρέχον συμβόλαιό τους.


 
Top