The Islamic State

Το μόρφωμα που προέκυψε από τις τραγικές εξελίξεις στη Συρία και το Ιράκ, το μη αναγνωρισμένο «χαλιφάτο» που τώρα ονομάζεται Ισλαμικό Κράτος, έχει ήδη προκαλέσει και διάφορα μπερδέματα σε σχέση με την ονομασία του. Στα αγγλοσαξονικά μέσα οι δύο επικρατέστερες ονομασίες που είχαν κυκλοφορήσει είναι The Islamic State of Iraq and the Levant (ISIL, προφέρεται άισιλ) και The Islamic State of Iraq and Syria (ISIS, προφέρεται άισις, σαν τη θεά της αρχαίας Αιγύπτου).

Το δεύτερο (ISIS) αποδίδεται:
το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας
το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία

Το πρώτο (ISIL) αποδίδεται:
το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε
το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε
το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολής
το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Ανατολή
το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Εγγύς Ανατολής
το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την Εγγύς Ανατολή

καθώς και παραλλαγές με «Μέση Ανατολή» και «Ανατολική Μεσόγειο» ή την πρόθεση να επαναλαμβάνεται στο δεύτερο άρθρο (π.χ. «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία» — αυτό θα μπορούσε να είναι και δύο κράτη).

Συχνά τα ονόματα συνοδεύονται από το λάθος ακρωνύμιο, π.χ. «το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIS)» και το αντίστροφο. Θεόστραβο είναι επίσης να γράφουμε το ακρωνύμιο στα ελληνικά, «ΙΣΙΣ», αφού δεν αντιστοιχεί σε τίποτα, ούτε σε αρχικά ούτε σε προφορά.

Προς το παρόν, έχει απλοποιηθεί η ονομασία σε «Ισλαμικό Κράτος» και ελπίζω σύντομα να ονομαστεί «το βραχύβιο Ισλαμικό Κράτος» ή «το αλήστου μνήμης Ισλαμικό Κράτος».

http://en.wikipedia.org/wiki/Islamic_State_of_Iraq_and_the_Levant
http://el.wikipedia.org/wiki/Ισλαμικό_Κράτος

Εδώ ΙΚΙΛ, αλλά και (ισλαμικό) Χαλιφάτο, για το οποίο υπάρχουν αρκετά ευρήματα.

Νομίζω ότι για το «ισλαμικό χαλιφάτο» δεν φτάνει να αυτοανακηρυχτεί έτσι κάποια οντότητα, θα πρέπει να γίνει αποδεκτή και από τις υπόλοιπες μωαμεθανικές χώρες (κάτι που δεν νομίζω ότι ισχύει).

Επίσης: υπάρχει περίπτωση το χαλιφάτο να μην είναι ισλαμικό;

SBE said:

Επίσης: υπάρχει περίπτωση το χαλιφάτο να μην είναι ισλαμικό;

Click to expand...

Όχι, αλλά υπάρχει περίπτωση το ισλαμικό να μην είναι χαλιφάτο.

Για να σοβαρέψουμε -κι ενώ επί της ουσίας έχεις δίκιο- στην πράξη, η παράθεση της λέξης ισλαμικό συνηθίζεται καθώς, γενικά, προσφέρει έναν αρχικό προσανατολισμό σ΄αυτούς που δεν είναι πολύ σίγουροι για το τι είναι ένα χαλιφάτο και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελεί μια πρώτη αναφορά στην -αδιάλλακτη- τοποθέτηση του μορφώματος σε σχέση με τα θρησκευτικά πιστεύω, όπως επίσης και στον θεοκρατικό και ιεροπολεμικό (τζιχαντιστικό) χαρακτήρα του.

Ίσως γι' αυτό και τα 1.490.000 "ακαθάριστα" αποτελέσματα του google για το Islamic Caliphate.

drsiebenmal said:

Νομίζω ότι για το «ισλαμικό χαλιφάτο» δεν φτάνει να αυτοανακηρυχτεί έτσι κάποια οντότητα, θα πρέπει να γίνει αποδεκτή και από τις υπόλοιπες μωαμεθανικές χώρες (κάτι που δεν νομίζω ότι ισχύει).

Click to expand...

Ιστορικά, κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε στην πράξη, για αυτό και υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες συνυπήρχαν έως και τρία χαλιφάτα (Αββασίδες στη Βαγδάτη, Ομμεϋάδες στην Κορδούη, Φατιμίδες σε Καϊρουάν/Μαχντίγια/Κάιρο). Αρκεί η ανακήρυξη ενός προσώπου ως ηγέτη των πιστών (χαλίφη) και, φυσικά, η διακήρυξη οικουμενικότητας ως προς την ηγεσία αυτή.

Σωστό, δεν το σκέφτηκα στην ιστορική του προοπτική.

Η γουίκη κάνει πάντως διάκριση σε κύριο (main) χαλιφάτο (αυτό που τελικά το κατάργησε ο Κεμάλ) και παράλληλα χαλιφάτα (ένα, μάλιστα, διαρκεί από το 1909 μέχρι σήμερα, με έδρα προσωρινά στο... Λονδίνο).

Τι σημαίνει Orobpa;

Κάπως έτσι προφέρεται η Ευρώπη στα Αραβικά. Υποθέτω λοιπόν ότι πρόκειται για φωνητική μεταγραφή.

Α, ώστε أوروبا :) — θενξ!

Zazula said:

Τι σημαίνει Orobpa;

Click to expand...

Orobpa is obviously Europe, details follow.

A quick search on google returned this news piece in Greek first:
Eβαλαν την Ελλάδα στον χάρτη του Ισλάμ ως... OROBPA των Βαλκανίων


Here's a short explanation of the 10 renamed territories on the ISIS map:

Orobpa: Balkan states, Hungary, Austria, Moldova, Romania and Black Sea Ukraine (Crimea-Odessa);
Andalus: Portugal and Spain;
Sham-Iraq: Saudi Arabia, Iraq, Syria, Lebanon, Jordan and Israel;
Anathol: Western Turkey;
Khurasan: Russian Caucasus (Chechnya, Dagestan, Ingushetia), Azerbaijan, Kazakhstan, Kyrgyzstan, Turkmenistan, Tajikistan, Uzbekistan, Eastern Iran, Afghanistan, India, Pakistan and Indonesia;
Hijaz: Arabian Gulf States, Southern Saudi Arabia and Northern Oman;
Al Kinana (Qinana): Egypt, Eastern Libya, Northeast Chad and Northern Sudan;
Maghreb: Libya, Tunisia, Algeria, Morocco and Mauritania;
Yaman: Yemen and Southern Oman;
Habasha (Land of): Ethopia and Somalia.
(http://sfppr.org/2014/09/fighting-for-jihad-isis-maps-its-five-to-ten-year-master-plan/)

US results list Orobpa as South Eastern Europe in parentheses, while Israeli sites list it as Orobpa (the Balkans).

Perhaps unsurprisingly, the ISIS map looks a lot like a copy of the former Ottoman Empire's map!
Notice how none of the central or northern European countries appear to be included?

Yes, SBE.
It includes both Islamic and currently non-Islamic states. Details in message #11.

Να προσθέσουμε και τα Daech [FR] (داعش, Dāʿiš [ˈdaːʕiʃ ], αγγλιστί Daesh):

http://www.independent.co.uk/news/w...what-do-the-different-names-mean-9750629.html

Palavra said:

Να προσθέσουμε και τα Daech [FR] (داعش, Dāʿiš [ˈdaːʕiʃ ], αγγλιστί Daesh):Daesh

Click to expand...

Μου λένε από τη Γαλλία ότι το Νταές είχε ήδη επικρατήσει στα γαλλικά ΜΜΕ. Το πρόβλημα της ορολογίας αντανακλά την ποικιλία των ονομάτων που και η ίδια η οργάνωση χρησιμοποιεί. Παραθέτω από ένα καλό άρθρο:

Although the movement has changed its name seven times and has had four leaders, it continues to treat Zarqawi as its founder, and to propagate most of his original beliefs and techniques of terror. The New York Times refers to it as “the Islamic State, also known as ISIS or ISIL.” Zarqawi also called it “Army of the Levant,” “Monotheism and Jihad,” “al-Qaeda in Iraq,” and “Mujihadeen Shura Council.” (A movement known for its marketing has rarely cared about consistent branding.) I will simplify the many changes of name and leadership by referring to it throughout as “ISIS,” although it has of course evolved during its fifteen years of existence.

Click to expand...

Το συγκεκριμένο άρθρο (εδώ) μού έδωσε αρκετές πληροφορίες. Αν έχετε χρόνο και υπομονή, διαβάστε το όλο.

Εμένα, πάντως, αυτό το Dawlat al-Islamiyah με «ισλαμικό δοβλέτι» μού μοιάζει.

pidyo said:

Μου λένε από τη Γαλλία ότι το Νταές είχε ήδη επικρατήσει στα γαλλικά ΜΜΕ.

Click to expand...

Άκουγα προχτές τον Ζιπέ στη γαλλική τηλεόραση ν' αναφέρεται συνεχώς στο "Νταές" (κι επειδή είχα καιρό να δω γαλλική τηλεόραση, μου πήρε λίγο να καταλάβω τι εννοούσε).

Πολύ σωστοί οι Γάλλοι. Πρώτη αποστολή στον πόλεμο είναι να προσδιορίσεις τον εχθρό σου. Να τον ονοματίσεις. Να του δώσεις έτσι υπόσταση, αλλά με τους όρους τους δικούς σου, όχι με τους δικούς του.

Τις πρώτες ώρες μετά στη σφαγή δαγκώθηκα γιατί ο Ολάντ έλεγε κάθε τόσο «οι βάρβαροι», και φοβήθηκα μήπως παγιωνόταν η έκφραση «οι Βάρβαροι», όχι ως επίθετο αλλά ουσιαστικοποιημένο. Όχι, δεν είμαστε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία για να χρησιμοποιούμε ετικέτες που διαλαλούν κατηγορίες πολιτιστικής ανωτερότητας. Είμαστε τα παιδιά της νεοτερικότητας και της μετανεοτερικότητας, με την επίγνωση ότι είμαστε ένας πολιτισμός ανάμεσα σε πολλούς άλλους πάνω στον πλανήτη, συγχρονικά και διαχρονικά. Ξέρουμε να κάνουμε τις πρέπουσες διακρίσεις.

Και επί τη ευκαιρία, κάτι παλιότερο:

Αν συμφωνήσουμε ...

Earion said:

... ότι δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι φονταμενταλιστές, δεν είναι όλοι οι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι ριζοσπαστικοποιημένοι, και δεν είναι όλοι οι ριζοσπαστικοποιημένοι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι βίαιοι ιεροπολεμιστές, τότε μπορούμε να συνεννοηθούμε (να συνεννοηθούμε μεταξύ μας εννοώ, γιατί με αρκετούς ιεροπολεμιστές δεν μπορεί κανείς να συνεννοηθεί). Διστάζω ακόμα να αποδεχτώ ανεπιφύλακτα τον νεοπαγή όρο «ισλαμοφασίστες» για να τους περιγράψω, αν μη τι άλλο για λόγους ιστορικούς, γιατί προκαλείται μεγαλύτερη σύγχυση όταν μπερδεύουμε όρους από άσχετες εποχές.

Click to expand...

Βρήκα το παρακάτω κείμενο, που δίνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα της νοοτροπίας των ιεροπολεμιστών. Η αναβίωση της πολεμικής αρετής των Αράβων της εποχής των κατακτήσεων διατρανώνεται μέσα και από την ποίηση --την παραδοσιακή. Ξαναζούμε τις σταυροφορίες ...

Γιατί οι τζιχαντιστές λατρεύουν την ποίηση

Κατερίνα Ι. Ανέστη (protagon, 15.11.2015)

Οι τζιχαντιστές τρέφονται με μίσος, με τυφλή πίστη στην αφανιστική βία, με μια διεστραμμένη απόδοση θείου δικαίου. Τους τα «ταΐζει» μεταξύ άλλων η ποίησή τους: Στίχοι ποτισμένοι με συναίσθημα και προπαγάνδα που φουσκώνει το στήθος τους όταν εκτελούν αθώους πολίτες πάνω στη στιγμή της ανέμελης χαράς τους. Ποίηση που «ανταμείβει» τους τρομοκράτες με την ύψιστη ηδονή την ώρα που πυροδοτούν τα εκρηκτικά με τα οποία έχουν ζωστεί πέφτοντας με φόρα στα πλήθη των αλλόθρησκων. Οι ποιητές τους είναι μορφές απόλυτου σεβασμού, είναι συχνά οι ίδιοι οι ηγέτες τους. Το ξέρατε ότι ο Μπιν Λάντεν ήταν (και) ποιητής;

Αντιλαμβάνομαι πως η διατύπωση ότι η ποίηση οπλίζει δολοφόνους σοκάρει. Αυτό που για τους περισσότερους είναι ελεγεία της ζωής και του έρωτα, ανύψωση του πόνου της ύπαρξης που οδηγεί εν τέλει στην κάθαρση, για τους τζιχαντιστές είναι το έρεβος του θανάτου. Τα ποιήματα που διαβάζουν ή γράφουν, είναι ποτισμένα από συναίσθημα και εικόνες. Με στίχους σβέλτους, κοφτούς, μελό και θριαμβικούς μαζί. Ποιήματα παλιά, εκατοντάδων ετών που μπαίνουν σε νέα νοηματική σήμανση και στοχευμένα νέα ποιήματα. Οι τζιχαντιστές παράγουν χιλιάδες στίχους, μιλούν για αυτούς σε ειδικά φόρουμ στο διαδίκτυο, διοργανώνουν διαγωνισμούς με μεγάλες χρηματικές αμοιβές, τα τουϊτάρουν.

..................


Αξίζει να διαβάσετε το εκτενές άρθρο του The New Yorker από τον Ιούνιο του 2015:

Battle Lines

Want to understand the jihadis? Read their poetry

Robyn Creswell and Bernard Haykel (The New Yorker, June 8, 2015)

ISIS, Al Qaeda, and other Islamist movements produce a huge amount of verse. The vast majority of it circulates online, in a clandestine network of social-media accounts, mirror sites, and proxies, which appear and disappear with bewildering speed, thanks to surveillance and hacking. On militant Web sites, poetry-discussion forums feature couplets on current events, competitions among duelling poets, who try to outdo one another in virtuosic feats, and downloadable collections with scholarly accoutrements. ([A celebrated recent poetry collection] includes footnotes that explain tricky syntax and unusual rhyme schemes.)

Analysts have generally ignored these texts, as if poetry were a colorful but ultimately distracting by-product of jihad. But this is a mistake. It is impossible to understand jihadism—its objectives, its appeal for new recruits, and its durability—without examining its culture. This culture finds expression in a number of forms, including anthems and documentary videos, but poetry is its heart. And, unlike the videos of beheadings and burnings, which are made primarily for foreign consumption, poetry provides a window onto the movement talking to itself. It is in verse that militants most clearly articulate the fantasy life of jihad.

....................

Κι άλλο ένα, ειδικά για τη ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικά αποκλεισμένων νέων:

Ένας ψυχαναλυτής του Πανεπιστημίου της Λυών για τις επιθέσεις στο Παρίσι

Συνέντευξη του ψυχαναλυτή Κώστα Νασίκα στην Κρυσταλία Πατούλη (tvxs, 16 Νοεμβρίου 2015)

Κρ.Π.: Είστε αισιόδοξος; Πώς βλέπετε τα πράγματα; Κ.Ν.: Όχι δεν είμαι αισιόδοξος. Απαισιόδοξος είμαι. Βλέποντας τους νέους εδώ γύρω, είμαι απαισιόδοξος. Αλλά όντας απαισιόδοξοι δεν σημαίνει ότι σταματούμε να είμαστε σε εγρήγορση και να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την ανθρώπινή μας διάσταση, τη ζωή.


Αυτοί οι νέοι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, είναι πλέον όργανα ορισμένων οι οποίοι τους στέλνουν να κάνουν κάποιες πράξεις, χωρίς οι ίδιοι να έχουν καμιά υποκειμενική κρίση για το τι κάνουνε.
Κρ.Π.: Κι αυτό από την ανάγκη τους να ανήκουν σε μία «οικογένεια»; Και σε μία ευρύτερη οικογένεια που είναι η κοινωνία;

Κ.Ν.: Βεβαίως. Ναι. Έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη, να τους αγαπάει κάποιος, να υπακούουν σε κάποιον για να τους αγαπάει, που σημαίνει ότι δεν έχουν καμία υποκειμενική διάσταση.

Είναι πεπεισμένοι ότι τους αγαπάει ο αρχηγός τους γιατί τον υπακούουν απόλυτα. Μέχρι να θυσιάσουν και τη ζωή τους. Η ζωή τους είναι λεπτομέρεια. Προτεραιότητα είναι το να τους αγαπάει κάποιος.
Και καθώς η θρησκευτική εξήγηση τους δίνει και ένα μετά θάνατον πολύ ωραίο σχέδιο, δεν έχουν κανένα δισταγμό πλέον. Η προτεραιότητά τους είναι κάποιος να τους αγαπάει.