bullying = (σχολικός κτλ) εκφοβισμός· τραμπουκισμός

Η επίσημη απόδοση που κυκλοφορεί στην εκπαιδευτική αργκό είναι σχολικός εκφοβισμός. Καλή απόδοση μεν, αλλά όχι λειτουργική για όλες τις χρήσεις.

Για παράδειγμα, δεν πολυκολλάει στον τίτλο του άρθρου της Ρέας Βιτάλη από το protagon: "Μαμά, έχεις πάθει bullying;", διότι αποκλείεται να έλεγε ποτέ ένα παιδί: "Μαμά, έχεις υποστεί ποτέ σχολικό εκφοβισμό;"
Από την άλλη, βρίσκω ακόμη χειρότερο το έκτρωμα "έχεις πάθει bullying", λες και το bullying είναι κάποιος εξειδικευμένος τεχνικός όρος που δεν έχει αντίστοιχό του στην ελληνική γλώσσα.
Προσωπικά τη συγκεκριμένη φράση θα την απέδιδα: "Μαμά, σου πούλησαν ποτέ τσαμπουκά στο σχολείο;"
Γενικότερα, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στη γλώσσα για την απόδοση του bully είναι νταής και για το bullying νταηλίκι.

Άλλες ιδέες;

Υ.Γ. Ξεκινώ αυτό το νήμα επειδή στο σχολείο είναι της μόδας να μιλούν οι συνάδελφοι για "περιστατικά bullying", λες και πρόκειται για ένα καινοφανές φαινόμενο και όχι για κάτι που συνέβαινε πάντοτε (και θα συμβαίνει πάντοτε, θα τολμούσα να προσθέσω). Κάθε φορά που ακούω αυτό το "bullying" από χείλη συναδέλφων νιώθω να με διαπερνά ένα ρίγος συγκίνησης για την εκ νέου ανακάλυψη (για πολλοστή φορά) της Αμερικής.

Και τι γίνεται με τις μη-σχολικές χρήσεις; Π.χ. στον εργασιακό χώρο; Εργασιακός εκφοβισμός; Χμ...

Και εκφοβισμός στον χώρο εργασίας

...
Δείτε επίσης:

drsiebenmal said:

Στην ΙΑΤΕ:

bullying = εκφοβισμός
school bullying = σχολικός εκφοβισμός
cyber(-)bullying = διαδικτυακός εκφοβισμός, κυβερνοεκφοβισμός

To workplace bullying το αντιμετωπίζει πακέτο με τα workplace harassment κ.ά.ό. και το αποδίδει ηθική παρενόχληση (κτγμ, το ομοιόμορφο θα ήταν εκφοβισμός στον χώρο εργασίας).

Click to expand...

και

daeman said:

Ο πιο μαζεμένος εργασιακός εκφοβισμός έχει κάμποσα αξιόπιστα ευρήματα και το σχετικό mobbing στον εργασιακό χώρο - εκτός από ηθική παρενόχληση (που μεταφραστικά πάει στο harassment) - αποδίδεται από πολλούς ως ψυχολογική τρομοκρατία (που μεταφραστικά πάει στο psychological terror). Μύλος.

Click to expand...

Εκτός από τον τσαμπουκά, σχολικό ή μη, υπάρχει και η τρομοκράτηση για πιο χάι νταηλίκια.

Καλημέρα. :)
(non-bullying term)

Κακή, ψυχρή κι ανάποδη! (bullying term) :angry:

Μαμά, σε είχαν τρομοκρατήσει ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο; (δείκτης μπλα μπλα)

Μαμά, σε στρίμωξαν ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο; (λίγο ασαφές, αλλά εξηγείται στο κείμενο)

Μαμά, σε έδειραν ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο; (αφήνει έξω τον λεκτικό εκφοβισμό)

Ένας πιο ερμηνευτικός όρος που θα ήθελα να βάλω στον τίτλο είναι εκφοβισμός μαθητών από (άλλους) μαθητές, δίπλα στον (καθιερωμένο πια) σχολικός ή ενδοσχολικός εκφοβισμός.

Περιττό να πω ότι, αν δεν είχαμε ήδη τη δική μας αντίθετη σημασία για τον μπούλη, ο νταής θα είχε ξεκάθαρο συνώνυμο τον μπούλη.

azimuthios said:

Μαμά, σε είχαν τρομοκρατήσει ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο;
Μαμά, σε στρίμωξαν ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο; (λίγο ασαφές, αλλά εξηγείται στο κείμενο)
Μαμά, σε έδειραν ποτέ συμμαθητές σου στο σχολείο;

Click to expand...

Ή πιο απλά, μαμά, σε πείραζαν ποτέ οι συμμαθητές σου στο σχολείο; Τουλάχιστον έτσι το λέγαμε παλιά και δεν εννοούσαμε ότι οι συμμαθητές σου έκαναν καμιά πλακίτσα εδώ εκεί. Π.χ. "δεν θέλω να φοράει γυαλιά το παιδί μου, για να μην το πειράζουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο" ή "μα τι όνομα είναι αυτό! Θα το πειράζουν τα άλλα παιδιά στο σχολείο".

...
πείραγμα —> καζούρα —> καψόνι —> πόλεμος νεύρων —> τρομοκράτηση —> σωματική βία

Το μπούλης πάντως το έχω ακούσει, και λειτουργεί ικανοποιητικά διότι συνήθως τα συμφραζόμενα αποσαφηνίζουν τη σημασία και δεν το μπερδεύει κανείς με το παλιό μπούλης. Δεν αποκλείεται σιγά-σιγά να ξεχαστεί η παλιά σημασία και να υπερισχύσει η νέα ή να εξακολουθήσουν να συνυπάρχουν. Βέβαια αυτό δεν μας λύνει το πρόβλημα με το ρήμα.

Προσθέτω εδώ αυτό που μου ήρθε πρώτο στο μυαλό: "Μαμά, σου την έπεσαν ποτέ οι συμμαθητές σου στο σχολείο;" Το "την πέφτω" επίσης είναι μια έκφραση με διπλή σημασία, και επίσης από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνουμε για ποια από τις δύο πρόκειται.

Ο σχολικός τραμπουκισμός δεν μας κάνει; Κατά το ΛΚΝ, τραμπούκος είναι "αυτός που συμπεριφέρεται με θρασύτητα και βιαιότητα, για να επιβάλλει τις απόψεις και την θέλησή του". Ο σχολικός εκφοβισμός φοβάμαι ότι είναι πολύ περιορισμένη έννοια, που αφήνει έξω πολλές συμπεριφορές που εμπίπτουν στον όρο. Σίγουρα αφήνει έξω την σωματική βία, και τον απλό τσαμπουκά (όταν κάποιος πειράζει τους συμμαθητές του, χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός). Προσωπικά θα επέλεγα "σχολική βία" αν ήθελα έναν γενικό όρο (που περιέχει την λεκτική και την σεξουαλική πτυχή που ο εκφοβισμός δεν περιέχει*). Υπόψη ότι το παραπάνω καλύπτει και το bullying από μαθητές σε καθηγητές και τούμπαλιν.

* ο εκφοβισμός περιέχει μόνο μια μορφή λεκτικής βίας, αυτήν της απειλής. Υπάρχει και η λεκτική βία που συνίσταται σε μειωτικούς και κοροϊδευτικούς χαρακτηρισμούς (εξωτερική εμφάνιση, γονείς, προσωπικότητα).

AoratiMelani said:

Το μπούλης πάντως το έχω ακούσει, και λειτουργεί ικανοποιητικά διότι συνήθως τα συμφραζόμενα αποσαφηνίζουν τη σημασία και δεν το μπερδεύει κανείς με το παλιό μπούλης. Δεν αποκλείεται σιγά-σιγά να ξεχαστεί η παλιά σημασία και να υπερισχύσει η νέα ή να εξακολουθήσουν να συνυπάρχουν. Βέβαια αυτό δεν μας λύνει το πρόβλημα με το ρήμα.

Click to expand...

Εκπληκτικό. Αυτά ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ προτού καθίσω στον υπολογιστή μου. Έκανα μάλιστα τη σκέψη ότι αποκλείεται να τον πούμε μπούλο, γιατί θα πρέπει να ανταγωνιστεί τον ηχηροποιημένο πούλο. Αλλά, πέρα από τον μπούλη, προχώρησα και στο στήσιμο ολόκληρου του υπόλοιπου γλωσσικού σεναρίου, με ρήμα και άλλα παράγωγα.

Το ρήμα θα είναι μπουλίζω — και πάει λέγοντας:
Ο Σταύρακας μπουλίζει όλους τους συμμαθητές του.
Εσένα δεν σ’ ενοχλεί να σε μπουλίζει ο κάθε φουσκωτός;
Καλύτερα μπουλισμένος παρά δαρμένος.
Μάνα, εσένα δε σε μπούλισαν ποτέ;
Από το πολύ το μπούλισμα δεν θέλει να ξαναπατήσει στο σχολείο.

Συμπληρώστε κατά το δοκούν και μην επιτρέψετε σε κανέναν εδώ μέσα να σας μπουλίσει.

Εμένα με καλύπτει επαρκώς ο τραμπουκισμός, όπως τον περιέγραψε ο Χέλλε, πάντως. Τα ήδη υπαρκτά μπούλης και (μ)πούλος περιπλέκουν πολύ τα πράγματα, κτγμ. Χώρια που υπάρχουν και τα ζωντανά μπαούλα που τραμπουκίζουν.

...
Anti-Bullying Film Gets Shorter Every Time You Share It

Προσέρχομαι αργοπορημένος στο νήμα αυτό για να πω ότι συμφωνώ με Ελληγεννή και Δόκτορα: η πρώτη απόδοση είναι τραμπουκισμός/ τραμπουκίζω. "Μαμά, σε είχαν τραμπουκίσει στο σχολείο;"

Στα κακά καθούμενα.

Δε μπορώ άλλο να το ακούω και να το βλέπω γραμμένο μπούλινγκ....έλεος!

...
Ούτε εγώ, Γκιλγκαμές, γι' αυτό το έσυρα ως εδώ. Να το φάει ο μαύρος όφις, ο δαίμονας του Ενκίντου.

Άσε που από μάστιγα το καταντήσανε τσίχλα.

Ποιός είναι αυτός ο Κινέζος ο Μπου Λινγκ;

(κι εμένα με εκνευρίζει)

Hellegennes said:

Ο σχολικός τραμπουκισμός δεν μας κάνει; Κατά το ΛΚΝ, τραμπούκος είναι "αυτός που συμπεριφέρεται με θρασύτητα και βιαιότητα, για να επιβάλλει τις απόψεις και την θέλησή του". Ο σχολικός εκφοβισμός φοβάμαι ότι είναι πολύ περιορισμένη έννοια, που αφήνει έξω πολλές συμπεριφορές που εμπίπτουν στον όρο. Σίγουρα αφήνει έξω την σωματική βία, και τον απλό τσαμπουκά (όταν κάποιος πειράζει τους συμμαθητές του, χωρίς όμως να γίνεται απειλητικός). Προσωπικά θα επέλεγα "σχολική βία" αν ήθελα έναν γενικό όρο (που περιέχει την λεκτική και την σεξουαλική πτυχή που ο εκφοβισμός δεν περιέχει*). Υπόψη ότι το παραπάνω καλύπτει και το bullying από μαθητές σε καθηγητές και τούμπαλιν.

* ο εκφοβισμός περιέχει μόνο μια μορφή λεκτικής βίας, αυτήν της απειλής. Υπάρχει και η λεκτική βία που συνίσταται σε μειωτικούς και κοροϊδευτικούς χαρακτηρισμούς (εξωτερική εμφάνιση, γονείς, προσωπικότητα).

Click to expand...

+1 κι από εδώ - ο εκφοβισμός είναι, πράγματι, πολύ λίγος.

Εμένα μου αρέσει και η τρομοκρατία και θα με έβρισκαν σύμφωνο και οι εχθροπραξίες (δείτε σχετικά το 1β εδώ), όσο κι αν η λέξη έχει καθιερωθεί σε διαφορετική χρήση και μπορεί να ξενίζει.
Απ' ό,τι φαίνεται, χρειάζεται κάτι ισχυρό στη συγκεκριμένη περίπτωση, και όχι στρογγυλέματα.
Τούτου λεχθέντος, μπορώ να περάσω στο δεύτερο μέρος (τη βασική αιτία που μ' έκανε να κάτσω να γράψω) και ας δουν οι αδμινιστράτορες μήπως αυτό το μέρος πρέπει να πάει κάπου αλλού (στα Πολιτικά Ζώα, π.χ.):

panadeli said:

Υ.Γ. Ξεκινώ αυτό το νήμα επειδή στο σχολείο είναι της μόδας να μιλούν οι συνάδελφοι για "περιστατικά bullying", λες και πρόκειται για ένα καινοφανές φαινόμενο και όχι για κάτι που συνέβαινε πάντοτε (και θα συμβαίνει πάντοτε, θα τολμούσα να προσθέσω). Κάθε φορά που ακούω αυτό το "bullying" από χείλη συναδέλφων νιώθω να με διαπερνά ένα ρίγος συγκίνησης για την εκ νέου ανακάλυψη (για πολλοστή φορά) της Αμερικής.

Click to expand...

Γεια στο στόμα πληκτρολόγιό σου (αν και μ' αυτό το «θα συμβαίνει πάντοτε» δεν συμφωνώ καθόλου).
Διάβασα σήμερα κάτι σχετικό, που βλέπει το ζήτημα απ' την ίδια οπτική, στις γενικότερες διαστάσεις του:

Σκασμός!

O χαμός του παιδιού στα Γιάννενα θα καταγραφεί ως αυτοκτονία. Αλλά είναι δολοφονία. Μια δολοφονία με ηθικούς αυτουργούς που κατά πάσα βεβαιότητα ποτέ δεν θα τους αποδοθούν κατηγορίες. Όπως δεν θα αποδοθούν κατηγορίες ποτέ και σε κανέναν για το αδίκημα της υποκρισίας.

Μιλάμε για εκείνους τους υποκριτές που τώρα μόλις ανακάλυψαν την «μαγκιά» και την τρομοκρατία του «λεβέντη» απέναντι στον διαφορετικό. Μέχρι τώρα δεν την ήξεραν αυτή την ψευτομαγκιά. Δεν άκουσαν τίποτα για τον πολυεπίπεδο ρατσισμό ενάντια στο «μη εγκεκριμένο». Δεν τον είδαν ποτέ ούτε στο χωριό τους, ούτε στο σχολείο τους, ούτε στη γειτονιά τους, ούτε στο σόι τους. Δεν ήξεραν τίποτα για την βία του «δυνατού» απέναντι στον αδύναμο, απέναντι στον «άλλον». Αλλά τώρα ήρθε η λέξη… «bullying» και τους άνοιξε τα μάτια. Για τη λέξη «καψώνι» από το στρατό μέχρι το εργοστάσιο δεν είχαν ακούσει ποτέ τίποτα.

Το παιδί χάθηκε. Και τώρα έχει στηθεί ένας χορός από «κροκόδειλους που δακρύζουν». Ειδικά στα ΜΜΕ δίνεται μια παράσταση χωρίς προηγούμενο. Με φιλάνθρωπους και εστέτ που συνωστίζονται ποιος θα πρωτολανσάρει τον αποτροπιασμό του.

Πολλών από αυτούς η ποιότητα των ευαίσθητων χορδών τους είναι γνωστή. Ποιός δεν ξέρει ότι έχουν βάλει κατά καιρούς το δικό τους λιθαράκι για την αναπαραγωγή ενός ηθικού και αγγελικού κόσμου που έχει ως προμετωπίδα του όχι την αλληλεγγύη και την συναλληλία, αλλά τον «ανταγωνισμό»;

Ποιος δεν έχει ακούσει τη σιωπή τους όλα αυτά τα χρόνια για εκείνα τα κυρίαρχα πρότυπα πολιτικής συμπεριφοράς που οδήγησαν κάποιους άλλους «αδύναμους» σε χιλιάδες αυτοκτονίες;

Ποιος δεν γνωρίζει ότι τα «κανονιστικά πρότυπα» που δεν χωρούσαν τον Βαγγέλη Γιακουμάκη στον κόσμο των «κανονικών» συνδέονται ως συγκοινωνούντα δοχεία με εκείνα τα «κανονιστικά πρότυπα» που τη μια δεν χωρούν και εξοβελίζουν τον μελαμψό, τον μετανάστη, τον σκούρο, την άλλη εξοστρακίζουν τον άσχημο, την τρίτη καθιστούν αποσυνάγωγο τον οικονομικά κατεστραμμένο κοκ;

Η παράσταση των «κροκόδειλων που δακρύζουν» είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί. Τους το επιτρέπει το στάτους μιας πολιτικής, οικονομικής, μιντιακής και τελικά κοινωνικής κυριαρχίας που επιτρέπει σε υπουργούς (σε υπουργούς!) να διαπομπεύουν κορίτσια και να κρεμάνε κοπέλες στα μανταλάκια σαν οροθετικές κι όμως να τη βγάζουν καθαρή!

Τους το επιτρέπει η απανθρωπιά μιας «δικαιοσύνης» που αθωώνει την εκμετάλλευση ακόμα κι όταν αυτή επιτίθεται με καραμπίνες εναντίον δούλων στη Μανωλάδα.

Τους το επιτρέπει η πολιτική ανοχή απέναντι σε καθίκια που γρονθοκοπούν γυναίκες ακόμα και σε τηλεοπτικά στούντιο…

Δίπλα στο θρήνο για το παιδί, στο θρήνο για το πώς μένει πραγματικά στο απυρόβλητο η αιτία που κατά τον Λοκ μετατρέπει τον άνθρωπο σε λύκο για τον άνθρωπο, απευθυνόμενοι στους «κροκόδειλους που δακρύζουν» μια κουβέντα έχουμε να πούμε, βροντοφωνάζοντας το δικό μας… «bullying»: «Σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε»!

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/304291,Skasmos.html