δ.δ. (συντομογραφία)
- Thread starter dharvatis
- Start date
dominotheory
Member
Μήπως είναι δείκτης διάθλασης;
dominotheory
Member
+1 κι από εδώ. Έχουν δει κι εμένα τα ματάκια μου διάφορα περίεργα, αλλά αυτό δεν το 'χω ματαδεί
Όλα τα λεφτά η χαρντκορίλα :up:
Θα γίνει και αυτό, αλλά μετά την παράδοση της μετάφρασης για επιμέλεια, οπότε ήθελα να αποφύγω περιττές αλλαγές
Έχω δει σχεδόν το μισό βιβλίο μέχρι τώρα, και το συνάντησα μόνο δύο φορές στην ίδια πρόταση: «Η πάθηση Χ μπορεί να έχει τη μορφή 1 (δ.δ. τύπου Α, τύπου Β, τύπου Γ κ.λπ.) ή τη μορφή 2 (δ.δ. τύπου Δ κ.λπ.)». Το υπόλοιπο κείμενο είναι γενικά σωστό αλλά υπάρχουν και κάποια λαθάκια, οπότε δεν αποκλείεται ο συγγραφέας να εννοούσε «δλδ.» και να μπερδεύτηκε.
Themis†
¥
Ντέτεκτιβ γίναμε - και έχει σασπένς το πράγμα. Η (κανονικά απίθανη) υπόθεση του Δαεμάνου δεν φαίνεται παράλογη, αφού, από τη φράση που παραθέτεις, δεν φαίνεται να επικρατεί καθαρευουσιάνικη χαρντκορίλα στα υπόλοιπα. Η χαρντκορίλα είναι λοιμώδης νόσος: αν φωλιάσει κάπου, θα μολύνει και τον περίγυρο, έστω και εν είδει πάτσγουορκ (γιατί βέβαια είναι πράγμα ζόρικο να ξέρεις πραγματικά αρχαιοκαθαρεύουσα, όσο κι αν σου εξάπτει τη λίμπιντο).
Τώρα τα καλά νέα: στη φράση που παραθέτεις, η καλύτερη απόδοση μάλλον είναι ούτως ή άλλως να μη βάλεις τίποτα εκεί που υπάρχει το "δ.δ.". Για την επεξήγηση υπεραρκούν οι παρενθέσεις και το "κλπ.".
Εγώ, τώρα, γιατί νομίζω ότι αυτά τα δ.δ. σαφώς δεν σημαίνουν δηλαδή αλλά κάτι σαν «υποδιαιρούμενα σε»; Π.χ. «διάφορα δείγματα» ή κάτι καλύτερο και πιο σχετικό; Ή, πάλι, κάτι σαν «διαιρέσεις» όπου το δ.δ. είναι ο πληθυντικός, το αντίστοιχο του «κύριοι -- κ.κ.»;
Άλλη μια τραβηγμένη υπόθεση: μήπως είναι αρχικά σ.δ. (σακχαρώδης διαβήτης) και έγινε λάθος στην πληκτρολόγηση από κάποιο χειρόγραφο;
Επιμένοντας στη λογική του ξυραφιού του Όκαμ, αναρωτιέμαι πώς πιστεύεις ότι «τα δ.δ. σαφώς δεν σημαίνουν “δηλαδή”». Η μορφή 1 είναι κάτι που έχει ήδη εξηγηθεί και το «δηλαδή» κάνει υπενθύμιση και ανάλυση. Ξυράφι.
Όχι ακριβώς. Και το ξυράφι του Θέμη το εξήγησε ήδη:
Γιατί (ξυράφι!) να υποθέσουμε ότι είναι ένα περιττό δηλαδή σε μια ανύπαρκτη μορφή και όχι κάτι άλλο;
Εγώ το έπαιξα με τον νόμο των πιθανοτήτων. Αν (α) είναι πιθανό να σημαίνει «δηλαδή» και όχι κάτι πιο περίπλοκο και (β) γράφεται «δ.δ.» που δεν σημαίνει κάτι άλλο, οι πιθανότητες είναι να είναι «δηλαδή» ή να βολεύει να μεταφραστεί σαν «δηλαδή».
Δηλαδή :) ότι το κείμενο θα είχε την αναπτυγμένη μορφή:
Η πάθηση Χ μπορεί να έχει τη μορφή 1 (δηλαδή τύπου Α, τύπου Β, τύπου Γ κ.λπ.) ή τη μορφή 2 (δηλαδή τύπου Δ κ.λπ.)
Πώς κολλάει το δηλαδή εκεί; Δεν είναι προφανώς περιττό; Δεν θα το έβλεπε κάποιος που θα χρησιμοποιούσε το δήλα δη;
Η πάθηση Χ μπορεί να έχει τη μορφή 1 (δηλαδή τύπου Α, τύπου Β, τύπου Γ κ.λπ.) ή τη μορφή 2 (δηλαδή τύπου Δ κ.λπ.)
Πώς κολλάει το δηλαδή εκεί; Δεν είναι προφανώς περιττό; Δεν θα το έβλεπε κάποιος που θα χρησιμοποιούσε το δήλα δη;