...
Όπως το λέει ο Δόκτορας, εκτός αν κάπου ταιριάζει απλός χρόνος αντί για διαρκείας στο πρώτο: «[Υπάρχει] καιρός για να ζήσεις, καιρός για να πεθάνεις».
Επειδή αυτό το Turn! Turn! Turn! που πρόσθεσε ο Πιτ Σίγκερ σαν τίτλο και σαν μοτίβο στο εδάφιο του Εκκλησιαστή όταν το μελοποίησε
το 1954 —όπως είπε ο ίδιος: «Εκτός από τη μελωδία, εγώ πρόσθεσα έξι λέξεις στους στίχους», το κλείσιμο «I swear it's not too late» του τελευταίου στίχου
(εφτά λέξεις, αλλά ας μην είμαστε τόσο σχολαστικοί)— σπρώχνει καμιά φορά όσους έχουμε πια συνδέσει τη φράση με το τραγούδι μετά από τόσα ακούσματα στο «Έχει ο καιρός γυρίσματα», να επισημάνω ότι κατά τη γνώμη μου αυτή η παροιμιακή φράση, παρότι φαίνεται σε πρώτη άποψη όμοια, δεν είναι κατάλληλη εδώ, γιατί σ' αυτήν δίνεται έμφαση στα γυρίσματα, ότι δηλαδή η ζωή κύκλους κάνει (
πάντα χωρεῖ καὶ οὐδὲν μένει), έχει σκαμπανεβάσματα, μεταβολές προς το καλύτερο ή το χειρότερο, πιο κοντά δηλαδή στο «
Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια». Αυτό το τελευταίο μάς φέρνει στο «
κάθε πράγμα στον καιρό του (κι ο κολιός τον Αύγουστο)» που παρότι πλησιάζει στο ζητούμενο, νομίζω ότι δίνει λίγο μεγαλύτερη σημασία στην κατάλληλη στιγμή απ' ό,τι το
a time to live, a time to die (που θα ερμηνευόταν μάλλον σαν «υπάρχει καιρός για καθετί»).
Αφού φλυάρησα λοιπόν, κι επειδή το Turn! Turn! Turn! το έχω βάλει
ήδη εκεί πριν τρία χρόνια
(η βάρδια μου είναι διαρκής και διαχρονική· ακόμα κι όταν λείπει, ο Δαεμάνος έχει προνοήσει σε ανύποπτο χρόνο), εκτός από
το μίνι αφιέρωμα εκεί στο αποπάνω τραγούδι, ένα άλλο με το Time to live, time to lie, time to laugh, time to cry, το Take it as it comes των Doors:
Time to live, time to lie
Time to laugh, time to die
Take it easy, baby
Take it as it comes
Don't move too fast
And you want your love to last
Oh, you've been movin' much too fast
Έχει καιρό να τραγουδάς, καιρό για να σωπάσεις
καιρό και για να θλίβεσαι, καιρό για να γελάσεις
