Σύμφωνα με το Collins,...
Ήξερα τη δεύτερη σημασία της λέξης, αλλά όχι την πρώτη. Στο etymonline πληροφορούμαστε ότι η λέξη προέρχεται από τη γαλλική λέξη του 16ου αιώνα bouffon , η οποία με τη σειρά της προέρχεται από το ιταλικό ουσιαστικό buffone, γελωτοποιός, η οποία ετυμολογείται από το ιταλικό ρήμα buffare δηλαδή από το ρήμα που περιγράφει την κωμική έκφραση που παίρνει κανείς φουσκώνοντας τα μάγουλά του.
Η ιταλική Βίκι μας πληροφορεί ότι οι buffoni ήταν γελωτοποιοί του Μεσαίωνα, συχνά με κάποια παραμόρφωση, που ζούσαν στις αυλές και διασκέδαζαν την υψηλή κοινωνία της εποχής. Ένας γνωστός μπουφόνος της εποχής ήταν ο Pietro Gonnella, που το 15ο αιώνα ζούσε στη Φερράρα και διασκέδαζε τα μέλη του Οίκου των Έστε. Στο λίνκο της Βικιπαίδειας θα δείτε και πορτραίτο του που αποδίδεται στο Γάλλο ζωγράφο Ζαν Φουκέ.
Δεν ήξερα ακόμα ότι έχουμε και στα ελληνικά τη λέξη μπουφόνος, η οποία σημαίνει τον γελωτοποιό που κάνει χοντρά αστεία. Την έμαθα σήμερα το πρωί, διαβάζοντας το άρθρο Ο εθνικός μπουφόνος του Νίκου Γεωργιάδη στην Athens Voice. Στη συνέχεια την αναζήτησα στο ΛΚΝ αλλά φαίνεται πως την αγνοεί, όχι όμως και το ΛΝΕΓ που τη λεξικογραφεί κανονικά. Στα ελληνικά φαίνεται πως αντιστοιχεί στην αγγλική λέξη μόνο στη μία από τις δύο έννοιες, αυτή του γελωτοποιού, αν και κατ' επέκταση θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί και αντί του «μπούφος». Δεν ξέρω ποιος θα την αναγνώριζε, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Παρακάτω, ακόμα ένας μπουφόνος, ο Μπίζκο, που διασκέδαζε την αυλή του Φιλίππου Δ' της Ισπανίας και που τον απαθανάτισε ο Βελάσκεθ.
- a person who amuses others by ridiculous or odd behaviour, jokes, etc
- a foolish person
Ήξερα τη δεύτερη σημασία της λέξης, αλλά όχι την πρώτη. Στο etymonline πληροφορούμαστε ότι η λέξη προέρχεται από τη γαλλική λέξη του 16ου αιώνα bouffon , η οποία με τη σειρά της προέρχεται από το ιταλικό ουσιαστικό buffone, γελωτοποιός, η οποία ετυμολογείται από το ιταλικό ρήμα buffare δηλαδή από το ρήμα που περιγράφει την κωμική έκφραση που παίρνει κανείς φουσκώνοντας τα μάγουλά του.
Η ιταλική Βίκι μας πληροφορεί ότι οι buffoni ήταν γελωτοποιοί του Μεσαίωνα, συχνά με κάποια παραμόρφωση, που ζούσαν στις αυλές και διασκέδαζαν την υψηλή κοινωνία της εποχής. Ένας γνωστός μπουφόνος της εποχής ήταν ο Pietro Gonnella, που το 15ο αιώνα ζούσε στη Φερράρα και διασκέδαζε τα μέλη του Οίκου των Έστε. Στο λίνκο της Βικιπαίδειας θα δείτε και πορτραίτο του που αποδίδεται στο Γάλλο ζωγράφο Ζαν Φουκέ.
Δεν ήξερα ακόμα ότι έχουμε και στα ελληνικά τη λέξη μπουφόνος, η οποία σημαίνει τον γελωτοποιό που κάνει χοντρά αστεία. Την έμαθα σήμερα το πρωί, διαβάζοντας το άρθρο Ο εθνικός μπουφόνος του Νίκου Γεωργιάδη στην Athens Voice. Στη συνέχεια την αναζήτησα στο ΛΚΝ αλλά φαίνεται πως την αγνοεί, όχι όμως και το ΛΝΕΓ που τη λεξικογραφεί κανονικά. Στα ελληνικά φαίνεται πως αντιστοιχεί στην αγγλική λέξη μόνο στη μία από τις δύο έννοιες, αυτή του γελωτοποιού, αν και κατ' επέκταση θα μπορούσε ίσως να χρησιμοποιηθεί και αντί του «μπούφος». Δεν ξέρω ποιος θα την αναγνώριζε, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Παρακάτω, ακόμα ένας μπουφόνος, ο Μπίζκο, που διασκέδαζε την αυλή του Φιλίππου Δ' της Ισπανίας και που τον απαθανάτισε ο Βελάσκεθ.
Χρόνια πολλά, Νίκο / Νίκε!