Ο Φερνάντο Τόρες δεν είχε προλάβει να γυρίσει καλά καλά την πλάτη του στο τέρμα της Μπάρτσα (στα δίχτυα της οποίας σπαρταρούσε για δεύτερη φορά το τόπι) για να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του την επική πρόκριση της Τσέλσι επί της κορυφαίας ομάδας του κόσμου τα τελευταία χρόνια, όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
«Γιατρέ, μας το 'κλεισαν το σπίτι.»
«Έλα κυρ Στέλιο», χαμογέλασα νοερά. Ήξερα ότι ο φίλος μου, με τις γλωσσικές ανησυχίες, ήταν και μεγάλος και ένθερμος οπαδός των Καταλανών. Όλων των Καταλανών, αλλά κυρίως του ποδοσφαιρικού τους διαμαντιού, της μεγάλης Μπαρτσελόνα.
«Μα την είδες την πόρνη την μπάλα; Να μη θέλει να μπει; Τέσσερα δοκάρια; Ο Μέσι να χάνει μπενάλτι;»
Ο φίλος μου ήταν κατασκασμένος. Διαφορετικά, το γλωσσικό του κριτήριο, ακονισμένο στις διαρκείς προσπάθειές του να με πιάσει αδιάβαστο, δεν θα είχε επιστρέψει στην ορολογία της αλάνας.
«Ε, έτσι είναι το παιχνίδι», προσπάθησα να πω κάτι και, αν και συμπάσχοντας, να δείξω υπεράνω.
«Μα τι λες, ρε γιατρέ», με αποπήρε. «Με κατοχή 80-20; Ούτε ο Βαλβέρδε αντίπαλος με την Κωλοπετεινίτσα δεν κατάφερνε τέτοια κατοχή. Αλλά τι να σου κάνει κι ο προπονητής όταν ο άλλος αμύνεται με το πούλμαν;»
«Καλά, άντε τώρα να δεις λίγο Ράδιο Αρβύλα να σκάσει κανά χαμόγελο το χειλάκι σου», προσπάθησα να τον ηρεμήσω «και αύριο θα ψάξω να σου βρω την προέλευση της φράσης.»
«Ποιας φράσης;» απόρησε ο κυρ Στέλιος τσιμπώντας το δόλωμα.
«Της “άμυνας του πούλμαν”. Εσύ δεν το είπες;»
«Α, αυτό. Ελληνικό είναι. Το πρωτοάκουσα φέτος, στα ματς του Ολυμπιακού. Θυμάμαι μετά από την εφτάρα που ρίξαμε στον Αστέρα κάποιον που έλεγε: “Ορίστε, τι κατάλαβαν κι αυτοί που ήρθαν στο Ποδηλατοδρόμιο* να παίξουν μπάλα αντί να παίξουν την άμυνα με το πούλμαν;“.»
«Αύριο κυρ Στέλιο, αύριο. Μπες κατά το απογευματάκι στη Λεξιλογία να διαβάσεις.»
===============
* Ποδηλατοδρόμιο: Το τέως στάδιο και σήμερα γήπεδο Καραϊσκάκη ξεκίνησε ως ποδηλατοδρόμιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Μόνο γάβροι κάποιας ηλικίας
χρησιμοποιούν πια τον χαρακτηρισμό αυτό.
«Γιατρέ, μας το 'κλεισαν το σπίτι.»
«Έλα κυρ Στέλιο», χαμογέλασα νοερά. Ήξερα ότι ο φίλος μου, με τις γλωσσικές ανησυχίες, ήταν και μεγάλος και ένθερμος οπαδός των Καταλανών. Όλων των Καταλανών, αλλά κυρίως του ποδοσφαιρικού τους διαμαντιού, της μεγάλης Μπαρτσελόνα.
«Μα την είδες την πόρνη την μπάλα; Να μη θέλει να μπει; Τέσσερα δοκάρια; Ο Μέσι να χάνει μπενάλτι;»
Ο φίλος μου ήταν κατασκασμένος. Διαφορετικά, το γλωσσικό του κριτήριο, ακονισμένο στις διαρκείς προσπάθειές του να με πιάσει αδιάβαστο, δεν θα είχε επιστρέψει στην ορολογία της αλάνας.
«Ε, έτσι είναι το παιχνίδι», προσπάθησα να πω κάτι και, αν και συμπάσχοντας, να δείξω υπεράνω.
«Μα τι λες, ρε γιατρέ», με αποπήρε. «Με κατοχή 80-20; Ούτε ο Βαλβέρδε αντίπαλος με την Κωλοπετεινίτσα δεν κατάφερνε τέτοια κατοχή. Αλλά τι να σου κάνει κι ο προπονητής όταν ο άλλος αμύνεται με το πούλμαν;»
«Καλά, άντε τώρα να δεις λίγο Ράδιο Αρβύλα να σκάσει κανά χαμόγελο το χειλάκι σου», προσπάθησα να τον ηρεμήσω «και αύριο θα ψάξω να σου βρω την προέλευση της φράσης.»
«Ποιας φράσης;» απόρησε ο κυρ Στέλιος τσιμπώντας το δόλωμα.
«Της “άμυνας του πούλμαν”. Εσύ δεν το είπες;»
«Α, αυτό. Ελληνικό είναι. Το πρωτοάκουσα φέτος, στα ματς του Ολυμπιακού. Θυμάμαι μετά από την εφτάρα που ρίξαμε στον Αστέρα κάποιον που έλεγε: “Ορίστε, τι κατάλαβαν κι αυτοί που ήρθαν στο Ποδηλατοδρόμιο* να παίξουν μπάλα αντί να παίξουν την άμυνα με το πούλμαν;“.»
«Αύριο κυρ Στέλιο, αύριο. Μπες κατά το απογευματάκι στη Λεξιλογία να διαβάσεις.»
===============
* Ποδηλατοδρόμιο: Το τέως στάδιο και σήμερα γήπεδο Καραϊσκάκη ξεκίνησε ως ποδηλατοδρόμιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Μόνο γάβροι κάποιας ηλικίας
χρησιμοποιούν πια τον χαρακτηρισμό αυτό.
