character assassination

Όπως λέει η γουϊκιπίντια, Character assassination is an attempt to tarnish a person's reputation. It may involve exaggeration, misleading half-truths, or manipulation of facts to present an untrue picture of the targeted person. It is a form of defamation and can be a form of ad hominem argument.

Εμείς θα τη βγάλουμε με μια δυσφήμηση, άντε συκοφαντική; Αλλά υπάρχει, έστω και στη συκοφαντική δυσφήμηση, το προσωπικό στοιχείο, το ad hominem;

Να μας πείτε και σε τι διαφέρει από την προσβολή της προσωπικότητας. :s

θάψιμο;

Και ναι ισχύει αυτό που λέει ο δαεμάνος.

Λασπολογία, ηθική εξόντωση;

Καλημέρα. Μου αρέσει η ηθική εξόντωση, αλλά εξακολουθώ να έχω την απορία που δεν απαντήθηκε (για την προσβολή της προσωπικότητας).

Πρόσθεσα άλλη μία απορία: Τα λέει σοβαρά ο daeman για τη δεύτερη σημασία; Είναι πλακατζίδικη επέκταση της σημασίας ή πλάκα του daeman; Σε μένα είναι άγνωστη αυτή η σημασία.

Η ηθική εξόντωση (μου αρέσει κι εμένα) αναμφίβολα είναι πολύ χειρότερη από μια απλή προσβολή της προσωπικότητας (που θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο character attack), όχι;

nickel said:

[...]
Πρόσθεσα άλλη μία απορία: Τα λέει σοβαρά ο daeman για τη δεύτερη σημασία; Είναι πλακατζίδικη επέκταση της σημασίας ή πλάκα του daeman; Σε μένα είναι άγνωστη αυτή η σημασία.

Click to expand...

Κάνω κατάχρηση του χώρου, αλλά δεν είναι εντελώς άσχετο και για να λυθεί η απορία. Όπως σίγουρα ξέρεις, Νικέλ, γενικώς ιστορικά και ειδικότερα για τη Λεξιλογία μετά από κοντά δέκα χιλιάδες αναρτήσεις μου, ο γελωτοποιός συνήθως ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού, ακροβατεί στα όρια μεταξύ σοβαρού και αστείου. Ακόμη και στα πιο σοβαροφανή του σχόλια υπάρχει κάποιος σπόρος σκανταλιάς, ακόμη και στα πιο φαιδρά κάποιο ψήγμα αλήθειας. Τongue in cheek τ' αληθή λέγει κι εδώ δεν ήταν τυχαίο.
Η συγκεκριμένη σύμφραση, νοηματικά, παρά την υποτιθέμενη αναβάθμισή της με το assassination, με παρέπεμψε αμέσως μόλις είδα τον τίτλο - πριν καν διαβάσω σε τι αναφέρεται - στη φράση kill off the character (90.000+ γνήσια γκουγκλοευρήματα ακριβώς έτσι, χωρίς να λογαριάσουμε τις συντακτικές παραλλαγές kill the character off κ.τ.τ.).

Περισσότερα στο tvtropes.org όπου υπάρχουν και πολλά παραδείγματα και τα σχετικά της τζάργκον του χώρου:

McLeaned:
TV Industry jargon: When an actor leaves a show, and the character they played is then Killed Off for Real, they've been McLeaned. As for why a TV show might do this rather than simply putting the character on a bus, there are generally two reasons:

1. The odds of the actor returning to the show are next to nil, and killing them off gives the writers a chance to inject the series with some drama.

2. Relations between the actor and the show people are somewhat contentious, often as a direct result of the actor leaving, and the writers kill the character off either as an act of "revenge," or as a way of preventing the actor from ever being able to return to the role (unless Death Is Cheap sets in).

The trope is named for McLean Stevenson, and the death of his character Colonel Henry Blake after he left M*A*S*H. This event was of Type 1 above; it was not primarily about retaliation, although the production staff was annoyed by Stevenson's leaving even while co-star Wayne Rogers was wriggling out of his own contract*. The main reason was to bring home the idea that war can take anyone at any time, and to evoke a strong and unrehearsed response from the cast, most of whom would first hear of the character's fate minutes before the scene was being shot. This isn't to say that the exact manner of Blake's death wasn't just a bit vindictive...

If the death is particularly awkward, anticlimactic, or mean-spirited, it's a case of Dropped a Bridge on Him. When it happens off-screen (especially after the character was already written out in a non-deadly manner), it's a Bus Crash.

If the actor has not simply left the show, but life altogether, then this becomes The Character Died with Him, and the way the character is written out is generally very respectful. [...]

Διάβασα χτες άρθρο του Τατσόπουλου, όπου ο συγγραφέας επαναλάμβανε την ατυχή απόδοση του όρου, «δολοφονία χαρακτήρα»:

Η «δολοφονία χαρακτήρα», όπως άκομψα αλλά κυριολεκτικά μεταφράζεται το character assassination, είναι μια τεχνική τόσο αρχαία όσο και η σκατοψυχία του ανθρώπου [...]

Δεν θα μπορούσε να γράψει για ηθική εξόντωση; Ή κάποιο από τα συνώνυμα;

Ξεκινά το άρθρο του στην AV με ένα κλασικό αμερικάνικο παραπολιτικό:

Ηνωμένες Πολιτείες, 1964. Παραμονές προεδρικών εκλογών. Ο Λίντον Τζόνσον, εν ενεργεία πρόεδρος (μετά τη δολοφονία του Τζον Κένεντι) και υποψήφιος των Δημοκρατικών, συσκέπτεται με τους συμβούλους του για να σκαρφιστούν τη συκοφαντία με την οποία θα «ξεπαστρέψουν» άπαξ και διά παντός την υπόληψη του Μπάρι Γκολντγουότερ, υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών. Ρίχνουν διάφορες ιδέες στο τραπέζι. Καμία δεν αρέσει στον πρόεδρο. «Λέω να διαδώσουμε», προτείνει τελικά ο ίδιος, «πως γαμάει αγελάδες». Πέφτει παγωμάρα. «Κύριε πρόεδρε, με όλο το σεβασμό», τολμάει να σχολιάσει ένας σύμβουλος, «κανένας δεν θα πιστέψει ότι ο Γκολντγουότερ γαμάει αγελάδες». «Το ξέρω», αντιτείνει ο Τζόνσον, «αλλά θέλω να τον δω να το διαψεύδει δημόσια».

Η συγκεκριμένη ιστορία έχει να κάνει, για να ακριβολογούμε, με «sex with pigs» και όχι με τη μάχη για την προεδρία, αλλά παλιότερες μάχες για την έδρα στο Κογκρέσο. Π.χ.

This was the race in which Johnson took to spreading rumors that Yarborough had sex with pigs. Literally. Connally told him to knock it off, nobody would believe it, to which Johnson replied, "Yeah, but I just want to hear the son of a bitch deny it once," which, you could argue, is pretty much the basis for all negative advertising, God love it.
http://books.google.gr/books?id=t5gL2u7vfJoC&pg=PA13

Με την ευκαιρία, ένα ακόμα λεξιλογικό: εκστρατεία λασπολόγησης (smear campaign). Η παραπάνω ιστορία δεν ξέρω πόσο ικανοποιητικά τεκμηριώνεται. Η επίθεση εναντίον του Γολντγουότερ αφορά τη διαφήμιση με το daisy girl, το κοριτσάκι που μαδάει τη μαργαρίτα. Η ιστορία είναι εδώ.